tag:blogger.com,1999:blog-66693240031626474772024-03-19T10:47:21.523+02:00 μικρό ωρολόγιο
Αναγνώσεις πορείας από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν.Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.comBlogger2685125tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-39705320646773895022024-03-18T13:49:00.000+02:002024-03-18T13:49:01.741+02:00ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΗΣ Α΄ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ <blockquote><blockquote><p style="text-align: center;"><br /></p></blockquote></blockquote><p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjY_9jDMcmaAlgoOt2wzZelWCYFP5mUBGGxMAfmi7ixH3oAM-GzIc5ctA25nZLIRS_moCVEPfbwyvz-wSVa9p11S6dR6SzuJl4ZYdeHwlXFX-j2mz6DkpJRpy8NlKEVYjA9rLc8uhIVk2eHWFxBB_zbmsBrGYir30Ws793Ak3g8TOQ4DKYHnFKC4w1vlA=s800" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="533" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjY_9jDMcmaAlgoOt2wzZelWCYFP5mUBGGxMAfmi7ixH3oAM-GzIc5ctA25nZLIRS_moCVEPfbwyvz-wSVa9p11S6dR6SzuJl4ZYdeHwlXFX-j2mz6DkpJRpy8NlKEVYjA9rLc8uhIVk2eHWFxBB_zbmsBrGYir30Ws793Ak3g8TOQ4DKYHnFKC4w1vlA=w426-h640" width="426" /></a></p><blockquote><blockquote><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="color: #e06666; text-align: center;"><span><span>ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ</span></span><span style="text-align: left;"> </span></span></span><span style="color: #e06666;"> </span></span></p></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>ΤΗΣ Α΄ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy5L3N8eyHf5xjcWkqfVvdi20KDBHU-gGDpWXbHdwSw6A-qJoZlG8PVGtM3dIr9GUH3akN0ppIqm4A2JA9WKW_eZv_4oBt0vvXyqf4KhGYgor4LYsTezBSEpT2_Bv9KxjTsz5ZxzbPiJ3G/s790/resizedLineOrnament.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: EB Garamond;"><img border="0" data-original-height="25" data-original-width="790" height="13" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy5L3N8eyHf5xjcWkqfVvdi20KDBHU-gGDpWXbHdwSw6A-qJoZlG8PVGtM3dIr9GUH3akN0ppIqm4A2JA9WKW_eZv_4oBt0vvXyqf4KhGYgor4LYsTezBSEpT2_Bv9KxjTsz5ZxzbPiJ3G/w438-h13/resizedLineOrnament.jpg" width="438" /></span></a></span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: "EB Garamond"; font-size: xx-large;">ΚΥΡΙΑΚΗ:</span><span style="font-family: "EB Garamond"; font-size: xx-large;"> </span><span style="font-family: "EB Garamond"; font-size: xx-large; text-align: left;"> </span></div></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Όρθρος:</span> <span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου</span> <a href="https://wra9.blogspot.com/2022/03/blog-post_41.html" target="_blank">Α΄ βιβλίο της Εξαημέρου</a>, <span style="color: #76a5af;">Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου</span> <a href="https://wra9.blogspot.com/2021/03/blog-post_72.html" target="_blank">Εις την πληγή της χαλάζης</a><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Α΄Ωρα</span><span><span style="color: #e06666;">:</span> </span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;">Κατήχηση Μικρά</span> <a href="https://drive.google.com/file/d/12-GxzhfpsOzPyUZPWtsYdYZWbPUs0SDD/view" target="_blank">(53)</a> <span style="color: #76a5af;">Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f;">ΔΕΥΤΕΡΑ:</span><span style="text-align: left;"> </span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large; text-align: left;"><span style="color: #e06666; text-align: justify;">Όρθρος: </span></span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af; text-align: justify;">Εφραίμ του Σύρου</span><span style="text-align: justify;"> </span><a href="https://wra9.blogspot.com/2022/03/blog-post_20.html" style="text-align: justify;" target="_blank">κατανυκτικοί Λόγοι</a><span style="text-align: justify;">, </span><span style="color: #76a5af; text-align: justify;">Παλλαδίου Επισκόπου Ελενουπόλεως</span><span style="text-align: justify;"> </span><a href="https://melodos.com/thisavros/biblio.php?p=patrologia/_5os/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82" style="text-align: justify;" target="_blank">Λαυσαϊκό</a><span style="text-align: justify;">, </span><span style="color: #6aa84f; text-align: justify;">Ανάγνωση εις το Συναξάρι του Μηναίου της Ημέρας</span><span style="text-align: justify;">, </span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Α΄Ωρα:</span><span> </span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου</span> <a href="https://drive.google.com/file/d/12-GxzhfpsOzPyUZPWtsYdYZWbPUs0SDD/view" target="_blank">Κατήχηση Μικρά</a><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Γ΄Ώρα:</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Αγίου Ιωάννου της Κλίμακας, <a href="https://wra9.blogspot.com/2022/03/blog-post_84.html" target="_blank">Κλίμακα</a></span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Στ΄Ώρα:</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Αγίου Ιωάννου της Κλίμακας</span>, <a href="https://wra9.blogspot.com/2021/09/blog-post_163.html" target="_blank">Κλίμακα</a>,<span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Θ΄Ώρα:</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Αγίου Ιωάννου της Κλίμακας,</span> <a href="https://wra9.blogspot.com/2021/09/blog-post_626.html" target="_blank">Κλίμακα</a><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f;">ΤΕΤΑΡΤΗ:</span> <span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e06666; font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;">Όρθρος: </span></span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #76a5af; font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;">Παλλαδίου Επισκόπου Ελενουπόλεως </span><a href="https://melodos.com/thisavros/biblio.php?p=patrologia/_5os/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82" style="font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;" target="_blank">Λαυσαϊκό</a></span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666; text-align: justify;">Α΄Ωρα: </span></span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000; font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;">Κατήχηση Μικρά</span><span style="font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;"> </span><a href="https://drive.google.com/file/d/12-GxzhfpsOzPyUZPWtsYdYZWbPUs0SDD/view?usp=sharing" style="text-align: justify;" target="_blank">(54η)</a><span style="font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;"> </span><span style="color: #76a5af; font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;">Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου</span><span style="font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;"> </span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f;">ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Α΄Ωρα:</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;">Κατήχηση Μικρά</span> <a href="https://drive.google.com/file/d/12-GxzhfpsOzPyUZPWtsYdYZWbPUs0SDD/view?usp=sharing" target="_blank">(55η)</a> <span style="color: #76a5af;">Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f;">ΣΑΒΒΑΤΟ:</span> <span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">Όρθρος:</span> <span style="text-align: left;"> </span></div></span></blockquote></blockquote><blockquote><blockquote><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Αγίου Γρηγορίου Νύσσης</span>, <a href="https://wra9.blogspot.com/2022/02/blog-post_82.html" target="_blank">Εγκώμιο εις τον Άγιο Θεόδωρο</a></div></span></blockquote></blockquote><span style="font-size: x-large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhS5dPpnCDt6_F5aibAlfwfYzrcTInYjDZojvo3rKFvmcNotHnRWxy4A1JeAKfoPxGwPOyLxGim2CzaayRD9QBjz91wRljpsAy2I1SDJjUobxCQgVKHN52j04c05eo0HqDxFAROHzobFB-7LW3CvJPQXShqwJO27FYgq02mQcmUdR4P4Ocgjgwsi2_SIQ=s2048" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2025" data-original-width="2048" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhS5dPpnCDt6_F5aibAlfwfYzrcTInYjDZojvo3rKFvmcNotHnRWxy4A1JeAKfoPxGwPOyLxGim2CzaayRD9QBjz91wRljpsAy2I1SDJjUobxCQgVKHN52j04c05eo0HqDxFAROHzobFB-7LW3CvJPQXShqwJO27FYgq02mQcmUdR4P4Ocgjgwsi2_SIQ=s320" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-11541593855017723372024-03-18T13:48:00.001+02:002024-03-18T13:48:08.045+02:00Ξέρεις τι λέει η Εκκλησία για την νηστεία… Ξέρεις και τα μέτρα σου και πας να ζήσεις μία ταπείνωση. Μιλάς με τον πνευματικό σου και σε συμβουλεύει τι να κάνεις!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf2zo0cAVKskADayXgImBc_Ew9kz1oyRf-folKibYSKVtEdpi2-oVTRzJsVpF77YzPiZhx19gCwd5N3wY7kayFRNEhCWQ-3YrfzLUDxU1W0IMmomHqpeSJmaLZa0BBMmOFmcJaVmnBi7TA/s1600/217467.b.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="831" data-original-width="1000" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf2zo0cAVKskADayXgImBc_Ew9kz1oyRf-folKibYSKVtEdpi2-oVTRzJsVpF77YzPiZhx19gCwd5N3wY7kayFRNEhCWQ-3YrfzLUDxU1W0IMmomHqpeSJmaLZa0BBMmOFmcJaVmnBi7TA/s400/217467.b.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Ξ</span>έρεις τι λέει η Εκκλησία για την νηστεία… </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond;">*</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Ξ</span>έρεις και τα μέτρα σου </span></div>
<div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">
και πας να ζήσεις μία ταπείνωση. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">*</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Μ</span>ιλάς με τον πνευματικό σου </span></div>
<div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">
και σε συμβουλεύει τι να κάνεις!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<blockquote style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="color: #3d85c6;">Προσέξτε αυτά τα δύο. </span><span style="text-align: center;"> </span></span><span style="text-align: center;"> </span></span></blockquote><blockquote style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "EB Garamond";"><span style="color: red;">Η</span> Εκκλησία έταξε η νηστεία να είναι τόσες μέρες. Τόσες μέρες. Κανείς δεν μπορεί να το ξεπεράσει, θα πέσει σε εγωισμό. Τα προσωπικά σου μεγέθη δεν είναι ούτε για τόσες μέρες; Έ θα κάνεις αυτό που είναι ευλογία να κάνεις. </span><span style="font-family: "EB Garamond"; text-align: center;"> </span></span></blockquote>
<blockquote style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">
Βλέπετε δύο όρια υπάρχουν. Τα όρια που θέτει εκ παραδόσεως η Εκκλησία. Γιατί τα θέτει τα όρια; Γιατί δεν θέλει να εξοντώσει τον άνθρωπο, θέλει να τον βοηθήσει με αυτό που κάνει. Και το δεύτερο όριο είναι οι δικές σου δυνατότητες. Βλέπετε! Η παράδοση όπως συμπυκνώνεται πάνω στο πρόσωπο σου.<span style="text-align: center;"> </span></span></blockquote>
<blockquote style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">
Και τα δύο πράγματα είναι σπουδαία. Και με τα δύο πρέπει να αναμετρηθείς. Και να γνωρίζεις πού είναι το όριο της ορθοδοξίας, της παραδόσεως της, αλλά να γνωρίσεις και το δικό σου το όριο, μέσα από την υπακοή που έχεις. <span style="text-align: center;"> </span></span></blockquote>
<blockquote style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>
Ποτέ μην πάρεις ένα από τα δύο. Και τα δύο να ξέρεις. Και τα δυο αν τα πάρεις μεμονωμένα θα σε οδηγήσουν σε πόλωση. Αν πάρεις μόνο το όριο της ορθοδοξίας που λέει νηστεία - πήρα τώρα το παράδειγμα της νηστείας μπορεί να ήταν και άλλα πράγματα - για να είναι πιο εύκολο το παράδειγμα. Και δεις και τις δικέ σου δυνατότητες μπορείς να πάθεις πολλά και να πέσεις και σε μεγάλο εγωισμό και να αρρωστήσεις στο σώμα σου. </span><span style="text-align: center;"> </span></span></blockquote>
<blockquote style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">
Αν πάμε στο άλλο άκρο παραμένεις στα όρια της ορθοδοξίας και εσύ λες τα δικά μου όρια είναι πέντε μέρες και θεωρείς που είναι το ιδανικότερο που μπορεί να γίνει και αυτό είναι λάθος. Και αυτό είναι μια έπαρση. Ξέρεις τα μέτρα σου και πας να ζήσεις μία ταπείνωση. Ο γέροντας σου απαντάει και λέει εντάξει είσαι. </span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: right;">
<span style="color: #cc0000; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><i>π.Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος </i></span></blockquote>
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span><span style="color: #6aa84f;">Απόσπασμα από ομιλία </span></span><span><span style="color: #6aa84f;">που έγινε στις</span>
<span style="color: #6fa8dc;">17.02.1991</span></span><span style="color: #6fa8dc;"> </span></span></div>
<div style="font-size: xx-large; text-align: right;">
<br /></div>
</div>
Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-18770323467993171452024-03-18T13:46:00.000+02:002024-03-18T13:46:40.413+02:00Ἡ Καθαρά Δευτέρα<blockquote><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3V2FzhI7SHiotLsArbPJMynovNnGceK91y-xA6oP1lXvRXlWVOPkd2Jq0pDbNxNgPD69ZcoV8pgDUJ_rVDI2vVSJ46al_IkzU7b-_KH8QbHd5b00842joGzmb-iUBV6AnRBlGI42res_Ic282faPNEscjgjog9B6xg5a_TB7CJEVgGAjy9H-bo0xO4w/s1024/day-of-a-montk_orig.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="333" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3V2FzhI7SHiotLsArbPJMynovNnGceK91y-xA6oP1lXvRXlWVOPkd2Jq0pDbNxNgPD69ZcoV8pgDUJ_rVDI2vVSJ46al_IkzU7b-_KH8QbHd5b00842joGzmb-iUBV6AnRBlGI42res_Ic282faPNEscjgjog9B6xg5a_TB7CJEVgGAjy9H-bo0xO4w/w444-h333/day-of-a-montk_orig.jpg" width="444" /></a></div><br /> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><a href="https://www.facebook.com/photo/?fbid=509568404714869&set=a.486332307038479&__cft__[0]=AZW-KrIidkDz0n5ma3GLGDZiL2IwSQ23lH2iv6bqgI2wxr2mUTxTlXY0xRjNp2mQ0RB8Iy0fYzeIqsVQpjfPEQc3_rso7gAX1UfOf3ASUbls-bfDXPALiXSaW11j7J_A64SDGtEGLb-0otTdkUwOdCqt-20efZsS9srnpds0EmlpqfrEowdwW8zgjaHqQmzTMY0&__tn__=EH-R" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ἡ</span> Καθαρά Δευτέρα, ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ Ναός μέ τά καλλύματα στό ἐσωτερικό του, ἔχει πάρει τό πένθνιμό του χρῶμα. Εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, προσευχῆς, μετανοίας, νηστείας καί ἀποχῆς ἀπό κάθε κακό. Στήν πρωινή ἀκολουθία μέ τά πολλά γράμματα, θά παρεβρεθοῦν ἀρκετοί, γιά νά κάνουν τίς μετάνοιες. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού γιά πρώτη φορά ἀκούγεται ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου : <span style="color: red;">«Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεύμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας μη μοι δῷς...»</span> κατ᾽αὐτήν ὅλοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι κάνουν μετάνοιες. Τό ἀπόγευμα ψάλλεται τό Μεγάλο Ἀπόδειπνο μέ τά τροπάρια τοῦ Μεγάλου Κανόνα καί στό τέλος ὁ ἱερέας μοιράζει ἀντίδωρο γι᾽αὐτούς πού νήστεψαν ὅλη τήν ἡμέρα. Εἶναι ἡ λεγόμενη <span style="color: red;">«ἐνάτη»</span> δηλαδή γίνεται κατάλυση τροφῆς, ψωμί καί νερό, μετά τήν θ´ὥρα τῆς ἡμέρας, περίπου στίς 4 τό ἀπόγευμα.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὑπάρχουν γυναῖκες, οἱ ὁποῖες κρατοῦν τό Τριήμερο, μιά παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τίς τρεἶς πρῶτες μέρες τῆς Σαρακοστῆς, κατά τίς ὁποῖες τηρεῖται τελεία νηστεία μέχρι τήν Τετάρτη, τήν πρώτη Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, ὅπου μεταλαμβάνουν τῶν Θείων Μυστηρίων καί τῆς ὑλικῆς τροφῆς. Τά παλιά χρόνια οἱ ἄνθρωποι ἦσαν περισσότερο εὐλαβεῖς. Ἀλλά καί σήμερα εἶναι ἀρκετές οἱ γυναῖκες πού τηροῦν αὐτή τήν παλιά παράδοση.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἡ γήινη τροφή τῆς ἡμέρας αὐτῆς, τῆς Τετάρτης, εἶναι τό λεγόμενο <span style="color: red;"><a href="https://wra9.blogspot.com/2022/03/blog-post_64.html" target="_blank">«χουσάφι»</a></span>, στάρι βρασμένο καί χυλωμένο, μέ τριμμένα καρύδια, ζάχαρη καί κανέλα ἤ διάφορα ξηρά φρούτα, δαμάσκηνα, σταφίδες, σύκα καί ἄλλα, βρασμένα σάν κομπόστα. Μετά τήν αὐστηρή νηστεία ἡ κατανάλωση τροφῆς δημιουργεῖ πρόβλημα στόν ὀργανισμό, γι᾽αὐτό, μέ ἁπλό τρόπο μπαίνουμε πάλι στήν καθημερινή συνήθεια. Τα <span style="color: red;">«χουσάφια»</span>, γιά νά φᾶνε οἱ τριμερίτισσες πού νήστεψαν, τά φέρνουν στήν Ἐκκλησία τό ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης οἱ ἄλλες νοικοκυρές. Οἱ ἐλιές τήν πρώτη ἑβδομάδα δέν ἐπιτρέπονται στό τραπέζι, μόνο φαγητά νερόβραστα, ὄσπρια, χορταρικά, χαλβάς, τουρσί κ.ἄ. Ὅλα εἶναι ἁπλά τίς ἡμέρες τῆς Ἁγίας Σαρακοστῆς, ἡ ὁποία θά κρατήσει μαζί μέ τή Μεγάλη Ἑβδομάδα περίπου πενήντα μέρες.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τίς ἡμέρες αὐτές ἀπαγορεύονται ὅλα τά ἀρτήσιμα, κρέας, ψάρια, αὐγά, τυρί, γάλα, ἀκόμη καί τό λάδι, τό ὁποῖο καταλύεται μόνο Σάββατο καί Κυριακή. <span style="color: red;">«Κατάλυσιν ἰχθύος»</span> ἔχουμε στίς 25 Μαρτίου γιά τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί τήν Κυριακή τῶν Βαΐων γιά τό τέλος τῆς Σαρακοστῆς. <span style="color: red;">«Δίς παρελάβομεν παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων καταλύειν ἐν τῇ Μεγάλῃ Τεσσαρακοστή ὀψάριον».</span></span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τά παλιά χρόνια κανένας δέν χαλοῦσε τή Σαρακοστή, ἀκόμη κι ἄν ἦταν ἄρρωστος. Σήμερα πολλοί ἐπιστρέφουν πάλι στίς παλιές καλές συνήθειες καί κρατᾶνε τή νηστεία κι ἔτσι μέ τό σωματικό ξαλάφρωμα καί τά πνευματικά ἐφόδια οἱ γιορτές τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου γίνονται πιό οὐσιαστικές γιά τόν κάθε πιστό.</span> </div></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI5nUd6A4BiMT_u8ocM3U7rvb8ZfYY55aIoJt1ZKjpCGy4IAdgaRLRayEVnQDfEX3L7xYZCXwhGTCyABL_BXIccG8Ovt2vo4iv4CLamyYXhdn9mqSsMvRdg2Vd2ZvP_XudhqCLcimZ2CxR1ih1QruHRrbGtWpwh1WzB81F9g-bInCHPKhgHqkC4r15yg/s444/%CF%862.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="444" height="99" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI5nUd6A4BiMT_u8ocM3U7rvb8ZfYY55aIoJt1ZKjpCGy4IAdgaRLRayEVnQDfEX3L7xYZCXwhGTCyABL_BXIccG8Ovt2vo4iv4CLamyYXhdn9mqSsMvRdg2Vd2ZvP_XudhqCLcimZ2CxR1ih1QruHRrbGtWpwh1WzB81F9g-bInCHPKhgHqkC4r15yg/s320/%CF%862.jpg" width="320" /></a></div><p></p><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">«Ἀπό τόν Σεπτέμβριο ὥς τόν Αὔγουστο - Ἑορτές καί πανηγύρεις στό Γομάτι»</span>. <span style="color: #e06666;">π. Ἀν. εκδόσεις Ἑρμηνεία</span> - <span style="color: #45818e;">Ἅγιον Ὄρος</span></span></div></blockquote>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-88036035647837445382024-03-18T07:00:00.001+02:002024-03-18T07:00:00.134+02:00 ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ<p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; font-size: xx-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-HNpmuIJYlrDzph5Tb4cbC6QOFli4UEmHo8pq5LMpehp8O5HOWCVK9PVRG4PgCyT7H0dy1OSfzVzd38WMA3Wlx9zLd4wRQctLuRQnZHyC8Z01QLWNNsFvzL-ImLzsUPbu-Mi1hWuaO0kP/s768/Agios-Kyrillos-Ierososlymon.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="545" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-HNpmuIJYlrDzph5Tb4cbC6QOFli4UEmHo8pq5LMpehp8O5HOWCVK9PVRG4PgCyT7H0dy1OSfzVzd38WMA3Wlx9zLd4wRQctLuRQnZHyC8Z01QLWNNsFvzL-ImLzsUPbu-Mi1hWuaO0kP/w454-h640/Agios-Kyrillos-Ierososlymon.jpg" width="454" /></a></div><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large; text-align: center;"><blockquote>ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ</blockquote><p style="text-align: left;"></p><blockquote>πηγή:<a href="https://toeilhtarion.blogspot.com/2020/03/blog-post_18.html">Εδώ</a></blockquote><p></p></span><p></p><div class="MsoNormal"><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ο</span><span> πατήρ ημών Κύριλλος γεννήθηκε πιθανώς στα Ιεροσόλυμα περί το 315, από γονείς ευσεβείς και ορθόδοξους. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον αρχιεπίσκοπο άγιο Μάξιμο </span><span style="color: #e06666;">[1]</span><span>, ο οποίος τον επιφόρτισε με την κατάρτιση των κατηχουμένων. Άνθρωπος ειρήνης, ταπεινός και πράος, αφιερώθηκε περισσότερο στη ψυχική ωφέλεια και οικοδόμηση των πιστών, απερίσπαστος από τις ατελείωτες δογματικές διαμάχες και αντιπαραθέσεις που ταλάνιζαν την Εκκλησία μετά τη Σύνοδο της Νικαίας (325)· απέφευγε με βαθιά διάκριση να μεταχειρίζεται τον όρο «ομοούσιος» </span><span style="color: #e06666;">[2]</span><span>, αλλά συμμεριζόταν πλήρως την ορθόδοξη Πίστη. Αυτή του η επιφύλαξη έκανε τους οπαδούς του Αρείου (256-336) να πιστέψουν ότι ήταν με το μέρος τους και, όταν μετά τον θάνατο του Μαξίμου (347) εξελέγη ο Κύριλλος από τον λαό για να τον διαδεχθεί, ο αρειόφρων Ακάκιος, μητροπολίτης της Καισαρείας της Παλαιστίνης, από τον οποίο εξαρτώταν τότε τα Ιεροσόλυμα </span><span style="color: #e06666;">[3]</span><span>, ενέκρινε την εκλογή και τον χειροτόνησε. Γρήγορα όμως αναγνώρισε πικραμένος το μοιραίο λάθος του </span><span style="color: #e06666;">[4]</span><span>, γιατί ο νέος επίσκοπος δίδασκε περίτρανα την ορθόδοξη διδασκαλία για τη Θεότητα του Λόγου του Θεού, ερμηνεύοντας με εκπληκτική ενάργεια το Σύμβολο της Πίστεως στους κατηχουμένους στις «Κατηχήσεις» του </span><span style="color: #e06666;">[5]</span><span>. Σαν καλός Ποιμήν, διοικούσε σοφά την αγία Πόλη, η οποία χάρις στα έργα ανοικοδόμησης που είχε αναλάβει ο Μέγας Κωνσταντίνος (272-337) </span><span style="color: #93c47d;">[21 Μαΐου]</span><span>, επανακτούσε βαθμιαία το κλέος της και προσείλκυε μεγάλο αριθμό προσκυνητών από τα πέρατα του χριστιανικού κόσμου.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Το 351 υπήρξε μάρτυς, όπως και όλοι οι κάτοικοι των Ιεροσολύμων, της θαυματουργικής εμφάνισης ενός πελώριου φωτεινού Σταυρού στον ουρανό, από τον Γολγοθά μέχρι το Όρος των Ελαιών, και έγραψε στον αυτοκράτορα Κωνστάντιο (317-361) για να τον ενημερώσει <span style="color: #e06666;">[6]</span>. Συνέβαλε επίσης στην οργάνωση εορτών και λιτανειών στους Αγίους Τόπους, οι οποίες έγιναν αφετηρία πολλών εορτών της Εκκλησίας. Μερικά χρόνια αργότερα, υπέβαλε στον μητροπολίτη Καισαρείας έγγραφη αναφορά, απαιτώντας την αναγνώριση των αποστολικών προνομίων της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, τα οποία οι Πατέρες της Συνόδου της Νικαίας είχαν αναγνωρίσει χωρίς όμως να καθορίσουν με ακρίβεια. Τούτη η απαίτηση προκάλεσε τη μανία και το μίσος του Ακακίου ο οποίος, με πρόσχημα ότι ο Κύριλλος σε καιρό σιτοδείας είχε πουλήσει τα ιερά σκεύη και τον λειτουργικό στολισμό της βασιλικής της Αναστάσεως για να δώσει τροφή στους απόρους, τον κάλεσε σε εκκλησιαστικό δικαστήριο με σκοπό να τον καταδικάσει. Καθώς ο Κύριλλος δεν ανταποκρινόταν στις επανειλημμένες προσκλήσεις του, τον καθαίρεσε και τον έδιωξε βιαίως από τα Ιεροσόλυμα, τοποθετώντας στη θέση του έναν αρειανόφρονα. Ο άγιος Κύριλλος άσκησε έφεση, ζητώντας η υπόθεση να παραπεμφθεί σε ανώτερη εκκλησιαστική αρχή και, εν αναμονή της αποφάσεως, κατέφυγε στην Ταρσό της Κιλικίας, κοντά στον επίσκοπο Σιλβανό. Παρά τις απειλές του Ακακίου, ο Σιλβανός τον υποδέχθηκε αδελφικά και του ζήτησε να κηρύξει στον λαό, ο οποίος τον άκουγε ενθουσιασμένος και εκστατικός ως άλλον απόστολο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Η Σύνοδος που συνεκλήθη στη Σελεύκεια το 359 αποκατέστησε τον Κύριλλο και καθαίρεσε τον Ακάκιο. Η απόφαση όμως δεν πρόλαβε να εκτελεστεί, γιατί ο μητροπολίτης Καισαρείας, σπεύδοντας στην Κωνσταντινούπολη, άσκησε πίεση στον αυτοκράτορα Κωνστάντιο να ακυρώσει την απόφαση της Συνόδου και κανόνισε να επικυρωθεί η καθαίρεση του Κυρίλλου από ψευδοσύνοδο αρειανοφρόνων επισκόπων (360).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Όταν λίγο αργότερα ανήλθε στην εξουσία ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο άγιος Κύριλλος επωφελήθηκε από τα μέτρα ανεξιθρησκείας που έλαβε προετοιμάζοντας την αποκατάσταση της ειδωλολατρείας και επέστρεψε στην έδρα του καθώς και όλοι οι επίσκοποι που είχαν εξοριστεί επί Κωνσταντίου. Εκεί, όμως, ήρθε αντιμέτωπος με νέες δοκιμασίες. Με την προτροπή του αυτοκράτορα, οι ειδωλολάτρες της Γάζας εξεγέρθηκαν κατά των χριστιανών, προκαλώντας πολλά θύματα, ενώ κατέστρεψαν τη Μονή του Αγίου Ιλαρίωνος <span style="color: #93c47d;">[21 Οκτ.] </span>διασκορπίζοντας τους μοναχούς. Καθώς ο Ιουλιανός ήθελε να αποδείξει ότι ήταν ασύστατες οι προφητείες του Χριστού σχετικά με την οριστική κατάλυση του Ναού στα Ιεροσόλυμα (πρβλ. Ματθ. 24, 2), που κατεστράφη από τους Ρωμαίους επί βασιλείας Τίτου, επέτρεψε στους Εβραίους να τον ανοικοδομήσουν. Όμως, σύμφωνα με την πρόρρηση του αγίου Κυρίλλου, τα έργα σταμάτησαν ξαφνικά εξαιτίας τρομερού σεισμού, ο οποίος συγκλόνισε συθέμελα τον αρχαίο Ναό, ενώ το πυρ που έβγαινε από τα έγκατα της γης κατέκαυσε κάποιους εργάτες και άλλους τραυμάτισε, δείχνοντας σε όλους ολοφάνερα τα σημεία της θείας οργής.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μετά τον θάνατο του Ιουλιανού (363) και αφού η κατάσταση ειρήνευσε, ο Κύριλλος ανέλαβε ξανά το ποιμαντικό του έργο και μετά τον θάνατο του Ακακίου ενθρόνισε επίσκοπο τον ανιψιό του, στη θέση του μητροπολίτου Καισαρείας. Με τις ραδιουργίες τους, όμως, οι οπαδοί του Αρείου ζήτησαν από τον Ουάλεντα (364-378) να εκθρονίσει τον άγιο επίσκοπο Ιεροσολύμων και να τον καταδικάσει εκ νέου σε εξορία, καθώς και όλους τους άλλους επισκόπους που είχαν εξοριστεί επί Κωνσταντίου (367). Όταν πέθανε ο Ουάλης, ο άγιος Κύριλλος ανέκτησε την επισκοπή του, ύστερα από δώδεκα χρόνους απουσίας, ανακάλυψε όμως με οδύνη ότι ορισμένοι ορθόδοξοι, επηρεασμένοι από τις συκοφαντίες των αρειανοφρόνων, αρνούνταν να τον δεχτούν ως νόμιμο επίσκοπό τους και να έχουν κοινωνία μαζί του. Για τον λόγο αυτό η Σύνοδος της Αντιοχείας (379) απέστειλε τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης <span style="color: #93c47d;">[10 Ιαν.]</span> για να αποκαταστήσει την ειρήνη στα Ιεροσόλυμα. Αποτυγχάνοντας ο άγιος Γρηγόριος, αποσύρθηκε αποθαρρημένος και θλιμμένος, αφήνοντας τον άγιο Κύριλλο να αντιμετωπίσει μόνος, με πίστη και ελπίδα, τις διαιρέσεις στον οίκο του Θεού. Ο άγιος συμμετείχε στην Β΄ Οικουμενική Σύνοδο (381) που συγκάλεσε ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος (347-395) και συνέβαλε στην οριστική καταδίκη του αρειανισμού και των ποικίλων παραφυάδων του. Περατώνοντας τις συνεδρίες της η Σύνοδος αναγνώρισε πανηγυρικά τους αγώνες του επισκόπου Ιεροσολύμων υπέρ της Ορθοδοξίας. Επιστρέφοντας στην πόλη του ο άγιος Κύριλλος μπόρεσε για λίγο καιρό να απολαύσει την ειρήνη που είχε αποκαταστήσει με τόσους κόπους και εκοιμήθη το 386, ύστερα από τριάντα πέντε έτη επισκοπείας, από τα οποία πέρασε τα δεκαέξι εξόριστος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο άγιος Κύριλλος, παρεξηγημένος από τους αβαθείς ορθόδοξους για τη μη χρήση του όρου «ομοούσιος» αλλά κατ’ ουσίαν σταθερός αντίπαλος των αρειανών, εξαιτίας της ομολογουμένης αντιθέσεώς του προς αυτούς, παρέμεινε στη ζωή του σε ένα ευλογημένο και καρποφόρο «περιθώριο». Αυτή του η «περιθωριοποίηση» όμως, του έδωσε τη δυνατότητα, τις προϋποθέσεις και τις ιδιαίτερες συνθήκες να εργαστεί ουσιαστικότερα και σε βάθος, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις και τα χαρίσματα στην τελειότερη οργάνωση του ποιμαντικού και κατηχητικού του έργου, πράγμα που απέδωσε πολλούς καρπούς στην Εκκλησία και του προσέδωσε τον τίτλο του Πατρός της Εκκλησίας και του προσάρτησε τη μοναδική επωνυμία του Κατηχητού, καταγράφοντάς τον στην εκκλησιαστική ιστορία με το όνομα: <span style="color: #c27ba0;">«Κύριλλος, ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ὁ Κατηχητής»</span>. Τις συκοφαντικές διαδόσεις περί του σεπτού προσώπου του αγίου διαλεύκανε μια για πάντα η Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως του 381, η οποία με συνοδική της απόφαση αποκατάστησε την αλήθεια, αποκαλώντας τον άγιο Κύριλλο μεγάλο αγωνιστή κατά των αρειανών: «Τῆς δέ γε μητρὸς ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις, τὸν αἰδεσιμώτατον καὶ θεοφιλέστατον Κύριλλον, ἐπίσκοπον εἶναι γνωρίζομεν, κανονικῶς παρὰ τῶν τῆς ἐπαρχίας χειροτονηθέντα πάλαι, καὶ πλεῖστα πρὸς τοὺς ἀρειανοὺς ἐν διαφόροις τόποις ἀθλήσαντα» <span style="color: #e06666;">[7]</span>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εκείνο που ιδιαίτερα χαρακτηρίζει την προσωπικότητα του αγίου Κυρίλλου είναι η τέλεια εναρμόνιση θεολογίας και ζωής. Η ευαίσθητη και θεωρητική φύση του, δουλεμένη πρακτικά στις αναμετρήσεις της σκληρής καθημερινότητας και στη δεκαεξάχρονη περίπου θητεία του στην εξορία, του χάρισαν σπάνια ισορροπία των στοιχείων της προσωπικότητάς του, που έγινε εμφανής κυρίως στην μετέπειτα ποιμαντική διακονία του, η οποία ήταν πλήρης διακρίσεως, σοφίας, ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, και αποτέλεσε κυριολεκτικά προβολέα της όλης του προσωπικότητας. Ο σύγχρονος μελετητής της ζωής και του έργου του αγίου Κυρίλλου, θα διακρίνει εύκολα στις <span style="color: #6fa8dc;">«Κατηχήσεις»</span> του, τη μεγάλη Πατερική προσωπικότητα, η οποία εδράζεται στην ορθοδοξία και εκφράζεται στην ορθοπραξία, στην οποία δόγμα και ζωή συνυπάρχουν, αλληλοπεριχωρούνται και «μελωδοῦν ἐν μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, μέλος ἐναρμόνιον θεολογίας».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Όπως προαναφέρθηκε, ο άγιος Κύριλλος εκοιμήθη την 18 Μαρτίου του 386, ημέρα την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία (παραδόξως και η Ρωμαιοκαθολική) αφιέρωσαν την τιμή της μνήμης του. Στο Απολυτίκιο και το Κοντάκιο της εορτής του, ο ορθόδοξος υμνογράφος κατέγραψε με σεμνότητα, ποιητική λιτότητα και θεολογική ακρίβεια όλο το πνευματικό κάλλος του αγίου Πατρός και σκιαγράφησε την πολυτάλαντη μορφή του, τιτλοφορώντας τον <span style="color: #ea9999;">«Στῦλο τῆς Πίστεως»</span>, του οποίου ο «φωσφόρος λόγος ἔσχε κῦρος οὐράνιον».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #e69138; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[1]</span><span style="color: #cfe2f3;"> </span> Μνημονεύεται στις 5 Μαΐου στη λατινική Εκκλησία.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[2]</span> Πρβλ. τη μνήμη του αγίου Αθανασίου <span style="color: #93c47d;">[18 Ιαν. και 2 Μαΐου].</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[3]</span> Υποβιβασμένη σε απλή κωμόπολη μετά την καταστροφή της από τους Ρωμαίους και αφού η χριστιανική της κοινότητα διασκορπίσθηκε την εποχή των διωγμών, η Ιερουσαλήμ, ονομαζομένη Αίλια Καπιτωλίνα, υπήχθη εκκλησιαστικά στην Καισάρεια, διοικητική πρωτεύουσα της Παλαιστίνης.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[4]</span> Όπως λίγο αργότερα οι οπαδοί του Αρείου που ευνοούσαν την εκλογή του αγίου Μελετίου Αντιοχείας <span style="color: #93c47d;">[12 Φεβρ.].</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[5]</span> Οι «Κατηχήσεις» του, των οποίων υπάρχουν διάφορες εκδόσεις, παραμένουν μία από τις καλύτερες εκθέσεις της ορθοδόξου Πίστεως και σπουδαία μαρτυρία για τη γνώση της λειτουργικής ζωής της αρχαίας Εκκλησίας. Εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της προπαρασκευαστικής περιόδου εν όψει του αγίου Βαπτίσματος, και περιλαμβάνουν μία «Προκατήχηση», δεκαοχτώ «Κατηχήσεις» των φωτιζομένων που επεξηγούν το Σύμβολο της Πίστεως και τα θεμέλια της ορθοδόξου Πίστεως, και πέντε «Μυσταγωγικές Κατηχήσεις», που προορίζονταν για τους νεόφυτους που μόλις είχαν βαπτισθεί το Πάσχα, στις οποίες ο επίσκοπος εξηγεί την τελετή του Βαπτίσματος και της Ευχαριστίας. Νεοελληνική μετάφραση στη σειρά ΕΠΕ, Θεσσαλονίκη 1994, και από την Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Καρέα Αττικής, 1991.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[6]</span> Το θαύμα αυτό μνημονεύεται στις 7 Μαΐου.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">[7]</span><span style="color: #cfe2f3;"> </span> Θεοδ. Εκκλ. Ιστ. 5, 9· PG 82, 1217C.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">«<span style="color: #93c47d;">Νέος Συναξαριστής</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #93c47d;">της Ορθοδόξου Εκκλησίας</span>»·</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τόμος 7ος <span style="color: red;">(Μάρτιος)</span>,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εκδόσεις «Ίνδικτος»,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> «<span style="color: #9fc5e8;">Κατηχήσεις</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #9fc5e8;">Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων</span>»,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εκδόσεις «<span style="color: #e06666;">Ετοιμασία</span>»</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #b4a7d6;">Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμο</span>υ·</span></div></blockquote></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-37636907855071650522024-03-17T12:59:00.000+02:002024-03-17T12:59:49.502+02:00᾿Επὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img height="640" src="https://i.pinimg.com/originals/ee/9a/b3/ee9ab3629ccff10e955cb5580b809427.jpg" width="444" /></div>
<div style="text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/2eSGXf9Pr64" width="320" youtube-src-id="2eSGXf9Pr64"></iframe></div><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-family: "EB Garamond";"><span style="color: #bf9000; font-size: x-large;">Ψαλμός 136</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #38761d; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τῷ Δαυΐδ ῾Ιερεμίου. </span></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">ΕΠΙ</span> τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών. </span><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: large;">2</span><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> <span style="color: red;">ἐ</span>πὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν· </span><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: large;">3</span><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> <span style="color: red;">ὅ</span>τι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον· ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών. </span><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: large;">4</span><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> <span style="color: red;">π</span>ῶς ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας; </span><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: large;">5</span><span style="font-family: EB Garamond;"> <span style="color: red; font-size: x-large;">ἐ</span><span style="font-size: x-large;">ὰν ἐπιλάθωμαί σου, ῾Ιερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου· </span><span style="color: #6aa84f; font-size: large;">6</span> <span style="color: red; font-size: x-large;">κ</span><span style="font-size: x-large;">ολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου. </span><span style="color: #6aa84f; font-size: large;">7</span> <span style="color: red; font-size: x-large;">μ</span><span style="font-size: x-large;">νήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν ᾿Εδὼμ τὴν ἡμέραν ῾Ιερουσαλὴμ τῶν λεγόντων· ἐκκενοῦτε, ἐκκενοῦτε, ἕως τῶν θεμελίων αὐτῆς. </span><span style="color: #6aa84f; font-size: large;">8</span> <span style="color: red; font-size: x-large;">θ</span><span style="font-size: x-large;">υγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκας ἡμῖν· </span><span style="color: #6aa84f; font-size: large;">9</span><span style="font-size: x-large;"> <span style="color: red;">μ</span>ακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.</span></span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiKQFh2LhaLQjVZ3-ViAFkhjV3MeKqg2JPeHdHiwjv8XEAc_htvraphSGPDWEbSaCfGT-SiQwHIKxy1PXg5K1bO5eaDdlVpTrZER5p2X8gxT0EsEGL6vAh5qlz1jLLt4tbL8IDzZmZSq5AferU5v0QHBEeW6zzcXaf5LUPtE4lk_lkqgpvM_LCrL0cIg/s423/%CF%863.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="128" data-original-width="423" height="97" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiKQFh2LhaLQjVZ3-ViAFkhjV3MeKqg2JPeHdHiwjv8XEAc_htvraphSGPDWEbSaCfGT-SiQwHIKxy1PXg5K1bO5eaDdlVpTrZER5p2X8gxT0EsEGL6vAh5qlz1jLLt4tbL8IDzZmZSq5AferU5v0QHBEeW6zzcXaf5LUPtE4lk_lkqgpvM_LCrL0cIg/s320/%CF%863.jpg" width="320" /></a></div> <p></p>
</div>
Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-42785037969198791002024-03-17T08:00:00.001+02:002024-03-17T08:00:00.133+02:00ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ<div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiLBwJz3XNNTKGV9J6bckyo0B4vZhQfr_4LPBzoEtLG2EJT4rLpkVS-Vlf5wM8LJuD4qZR2NBKBEEKlHSAG4B7X24b0lc3ELA4yy7x5CQ3it95G6g09sKRxMx5P2hMTiyFn8UZRZpgRsJEORIhTKPM0XivIA6fUuhEyscJvBQQ79Gys6ICNJFf7xZP8Vg=s971" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="971" data-original-width="527" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiLBwJz3XNNTKGV9J6bckyo0B4vZhQfr_4LPBzoEtLG2EJT4rLpkVS-Vlf5wM8LJuD4qZR2NBKBEEKlHSAG4B7X24b0lc3ELA4yy7x5CQ3it95G6g09sKRxMx5P2hMTiyFn8UZRZpgRsJEORIhTKPM0XivIA6fUuhEyscJvBQQ79Gys6ICNJFf7xZP8Vg=s16000" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUACeexNc-wqMLyyy7KNgniTxMC1wzBh7Q8gRSLQC3CH94hGADB6osCRxlg06M9Id8AoSnMWxhMUUzJs6rUR_ph7O6v7bHDbH-Gb0WW5DUFojEb06OmlpgkAldbW5Jpgteg2QeKiuW-6w_/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+3.jpeg"></a></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><blockquote style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: #6fa8dc;">πηγή</span>:<a href="https://toeilhtarion.blogspot.com/2018/03/blog-post_17.html" target="_blank">εδώ</a></span></blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: #e06666;">ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ</span> <a href="https://stostavrodromitiskardias.blogspot.com/2022/03/blog-post_16.html" target="_blank">εδώ</a> </p><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἄνθρωπος ἐν γῇ τοῦ Θεοῦ κληθεὶς μόνος,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἕξεις τὶ καινὸν κἄν πόλῳ, Πάτερ μόνος.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ, Ἀλέξιε, πότμον ἀνέτλης.</span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ο</span><span> όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Αρκαδίου <span style="color: #6fa8dc;">(395-408)</span>. Οι γονείς του, ο ευλαβής συγκλητικός Ευφημιανός και η Αγλαΐα, ήσαν επί πολλά χρόνια άτεκνοι. Ο Αλέξιος έλαβε λαμπρή μόρφωση και, όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του προετοίμασαν τα του γάμου του με μια νεαρή κόρη εκλεκτής οικογένειας της αριστοκρατίας της Ρώμης. Όμως την ίδια νύκτα του γάμου τους ο Αλέξιος, ο οποίος ποθούσε την αγία και τέλεια παρθενία, ψιθύρισε κάτι στο αυτί της συζύγου και, αφού της παρέδωσε το δαχτυλίδι του, έφυγε κρυφά. Εμπιστευόμενος τη θεία Πρόνοια, επιβιβάστηκε σε πλοίο και έφθασε στη Λαοδίκεια της Συρίας και από εκεί ακολούθησε ένα καραβάνι εμπόρων που κατευθυνόταν στην Έδεσσα. Εκεί σταμάτησε σε έναν ναό αφιερωμένο στην Θεοτόκο και παρέμεινε στον νάρθηκα δεκαεπτά χρόνια, ντυμένος με κουρέλια και συντηρούμενος από ελεημοσύνες των πιστών που έρχονταν στον ναό για να προσευχηθούν.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Στο μεταξύ, ο πατέρας του είχε στείλει υπηρέτες προς κάθε κατεύθυνση για να τον βρουν, ενώ η μητέρα του φόρεσε τρίχινο ένδυμα και θρηνούσε απαρηγόρητη· η δε νύφη, με την αγάπη που δείχνει η τρυγόνα για το ταίρι της, ανυπομονούσε να έχει κάποια είδηση. Κάποιοι από τους απεσταλμένους του Ευφημιανού έφθασαν στην Έδεσσα και έδωσαν ελεημοσύνη στον Αλέξιο, χωρίς διόλου να υποπτευθούν βέβαια ότι επρόκειτο για τον κύριό τους· τόσο πολύ είχε παραμορφωθεί από την άσκηση και τη σκληραγωγία που επέβαλε στο σώμα του ευχαρίστως για την αγάπη του Θεού.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μετά από πολλά χρόνια αγώνων εν τω κρυπτώ, η Παναγία εμφανίσθηκε στον νεωκόρο της εκκλησίας λέγοντάς του να επιτρέψει την είσοδο στον άνθρωπο του Θεού. Βλέποντας ότι τον αντιλήφθηκαν και ότι επρόκειτο να τον περιβάλουν με τιμές, ο Αλέξιος αναχώρησε και πάλι παίρνοντας το πλοίο για την Ταρσό. Οι αντίθετοι άνεμοι όμως, ή μάλλον η θεία Πρόνοια, ώθησαν το πλοίο στο λιμάνι της Ρώμης. Ο άγιος υποτάχθηκε σε αυτό το θείο σημείο και πήγε στο πατρικό σπίτι, όπου ζήτησε από τον πατέρα του που έβγαινε εκείνη τη στιγμή ελεημοσύνη σαν ζητιάνος. Χωρίς να αναγνωρίσει τον πολυαγαπημένο του γιο, ο Ευφημιανός, που είχε γίνει ακόμη πιο φιλάνθρωπος ύστερα από την τόσο επώδυνη αυτή απώλεια, πρόσταξε στους υπηρέτες του να δώσουν κατάλυμα στον δύστυχο αυτόν άνθρωπο για όσο διάστημα επιθυμούσε να μείνει και να του δίνουν να τρώει από τα περισσεύματα της τραπέζης του.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο άνθρωπος του Θεού έμεινε άλλα δεκαεπτά χρόνια σε μια γωνιά του πατρικού του σπιτιού, υφιστάμενος χωρίς να προφέρει το παραμικρό παράπονο και, μάλιστα, με ευχαρίστηση τις προσβολές και τις λοιδορίες των υπηρετών. Όταν έλαβε πληροφορία από τον Θεό ότι επίκειται η εκδημία του, ζήτησε να του φέρουν χαρτί και μελάνι και με την πένα στο χέρι, γράφοντας την ιστορία της ζωής του, εξεδήμησε προς τας αιωνίους μονάς.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Την ίδια ημέρα, καθώς ετελείτο η θεία Λειτουργία στη βασιλική του Αγίου Πέτρου, χοροστατούντος του πάπα και παρουσία του αυτοκράτορα Ωνορίου <span style="color: #6fa8dc;">(395-423)</span> και πλήθους κόσμου, φωνή ακούστηκε από το θυσιαστήριο λέγουσα: <span style="color: #e06666;">«Αναζητείστε τον άνθρωπο του Θεού· θα δεηθεί για την πόλη και για όλους εσάς. Ήδη εξέρχεται του σώματος!»</span>. Καθώς το εκκλησίασμα άρχισε να προσεύχεται, η φωνή ακούστηκε ξανά αποκαλύπτοντας ότι αυτός ο άνθρωπος του Θεού βρισκόταν στην οικία του Ευφημιανού. Όταν η επιβλητική πομπή με επικεφαλής τον πάπα και τον αυτοκράτορα έφθασε εκεί, ο υπηρέτης που τον φρόντιζε, αποκάλυψε ότι ο ζητιάνος, που στεκόταν τόσα χρόνια πλάι στην εξώθυρα, μοίραζε την τροφή του στους πτωχότερους και ο ίδιος δεν τρεφόταν παρά μόνο την Κυριακή με ψωμί και νερό, μένοντας ατάραχος αν όχι και χαρούμενος όταν οι άλλοι υπηρέτες τον καθύβριζαν.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgquI0AL6ua5UQVq3TkkxS2MxNmy32tm2EKX0LSCJW7Pn0P8CwfS5IrFc99SJgn5wD430mYMNRWw_0jijaDqpG-8hIhI8lI89-CVvvSD1FZ8wGt9eZhbL-ogJOf-YKc7RKUFm9v44Ch7TD5/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1279" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgquI0AL6ua5UQVq3TkkxS2MxNmy32tm2EKX0LSCJW7Pn0P8CwfS5IrFc99SJgn5wD430mYMNRWw_0jijaDqpG-8hIhI8lI89-CVvvSD1FZ8wGt9eZhbL-ogJOf-YKc7RKUFm9v44Ch7TD5/w512-h640/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2595%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="512" /></span></a></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Πήγαν στην καλύβα του και τον βρήκαν νεκρό να κρατά ένα χαρτί στο χέρι. Όταν το διάβασαν δημόσια, έμειναν κατάπληκτοι από τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο αυτός ο δούλος του Θεού είχε αγωνιστεί ενάντια στη φύση για να λάβει τα υπέρ τη φύση αγαθά. Ο αυτοκράτορας και ο πάπας βλέποντας τα δάκρυα και τους γοερούς θρήνους των γονέων του, τους συμβούλεψαν να χαίρονται μάλλον και να αγάλλονται που έφεραν στον κόσμο έναν τέτοιο άγιο, ο οποίος μέλλει να βασιλεύει με τον Χριστό στους αιώνες.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Το πλήθος συνωστιζόταν γύρω από τη νεκρική κλίνη, τυφλοί έβρισκαν το φως τους, κουφοί την ακοή τους, μουγγοί δόξαζαν τον Θεό μεγαλοφώνως, πονηρά πνεύματα τρέπονταν σε φυγή, επικρατούσε τέτοια αναταραχή, που η νεκρώσιμη πομπή δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ο αυτοκράτορας σκόρπισε τότε χρυσά νομίσματα με την ελπίδα ότι θα αποσπούσαν την προσοχή του πλήθους από το φέρετρο. Δεν συνέβη όμως αυτό, καθώς ο λαός περιφρονούσε τον φθαρτό χρυσό για να λάβει τη χάρη της αφθαρσίας αγγίζοντας το σώμα του αγίου. Τέλος, το τίμιο σκήνωμα εναποτέθηκε στη βασιλική του Αγίου Βονιφατίου σε λάρνακα, διακοσμημένο με χρυσό και πολύτιμους λίθους, απ’ όπου ανάβλυζε άφθονο μύρο ευωδιαστό, ιαματικό κάθε νόσου. Σύμφωνα με άλλες πηγές η κηδεία του αγίου έγινε στον Άγιο Πέτρο στις 17 Ιουλίου του 383. Η δε πάντιμη κάρα του αγίου Αλεξίου τιμάται στην Αγία Λαύρα Καλαβρύτων, στην Πελοπόννησο.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG_-tYSTRuHl7jygTW9Zz4bbTMVPetYqvho-iuPYaxf8DwabcACqMCzx0h4ys3-yCT6qXTtA0oxIDRW0POhsHCbA1tIdEeKVvwmlg_gNO_UQZwo4ZNWMVNEl521NnfQ9Puz7jOGHjVsxhi/s790/resizedLineOrnament.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><img border="0" data-original-height="25" data-original-width="790" height="13" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG_-tYSTRuHl7jygTW9Zz4bbTMVPetYqvho-iuPYaxf8DwabcACqMCzx0h4ys3-yCT6qXTtA0oxIDRW0POhsHCbA1tIdEeKVvwmlg_gNO_UQZwo4ZNWMVNEl521NnfQ9Puz7jOGHjVsxhi/w400-h13/resizedLineOrnament.jpg" width="400" /></span></a><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">※</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">«<span style="color: #b4a7d6;">Νέος Συναξαριστής</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #b4a7d6;">της Ορθοδόξου Εκκλησίας</span>»·</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τόμος 7ος (<span style="color: #93c47d;">Μάρτιος</span>),</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>σελ. </span><i><span style="color: #e06666;">160–162</span></i><span>·</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εκδόσεις <span style="color: #6fa8dc;">«Ίνδικτος»</span>·</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">※</span></div></blockquote></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-52314281079682802542024-03-15T19:30:00.001+02:002024-03-15T19:30:00.125+02:00Σάββατο των οσίων Πατέρων<div style="text-align: justify;"></div><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfp62rp5n9fvHwKSOqfnW38bI5yfs9n_GDpmjY9zTEgoWCXdc0bFvfrs0cQ4DrXg8xm-lcKiJ3qYXYYobzeqgJcglxkXjMmYZZJywAtm6xZq0hGAdokjMxdgXnNQR4TTiC-RO9TsUKBf9fVS-qJkhKcsZ9gxV8Wppoisi66ZEWhB60x-JJx6slPD24tw/s1024/da1d633340c602bd91ca768764b0120e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="582" data-original-width="1024" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfp62rp5n9fvHwKSOqfnW38bI5yfs9n_GDpmjY9zTEgoWCXdc0bFvfrs0cQ4DrXg8xm-lcKiJ3qYXYYobzeqgJcglxkXjMmYZZJywAtm6xZq0hGAdokjMxdgXnNQR4TTiC-RO9TsUKBf9fVS-qJkhKcsZ9gxV8Wppoisi66ZEWhB60x-JJx6slPD24tw/w519-h295/da1d633340c602bd91ca768764b0120e.jpg" width="519" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Σάββατο των οσίων Πατέρων</span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Τ</span>ην ημέρα αυτή τελούμε τη μνήμη όλων των αγίων, ανδρών και γυναικών, που έλαμψαν κατά καιρούς στην άσκηση.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Οι θεοφόροι Πατέρες, αφού βαθμιαία μας παιδαγώγησαν με τις προηγούμενες εορτές και μας ετοίμασαν για το στάδιο της νηστείας και μας απομάκρυναν από την τρυφή και τον κορεσμό, και μας κατάρτισαν με τον φόβο της μέλλουσας κρίσης, και με την εβδομάδα της Τυροφάγου μας προκαθάρισαν όπως έπρεπε, τώρα βάζουν μπροστά μας όλους όσους έζησαν οσιακά και με πολλούς κόπους, άνδρες και γυναίκες, ώστε με τη μνήμη αυτών και των αγώνων τους να μας κάνουν πιο εύρωστους για το στάδιο της νηστείας, καθώς θα έχουμε τους βίους τους πρότυπο και οδηγό, και αφού επισύρουμε τη συμμαχία και τη βοήθειά τους να αρχίσουμε τους πνευματικούς αγώνες, αναλογιζόμενοι ότι και εκείνοι ήταν άνθρωποι, όπως και εμείς.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Όπως δηλαδή οι στρατηγοί, όταν τα στρατεύματά τους παραταχθούν το ένα απέναντι στο άλλο, ο καθένας μιλά προς το δικό του αναφέροντας παλιά παραδείγματα ανδρών που αρίστευσαν στη μάχη και έδειξαν μεγάλη ανδρεία και με αυτά ενθουσιάζει τους στρατιώτες, και αυτοί ενδυναμώνονται με την ελπίδα της νίκης και μπαίνουν ολόψυχα στον πόλεμο, έτσι τώρα κάνουν σοφά και οι θεοφόροι Πατέρες. Εμψυχώνουν δηλαδή για τους πνευματικούς αγώνες και τον άνδρα και τη γυναίκα με το παράδειγμα των Οσίων και έτσι μας οδηγούν στο στάδιο της νηστείας, ώστε έχοντας μπροστά μας τη ζωή τους ως εξαίρετο πρότυπο, να εργαζόμαστε τις πολλές και διάφορες αρετές, όπως μπορεί ο καθένας. Κυρίως όμως να επιδιώκουμε την αγάπη και την αποχή από άσεμνα έργα και πράξεις που γίνεται με σύνεση, όπως και την ίδια τη νηστεία, όχι δηλαδή μόνο των φαγητών, αλλά και της γλώσσας και του θυμού και των ματιών, και γενικά το να σταματήσουμε και να μείνουμε μακριά από κάθε κακό.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Γι’ αυτή λοιπόν την αιτία οι άγιοι Πατέρες έβαλαν εδώ αυτή τη μνήμη όλων των Οσίων, προβάλλοντας αυτούς που ευαρέστησαν στον Θεό με τη νηστεία και άλλα καλά έργα, και με το παράδειγμά τους παρακινώντας μας για το στάδιο των αρετών και τη γενναία μάχη κατά των παθών και των δαιμόνων. Σαν να λένε δηλαδή ότι, αν και εμείς δείξουμε την ίδια με αυτούς επιμέλεια, τίποτε δεν μας εμποδίζει να κατορθώσουμε όσα και αυτοί κατόρθωσαν και να αξιωθούμε τα ίδια βραβεία, διότι άνθρωποι ήταν και αυτοί, όπως και εμείς.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Για την Τυροφάγο τώρα λένε μερικοί ότι την όρισε ο βασιλιάς Ηράκλειος. Καθώς δηλαδή έξι χρόνια πολεμούσε εναντίον του Χοσρόη και των Περσών, έταξε στον Θεό, αν τους νικήσει, να αλλάξει αυτή την εβδομάδα και να την κάνει κάτι ενδιάμεσο, ανάμεσα στην τρυφή και τη νηστεία, όπως και έκανε.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αλλά πέρα από αυτό το γεγονός, εγώ νομίζω ότι και αυτή την εβδομάδα την επινόησαν οι άγιοι Πατέρες ως κάποια προκάθαρση, για να μη δυσκολευτούμε περνώντας από την κρεοφαγία και την πολυφαγία στην άκρα ασιτία, πράγμα που μπορεί να βλάψει και την υγεία μας, αλλά απομακρυνόμενοι λίγο-λίγο από τα παχιά και ευχάριστα φαγητά, σαν ατίθασα άλογα, με τη μειωμένη τροφή να δεχτούμε το χαλινάρι της νηστείας. Όπως έκαναν δηλαδή στην ψυχή με τις παραβολές, έτσι μηχανεύθηκαν και για το σώμα, κόβοντας σιγά-σιγά τα εμπόδια της νηστείας.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Με τις πρεσβείες όλων των Οσίων σου, Χριστέ ο Θεός, ελέησέ μας. <span style="color: red;">Αμήν.</span></span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLS2b9nVb7RVgnjUF6rBUlxOijkLrHuK3g25_4PB1wJ8iBwEhOY1CHaOuk-46v-NLi9fZp1QGVS1s0GXLCMu6OaKwOTmiwBi_aoEhNPNjYSHGM7DKoq4pULUxJBvpAAOuFc1AWQKPme6pjma6Y5Y0ETKfvh2Une--DCj9pIEehtU4qZPh_2iN_3qG4Fg/s423/%CF%863.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="128" data-original-width="423" height="97" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLS2b9nVb7RVgnjUF6rBUlxOijkLrHuK3g25_4PB1wJ8iBwEhOY1CHaOuk-46v-NLi9fZp1QGVS1s0GXLCMu6OaKwOTmiwBi_aoEhNPNjYSHGM7DKoq4pULUxJBvpAAOuFc1AWQKPme6pjma6Y5Y0ETKfvh2Une--DCj9pIEehtU4qZPh_2iN_3qG4Fg/s320/%CF%863.jpg" width="320" /></a> </div><p></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><blockquote style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;">Διασκευή για την </span><a href="https://www.koinoniaorthodoxias.org/agiologio-eortologio/savvato-twn-osiwn-paterwn/" style="color: #bf9000;">Κ.Ο.</a><span style="color: #bf9000;"> του κειμένου του </span><span style="color: #38761d;">Τρωδίου</span><span style="color: #bf9000;"> με τη βοήθεια και της μετάφρασης του </span><span style="color: #cc0000;">αγίου Αθανασίου του Παρίου</span><span style="color: #bf9000;"> που περιέχεται στο βιβλίο </span><span style="color: #45818e;">Νέον Λειμωνάριον,</span><span style="color: #bf9000;"> </span><span style="color: #8e7cc3;">Βενετία 1819</span><span style="color: #bf9000;">, σελ. 277.</span></blockquote></span></div></blockquote><div style="text-align: justify;"></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-84497411391910088982024-03-15T07:41:00.000+02:002024-03-15T07:41:26.491+02:00Ἀπὸ τὸν Ἑσπερινό της Συγχωρήσεως στὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης<div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinNDurCknFMxlckiuldq5xriH6HCUo3izzwPJeUvLV-9bY9Kt_8Tp5PWbb-5wjAWXgNmn5WsyC2ukEFSG8C_0pWnrtPtWgo4ODNiEeTA78LLEIjmYlWPuwVQbehRW4_gvqr6Kf647KJXMyPSt0A-cxOQJxGM55CLWWITxX68Q4-jRCnpDmXcJZj7uCpA/s570/329543634_3604185029802612_7931871603602662090_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="466" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinNDurCknFMxlckiuldq5xriH6HCUo3izzwPJeUvLV-9bY9Kt_8Tp5PWbb-5wjAWXgNmn5WsyC2ukEFSG8C_0pWnrtPtWgo4ODNiEeTA78LLEIjmYlWPuwVQbehRW4_gvqr6Kf647KJXMyPSt0A-cxOQJxGM55CLWWITxX68Q4-jRCnpDmXcJZj7uCpA/w388-h474/329543634_3604185029802612_7931871603602662090_n.jpg" width="388" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἀπὸ τὸν Ἑσπερινό της Συγχωρήσεως</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">στὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης</span></div><p style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Καλὸ Στάδιο</span></p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLSRLaemiTJ2GfFcxg8ZttYlGEqUCh68KmHvRLMei0HXczz6wVOjXmHSuAH-FYw5XYMZTKE1KhTB6SovvwK0PCSWO7ScEgYJeGl2NIRJwO6oLkRPduxVag0klJu_tjym61PC6I7BfgTrtTkc5F6SVSJsjfCNWFp6X2CcUNFc1jdDJHQY-5gSZ3GvDbaw/s1280/180681439_10159486354553570_8265899171424036223_n%20(1).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="1152" height="423" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLSRLaemiTJ2GfFcxg8ZttYlGEqUCh68KmHvRLMei0HXczz6wVOjXmHSuAH-FYw5XYMZTKE1KhTB6SovvwK0PCSWO7ScEgYJeGl2NIRJwO6oLkRPduxVag0klJu_tjym61PC6I7BfgTrtTkc5F6SVSJsjfCNWFp6X2CcUNFc1jdDJHQY-5gSZ3GvDbaw/w381-h423/180681439_10159486354553570_8265899171424036223_n%20(1).jpg" width="381" /></a></div><p></p><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἦχος πλ. δ'</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὑγρὰν διοδεύσας </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ὁ</span> τῆς ἐγκρατείας θεῖος καιρός, ἐπέλαμψε πᾶσι, μετανοίας τὸν φωτισμόν, τὸ σκότος ἐξαίρων τῶν πταισμάτων, τοῦτον προθύμῳ καρδίᾳ δεξώμεθα.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ἰ</span>δοὺ μετανοίας ἡ καλλονή, ψυχὰς μεταπλάττει, τῆς νηστείας προσαγωγή· ταύτῃ νηφαλέως εἰσελθόντες, καὶ τῶν πταισμάτων πιστοὶ λύσιν λάβωμεν.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ἀ</span>ρχαὶ Ἐξουσίαι καὶ Χερουβίμ, καὶ πᾶσαι δυνάμεις, δυσωπήσατε τὸν καιρόν, ἡμᾶς τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, ἐν μετανοίᾳ καὶ πάσῃ σεμνότητι.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Θεοτοκίον</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ἁ</span>γία Παρθένε ἡ τῶν πιστῶν, ἀντίληψις μόνη τὴν πρεσβείαν σου συνεργόν, καιρῷ τῆς νηστείας πᾶσι δίδου, τοῖς Θεοτόκον ἁγνήν σε γινώσκουσι.</span></div></blockquote><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: large;">Τῌ ΠΑΡΑΣΚΕΥῌ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: large;">ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: large;"><a href="https://wra9.blogspot.com/2023/02/blog-post_33.html" target="_blank">εδώ</a></span></div><div style="text-align: center;"></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-21656686612125501432024-03-14T13:58:00.001+02:002024-03-14T13:58:00.131+02:00Ὁ όσιος Βενέδικτος από τη Νουρσία<blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYOwDlJXXl1UkB_nybSy9dwSMCmVqtKeMQWM9Fh7Hz_ZFIrHEShWAMhUiPHLR9wf5UX0d384jm02oCuj-nJqMVvhJEgOrjm8Zq-SJWAZ6aQU4dGnJb56Fph4tkECv4BjsU66spoK5zDqx4PL_PahioZClcXzMiGwT5i9VNEucZ5gAvUhi7QM33ZOQ_Tg/s2048/18422817_1922028018066672_1261781457199312013_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1423" height="566" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYOwDlJXXl1UkB_nybSy9dwSMCmVqtKeMQWM9Fh7Hz_ZFIrHEShWAMhUiPHLR9wf5UX0d384jm02oCuj-nJqMVvhJEgOrjm8Zq-SJWAZ6aQU4dGnJb56Fph4tkECv4BjsU66spoK5zDqx4PL_PahioZClcXzMiGwT5i9VNEucZ5gAvUhi7QM33ZOQ_Tg/w393-h566/18422817_1922028018066672_1261781457199312013_o.jpg" width="393" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὁ όσιος Βενέδικτος από τη Νουρσία</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ο</span> άγιος πατέρας μας Βενέδικτος γεννήθηκε περί το 490 στη Νουρσία, μικρή επαρχιακή πόλη που βρίσκεται στα βουνά βόρεια της Ρώμης, και ήταν γόνος πλούσιας και ευσεβούς χριστιανικής οικογένειας. Σταλμένος στη Ρώμη για σπουδές, έχοντας από μικρός αποκτήσει σοφία γέροντα, με μόνη του επιθυμία να αρέσει στο Θεό, περιφρόνησε τις ηδονές του κόσμου και τις μάταιες υποσχέσεις του και έβαλε πλώρη για το μοναχικό Σχήμα.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Κάνοντας στάση στην κωμόπολη της Ενφίδης <span style="color: #6aa84f;">(σημ. Effide)</span>, η τροφός του, που τον είχε ακολουθήσει με την αφοσίωση μητέρας, δανείστηκε ένα πήλινο κόσκινο να περάσει το στάρι για να φτιάξει ψωμί. Το σκεύος όμως πέφτοντας κάτω έσπασε. Βλέποντας τη θλίψη της, το νεαρό αγόρι βάλθηκε να προσεύχεται γοερά και όταν σηκώθηκε της έδωσε το κόσκινο ανέπαφο. Απο το θαυμασμό τους γι’ αυτό το θαύμα οι κάτοικοι κρέμασαν το κόσκινο στην πόρτα της εκκλησίας. Φοβούμενος ότι θα χάσει την εύνοια του Θεού από τη μάταιη ανθρώπινη δόξα, ο Βενέδικτος έφυγε κρυφά και αποσύρθηκε στο Σουβιάκο, που βρίσκεται στις οροσειρές των Αβρούζων, σε μια σπηλιά ανοιγμένη σε ύψος εξήντα μέτρων, όπου παρέμεινε αγνοούμενος από τους ανθρώπους, εκτός από ένα κοινοβιάτη μοναχό, ονόματι Ρωμανό, που του φόρεσε το μοναστικό ένδυμα και του έφερνε κρυφά προμήθειες εξοικονομημένες από τη μερίδα του.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μια μέρα, εκεί που ο άγιος προσευχόταν μόνος, του παρουσιάστηκε ο διάβολος με μορφή μαυροκότσυφα και αμέσως μετά δέχτηκε σφοδρή επίθεση από σαρκικούς πειρασμούς σε τέτοιο σημείο, που ήταν σχεδόν αποφασισμένος να εγκαταλείψει τη μόνωσή του, όταν παρακινούμενος από τη Χάρη, ρίχτηκε γυμνός σε μια βάτο με αγκάθια νικώντας έτσι την ηδονή οριστικά δια του πόνου. Ανταμοίβοντάς τον ο Θεός με την απάθεια της σαρκός, είχε στο εξής κάθε δικαίωμα να διδάξει στους άλλους την αρετή, σαν ένας ώριμος άντρας.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Όταν εκοιμήθη ο ηγόυμενος του παρακείμενου μοναστηριού του Βικοβάρο, οι μοναχοί με την επιμονή τους κατάφεραν να τον πείσουν να τον διαδεχθεί. Μόλις όμως αυτός πήγε να τους επιβάλει μια αυστηρή πειθαρχία με βάση το Ευαγγέλιο, που αντιμαχόταν την στρεβλή διαγωγή τους, άρχισαν να δυσανασχετούν εναντίον του, και δοκίμασαν μάλιστα να τον δηλητηριάσουν. Τη στιγμή ομως που ο άνθρωπος του Θεού έκανε το σημείο του σταυρού πάνω από την καράφα με το φαρμακερό ποτό, που του έφεραν, το γυαλί έγινε θρύψαλα. Με το πρόσωπο ατάραχο και ειρήνη στην ψυχή, ανεξίκακος απέναντί τους, άφησε τους ανεπίδεκτους διόρθωσης και επανήλθε στην έρημο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Προοδεύοντας σε αρετή και θεωρία, προσήλκυσε ικανό αριθμό μαθητών. Τους οργάνωσε σε δώδεκα μοναστήρια γύρω στα περίχωρα, το καθένα με δώδεκα μοναχούς και χωριστό προεστό που τον ενημέρωνε για τη ζωή στο κοινόβιο και την πνευματική πρόοδο καθε μοναχού. Ο Βενέδικτος ήταν ταυτόχρονα ο πνευματικός τους πατέρας και ζώσα προσωποποίηση της τέλειας τήρησης των μοναστικών κανόνων. Μεριμνούσε για κάθε υλική τους ανάγκη με τη βοήθεια της θείας χάρης, και διακρίνοντας τους μύχιους λογισμούς τους δεν δίσταζε με πατρική αγάπη να τους διορθώνει, μεταχειριζόμενος κάποιες φορές σωματικά επιτίμια, για να τους αναγκάσει να αποτινάξουν τις κακές συνήθειες.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Περί το 529 άφησε το Σουβιάκο επικεφαλής μιας μικρής ομάδας μαθητών. Τέλος έφθασαν στο όρος Κασσίνο, που υψωνόταν στο μέσο μεταξύ Ρώμης και Νάπολης, και στην κορυφή του υπήρχε ναός αφιερωμένος άλλοτε στη λατρεία του Απόλλωνα. Ο άγιος άρχισε να σπάει το έιδωλο και αναποδογύρισε το θυσιαστήριο για να μεταμορφώσει το ναό σε εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Μαρτίνο της Τουρ <span style="color: #6aa84f;">(11 Νοεμ.)</span>. Έκοψε τα δέντρα όπου οι κάτοικοι επιδίδονταν ακόμη στη λατρεία των ειδώλων, και κατάφερε να τους μεταστρέψει με τον αποστολικό του λόγο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Σε εποχή σιτοδείας, με τη προσευχή του έκανε να πλεονάζουν στο μοναστήρι το σιτάρι και το λάδι, έτσι ώστε να αφήνονται οι μοναχοί να ενδιατρίβουν αμέριμνοι στο θείο έργο, από το οποίο τίποτε άλλο δεν αξίζει να προτιμάται.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μια μέρα, επιστρέφοντας από τους αγρούς, είδε στην πόρτα του μοναστηριού το άψυχο σώμα ενός παιδιού που ο πατέρας του είχε αποθέσει εκεί. Κινούμενος από ευσπλαχνία ο Βενέδικτος παρακάλεσε τον Κύριο στο όνομα της πίστης του πατέρα του που θρηνούσε και το παιδί ζωντάνεψε.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Στους καιρούς εκείνους των πολέμων και των εισβολών, προανήγγειλε ότι την πτώση της Ρώμης, της άλλοτε πρωτεύουσας του κόσμου, θα τη διαδεχθεί η καταστροφή της Μονής Μοντεκασίνο από τους Λομβαρδούς <span style="color: #6aa84f;">(583;)</span>. Έχοντας ίσως κατά νου αυτη την προφητεία λίγο πριν την εκδημία του, συνέταξε τον Κανόνα του, που απέβη αληθινή χάρτα των μοναχών της Δύσης. Με βάση τα γραπτά των αγίων Πατέρων Παχωμίου, Βασιλείου και Κασσιανού και τα μοναστικά θέσμια που είχε υιοθετήσει στο μοναστήρι του, εκθέτει τις αρχές και τους νόμους λειτουργίας μιας κοινοβιακής μονής.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Λίγο καιρό ύστερα από τη θαυμαστή και στερνή συνομιλία του αγίου με την αδελφή του την αγία Σχολαστική <span style="color: #6aa84f;">(10 Φεβρ.)</span> και την εκδημία της, καθώς στεκόταν νύχτα στο παράθυρο του προσευχόμενος, είδε ξάφνου ένα αστραποβόλο φως να καταυγάζει τα σκότη, και στο μέσο του θεώρησε τον κόσμο ολόκληρο συναγμένο θαρρείς κάτω από μια μοναδική ηλιαχτίδα. Υψωμένος πάνω από τον κόσμο και εκτός εαυτού χάρη στην ένωσή του με τον Δημιουργό, ο Βενέδικτος μπορούσε όντως να θεωρεί την όλη δημιουργία, όλα όσα υπάρχουν κάτω από τον Θεό, μέσα στο θείο φως που ανάβλυζε από την καρδιά του. Εχοντας φθάσει στα όρια της μέλλουσας ζωής είδε τότε, μέσα σε αυτό το φως, την ψυχή του Γερμανού, επισκόπου Καπούης, που ανέβαινε στα ουράνια.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Από τότε ο άγιος Βενέδικτος ανήκε πιο πολύ στον ουρανό παρά στη γη, και έχοντας προαναγγείλει την ημέρα της τελευτής του, πρόσταξε να ανοίξουν το μνήμα του, όπου πριν λίγο καιρό είχαν ενταφιάσει την αδελφή του, και ύστερα παρουσίασε υψηλό πυρετό. Είπε να τον οδηγήσουν στο παρεκκλήσιο, κοινώνησε και στέκοντας όρθιος, στηριζόμενος από τους αδελφούς, σήκωσε τα χέρια του ψηλά και παρέδωσε την ύστατη πνοή του ψιθυρίζοντας τα λόγια μιας στερνής προσευχής <span style="color: #6aa84f;">(περί το 560)</span>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Πλήθος θαυμάτων ακολούθησαν, επιτελούμενα χάρη στα λείψανα του αγίου Βενεδίκτου. Ύστερα ομως από τη λεηλασία του μοναστηριού που προκάλεσαν οι Λομβαρδοί, τα λείψανα ξεχάστηκαν μέχρις ότου μοναχοί της Μονής του Φλερύ συρ Λουάρ ήλθαν και τα παρέλαβαν <span style="color: #6aa84f;">(673)</span> για να τα μεταφέρουν στο μοναστήρι τους, που έλαβε το όνομα του αγίου <span style="color: #6aa84f;">(Άγιος Βενέδικτος συρ Λουάρ)</span> και όπου μπορούμε και σήμερα ακόμη να τα προσκυνήσουμε.</span></div></blockquote><p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeogoCqMAY_V8Ej7YDRtSOy5r110rVVzmJVfECu18Q4DRhj5DZvLcoiKrOkqMWBqQ6o4yNiuJuSX0nMGh38eBNjyo8--81P9OQfxJCwsJmgCxYESQCwQUoQQd3m53erNTurVsDCcWKb29-4NkfKBoGlasHs5PNlBnsV4ISDHxdWajI3FqWNzOcaA5Uww=s920" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="235" data-original-width="920" height="103" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeogoCqMAY_V8Ej7YDRtSOy5r110rVVzmJVfECu18Q4DRhj5DZvLcoiKrOkqMWBqQ6o4yNiuJuSX0nMGh38eBNjyo8--81P9OQfxJCwsJmgCxYESQCwQUoQQd3m53erNTurVsDCcWKb29-4NkfKBoGlasHs5PNlBnsV4ISDHxdWajI3FqWNzOcaA5Uww=w400-h103" width="400" /></a></div><p></p><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Νέος Συναξαριστής</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">της Ορθοδόξου Εκκλησίας,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">Τόμος 3ος,</span> <span style="color: #6aa84f;">Μάρτιος.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #bf9000;">Εκδόσεις</span> <span style="color: #8e7cc3;">Ορμύλια</span></span></div></blockquote>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-15301195999008585442024-03-12T13:57:00.000+02:002024-03-12T13:57:39.697+02:00Περί Ευχαριστίας - Μεγάλου Βασιλείου<blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhorE0FTWLa29un9Auotlbj9PfVRdcALLO-DNygPaxV1C9XOS8lJbsvetuujYX9DgYYvBGQX41xOAxHjfE6Jmy-5rR9dYIQowJXHwvnI_HOTo7j927e_1lVELn1Fc3v7V6JDPKFu5swvDT7/s1023/cebcceadceb3ceb1cf82-ceb2ceb1cf83ceafcebbceb5ceb9cebfcf82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1023" data-original-width="688" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhorE0FTWLa29un9Auotlbj9PfVRdcALLO-DNygPaxV1C9XOS8lJbsvetuujYX9DgYYvBGQX41xOAxHjfE6Jmy-5rR9dYIQowJXHwvnI_HOTo7j927e_1lVELn1Fc3v7V6JDPKFu5swvDT7/w269-h400/cebcceadceb3ceb1cf82-ceb2ceb1cf83ceafcebbceb5ceb9cebfcf82.jpg" width="269" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">ΠΕΡΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #f1c232; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Λόγος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span><span style="color: red;">Ἠ</span>κούσατε τῶν ῥημάτων τοῦ Ἀποστόλου, δι' ὧν Θεσσαλονικεῦσι διαλέγεται, παντὶ νομοθετοῦντος τῷ βίῳ. Ἡ μὲν γὰρ διδασκαλία πρὸς τοὺς ἑκάστοτε αὐτῷ παρατυγχάνοντας ἦν· τὸ δὲ ἀπ' αὐτῆς ὠφέλιμον ἐπὶ πᾶσαν διαβαίνει τὴν τῶν ἀνθρώπων ζωήν. Πάντοτε χαίρετε, φησίν· ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε. Τί μὲν οὖν τὸ χαίρειν αὐτὸ, καὶ τί τὸ ἐξ αὐτοῦ ὠφέλιμον, καὶ πῶς δυνατὸν τὴν ἀδιάλειπτον προσευχὴν κατορθοῦν, καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστίαν ἀποδιδόναι τῷ Θεῷ, ὡς δυνατὸν μικρὸν ὕστερον διηγησόμεθα. Ἅ γε μὴν παρὰ τῶν ἐναντίων ἡμῖν ἀπαντᾷ, διαβαλλόντων τὸ τῆς νομοθεσίας ἀδύνατον, ταῦτα προδιαλαβεῖν ἀναγκαῖον. Τίς γάρ ἐστιν ἀρετὴ, φησὶ, νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐν διαχύσει ψυχῆς φαιδρὸν καὶ γεγανωμένον διάγειν; Πῶς δὲ καὶ δυνατὸν κατορθωθῆναι τοῦτο, μυρίων περιισταμένων ἡμᾶς ἀβουλήτων κακῶν, ἀναγκαίαν τῇ ψυχῇ τὴν κατήφειαν ἐμποιούντων, ἐξ ὧν χαίρειν καὶ διευθυμεῖσθαι πλέον ἀδύνατον, ἢ τὸν ἀποτηγανιζόμενον μὴ ἀλγεῖν, καὶ τὸν κατακεντούμενον μὴ ὀδυνᾶσθαι; Ἤ πού τις καὶ τῶν περιεστώτων ἡμᾶς ἐνταῦθα, τὴν ἀσθένειαν ταύτην τῶν λογισμῶν ἀῤῥωστῶν, προφασίζεται προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις, ὃς διὰ τὸ περὶ τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν ὀκνηρὸν τῷ νομοθέτῃ περιτρέπειν τὰς μέμψεις ἐπιχειρεῖ, ὡς ἀδύνατα διορίζοντι. Καί φησι· Πῶς δυνατόν μοι πάντοτε χαίρειν, τῶν αἰτιῶν τῆς χαρᾶς οὐκ ἐπ' ἐμοὶ κειμένων; Ἔξωθεν γάρ ἐστι τὰ ποιητικὰ τοῦ χαίρειν, καὶ οὐκ ἐν ἡμῖν ἀποκείμενα· φίλου παρουσία, γονέων χρονία συντυχία, χρημάτων εὑρέσεις, τιμαὶ παρὰ τῶν ἀνθρώπων, πρὸς ὑγείαν ἐκ χαλεπῆς ἀῤῥωστίας ἀποκατάστασις, ἡ λοιπὴ τοῦ βίου εὐημερία· οἶκος εὐθηνῶν διὰ πάντων, τράπεζα πλήθουσα, κοινωνοὶ τῆς εὐφροσύνης οἱ ἐπιτήδειοι, ἀκούσματα καὶ θεάματα ἡδονὴν φέροντα, ὑγεία τῶν οἰκειοτάτων, καὶ ἡ λοιπὴ αὐτοῖς τοῦ βίου εὔροια. Λυπηρὰ γὰρ οὐ τὰ ἡμῖν προσπίπτοντα μόνον τῶν ἀλγεινῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ φίλους καὶ συγγενεῖς ἀνιῶντα. Ὥστε ἐκ πάντων τούτων ἀνάγκη ἀθροίζεσθαι τὸ περιχαρὲς καὶ εὔθυμον τῆς ψυχῆς. Καὶ πρὸς τούτοις, ὅταν ὁρᾷν ὑπάρχῃ ἐχθρῶν καταπτώσεις, ἐπιβούλων πληγὰς, εὐεργετῶν ἀμοιβὰς, καὶ ἁπαξαπλῶς ἐὰν μήτε παρόν τι τῶν δυσκόλων, μήτε προσδοκώμενον ὅλως τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐπιταράσσῃ· τότε δυνατὸν ἐγγίνεσθαι τῇ ψυχῇ τὴν χαράν. Πῶς οὖν πρόσταγμα ἡμῖν δέδοται τὸ μὴ ἐκ προαιρέσεως κατορθούμενον, ἀλλ' ἐπακολούθημα ἑτέρων προηγουμένων ὑπάρχον; Πῶς δὲ καὶ ἀδιαλείπτως προσεύξομαι, τῶν τοῦ σώματος χρειῶν ἀναγκαίως τὴν ἔννοιαν τῆς ψυχῆς περιστρεφουσῶν πρὸς ἑαυτὰς, ἀδυνάτου ὄντος κατὰ ταυτὸν πρὸς δύο μερίμνας τὴν διάνοιαν κατατέμνεσθαι;</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Ἀλλὰ καὶ ἐν παντί μοι εὐχαριστεῖν διατέτακται. Εὐχαριστήσω στρεβλούμενος, αἰκιζόμενος, ἐπὶ τροχοῦ κατατεινόμενος, τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκοπτόμενος; Εὐχαριστήσω τυπτόμενος τὴν ἄτιμον πληγὴν παρὰ τοῦ μισοῦντος; πηγνύμενος ὑπὸ τοῦ κρύους, λιμῷ καταγχόμενος, ἐπὶ τοῦ ξύλου δεδεμένος, ἀτεκνωθεὶς ἀθρόως, ἢ καὶ τῆς γυναικὸς αὐτῆς ἐστερημένος; ἐκ ναυαγίων ἐξαίφνης ἐκπεσὼν εὐπορίας; πειραταῖς κατὰ θάλασσαν, ἢ λῃσταῖς κατ' ἤπειρον περιτυχών; τραύματα ἔχων, συκοφαντούμενος, ἀλητεύων, τὸ δεσμωτήριον οἰκῶν; Ταῦτα καὶ ἔτι πλείω τούτων, κατηγοροῦντες τοῦ νομοθέτου, συνείρουσιν, ἀπολογίαν τῶν ἁμαρτημάτων ἑαυτοῖς εὐτρεπίζειν ἡγούμενοι τὴν ἐπὶ τοῖς διατεταγμένοις ἡμῖν, ὡς ἀδυνάτοις, διαβολήν. Τί οὖν φαμεν; Ὅτι, πρὸς ἕτερα βλέποντος τοῦ Ἀποστόλου, καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν πειρωμένου χαμόθεν πρὸς ὕψος μετεωρίζειν, καὶ ἐπὶ τὸ οὐράνιον μετατιθέναι πολίτευμα, οἱ μὴ ἐφικνούμενοι τῆς μεγαλονοίας τοῦ νομοθέτου, περὶ γῆν καὶ σάρκας, ὡς περὶ τέλμα σκώληκες, ἰλυσπώμενοι ἐν τοῖς τοῦ σώματος πάθεσι, τὸ δυνατὸν τῶν ἀποστολικῶν διατάξεων ἀπαιτοῦσιν. Ὁ δὲ προκαλεῖται εἰς τὸ πάντοτε χαίρειν οὐχὶ τὸν τυχόντα, ἀλλὰ τὸν οἷος αὐτὸς ἦν, οὐκέτι ζῶν ἐν σαρκὶ, ἀλλὰ ζῶντα ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὸν Χριστὸν, ὡς τῆς πρὸς τὸ ἀκρότατον τῶν ἀγαθῶν συναφείας μηδαμῶς τὴν ἀπὸ τῶν ὀχληρῶν τῆς σαρκὸς συμπάθειαν δεχομένης. Ἀλλὰ κἂν διακόπτηται ἡ σὰρξ, ἡ τῆς συνεχείας διάλυσις ἐναπομένει τῷ πεπονθότι τοῦ σώματος μέρει, τῆς διαδόσεως τοῦ λυποῦντος οὐ δυναμένης διικνεῖσθαι πρὸς τὸ νοερὸν τῆς ψυχῆς. Εἰ γὰρ ἐνεκρώσαμεν τὰ μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, κατὰ τὰς ὑποθήκας τοῦ Ἀποστόλου, καὶ τὴν νέκρωσιν τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιεφέρομεν, ἀναγκαίως ἡ ἀπὸ τοῦ νενεκρωμένου σώματος πληγὴ πρὸς τὴν ἀπολελυμένην τῆς συναφείας αὐτοῦ ψυχὴν οὐ χωρήσει. Ἀτιμίαι δὲ καὶ ζημίαι, καὶ οἰκείων θάνατοι οὐκ ἀναβήσονται πρὸς τὸν νοῦν, οὐδὲ καταστρέψουσι τὸ ὑψηλὸν τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν ὧδε συμπάθειαν. Εἰ μὲν γὰρ τὰ αὐτὰ φρονοῦσι τῷ σπουδαίῳ οἱ ταῖς δυσκολίαις περιπεσόντες, οὐ παρέξουσι λύπας ἑτέρῳ, οἵ γε μηδ' αὐτοὶ λυπηρῶς διαφέροντες τὰ συμπίπτοντα· εἰ δὲ κατὰ σάρκα ζῶσιν, οὐδ' οὕτω λυπήσουσιν, ἀλλ' ἐλεεινοὶ κριθήσονται, οὐ τῶν περιστάσεων μᾶλλον, ἢ τοῦ μὴ προαιρεῖσθαι τὰ δέοντα. Ὅλως δὲ ψυχὴ, ἡ ἅπαξ προσδεθεῖσα τῷ πόθῳ τοῦ Κτίσαντος, καὶ τοῖς ἐκεῖ κάλλεσιν ἐνειθισμένη φαιδρύνεσθαι, τὸ περιχαρὲς αὐτῆς καὶ εὔθυμον ὑπὸ τῆς ποικίλης μεταπτώσεως τῶν σαρκικῶν παθημάτων οὐ μεταβαλεῖ· ἀλλὰ τὰ τοῖς ἄλλοις λυπηρὰ προσθήκην εὐφροσύνης ποιήσεται. Οἷος ἦν ὁ Ἀπόστολος, εὐδοκῶν ἐν ἀσθενείαις, ἐν θλίψεσιν, ἐν διωγμοῖς, ἐν ἀνάγκαις, καυχήματα ἑαυτοῦ τὰς ἐνδείας ποιούμενος· ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι, ἐν διωγμοῖς καὶ στενοχωρίαις, ἐφ' οἷς ἄλλοι δυσανασχετοῦσι καὶ πρὸς τὸν βίον ἀπαγορεύουσιν, ἐπὶ τούτοις αὐτὸς ἀγαλλιώμενος. Οἱ τοίνυν ἀπαιδεύτως ἔχοντες τῆς ἀποστολικῆς διανοίας, καὶ μὴ συνιέντες, ὅτι πρὸς τὴν εὐαγγελικὴν ἡμᾶς προσκαλεῖται ζωὴν, τολμῶσι κατηγορεῖν τοῦ Παύλου, ὡς ἀδύνατα ἡμῖν διορίζοντος. Ἀλλὰ μὴν διδασκέσθωσαν ὅσαι τοῦ χαίρειν εὐλόγως αἱ ἀφορμαὶ διὰ τῆς τοῦ Θεοῦ μεγαλοδωρεᾶς ἡμῖν πρόκεινται. Παρήχθημεν εἰς τὸ εἶναι, μὴ ὄντες· κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος ἐγενήθημεν· νοῦν καὶ λόγον συμπληροῦντα ἡμῶν τὴν φύσιν ἔχομεν, δι' οὗ Θεὸν ἐγνωρίσαμεν. Καὶ τὰ κάλλη τῆς κτίσεως ἐντέχνως καταμανθάνοντες, δι' αὐτῶν, οἱονεὶ διὰ γραμμάτων τινῶν, τὴν μεγάλην τοῦ Θεοῦ περὶ πάντα πρόνοιαν καὶ σοφίαν ἀναγινώσκομεν. Διακριτικοί ἐσμεν ἀγαθοῦ καὶ τοῦ χείρονος· ἐκλογὴν τοῦ συμφέροντος καὶ ἀποστροφὴν τοῦ βλαβεροῦ ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως δεδιδάγμεθα. Ἀλλοτριωθέντες Θεοῦ διὰ τῆς ἁμαρτίας, πάλιν εἰς τὴν οἰκειότητα ἀνεκλήθημεν, τῷ αἵματι τοῦ Μονογενοῦς ἐκ τῆς ἀτίμου δουλείας ἐξαιρεθέντες. Ἀναστάσεως ἐλπίδες, ἀγγελικῶν ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἡ ἐν οὐρανοῖς βασιλεία, τὰ ἐν ἐπαγγελίαις ἀγαθὰ, καὶ διανοίας καὶ λόγου δύναμιν ὑπερβαίνοντα.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Πῶς οὐχὶ ταῦτα προσήκει χαρᾶς ἀλήκτου καὶ εὐφροσύνης διηνεκοῦς ἐξαρκεῖν νομίζειν αἴτια, ἀλλ' οἴεσθαι τὸν γαστριζόμενον, καὶ καταυλούμενον, καὶ ἐπὶ μαλακῆς κοίτης ἀνατετραμμένον καὶ ῥέγχοντα, τοῦτον ἀξίως χαρᾶς διαζῇν; Ἐγὼ δὲ τούτοις μὲν τὸ θρηνεῖσθαι φαίην ἂν πρέπειν παρὰ τῶν νοῦν ἐχόντων· μακαρίζειν δὲ τοὺς ἐπ' ἐλπίδι τοῦ μέλλοντος αἰῶνος τὴν παροῦσαν ζωὴν διαφέροντας, καὶ τὰ παρόντα τῶν αἰωνίων ἀμειβομένους, κἂν ἐν φλογὶ διάγωσιν οἱ Θεῷ συνημμένοι, ὡς οἱ τρεῖς παῖδες ἐπὶ τῆς Βαβυλωνίας, κἂν λέουσιν ὦσι συγκαθειργμένοι, κἂν ὑπὸ κήτους καταποθέντες, ὑφ' ἡμῶν τε χρῆναι μακαρίζεσθαι, καὶ αὐτοὺς ἐν χαρᾷ διάγειν, οὐχὶ τοῖς παροῦσιν ἀλγυνομένους, ἀλλὰ τῇ ἐλπίδι τῶν εἰς ὕστερον ἡμῖν ἀποκειμένων εὐφραινομένους. Οἶμαι γὰρ τὸν ἀγωνιστὴν τὸν καλὸν, ἅπαξ ἐπὶ τὸ τῆς εὐσεβείας στάδιον ἀποδύντα, φέρειν χρῆναι γενναίως τὰς πληγὰς τῶν ἀντιπάλων ἐλπίδι τῆς δόξης τῆς ἀπὸ τῶν στεφάνων. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν οἱ κατὰ τὰς παλαίστρας τοῖς πόνοις προσεθισθέντες οὐ πρὸς τὸ ἀλγεινὸν συστέλλονται τῆς πληγῆς, ἀλλ' ὁμόσε χωροῦσι τοῖς ἀντιπάλοις ἐπιθυμίᾳ τῆς ἀναῤῥήσεως, τῶν παραυτίκα πόνων ὑπερορῶντες. Οὕτω τῷ σπουδαίῳ κἂν παρῇ τι τῶν τραχυτέρων, οὐκ ἐπισκοτήσει τῷ χαίρειν. Διότι Ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται· ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν· ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα· ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει. Διὸ καὶ ἑτέρωθι τῇ θλίψει ὑπομένειν, καὶ τῇ ἐλπίδι χαίρειν παρὰ τοῦ αὐτοῦ προσετάχθημεν. Ἐλπὶς οὖν ἐστιν ἡ τὴν χαρὰν σύνοικον τῇ ψυχῇ τοῦ σπουδαίου παρασκευάζουσα. Ἀλλ' ὁ αὐτὸς Ἀπόστολος καὶ κλαίειν χρῆναι ἡμᾶς προστάσσει μετὰ κλαιόντων· καὶ Γαλάταις γράφων, ἔκλαιε περὶ τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τί δεῖ λέγειν Ἱερεμίαν κλαίοντα; καὶ Ἰεζεκιὴλ θρήνους ἀρχόντων ἐκ προστάγματος Θεοῦ γράφοντα, καὶ πολλοὺς δὲ τῶν ἁγίων οἰμώζοντας; Οἴμοι, μῆτερ, ὡς τίνα με ἔτεκες; καὶ, Οἴμοι, ὅτι ἀπόλωλεν εὐλαβὴς ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ὁ κατορ θῶν ἐν ἀνθρώποις οὐκ ἔστι· καὶ, Οἴμοι, ὅτι ἐγενόμην ὡς συνάγων καλάμην ἐν ἀμήτῳ. Καὶ ὅλως ἐρεύνησον τὰς φωνὰς τῶν δικαίων, κἄν πού τινα εὕρῃς σκυθρωποτέραν φωνὴν ἀφιέντα, πεισθήσῃ, ὅτι πάντες τοῦ κόσμου τούτου καὶ τῆς ἐν αὐτῷ ζωῆς τῆς δυστήνου ταύτης καταστενάζουσιν. Οἴμοι, ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη. Ἐπιθυμίαν γὰρ ἔχει ἀναλῦσαι, καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι. Ὡς οὖν ἐμπόδιον τῆς χαρᾶς, τῆς παροικίας ταύτης τὴν παράτασιν δυσχεραίνει. Δαβὶδ δὲ καὶ ἐν μέλεσιν ἡμῖν θρῆνον τοῦ φίλου κατέλιπεν Ἰωνάθαν· ᾧ συναπεθρήνησε καὶ τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ. Ἀλγῶ ἐπὶ σοὶ, ἀδελφέ μου, Ἰωνάθαν· καὶ, Θυγατέρες Ἰσραὴλ, θρηνήσατε ἐπὶ Σαούλ. Τὸν μὲν γὰρ θρηνεῖ, ὡς ἐναποθανόντα τῇ ἁμαρτίᾳ, τὸν δὲ Ἰωνάθαν, ὡς μέχρι παντὸς αὐτῷ κοινωνήσαντα τοῦ βίου. Καὶ τί δεῖ τὰ ἄλλα λέγειν; Ἀλλ' ἐδάκρυσε καὶ ὁ Κύριος ἐπὶ Λαζάρῳ, ἐδάκρυσε καὶ ἐπὶ Ἱερουσαλήμ. Καὶ μακαρίζει δὲ τοὺς πενθοῦντας, καὶ πάλιν τοὺς κλαίοντας.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Καὶ πῶς σύμφωνα ταῦτα, φασὶ, τῷ, Πάντοτε χαίρετε; Οὐδὲ γὰρ ἐκ τῶν αὐτῶν ἀρχῶν δάκρυόν τε καὶ χαρὰ τὴν γένεσιν ἔχουσι. Τὸ μὲν γὰρ, οἷον ἐκ πληγῆς τινος, τῆς προσβολῆς τοῦ ἀβουλήτου τὴν ψυχὴν τύπτοντος καὶ συστέλλοντος, καταθλιβομένου τοῦ περικαρδίου πνεύματος, ἀποτίκτεσθαι πέφυκεν· ἡ δὲ χαρὰ οἷον σκίρτημά τί ἐστι τῆς ψυχῆς ἐπαγαλλομένης τοῖς κατὰ γνώμην. Ὅθεν καὶ τὰ περὶ τὸ σῶμα συμπτώματα διενήνοχε. Τοῖς μὲν γὰρ λυπουμένοις ὕπωχρος καὶ πελιδνὸς καὶ κατεψυγμένος ὁ ὄγκος· τοῖς δὲ φαιδρυνομένοις ἐξανθοῦσα καὶ ὑπέρυθρος ἡ τοῦ σώματος ἕξις, μονονουχὶ πηδώσης τῆς ψυχῆς, καὶ προωθουμένης ὑφ' ἡδονῆς εἰς τὸ ἔξω. Πρὸς δὴ ταῦτα ἐροῦμεν, ὅτι καὶ οἱ θρῆνοι καὶ τὰ δάκρυα τῶν ἁγίων διὰ τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην ἐγίγνοντο. Ἀεὶ οὖν ἐνορῶντες τῷ ἀγαπητῷ, καὶ τὴν ἐκεῖθεν ἑαυτοῖς εὐφροσύνην συναύξοντες, τὰ περὶ τοὺς ὁμοδούλους ἑαυτῶν ᾠκονόμουν· πενθοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἐπανορθούμενοι αὐτοὺς διὰ τῶν δακρύων. Ὥσπερ δὲ οἱ ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν ἑστῶτες, τοῖς ἐν τῇ θαλάττῃ βαπτιζομένοις συμπάσχοντες, οὐ προίενται τὴν οἰκείαν ἀσφάλειαν ἐν τῇ περὶ τῶν κινδυνευόντων φροντίδι· οὕτως οὐδὲ οἱ τοῖς ἁμαρτήμασι τῶν πέλας ἐπιστυγνάζοντες τὴν οἰκείαν ἀφανίζουσιν εὐφροσύνην. Τὸ ἐναντίον μὲν οὖν, καὶ μείζονα ποιοῦσιν αὐτὴν, ὑπὲρ τῶν εἰς τὸν ἀδελφὸν δακρύων τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου καταξιούμενοι. Διὰ τοῦτο μακάριοι οἱ κλαίοντες, καὶ μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται, καὶ αὐτοὶ γελάσουσι. Γέλωτα δὲ λέγει οὐ τὸν διὰ τῶν παρειῶν ἐκπίπτοντα ψόφον ἐν τῷ αἵματος ἀναβρασμῷ, ἀλλὰ τὴν ἄκρατον καὶ ἀμιγῆ παντὸς σκυθρωποῦ ἱλαρότητα. Κλαίειν οὖν μετὰ κλαιόντων συγχωρεῖ ὁ Ἀπόστολος, ἐπειδὴ τὸ δάκρυον τοῦτο οἱονεὶ σπέρμα καὶ δάνεισμα γίνεται τῆς αἰωνίου χαρᾶς. Ἀνάβα μοι τῇ διανοίᾳ, καὶ θέασαι τὴν ἀγγελικὴν κατάστασιν, εἰ ἄλλη τις αὐτοῖς πρέπει κατάστασις, πλὴν τοῦ χαίρειν καὶ διευθυμεῖσθαι· ὅτι ἠξίωνται παρεστάναι Θεῷ, καὶ ἀπολαύειν τοῦ ἀποῤῥήτου κάλλους τῆς δόξης τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς. Πρὸς ἐκεῖνον οὖν τὸν βίον παρορμῶν ἡμᾶς ὁ Ἀπόστολος, πάντοτε χαίρειν ἡμῖν διετάξατο.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Ἀλλὰ μὴν πρός γε τὸ δακρῦσαι τὸν Κύριον ἐπὶ Λαζάρῳ καὶ ἐπὶ τῇ πόλει ἐκεῖνο εἰπεῖν ἔχομεν, ὅτι καὶ ἔφαγε, καὶ ἔπιεν, οὐκ αὐτὸς τούτων δεόμενος, ἀλλά σοι μέτρα καὶ ὅρους τῶν ἀναγκαίων τῆς ψυχῆς παθημάτων καταλιμπάνων. Οὕτω γοῦν καὶ ἐδάκρυσε, τῶν ὀδυρτικῶν καὶ φιλοθρήνων τὸ ἄγαν περιπαθὲς καὶ ταπεινὸν ἐπανορθούμενος. Εἰ γάρ τι ἄλλο, καὶ τὸ δακρύειν τῆς ἐκ τοῦ λόγου συμμετρίας προσδεῖται· ἐπὶ τίσι γίνεσθαι, καὶ ἐπὶ πόσον, καὶ πότε, καὶ ὅπως προσῆκεν. Ὅτι γὰρ οὐκ ἐμπαθὲς ἦν τὸ δάκρυον τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ διδασκαλικὸν, ἐκεῖθεν δῆλον· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται, ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. Τίς ἡμῶν κοιμώμενον ὀδύρεται φίλον, ὃν μικρὸν ὕστερον προσδοκᾷ διυπνίζειν; Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. Καὶ ὁ νεκρὸς ἐζωοποιεῖτο· καὶ ὁ δεδεμένος περιεπάτει. Θαῦμα ἐν θαύματι· κειρίαις δεδέσθαι τοὺς πόδας, καὶ μὴ κωλύεσθαι πρὸς τὴν κίνησιν. Μεῖζον γὰρ ἦν τὸ ἐνισχύον τοῦ ἐμποδίζοντος. Πῶς οὖν ὁ τοιαῦτα ἐνεργεῖν μέλλων δακρύων ἄξιον τὸ συμβὰν ἔκρινεν; Ἢ δῆλον, ὅτι, πανταχόθεν τὸ ἀσθενὲς ἡμῶν ὑπερείδων, μέτροις τισὶ καὶ ὅροις τὰ ἀναγκαῖα περιέλαβε πάθη; τὸ μὲν ἀσυμπαθὲς ὡς θηριῶδες ἐκκλίνων, τὸ δὲ φιλόλυπον καὶ πολύθρηνον ὡς ἀγενὲς παραιτούμενος. Διόπερ, ἐπιδακρύσας τῷ φίλῳ, αὐτός τε τὴν κοινωνίαν τῆς ἀνθρωπείας φύσεως ἐπεδείξατο, καὶ ἡμᾶς τῶν ἐφ' ἑκάτερα ὑπερβολῶν ἠλευθέρωσε· μήτε καταμαλακίζεσθαι πρὸς τὰ πάθη, μήτε ἀναισθήτως ἔχειν τῶν λυπηρῶν ἐπιτρέπων. Ὡς οὖν κατεδέξατο τὴν πεῖναν ὁ Κύριος, τῆς στερεᾶς τροφῆς διαπνευσθείσης αὐτῷ, καὶ τὴν δίψαν προσήκατο, τῆς ὑγρότητος ἀναλωθείσης τῆς ἐν τῷ σώματι· καὶ ἐκοπίασε, τῶν μυῶν καὶ τῶν νεύρων ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ὑπερταθέντων· οὐ τῆς θεότητος τῷ καμάτῳ δαμαζομένης, ἀλλὰ τοῦ σώματος τὰ ἐκ φύσεως ἐπακολουθοῦντα συμπτώματα δεχομένου οὕτω καὶ τὸ δάκρυον προσήκατο, τὸ φυ σικὸν τῇ σαρκὶ ἐπιγίνεσθαι σύμπτωμα συγχωρῶν. Ὅπερ συμβαίνει, ὅταν τὰ κοῖλα τοῦ ἐγκεφάλου, τῶν ἐκ τῆς λύπης ἀναθυμιάσεων πληρωθέντα, οἷον δι' ὀχετῶν τινων τῶν κατὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς πόρων τοῦ ὑγροῦ τὸ βάρος ἀποσκευάζηται. Ὅθεν ἦχοί τινες, καὶ ἴλιγγοι, καὶ σκοτώσεις ἐπὶ ταῖς ἀδοκήτοις τῶν λυπηρῶν ἀκοαῖς ἐγγίνονται, περιδονουμένης τῆς κεφαλῆς ὑπὸ τῶν ἀτμῶν, οὓς ἡ ἐπὶ τὸ βάθος τοῦ θερμοῦ συστολὴ ἀναπέμπει. Εἶτα, οἶμαι, ὥσπερ τὸ νέφος εἰς ψεκάδα, οὕτως τὸ πάχος τῶν ἀτμῶν εἰς δάκρυον διαλύεται. Ἔνθεν καὶ ἡδονή τίς ἐστι τοῖς λυπουμένοις περὶ τὸν θρῆνον, λανθανόντως διὰ τοῦ κλαίειν κενουμένου αὐτοῖς τοῦ βαρύνοντος. Συνίστησι δὲ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς ἡ πεῖρα τῶν γινομένων. Πολλοὺς γὰρ ἔγνωμεν ἐν συμφοραῖς ἀνηκέστοις ἀποστάξαι τὸ δάκρυον βιαίως ἐγκαρτερήσαντας· εἶτα τοὺς μὲν εἰς ἀνήκεστα ἐμπεσόντας πάθη, ἀποπληξίας ἢ παραλύσεις, τοὺς δὲ, καὶ παντελῶς ἀποψύξαντας, ὥσπερ ἐρείσματος ἀσθενοῦς, τῆς δυνάμεως αὐτῶν τῷ βάρει τῆς λύπης ὑποκλασθείσης. Ὃ γὰρ ἐπὶ τῆς φλογὸς ὁρᾷν ὑπάρχει, ὑπὸ τοῦ οἰκείου αὐτὴν καπνοῦ καταπνίγεσθαι, μὴ ὑπεξιόντος, ἀλλὰ περὶ αὐτὴν εἱλουμένου, τοῦτό φασι καὶ ἐπὶ τῆς οἰκονομούσης τὸ ζῶον δυνάμεως γίνεσθαι· ἀπομαραίνεσθαι γὰρ ὑπὸ τῶν ὀδυνηρῶν, καὶ κατασβέννυσθαι, μηδεμιᾶς γινομένης ἐπὶ τὸ ἔξω διαπνοῆς.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Μὴ τοίνυν εἰς συνηγορίαν τοῦ οἰκείου πάθους τὸ τοῦ Κυρίου προβαλλέσθωσαν δάκρυον οἱ φιλόλυποι. Ὡς γὰρ ἡ βρῶσις, ἣν ὁ Κύριος ἔφαγεν, οὐκ ἔστιν ἡδυπαθείας ἡμῖν ἀφορμὴ, τὸ ἐναντίον μὲν οὖν, ἐγκρατείας καὶ αὐταρκείας ὅρος ὁ ἀνωτάτω· οὕτω καὶ τὸ δάκρυον οὐκ ἔστι νομοθεσία πρὸς τὸ θρηνεῖν, ἀλλὰ μέτρον εὐσχημονέστατον ἐκτεθὲν, καὶ κανὼν ἀκριβὴς, καθ' ὃν προσῆκε σεμνῶς καὶ εὐσχημόνως τοῖς τῆς φύσεως ὅροις ἐμμένοντας διαφέρειν τὰ λυπηρά. Οὔτε οὖν γυναιξὶν, οὔτε ἀνδράσιν ἐπιτέτραπται τὸ φιλοπενθὲς καὶ πολύδακρυ, ἀλλ' ὅσον ἐπιστυγνάσαι τοῖς λυπηροῖς καὶ μικρόν τι δάκρυον ἀποστάξαι, καὶ τοῦτο ἡσυχῆ, μὴ ἀναβρυχώμενον μηδὲ ὀλολύζοντα, μηδὲ καταῤῥηγνύντα χιτῶνα, ἢ κόνιν καταχεόμενον, μηδ' ἄλλο τι τοιοῦτον ἀσχημονοῦντα τῶν ἐπιτηδευομένων παρὰ τῶν ἀπαιδεύτως ἐχόντων πρὸς τὰ οὐράνια. Δεῖ γὰρ τὸν κεκαθαρμένον τῷ θείῳ διδασκαλίῳ, οἷον ὀχυρῷ τινι τειχίῳ τῷ ὀρθῷ λόγῳ πεφράχθαι, καὶ ἀνδρείως καὶ καρτερῶς τὰς τῶν τοιούτων παθῶν προσβολὰς ἀπαμύνασθαι· καὶ μὴ καθάπερ εἴς τι χω ρίον ὑποκαθήμενον, τῷ ταπεινῷ καὶ ὑπείκοντι τῆς ψυχῆς, τὸν τῶν παθῶν ὄχλον ἐπιῤῥέοντα δέχεσθαι. Ἀνάνδρου γὰρ ψυχῆς, καὶ οὐδένα τόνον ἐκ τῆς ἐπὶ Θεὸν ἐλπίδος ἐχούσης, τὸ σφοδρῶς καταῤῥήγνυσθαι καὶ ὑποπίπτειν τοῖς λυπηροῖς. Ὥσπερ γὰρ οἱ σκώληκες τοῖς ἁπαλωτέροις τῶν ξύλων ἐντίκτονται μάλιστα, οὕτως αἱ λῦπαι τοῖς μαλακωτέροις ἤθεσι τῶν ἀνθρώπων ἐμφύονται. Μὴ γὰρ ἀδαμάντινος ἦν ὁ Ἰὼβ τὴν καρδίαν; μὴ γὰρ ἐκ λίθου ἦν αὐτῷ πεποιημένα τὰ σπλάγχνα; Ἔπεσον αὐτῷ δέκα παῖδες ἐν βραχείᾳ καιροῦ ῥοπῇ, μιᾷ πληγῇ συντριβέντες ἐν τῷ οἴκῳ τῆς θυμηδίας, ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἀπολαύσεως, ἐπικατασείσαντος αὐτοῖς τοῦ διαβόλου τὸ οἴκημα. Εἶδε τράπεζαν αἵματι μεμιγμένην· εἶδε παῖδας διαφόρως μὲν κατὰ τὸν χρόνον ἀποτεχθέντας, κοινῇ δὲ ὑπελθόντας τοῦ βίου τὸ τέλος. Οὐκ ᾤμωξεν, οὐ κατετίλατο κόμην, οὐκ ἀφῆκέ τινα φωνὴν ἀγενῆ, ἀλλὰ τὴν ἀοίδιμον ἐκείνην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνυμνουμένην εὐχαριστίαν ἀπεφθέγξατο· Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον. Μὴ ἀσυμπαθὴς ὁ ἄνθρωπος; Καὶ πῶς; ὅς γε περὶ ἑαυτοῦ λέγει· Ἐγὼ ἔκλαυσα ἐπὶ παντὶ θλιβομένῳ. Ἀλλ' ἆρα μὴ ἐψεύδετο ταῦτα λέγων; Καὶ μὴν μαρτυρεῖ αὐτῷ ἡ ἀλήθεια, ὅτι πρὸς ταῖς λοιπαῖς ἀρεταῖς καὶ ἀληθινὸς ἦν· Ἄνθρωπος γὰρ, φησὶν, ἄμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβὴς, ἀληθινός. Σὺ δὲ ᾠδαῖς τισι πρὸς τὸ κατηφὲς πεποιημέναις παραθρηνεῖς, καὶ μέλεσι γοεροῖς ἐκτήκειν σεαυτοῦ τὴν ψυχὴν ἐπιτηδεύεις· καὶ ὥσπερ τῶν τραγῳδῶν ἴδιόν ἐστι τὸ ἀνάπλασμα καὶ ἡ σκευὴ μεθ' ἧς τὰ θέατρα καταλαμβάνουσιν· οὕτως οἴει προσήκειν καὶ τῷ πενθοῦντι πρέπον εἶναι σχῆμα, μέλαν ἱμάτιον, καὶ αὐχμηρὰν κόμην, καὶ σκότος ἐν οἰκίᾳ, καὶ ῥύπον, καὶ κόνιν, καὶ μέλος στυγνὸν, ἀεὶ νεαρὸν τῆς λύπης τὸ τραῦμα τῇ ψυχῇ διασῶζον. Κατάλιπε ταῦτα ποιεῖν τοῖς μὴ ἔχουσιν ἐλπίδα. Σὺ δὲ ἐδιδάχθης περὶ τῶν ἐν Χριστῷ κοιμηθέντων, ὅτι Σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικὸν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. Τί οὖν κλαίεις τὸν ἐξελθόντα μεταμφιάσασθαι; Μήτε σεαυτὸν θρήνει ὡς βοηθοῦ τινος πρὸς τὸν βίον στερούμενος· Ἀγαθὸν γὰρ, φησὶν, ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον, ἢ ἐλπίζειν ἐπ' ἄνθρωπον. Μήτε ἐκεῖνον ὀδύρου, ὡς δεινὰ πεπονθότα. Μικρὸν γὰρ ὕστερον. ἡ ἐξ οὐρανῶν σάλπιγξ αὐτὸν διυπνίσει, καὶ ὄψει αὐτὸν παριστάμενον τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ. Ἄφες οὖν ταύτας τὰς ταπεινὰς καὶ ἀπαιδεύτους φωνάς. Οἴ μοι τῶν ἀπροσδοκήτων κακῶν· καὶ τό· Τίς δ' ἂν ταῦτα ᾠήθη γενέσθαι; καὶ, Πότε δ' ἂν προσεδόκησα γῇ κατακρύψειν τὴν φιλτάτην ἐμοὶ κεφαλήν; Ταῦτα γὰρ κἂν ἑτέρου λέγοντος ἀκούωμεν, ἐρυθριᾷν ἡμᾶς προσῆκε τοὺς ἔκ τε τῆς μνήμης τῶν παρελθόντων καὶ ἐκ τῆς τῶν παρόντων πείρας τὰ ἀναγκαῖα τῆς φύσεως πάθη δεδιδαγμένους.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Οὔτε οὖν ἀωρίαι θανάτου, οὔτε ἄλλαι τινὲς δυσκληρίαι ἀδοκήτως ἐμπεσοῦσαι, ἐκπλήξουσιν ἡμᾶς ποτε τοὺς παιδαγωγουμένους τῷ λόγῳ τῆς εὐσεβείας. Οἷον, παῖς μοι ἦν νεανίας, μόνος τοῦ βίου διάδοχος, παραμύθιον γήρως, ἐγκαλλώπισμα γένους, ἄνθος τῶν ὁμηλίκων, στήριγμα τῆς οἰκίας, αὐτὸ τῆς ἡλικίας ἦγε τὸ χαριέστατον· οὗτος ἀνάρπαστος οἴχεται· καὶ γῆ καὶ κόνις γέγονεν, ὁ πρὸ βραχέως ἡδὺ μὲν ἄκουσμα φθεγγόμενος, ἥδιστον δὲ θέαμα ὢν τοῖς τοῦ γεννήσαντος ὀφθαλμοῖς. Τί οὖν ποιήσομαι; Καταῤῥήξομαι τὴν ἐσθῆτα, καὶ καταδέξομαι κυλινδεῖσθαι χαμαὶ, καὶ ποτνιᾶσθαι, καὶ δυσανασχετεῖν, καὶ δεικνύειν ἐμαυτὸν τοῖς παροῦσιν οἱονεὶ παῖδά τινα ὑπὸ πληγῶν ἐκβοῶντα καὶ ἀποσπαίροντα; Ἢ τῷ ἀναγκαίῳ τῶν γινομένων προσέχων, ὅτι ἀπαραίτητος ὁ τοῦ θανάτου νόμος, καὶ διὰ πάσης ὁμοίως ἡλικίας χωρῶν, καὶ πάντα ἐφεξῆς τὰ σύνθετα διαλύων, οὐ ξενισθήσομαι τῷ συμβάντι; οὐδ' ἀνατραπήσομαι τὸν νοῦν ὡς ὑπὸ πληγῆς ἀπροσδοκήτου καταῤῥαχθεὶς, πάλαι προπεπαιδευμένος, ὅτι, θνητὸς ὢν, θνητὸν εἶχον τὸν παῖδα, καὶ ὅτι οὐδὲν τῶν ἀνθρωπίνων βέβαιον, οὐδὲ εἰς τὸ παντελὲς παραμένειν τοῖς κτησαμένοις πέφυκεν; Ἀλλὰ καὶ πόλεις μεγάλαι καὶ περιφανεῖς τῇ τε τῶν κατασκευασμάτων λαμπρότητι, καὶ τῇ δυνάμει τῶν ἐνοικούντων, καὶ τῇ λοιπῇ κατά τε τὴν χώραν καὶ τὴν ἀγορὰν εὐθηνίᾳ διαπρέπουσαι, ἐν ἐρειπίοις νῦν μόνοις τῆς παλαιᾶς σεμνότητος τὰ σύμβολα φέρουσι. Καὶ πλοῖον, πολλάκις ἐκ θαλάττης διασωθὲν, καὶ μυριάκις μὲν ταχυναυτῆσαν, μυρίον δὲ φόρτον τοῖς ἐμπορευομένοις διακομίσαν, μιᾷ προσβολῇ πνεύματος ἠφανίσθη. Στρατόπεδα δὲ κρατήσαντα μάχαις πολλάκις τῶν ἐναν τίων, περιτραπείσης αὐτοῖς τῆς εὐημερίας, ἐλεεινὸν θέαμα καὶ διήγημα γέγονεν. Ἔθνη δὲ ὅλα καὶ νῆσοι ἐπὶ μέγα δυνάμεως προελθοῦσαι, καὶ πολλὰ μὲν κατὰ γῆν, πολλὰ δὲ κατὰ θάλασσαν ἐγείρασαι τρόπαια, πολὺν δὲ πλοῦτον ἐκ λαφύρων ἀθροίσασαι, ἢ χρόνῳ καταναλώθησαν, ἢ αἰχμάλωτοι γενόμεναι, δουλείαν τῆς ἐλευθερίας ἠλλάξαντο. Καὶ ὅλως, ὅπερ ἂν εἴπῃς τῶν μεγίστων καὶ ἀφορήτων κακῶν, ἤδη προλαβὼν ὁ βίος ἔχει τὰ ὑποδείγματα. Ὥσπερ οὖν τὰ βάρη ταῖς ἐπὶ τοῦ ζυγοῦ ῥοπαῖς διακρίνομεν, καὶ τοῦ χρυσοῦ τὴν διαφορὰν τῇ λίθῳ προστρίβοντες δοκιμάζομεν· οὕτω πρὸς τὰ ἐκτεθέντα ἡμῖν παρὰ τοῦ Κυρίου μέτρα τὴν μνήμην ἐπαναφέροντες, οὐδαμοῦ ἂν τῶν ὅρων τῆς σωφροσύνης ἐκπέσοιμεν. Ἐπειδὰν οὖν σοί ποτε προσπέσῃ τῶν ἀβουλήτων τι, μάλιστα μὲν τῷ προευτρεπισμένῳ τῆς διανοίας τὴν ταραχὴν μὴ παθεῖν, ἔπειτα δὲ τῇ ἐλπίδι τῶν μελλόντων κουφότερα ποιεῖν τὰ παρόντα. Ὥσπερ γὰρ οἱ ἀσθενεῖς τὰ ὄμματα, τῶν ἄγαν λαμπρῶν τὰς ὄψεις ἀπάγοντες, ἐν ἄνθεσι καὶ πόαις προσαναπαύουσιν· οὕτω χρὴ καὶ τὴν ψυχὴν μὴ συνεχῶς καταβλέπειν τὸ λυπηρὸν, μηδὲ τοῖς παροῦσιν ἀνιαροῖς προσκεῖσθαι, ἀλλὰ πρὸς τὴν θεωρίαν τῶν ὄντως ἀγαθῶν περιάγειν αὐτῆς τὸ ὄμμα. Οὕτω κατορθωθήσεταί σοι τὸ πάντοτε χαίρειν· ἐὰν ὁ μὲν βίος σοι ἀεὶ πρὸς Θεὸν ἀποβλέπῃ, ἡ δὲ ἐλπὶς τῆς ἀντιδόσεως κουφίζῃ τοῦ βίου τὰ λυπηρά. Ἠτιμάσθης; Ἀλλὰ πρὸς τὴν δόξαν, τὴν διὰ τῆς ὑπομονῆς ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀποκειμένην, ἀπόβλεψον. Ἐζημιώθης; Ἀλλ' ἐνατένισον τῷ πλούτῳ τῷ ἐπουρανίῳ καὶ τῷ θησαυρῷ, ὃν ἀπέθου σεαυτῷ διὰ τῶν ἀγαθῶν ἔργων. Ἐξέπεσες τῆς πατρίδος; Ἀλλ' ἔχεις πατρίδα τὴν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ. Τέκνον ἀπέβαλες; Ἀλλ' ἀγγέλους ἔχεις, μεθ' ὧν χορεύσεις περὶ τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ, καὶ εὐφρανθήσῃ τὴν αἰώνιον εὐφροσύνην. Οὕτως ἀντιτιθεὶς τοῖς παροῦσιν ἀνιαροῖς τὰ προσδοκώμενα ἀγαθὰ, φυλάξεις σεαυτῷ τὸ ἄλυπον τῆς ψυχῆς καὶ ἀτάραχον, ἐφ' ὃ προκαλεῖται ἡμᾶς ἡ νομοθεσία τοῦ Ἀποστόλου. Μήτε τὰ φαιδρὰ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων περιχαρείας ἀμέτρους ἐμποιείτω σου τῇ ψυχῇ, μήτε τὰ λυπηρὰ κατηφείαις καὶ συστολαῖς τὸ γαῦρον αὐτῆς καὶ ὑψηλὸν ταπεινούτω. Μὴ γὰρ οὕτω προπεπαιδευμένος περὶ τῶν κατὰ τὸν βίον, οὐδέ ποτε ἀκύμονα ζωὴν καὶ ἀτάραχον ζήσῃ. Τοῦτο δέ σοι ῥᾳδίως κατορθωθήσεται, ἐὰν ἔχῃς τὴν ἐντολὴν σύνοικον, τὴν πάντοτε χαίρειν σοι παραινοῦσαν· ἀποπεμπόμενος μὲν τὰ ὀχληρὰ τῆς σαρκὸς, συνάγων δὲ τὰς τῆς ψυχῆς εὐφροσύνας· καὶ τῶν μὲν παρόντων τὴν αἴσθησιν ὑπερβαίνων, πρὸς δὲ τὴν ἐλπίδα τῶν αἰωνίων ἀποτείνων τὴν ἔννοιαν, ὧν καὶ μόνη ἡ φαντασία ἐξαρκεῖ τὴν ψυχὴν εὐφροσύνης πληρῶσαι, καὶ τὸ ἀγγελικὸν ἀγαλλίαμα ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐνοικίσαι· ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. <span style="color: red;">Ἀμήν.</span></span></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBCFgWy21J-D6oF1uI8lym2npx9xnTPyrlKBJ1EKzGNqNWfNLyDnXzu1-N1Z7DPJ841JQ1rCcOSrjpezGVHDkAKkx3-CVGQmAaQmXGLISnGY5qeKUxjF_gNoIo3p97WoC-ZMXpMLNGFzSQ/s400/w400-gold-center.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBCFgWy21J-D6oF1uI8lym2npx9xnTPyrlKBJ1EKzGNqNWfNLyDnXzu1-N1Z7DPJ841JQ1rCcOSrjpezGVHDkAKkx3-CVGQmAaQmXGLISnGY5qeKUxjF_gNoIo3p97WoC-ZMXpMLNGFzSQ/s320/w400-gold-center.png" width="320" /></span></a></div><br /><p> </p>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-52666933442341996112024-03-12T08:00:00.001+02:002024-03-12T08:00:00.239+02:00ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, Ο «ΔΙΑΛΟΓΟΣ»<p style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-size: x-large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx-y96hhAb4jgUvrSXymaQHwDUH_bhrAIMiUaDM0JVB4enUl_Rfj3Cui74Eq_JCegIrMsrPGWlyrFwkgoTd1vozn0zmNCaaaTxbpjABtcme3jZzk-Y3pQhgGbs2G5Sgoq0nNmqOm5qY7VL/s246/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="246" data-original-width="205" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx-y96hhAb4jgUvrSXymaQHwDUH_bhrAIMiUaDM0JVB4enUl_Rfj3Cui74Eq_JCegIrMsrPGWlyrFwkgoTd1vozn0zmNCaaaTxbpjABtcme3jZzk-Y3pQhgGbs2G5Sgoq0nNmqOm5qY7VL/w357-h428/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="357" /></a> </span></div><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond; text-align: center;">ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο «ΔΙΑΛΟΓΟΣ»</span></span></p><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ο</span><span> όσιος πατήρ ημών Γρηγόριος γεννήθηκε στη Ρώμη περί το 540, σε οικογένεια συγκλητικών που συγκαταριθμούσε ήδη και άλλους πάπες. Μετά το πέρας λαμπρών σπουδών έγινε έπαρχος της Ρώμης. Καθώς όμως από νέος μελετούσε τα ιερά βιβλία και θεωρούσε ότι δεν ήταν προορισμένος για τέτοιο αξίωμα, μετά τον θάνατο του πατέρα του παραιτήθηκε και διαμοίρασε τα αμύθητα πλούτη του, αφιερώνοντας το μεγαλύτερο μέρος τους στην ίδρυση μοναστηριών: έξι στη Σικελία και ένα στη Ρώμη, το οποίο ίδρυσε μέσα στο ίδιο του το ανάκτορο, αφιερωμένο στον άγιο Απόστολο Ανδρέα, και στο οποίο εισήλθε ως απλός μοναχός. Ζώντας με πλήρη αυταπάρνηση, μπορούσε να απολαμβάνει με απόλυτη ελευθερία την αδιάλειπτη συνομιλία με τον Θεό και τη γλυκύτητα της θεωρίας, που ως συνήθως τις εμποδίζουν οι μέριμνες του κόσμου. Το μοναδικό του πολύτιμο αντικείμενο ήταν μια ασημένια γαβάθα που του χρησίμευε για να βάζει την τροφή του. Συναντώντας μίαν ημέρα έναν έμπορο που είχε χρεοκοπήσει και του ζητούσε ελεημοσύνη, ο Γρηγόριος τού δώρισε τη γαβάθα και έτσι απελευθερώθηκε παντελώς από τα υλικά αγαθά. Σε ανταπόδοση έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να θαυματουργεί.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ωστόσο, δεν κατάφερε να απολαύσει για πολύ καιρό την ειρήνη της μονής. Όντως, μόλις ανήλθε στον θρόνο ο πάπας Πελάγιος Β΄ (579-590), του ανέθεσε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη ως αποκρισάριος, για να στρέψει το ενδιαφέρον του αυτοκράτορα και του πατριάρχη στις υποθέσεις της Ιταλίας, η οποία βρισκόταν τότε υπό την πίεση των Λογγοβάρδων. Κατά τα έξι χρόνια της εκεί παραμονής του ωφέλησε τους ανθρώπους της αυλής με την απλότητα και τις αρετές του και με θεολογική δεινότητα αναίρεσε την κακοδοξία του πατριάρχη Ευτυχίου (552-565). Επιστρέφοντας στη Ρώμη με τίμια λείψανα, μετέβη στη μονή του, όπου μετά από λίγο εξελέγη ηγούμενος. Αγαπητός στους μοναχούς του, μοιραζόταν πατρικά τις δοκιμασίες τους και τους προμήθευε όλα τα εφόδια, υλικά και πνευματικά, ώστε να τους κρατά αμέριμνους· εξίσου όμως ήξερε να μεταχειρίζεται την αυστηρότητα για να διαφυλάττει τις μοναχικές παραδόσεις. Για τον λόγο αυτό, έδωσε εντολή να ρίξουν στον δρόμο τη σορό ενός μοναχού που πέθανε έχοντας κρυφά φυλαγμένα τρία χρυσά νομίσματα στο κελλί του. Δεν παρέλειψε ωστόσο τριάντα μέρες να τελεί μνημόσυνα για τη σωτηρία της ψυχής του και με αυτόν τον τρόπο ο μοναχός έλαβε συγχώρεση παρά Θεού. Η μονή του αγίου Γρηγορίου απέβη, χάρις σε αυτή την αυστηρότητα και την ακρίβεια του ήθους, αληθινό σχολείο αγιότητας και όλος ο λαός της Ρώμης θεωρούσε τον άγιο ηγούμενο προστάτη του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μία ημέρα, περνούσε από μια αγορά όπου πουλούσαν για σκλάβους κάποιους όμορφους ξανθούς νέους· ο άγιος συγκινημένος ρώτησε από πού ήσαν αυτοί οι ενσώματοι άγγελοι. Μαθαίνοντας ότι ήσαν από την Αγγλία, χώρα που δεν είχε δεχθεί ακόμα το μήνυμα του Ευαγγελίου <span style="color: red;">[1]</span>, αναλύθηκε σε δάκρυα και αποφάσισε πάραυτα να μεταβεί εκεί και να κηρύξει τον λόγο του Θεού. Μετά από πεζοπορία τριών ημερών προς βορρά, τους πρόφθασαν απεσταλμένοι του πάπα και τους ανακοίνωσαν ότι ο λαός είχε ξεσηκωθεί και απαιτούσε να επιστρέψει πίσω ο άγιος ηγούμενος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Τα επόμενα χρόνια υπηρέτησε ως γραμματέας του πάπα Πελάγιου και, όταν αυτός εκοιμήθη –θύμα επιδημίας πανώλης (590)–, κλήρος, Σύγκλητος και λαός ομόφωνα έπεισαν τον Γρηγόριο να τον διαδεχθεί παρά τις ενστάσεις του και παρά την έκκληση που απηύθυνε στον αυτοκράτορα Μαυρίκιο (539-602) στην Κωνσταντινούπολη. Καθώς η πανώλη εξαπλωνόταν, παρότρυνε τον λαό να μετανοήσει και να αναγνωρίσει ότι η τιμωρία αυτή είχε σταλεί από τον Ουρανό για τις αμαρτίες του. Οργάνωσε κατόπιν μεγάλη λιτανεία στην οποία έλαβαν μέρος, στο πλευρό του χειμαζόμενου λαού, όλοι οι μοναχοί και οι μοναχές, έχοντας επικεφαλής της πομπής μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αφηγούνται ότι απ’ όπου περνούσε η εικόνα, ο μολυσμένος αέρας καθάριζε και ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο οποίος εμφανίσθηκε με ξίφος ανά χείρας πάνω από το κάστρο, το ονομαζόμενο σήμερα «Καστέλ Σαντ’ Άντζελο», έβαλε τότε το ξίφος στο θηκάρι.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αφού κόπασε ο λοιμός, ο Γρηγόριος προσπάθησε να αναχωρήσει για να αποφύγει τις τιμές με τις οποίες ήθελαν να τον περιβάλουν και κρύφτηκε σε σπήλαιο. Φωτεινή νεφέλη όμως τον φανέρωσε και, αφού διά της βίας τον έφεραν στη Ρώμη, ενθρονίσθηκε πάπας στις 3 Σεπτεμβρίου του 590.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Στις συγχαρητήριες ευχές που του απηύθυναν απαντούσε κλαίγοντας: «Επιφορτισμένος καθήκοντα επισκόπου, ιδού ευρέθην δεμένος ξανά με τον κόσμο πιο στενά, υποφέροντας περισσότερο από όσο ήμουν λαϊκός. Έχασα τη βαθιά χαρά της ησυχίας. Εξωτερικά τούτη η ενθρόνιση φαίνεται να είναι εξύψωση, αλλά εσωτερικά συνιστά πτώση. Όταν τελειώνω το καθημερινό μου έργο, προσπαθώ να αυτοσυγκεντρωθώ αλλά δεν δύναμαι διότι με κυκλώνουν μάταια και ταραχώδη βάσανα». Η Εκκλησία όμως βρισκόταν σε αξιοθρήνητη κατάσταση, υποφέροντας από αιρέσεις, σχίσματα, καταδυνάστευση από τους βαρβάρους και φαυλότητα των δήθεν χριστιανών ηγεμόνων. Στη Ρώμη ξέσπασε σιτοδεία και ο Γρηγόριος διοργάνωσε διανομή τροφίμων και βοηθείας προς τους ενδεείς. Καθημερινά δεχόταν στο τραπέζι του δώδεκα πένητες, τους έπλενε τα χέρια και θεωρούσε τον εαυτό του προσωπικά υπεύθυνο για όλους όσοι πέθαιναν από ασιτία. Μία ημέρα παρουσιάστηκε ένας δέκατος τρίτος σε αυτή την τράπεζα της αγάπης και σε ερώτηση του πάπα αποκάλυψε ότι ήταν άγγελος Κυρίου επιφορτισμένος να τον συνδράμει έως ότου περατώσει το λειτούργημά του.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο Γρηγόριος οργάνωσε τη ζωή στο παπικό μέγαρο κατά τα μοναστηριακά πρότυπα. Φρόντιζε ιδιαίτερα για τις Ακολουθίες και για το Τυπικό της λατρείας, ενεθάρρυνε την προσκύνηση των ιερών λειψάνων, οργάνωσε τακτικές λιτανείες <span style="color: red;">[2]</span>, καθόρισε τις προσευχές και τα αναγνώσματα που έπρεπε να εκφωνούνται κατά τη διάρκεια του λειτουργικού έτους και μεταρρύθμισε την εκκλησιαστική ψαλμωδία <span style="color: red;">[3]</span>. Σε όλες τις εκκλησίες που εξαρτιόνταν από τη Ρώμη επέβλεπε την κανονικότητα της εκλογής των επισκόπων, περιόρισε τη σιμωνία και απαγόρευσε στους επισκόπους να διαμένουν έξω από την επισκοπή τους, που ήταν το πνευματικό κέντρο του αγώνα τους. Συγκάλεσε τοπικές συνόδους με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιρέσεις και η έκλυση των ηθών και εμπόδισε την ανάμειξη των πολιτικών αρχών στα εκκλησιαστικά ζητήματα, καθώς και των επισκόπων στη διοίκηση των μονών. Η μέριμνά του απλωνόταν σε όλα, κήρυττε ο ίδιος στους ναούς της Ρώμης και, όταν παρεμποδιζόταν από συχνές ασθένειες, συνέτασσε το κήρυγμα που ένας άλλος κληρικός θα διάβαζε στη θέση του <span style="color: red;">[4].</span> Επιπλέον όλων αυτών των ποιμαντικών φροντίδων, διατηρούσε εκτενή αλληλογραφία με πρόσωπα από ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο, ενώ εύρισκε και τον χρόνο να συγγράφει πνευματικές πραγματείες.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο άγιος ιεράρχης ήταν περιβεβλημένος την ταπείνωση Εκείνου που είπε ότι «είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά» <span style="color: #6aa84f;">(Ματθ. 11, 29).</span> Αποκαλούσε τους ιερείς «αδελφούς» του και τους λαϊκούς «κυρίους» του. Σε όλες του τις επιστολές χρησιμοποιούσε ως μόνιμο τίτλο «δούλος των δούλων του Θεού» και θεωρούσε ειλικρινά τον εαυτό του ως τον μεγαλύτερο αμαρτωλό. Στον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως άγιο Ιωάννη τον Νηστευτή <span style="color: #6aa84f;">[2 Σεπτ.]</span>, στον οποίο μια τοπική σύνοδος είχε απονείμει τον τίτλο του οικουμενικού πατριάρχη <span style="color: red;">[5]</span>, ο άγιος Γρηγόριος προέβη σε ήπιες παρατηρήσεις, δίνοντάς του να καταλάβει ότι κανένας επίσκοπος δεν μπορεί να αποδώσει στον εαυτό του αποκλειστικά την αυθεντία που ανήκει στις Οικουμενικές Συνόδους και στην αγία Εκκλησία στο σύνολό της <span style="color: red;">[6]</span>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Βυθισμένος, παρά τη θέλησή του, στις εκκλησιαστικές υποθέσεις σε μια περίοδο ταραγμένη εξαιτίας των βαρβαρικών επιδρομών, όφειλε να επεκτείνει την ποιμαντική του μέριμνα σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου, θέτοντας τα διοικητικά του χαρίσματα στην υπηρεσία της δικαιοσύνης και του ευαγγελικού πνεύματος. Ενήργησε ως διπλωμάτης, όταν οι Λογγοβάρδοι, φθάνοντας κάποτε στις πύλες της Ρώμης, απειλούσαν να λεηλατήσουν την πόλη και κατόρθωσε, όχι μόνο να τους σταματήσει και να εξασφαλίσει μια σωτήρια εκεχειρία, αλλά χάρις στην υποστήριξη της βασίλισσάς τους, Θεοδελίνδης, που ήταν ορθόδοξη, μπόρεσε να εργαστεί αποτελεσματικά για τη μεταστροφή τους στην αληθινή Πίστη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Έβαλε τάξη στα εσωτερικά της Ιταλίας που ήταν σε αναταραχή, και έφθασε να γίνει μέχρι και χρηματιστής, χρησιμοποιώντας τους πόρους της Εκκλησίας για την εξαγορά αιχμαλώτων και για μεγάλες ελεημοσύνες επ’ όφελος των προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους και των μοναστηριών ολόκληρου του χριστιανικού κόσμου. Πεπεισμένος ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να επιβιώσει και να πορευθεί σ’ αυτόν τον κόσμο παρά μόνον εάν την στηρίζουν οι προσευχές των μοναχών, ο άγιος πάπας υποστήριζε ότι μπορούσε διά της Χάριτος του Θεού να συμβάλλει στην ανάπτυξη των μονών και στην προσήλωσή τους στις παραδόσεις των αγίων Πατέρων και, ιδιαιτέρως, του αγίου Βενεδίκτου της Νουρσίας <span style="color: #6aa84f;">[14 Μαρτ.]</span>, του οποίου υπήρξε ο βιογράφος και εκείνος που διέδωσε τον «Κανόνα» (το Τυπικό) του σε ολόκληρη τη Δύση.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Διακρίνοντας με διαύγεια και ρεαλισμό τα σημεία των καιρών, ενώ διατήρησε καλές σχέσεις με την Κωνσταντινούπολη και τον φίλο του αυτοκράτορα Μαυρίκιο, ο άγιος Γρηγόριος μερίμνησε ιδιαίτερα για τη μεταστροφή και την ηθική αγωγή των βαρβαρικών εθνών που είχαν εισβάλει σε ολόκληρη σχεδόν τη Δυτική Ευρώπη. Διατηρώντας ζωντανή την ανάμνηση εκείνων των αγγλοσαξόνων σκλάβων που είχε κάποτε αντικρίσει σε μια αγορά της Ρώμης, μόλις στάθηκε δυνατόν (596), έστειλε στην Αγγλία ιεραποστολή από σαράντα μοναχούς με επικεφαλής τον άγιο Αυγουστίνο <span style="color: #6aa84f;">[26 Μαΐου]</span>, ηγούμενο της μονής του Αγίου Ανδρέα, προσφέροντας όλη του την υποστήριξη στους νέους αυτούς αποστόλους. Όταν έμαθε τις πρώτες επιτυχίες της αποστολής τους, έγραψε ενθουσιασμένος σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία αναγγέλλοντας τον εκχριστιανισμό ενός ακόμη λαού.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Η εκτενής σωζόμενη αλληλογραφία του μαρτυρεί εύγλωττα τη μέριμνα του καλού αυτού ποιμένα, όχι μόνο απέναντι στα μεγάλα ζητήματα της Εκκλησίας, αλλά και απέναντι στο ελαχιστότερο μέλος του πνευματικού του ποιμνίου. Ο αρρώστιες και οι αναρίθμητες έγνοιες του αξιώματος δεν τον εμπόδισαν άλλωστε να συνεχίσει το συγγραφικό του έργο. Κατά την περίοδο που ήταν πάπας ολοκλήρωσε τη σύνταξη των «Ἠθικῶν πρὸς τὸν Ἰώβ» <span style="color: red;">[7]</span>, εκτενές υπόμνημα στο ιερό κείμενο, όπου αναπτύσσει αλληγορική και ηθική ερμηνεία, η οποία βρήκε γόνιμο έδαφος καθ’ όλο τον Μεσαίωνα στη Δύση. Έχοντας πολύ λεπτή αίσθηση των παραπλανήσεων της ανθρώπινης ψυχής, εκθέτει εκεί όλες τις όψεις της χριστιανικής ζωής, από τις πλέον πρακτικές μέχρι τις υψηλότερες πνευματικές προοπτικές.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Συνέθεσε ακόμη το έργο «Περὶ τῶν θαυμάτων τῶν ἐν Ἰταλίᾳ Πατέρων» <span style="color: red;">[8]</span>, γνωστότερο με το όνομα «Διάλογοι», όπου αφηγείται με τη μορφή ερωταποκρίσεων και μαζί με τον διάκονό του Πέτρο, τα ασκητικά ανδραγαθήματα και τα θαύματα των αγίων Πατέρων που έζησαν επί εποχής του ως επί το πλείστον στα περίχωρα της Ρώμης. Γεγονότα που είχε αρχίσει να καταγράφει προς οικοδομή των μοναχών της μονής του Αγίου Ανδρέα και τα οποία του χρησιμεύουν για να αποδείξει ότι το ίδιο το Άγιο Πνεύμα ενεργεί στην εποχή του όπως και στον καιρό των Αποστόλων, επιτελώντας θαύματα, και ότι επομένως είναι κατορθωτό σε κάθε εποχή να φτάσουμε στην ένωση με τον Θεό. Κάθε αφήγηση καταλήγει σε ένα δογματικό ή ηθικό δίδαγμα, κυρίως στο Δ΄ Βιβλίο που είναι αφιερωμένο στην ανάνηψη και μετάνοια του ανθρώπου έπειτα από θείες επεμβάσεις, στην αθέατη ζωή των ψυχών μετά θάνατον και στη θαυμαστή ενέργεια των θερμών και αέναων προσευχών των πιστών μελών της Εκκλησίας υπέρ της ανακουφίσεώς τους. Η κρίση του Θεού μεταβάλλεται ανεξιχνίαστα και φιλάνθρωπα και ο ορίζοντας της ψυχής αυγάζεται από το γλυκό φέγγος της Σωτηρίας. Όλος ο «Ευεργετινός» είναι γεμάτος από τα αποσπάσματα των περιστατικών που μας παραδίδει πατρικά ο άγιος Γρηγόριος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο διάκονος Πέτρος, γραμματέας και έμπιστός του, ορκιζόταν ότι είχε δει συχνά το Άγιο Πνεύμα να παρουσιάζεται εν είδει λευκής περιστεράς και να υπαγορεύει στο αυτί του πάπα Γρηγορίου ουράνιες διδασκαλίες. Ο άγιος Γρηγόριος ομολογούσε εξάλλου ότι του συνέβη να ακούσει μέσα του το Άγιο Πνεύμα να του υπαγορεύει πρωτόγνωρες ερμηνείες χωρίων της Αγίας Γραφής, τις οποίες ποτέ δεν είχε σκεφτεί ο ίδιος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο άγιος Γρηγόριος εκπλήρωσε με αυτόν τον τρόπο επί δεκατέσσερα έτη την αποστολή του χωρίς να πάψει να παραπονείται για την απώλεια της ζωής της θεωρίας. Υπέφερε περισσότερο για την αταξία και την ηθική διαφθορά στην οποία είχε περιέλθει η Εκκλησία μετά τις βαρβαρικές επιδρομές, παρά για τις δικές του ασθένειες που τον κατέτρεχαν τόσο σκληρά, ώστε αναγκάστηκε επί δύο χρόνια να μείνει κλινήρης. Μόλις που κατόρθωνε μάλιστα να σηκωθεί όρθιος για να τελέσει τη θεία Λειτουργία στις μεγάλες εορτές. Δεν ζητούσε όμως από τον Θεό καμία άλλη παρηγορία παρά την αιώνια ανάπαυση, η οποία του παραχωρήθηκε στις 12 Μαρτίου 604. Εκδημώντας προς τα σκηνώματα των αγίων, άφησε κληρονομιά θεσμούς και διδασκαλίες, που προετοίμαζαν λαμπρό μέλλον για την Εκκλησία, εν μέσω μιας βάρβαρης Δύσης που με αργούς και ασταθείς ρυθμούς εκχριστιανιζόταν. Στη δυτική παράδοση τιμάται με την επωνυμία άγιος Γρηγόριος ο Μέγας και θεωρείται ως ένας από τους τέσσερις μεγάλους διδασκάλους της λατινικής Εκκλησίας, μαζί με τους αγίους Αυγουστίνο, Ιερώνυμο και Αμβρόσιο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Το όνομα του αγίου πάπα Γρηγορίου συνδέθηκε κατά μία άγραφη παράδοση με τη Λειτουργία των Προηγιασμένων που τελείται πανευλαβώς κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. Όσο και αν αυτό απέχει από την πραγματικότητα, δεν παύει ωστόσο να αποτελεί μια σεβάσμια παράδοση που στέκεται σαν αφορμή για όλους μας να γνωρίσουμε επιτέλους αυτόν τον άγιο, τον θεσπέσιο βίο του, τα έργα και τα λόγια του, τα οποία αποτελούν λαμπρά δωρήματα του Αγίου Πνεύματος στο στερέωμα των Αγίων της Εκκλησίας μας αλλά και για όλες τις καρδιές που διψούν ειλικρινά να γνωρίσουν τους Αγίους του Θεού. Ο άγιος Γρηγόριος ο «Διάλογος» είναι το κρυφό κόσμημα της Σαρακοστής μας αλλά και μια πάντερπνη αναφορά σε σχέση με τη Λειτουργία της Προηγιασμένης. Αιώνες τώρα, το όνομα του αγίου Γρηγορίου μοιάζει σαν ανεξίτηλη και ευωδιαστή σφραγίδα επάνω στο ιερό κορμό του ψυχότροφου κειμένου της.</span></div></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCXMG1RV2Vmp2NC5IijFOPBrRgx2u2qiP1Sl-DYU4Pxmus2Jnqpl1QywW0blV60ydnH51woh7MN_yi4qTZ1L2PIituI5Hnfic1p0KO2gOpoyAy8WI_jgQybh5hjivRxcQPcTUEKBxzo20/s1600/%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259F%25CE%25A3+11.jpg"></a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><b><span style="color: #e69138;">- ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ -</span></b><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[1]</span> Οι κάτοικοι της Βρετανίας είχαν μερικώς εκχριστιανισθεί από την εποχή των Αποστόλων, αλλά μετά την εισβολή των Σαξόνων είχαν περιέλθει εκ νέου στην ειδωλολατρία.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[2]</span> Σε ολόκληρη τη λατινική Εκκλησία συνέχισαν να τελούνται την 25η Απριλίου με την ονομασία «Rogationes» («Λιτανείες των Ικεσιών»).</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[3]</span> Το επονομαζόμενο «γρηγοριανό» μέλος είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα συγχώνευσης της ρωμανικής λειτουργικής παράδοσης, που φθάνει ως τον άγιο Γρηγόριο και εισήχθη στη Γαλατία κατά τον 8ο με 9ο αιώνα από τον Πεπίνο τον Βραχύ και τον Καρλομάγνο, με το γαλικανικό ρεπερτόριο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[4]</span> Κατ’ αυτό τον τρόπο μεγάλος αριθμός των κηρυγμάτων του σώζεται ως τις μέρες μας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[5]</span> Ο τίτλος αυτός παρέμεινε δηλωτικός του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, αλλά δεν προϋποθέτει οικουμενική δικαιοδοσία, όπως ισχυρίζονται για λογαριασμό τους οι επίσκοποι της Ρώμης.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[6]</span> Ο άγιος πάπας ανέτρεπε έτσι εκ προοιμίου τους ισχυρισμούς των διαδόχων του όσον αφορά την οικουμενική δικαιοδοσία της Εκκλησίας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[7]</span> SC 32, 212, 221.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: red;">[8]</span> SC 251, 260, 265. Ελλ. μτφρ.: «Βίοι Ἀγνώστων Ἀσκητῶν <span style="color: #93c47d;">[Διάλογοι ἤτοι Βίοι καὶ θαύματα τῶν ἐν Ἰταλίᾳ ὁσίων καὶ περὶ ἐξόδου ψυχῶν καὶ αἰωνιότητος βιβλία τέσσερα]</span>», Αδελφότης Ιερομ. Ιωάννου, <span style="color: #9fc5e8;">«Κοίμησις της Θεοτόκου»</span>, Αγία Άννα, Άγιον Όρος 1988.</span></div></blockquote><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">«Νέος Συναξαριστής</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">της Ορθοδόξου Εκκλησίας»</span>·</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Τόμος 7ος</span> <span style="color: #6aa84f;">(Μάρτιος)</span>,</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6fa8dc;">Εκδόσεις</span> <span style="color: #b4a7d6;">«Ίνδικτος»</span>·</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><br /></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-67192436295263408972024-03-11T13:35:00.000+02:002024-03-11T21:59:53.561+02:00Ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων <blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWBYFF5OkjKyzQEo_kgSs9tVXwhBbqOfztwOok3Yt8G6SIwkJIANBh4tJEfC3H6pdsebaRbv06IQRaNCNXcv5QNWMBXHn_9j4da3GemlcIJyMk45z-hFxgefDeKH_SYvOmTS3ERCh1_YnCdMdBJwv09_awxXNvqcAaYg51uJLiWQ4-HGLO6QhUd8rVYg/s1200/bDueXmx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="738" height="585" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWBYFF5OkjKyzQEo_kgSs9tVXwhBbqOfztwOok3Yt8G6SIwkJIANBh4tJEfC3H6pdsebaRbv06IQRaNCNXcv5QNWMBXHn_9j4da3GemlcIJyMk45z-hFxgefDeKH_SYvOmTS3ERCh1_YnCdMdBJwv09_awxXNvqcAaYg51uJLiWQ4-HGLO6QhUd8rVYg/w360-h585/bDueXmx.jpg" width="360" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;">Ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων</span> </span></div></blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-large;"> <span style="font-family: "EB Garamond";">11 Μαρτίου </span></span></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ο</span> άγιος Σωφρόνιος γεννήθηκε κατά το έτος 564 στη Δαμασκό της Συρίας από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Πλινθά και τη Μυρώ, έλαβε δε μεγάλη φιλοσοφική και θεολογική μόρφωση. Πηγαίνοντας στα Ιεροσόλυμα εκάρη μοναχός στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, όπου και επιδόθηκε σε βαθύτερες θεολογικές και εκκλησιολογικές μελέτες και συνδέθηκε πνευματικά με τον εκεί ασκούμενο Ιωάννη Μόσχο, ενώ αργότερα αναχώρησαν για την Αίγυπτο.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγυπτο, προσβλήθηκε από ασθένεια των ματιών, για την θεραπεία της οποίας κατέφυγε στους αγίους μάρτυρες Κύρο και Ιωάννη και θαυματουργικώς θεραπεύθηκε, αφού υποσχέθηκε ως αντίδωρο για την αποκατάσταση της υγείας του να συγγράψει τα θαύματά τους.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Λόγω των χαρισμάτων του και για το συστηματικό και τιτάνιο αγώνα κατά της αίρεσης τού μονοθελητισμού, χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων το 634 διαδεχόμενος τον αποθανόντα Μόδεστο και ανέλαβε τη διεύθυνση της Σιωνίτιδας Εκκλησίας σε μία εποχή πολιτικής αστάθειας λόγω της εξάπλωσης των Αράβων. Οι αγώνες του θεϊκού Σωφρονίου κατά των αιρέσεων της εποχής του, ως και του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, δεν πήγαν χαμένοι, γιατί η Ορθοδοξία τελικά θριάμβευσε, αφού η αγία ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος, που συνήλθε το έτος 680, αναθεμάτισε τους αιρετικούς Σέργιο, Πύρρο, Παύλο και Πέτρο τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, τον Ονώριο της Ρώμης και τον Κύρο της Αλεξάνδρειας, ενώ τον θεϊκό Σωφρόνιο και τον αγιώτατο Μάξιμο τον Ομολογητή τους Ορθόδοξους αγωνιστές δικαίωσε.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εν τω μεταξύ οι Άραβες περιέσφιγγαν την πόλη των Ιεροσολύμων. Τον Δεκέμβριο του 634 έχει ήδη καταληφθεί η Βηθλεέμ και ο άγιος Σωφρόνιος δεν μπορεί να μεταβεί εκεί για να γιορτάσει τη γέννηση του Θεανθρώπου, ενώ τα Ιεροσόλυμα πολιορκούνται από το Χαλίφη των Αράβων Ομάρ Ελ Χατάπ. Για την απόκρουση των Αράβων οργανώνει την άμυνα της πόλης, ενώ το 637 αναγκάστηκε, για ν’ αποφευχθεί η ολοσχερής καταστροφή και ο αποδεκατισμός του λαού του, να του παραδώσει την πόλη και προς τούτο μετά από προσευχή έστειλε το εξής μήνυμα στον Χαλίφη: <span style="color: red;">«Η Ιερουσαλήμ, πόλη ιερά, δεν μπορεί να παραδοθεί σε οιονδήποτε άλλον παρά μόνο στον ίδιο τον ανώτατο πολιτικό και θρησκευτικό ηγέτη, γι’ αυτό παρακαλώ να έρθετε να σας παραδώσω την πόλη αυτοπροσώπως».</span> Μετά τον υποδέχτηκε έξω από την πόλη και αφού ανέβηκαν στο Όρος των Ελαιών και προσευχήθηκαν, ο καθείς στον δικό του Θεό, υπέγραψαν τη συνθήκη παράδοσης της πόλης και του παραχωρήθηκε του Σωφρονίου ο περίφημος Αχτιναμές, κάτι ανάλογο με το φιρμάνι των μουσουλμάνων ή το χρυσόβουλο των βυζαντινών, δια του οποίου παραχωρούνταν ειδικά προνόμια στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, με τα οποία προστατεύονταν υπέρ των Ορθοδόξων τα ιερά προσκυνήματα.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο άγιος Σωφρόνιος ως άριστος ποιητής και υμνογράφος συνέγραψε διάφορα τροπάρια και στιχηρά ιδιόμελα, ενώ τους ύμνους του τους διακρίνει αξιόλογη λογοτεχνική αξία. Καλλώπισε και ολοκλήρωσε σε ποιητική σύνθεση τον <span style="color: red;">«Επιλύχνιο ύμνο» </span><span style="color: #76a5af;">(φως ιλαρόν)</span>, συνέθεσε τα προεόρτια δοξαστικά των Χριστουγέννων, των Ωρών των Θεοφανίων, των Μεγάλων Ωρών της Μ. Παρασκευής, του Μεγάλου Αγιασμού <span style="color: red;">«Φωνή Κυρίου»</span> κ.ά. Θεωρείται ο πρώτος ποιητής των Τριωδίων και Τετραωδίων. Επίσης, εκτός του βίου των αγίων Κύρου και Ιωάννου, ανασύνταξε το αρχαίο τυπικό της μονής του Αγίου Σάββα και περάτωσε το ημιτελές έργο του Ιωάννου Μόσχου, τόσο τον βίο του αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, όσο και το Λειμωνάριο, που είναι γνωστό ως Λειμών ή Νέος Παράδεισος.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του στις 11 Μαρτίου, ημέρα της μακάριας κοίμησής του <span style="color: #76a5af;">(638)</span>, ένα έτος μετά την εισβολή των Αράβων, παραδίδοντας την αγία του ψυχή στον Κύριο και μεταβαίνοντας από την επίγεια προς την επουράνιο Ιερουσαλήμ.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik5HwxXqVqmiV4-9eMu0Sor4xtnwxTUtUSvPNBg3cK5t1mn29pXUhF7RzoJfPfitiSaYDGxWo6dtNVIcQvd3CJfZG7EgzdNYxxPQBVUvWUQ5PjmCF9mzD9PlUvogPI-SM1wQUZDq1oRiEfY1YR7z8706fa7ofee0DoGp8-TMcaur1mE1NX5Pujf8-waQ/s444/%CF%862.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="138" data-original-width="444" height="99" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik5HwxXqVqmiV4-9eMu0Sor4xtnwxTUtUSvPNBg3cK5t1mn29pXUhF7RzoJfPfitiSaYDGxWo6dtNVIcQvd3CJfZG7EgzdNYxxPQBVUvWUQ5PjmCF9mzD9PlUvogPI-SM1wQUZDq1oRiEfY1YR7z8706fa7ofee0DoGp8-TMcaur1mE1NX5Pujf8-waQ/s320/%CF%862.jpg" width="320" /></a> </div><p></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><blockquote style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f;">Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων, Αββάκυρος.</span> <span style="color: #e06666;">Ο ισάγγελος βίος και τα παράδοξα θαύματα των Αγίων Άμπακίρ</span> <span style="color: #e06666;">(Κύρου) και Αμπαγιοχάνα (Ιωάννου).</span> Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια από τον <span style="color: #76a5af;">Γιάννη Φουρτούνα,</span> Θεολόγο. <span style="color: #8e7cc3;">Εκδόσεις ΚΕ.Π.Ε</span>., Αθήνα, σελ. 71.</blockquote></span></div></blockquote><div class="col-md-12 cl_spc margin-top20 margin-bottom20" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #373c38; float: left; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; min-height: 1px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; width: 898.462px;"><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; padding: 0px 30px; text-align: center; vertical-align: baseline;"> </p></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-65682833244805832622024-03-11T10:00:00.000+02:002024-03-11T21:59:35.209+02:00Η αγία Θεοδώρα, βασίλισσα της Ηπείρου<blockquote><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiunEbNMfD_Cfx25BAVvqaMpzPJgadg-T1K331wBCpyYyuAckRCc2T2yzru9WYh9UaIFqNOoBlkYYN9LLXcZ3otWqCubezdaPUm1zAkHEe1dBBAV-dVhDpuN04ih4EFIBmgOzcL6LvuTxBMm7zQ53gZluWrRlGJ8WLkqhI77nU_s5IorVrZ1rglaDXufQ/s709/teodora6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="515" height="535" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiunEbNMfD_Cfx25BAVvqaMpzPJgadg-T1K331wBCpyYyuAckRCc2T2yzru9WYh9UaIFqNOoBlkYYN9LLXcZ3otWqCubezdaPUm1zAkHEe1dBBAV-dVhDpuN04ih4EFIBmgOzcL6LvuTxBMm7zQ53gZluWrRlGJ8WLkqhI77nU_s5IorVrZ1rglaDXufQ/w388-h535/teodora6.jpg" width="388" /></a></div><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Η αγία Θεοδώρα, βασίλισσα της Ηπείρου</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">11 Μαρτίου </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Η</span> αγία Θεοδώρα ήταν κόρη του σεβαστοκράτορα της Μακεδονίας Ιωάννη Πετραλίφα. Είχε παντρευτεί τον δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β’ Άγγελος <span style="color: #45818e;">(1237-1271)</span> και εκμεταλλεύτηκε την ανάρρησή της στο βασιλικό αξίωμα για να γίνει, κατά μίμησιν Θεού, του βασιλεύοντος στη γη και στον ουρανό, πηγή ελέους για όλους τους υπηκόους της.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αλλά με υποκίνηση του διαβόλου που φθονούσε την μακαρία καθώς την έβλεπε στολισμένη με όλες τις αρετές, ο άντρας της ερωτεύθηκε μια ευγενή χήρα η οποία με τις μαγγανείες της τον είχε καταστήσει υποχείριό της.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τον ώθησε ακόμη και να μισήσει τη νόμιμη σύζυγό του σε τέτοιο σημείο που της φερόταν όπως στη τελευταία πόρνη, την προπηλάκιζε και είχε διατάξει τους υπηρέτες του να αναγνωρίζουν την παρείσακτη ως δέσποινα.</span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Η Θεοδώρα υπέμενε όλες αυτές τις δοκιμασίες με ακλόνητη υπομονή χωρίς να μνησικακεί εναντίον του Μιχαήλ και ευχαριστώντας τον Θεό που τις πρόσφερε έτσι τα μαργαριτάρια για τον αμάραντο στέφανό της.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τέλος αφού διώχθηκε από τον σύζυγό της, περιπλανιόταν με το γιο της πέντε χρόνια από τόπο σε τόπο. Έτσι βρέθηκε μια μέρα πεινασμένη και απελπισμένη στην άκρη ενός δάσους όπου την περιμάζεψε ένας ιερέας.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Στο μεταξύ ο ηγεμόνας συνειδητοποιώντας ότι πλανήθηκε με τις μαγγανείες της παλλακίδας του, επανήλθε εις εαυτόν και αναζήτησε παντού την πιστή Θεοδώρα. Κι όταν αυτή επέστρεψε στην Άρτα, την πρωτεύουσα, όλοι οι κάτοικοι της πόλεως συνάχθηκαν για να χαιρετήσουν με κραυγές χαράς την επάνοδο της κοινής τους μητέρας και έκτοτε έζησε ειρηνικά με τον σύζυγό της, βοηθώντας τον στις διπλωματικές του σχέσεις με το βασίλειο της Νικαίας και εμπνέοντάς του τη μέριμνα για τη βασιλεία των ουρανών.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο δεσπότης Μιχαήλ πέθανε λίγο αργότερα και η Θεοδώρα αμέσως εκάρη μοναχή στο μοναστήρι που είχε ιδρύσει, πλάι σε εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο. Ζούσε ζωή μεγάλης σκληραγωγίας και υπηρετούσε ταπεινά όλες τις αδελφές.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ειδοποιημένη άνωθεν για το επικείμενο τέλος της παρακάλεσε τον Θεό να της δώσει διορία έξι μηνών μέχρι την αποπεράτωση του ναού.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Όταν έληξε η διορία, αφήκε την επίγεια κατοικία της δίνοντας τις τελευταίες της νουθεσίες στις αδελφές. Το σκήνωμά της, που αποτέθηκε στο νάρθηκα του ναού, επιτέλεσε πολλές ιάσεις.</span></div></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip4B24TiHb6KBDk50xKn0JRrdi9DWsN-HKQ-DQgLY-dLdGV_cCW25cKayzET13IW-E_gL1atLh3aNkoT65Gclq0AR7Rs_q_NPaj5gEvVvzC9H5QuFItb9PoO_oh6W1Ida_uoNuhE3DIzAw_ysZOxQW3Y4nJc1l4Is0oLp1pSRKrWjil2cza9HikgLYFA/s423/%CF%863.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="128" data-original-width="423" height="97" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip4B24TiHb6KBDk50xKn0JRrdi9DWsN-HKQ-DQgLY-dLdGV_cCW25cKayzET13IW-E_gL1atLh3aNkoT65Gclq0AR7Rs_q_NPaj5gEvVvzC9H5QuFItb9PoO_oh6W1Ida_uoNuhE3DIzAw_ysZOxQW3Y4nJc1l4Is0oLp1pSRKrWjil2cza9HikgLYFA/s320/%CF%863.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"> <span style="color: #6aa84f; font-family: "EB Garamond"; font-size: x-large;">※</span></div><p></p><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">«<span style="color: #e06666;">Νέος Συναξαριστής</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #e06666;">της Ορθοδόξου Εκκλησίας</span>»</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">Τόμος 7ος</span> <span style="color: #e69138;">(Μάρτιος)</span>,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εκδόσεις <span style="color: #8e7cc3;">«Ίνδικτος»</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">※</span></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-72833279745258050162024-03-11T08:30:00.000+02:002024-03-11T08:30:00.135+02:00Ο άγιος ιερομάρτυρας Ευλόγιος Κορδούης <div style="text-align: justify;"></div><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-y6AIFnqW0jjh6zMDGxEEZGFv5qfoDlp2qquf-BO3-CmhVvFzFJolxjKpV0rQUlSzNOe_7V0ki0K9VSO0TWjlkjx9zO3IQFn5cZtXA2sGWORQ9aLMdMqRouUnD1hf0iNLWXEPFlebf79iZR54tHQcRiBwUU60xouYHUakxUwj3NKLETBc6o6-rIN2a44/s941/san_eulogio_destacada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="941" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-y6AIFnqW0jjh6zMDGxEEZGFv5qfoDlp2qquf-BO3-CmhVvFzFJolxjKpV0rQUlSzNOe_7V0ki0K9VSO0TWjlkjx9zO3IQFn5cZtXA2sGWORQ9aLMdMqRouUnD1hf0iNLWXEPFlebf79iZR54tHQcRiBwUU60xouYHUakxUwj3NKLETBc6o6-rIN2a44/w396-h168/san_eulogio_destacada.jpg" width="396" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;">Ο άγιος ιερομάρτυρας Ευλόγιος Κορδούης </span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "EB Garamond";"><span style="color: red;">11 Μαρτίου </span></span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="color: red;">Π</span>ροερχόμενος από επιφανή οικογένεια της Κόρδοβας <span style="color: #45818e;">(Κορδούης)</span> και μελετώντας από τρυφερή ηλικία τα ιερά βιβλία, ο πρεσβύτερος Ευλόγιος αποτελούσε για όλους πρότυπο άσκησης και ευσέβειας την εποχή που βρήκε τους χριστιανούς της Ισπανίας ένας ξαφνικός διωγμός των Σαρακηνών (850). Ένας αποστάτης επίσκοπος είχε γίνει όργανο των καταπιεστών και είχε βάλει να συλλάβουν όλους τους ιερείς της Κόρδοβας μαζί με τον επίσκοπό τους.</span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;">Όσο έμεινε στη φυλακή ο Ευλόγιος ενθάρρυνε τους συντρόφους του να καρτερήσουν εκθέτοντάς τους τη δόξα που προορίζεται για τους μάρτυρες της πίστεως. Ακολουθώντας τις παραινέσεις του, δύο από τις παρθένες που ανήκαν στον κύκλο των μαθητών του υπέμειναν με γενναιότητα το μαρτύριο τον επόμενο χρόνο, και μόλις ο Ευλόγιος αποφυλακίσθηκε, συνέγραψε την αφήγηση του αγώνα τους για να παρακινήσει και άλλους χριστιανούς να τις μιμηθούν. Με τα συγγράμματα και τα κηρύγματά του κατόρθωσε να προφυλάξει από την αποστασία πολλούς χριστιανούς και συνέθεσε τρία βιβλία που περιείχαν τα Μαρτύρια των νεομαρτύρων αυτών.</span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: EB Garamond;">Κατέστη έτσι η πιο αξιοσέβαστη προσωπικότητα της ισπανικής Εκκλησίας και εκλέχθηκε μητροπολίτης Κόρδοβας το 858. Αλλά προτού καν ενθρονιστεί, τον συνέλαβαν επειδή είχε διασώσει και έκρυψε μια νεαρή χριστιανή παρθένο, ονόματι Λεοκριτία, την οποία οι γονείς ήθελαν να εξισλαμισθεί πάλι. Τον κατηγορούσαν ότι παραπλάνησε και υφάρπασε την κόρη. Ο Ευλόγιος αποκρινόταν ότι ένας ιερέας δεν μπορεί να αρνηθεί βοήθεια σε όποιον τη ζητά, και ότι είχε χρέος να διδάξει την νεαρή κόρη να προτιμά τον Θεό από τους γονείς της. Έπειτα πρότεινε θαρραλέα στον μουσουλμάνο δικαστή να του αποδείξει την πλάνη του Μωάμεθ. Όταν τον οδήγησαν ενώπιον του βασιλικού συμβουλίου, συνέχισε να ομολογεί τον Χριστό και καταδικάσθηκε να αποκεφαλιστεί.</span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Καθ’ οδόν προς το μαρτύριο, ένας ευνούχος τον ράπισε και πάραυτα ο Ευλόγιος γύρισε και την άλλη σιαγόνα, οπότε ο άπιστος τον ξαναχτύπησε. Έπειτα αφού προσευχήθηκε σιωπηλά έσκυψε το κεφάλι στον δήμιο για να λάβει τον στέφανο της νίκης <span style="color: #6aa84f;">[11 Μαρτίου 859]</span>. Η αγία Λεοκριτία αποκεφαλίσθηκε την επομένη Τετάρτη.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></blockquote><div style="text-align: justify;"></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-38513686400230741042024-03-10T10:30:00.001+02:002024-03-10T10:30:00.139+02:00Τίποτα δὲν κάνει τόσο εὔκολο τὸ δρόμο πρὸς τὴ δικαιοσύνη, καὶ γιὰ τὴν προσέγγιση τοῦ Θεοῦ, ὅσο τὸ ἔλεoς ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μὲ ἱκανοποίηση καὶ χαρὰ σὲ ὅσους τὸ ἒχουν ἀνάγκη. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7R9H-DwHtqI_rEmADYovi8TtsGk1p-GID1BlKB1tXKlOIumoGQhHB-zsXhQEFHkzvsMZh-rAnH8k5GUMUJok-Jg-qQ71mOtgOrlBwzIesfF_K_uZzC3Ep0KHFMn8uudMmBbr8OpUD7JWH/s1600/agios_maximos.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1184" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7R9H-DwHtqI_rEmADYovi8TtsGk1p-GID1BlKB1tXKlOIumoGQhHB-zsXhQEFHkzvsMZh-rAnH8k5GUMUJok-Jg-qQ71mOtgOrlBwzIesfF_K_uZzC3Ep0KHFMn8uudMmBbr8OpUD7JWH/s640/agios_maximos.jpg" width="472" /></span></a></div>
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br />
</span><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">
<b><span>Μάξιμος ο Ομολογητής</span></b></span></div><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">
</span></span><blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span><span style="color: red;">Ἄ</span>ς μὴ λείψωμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ παρέχει τόσο πλῆθος μυστηρίων γιὰ τὴ σωτηρία μας κατὰ τὴν τάξη τῶν θεϊκῶν συμβόλων ποὺ ζωντανεύονται σ' αὐτή. Μ' αὐτὰ καθέναν ἀπό μᾶς, ὅταν μάλιστα ζῆ σωστά, τὸν ὁλοκληρώνει ἀνάλογα μὲ τὸ χαρακτῆρα του σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο τοῦ Χριστοῦ καὶ -ἀποτέλεσμα ζωῆς χριστιανικῆς- ὁδηγεῖ στὴ φανέρωση τὸ δῶρο τῆς υἱοθεσίας, ποὺ δόθηκε μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄς παρουσιάσωμε λοιπὸν τοὺς ἑαυτούς μας μὲ ὅλη τὴ δύναμη καὶ τὴν προθυμία μας ἄξιους τῶν θεϊκῶν δωρεῶν κι ἂς εὐχαριστήσωμε τὸ Θεὸ μὲ τὰ καλά μας ἔργα. Ἂς μὴ ζοῦμε ὅμοια μὲ τοὺς ἐθνικούς, πού, μέσα στὴν ἀρρώστια τῆς ἐπιθυμίας, δὲ γνωρίζουν τὸ Θεό. Ἀλλά, καθὼς λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ἂς νεκρώσωμε τὰ σαρκικὰ μέλη μας, τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρεία <span style="color: #45818e;">-γι' αὐτὰ ξεσπᾶ ἡ ὀργὴ ἐπάνω στοὺς γιοὺς τῆς ἀνυπακοῆς-</span> ἂς νεκρώσωμε ἀκόμα κάθε πάθος καὶ θυμὸ κι αἰσχρολογία καὶ ψευτιά. Μ' ἕνα λόγο, ἂς ἀποθέσωμε ὁλόκληρο τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, ποὺ καταστρέφεται παρασυρμένος ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τῆς ἀπάτης, μαζὶ μὲ τὰ ἔργα του καὶ τὶς ἐπιθυμίες του κι ἂς περπατήσωμε ἄξια στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἐκάλεσε στὴ βασιλεία καὶ στὴ δόξα του. Ἂς φορέσωμε τὴν εὐσπλαχνία, τὴν καλωσὺνη, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν πραότητα, τὴν ὑπομονή. Ἂς ἀνεχώμαστε τοὺς ἄλλους μὲ ἀγάπη, κι ἂς χαριζώμαστε σ' αὐτούς, ἂν ἒχωμε κάποια ἀφορμὴ ἐναντίον τους, ὅπως κι ὁ Κύριος χαρίστηκε σ’ ἐμᾶς. Ἂς διατηροῦμε πάν' ἀπ' ὅλα τὸ δεσμὸ τῆς τελειότητας, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰρήνη, στὴν ὁποία ἔχομε κληθῆ, γιὰ ν' ἀποτελέσωμε ἕνα σῶμα. Ἂς φορέσωμε, γιὰ νὰ μὴν πολυλογῶ, τὸ νέο ἄνθρωπο, ποὺ ἀνανεώνεται στὴν ἐπίγνωση, σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Κτίστη του.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: justify;">
Μὲ τέτοιο τρόπο ζωῆς θὰ μπορέσωμε νὰ φτάσωμε στὸ τέρμα τῶν θεϊκῶν ὑποσχέσεων, μὲ τὴν ἀγαθὴ ἐλπίδα νὰ ὁλοκληρωθῆ ἡ ἐπίγνωση τοῦ θελήματός του, δίνοντας καρποφορία μὲ κάθε σοφία καὶ φρόνηση πνευματικὴ καὶ προοδεύοντας στὴν ἐπίγνωση τοῦ Κυρίου. Ἐνισχυμένοι μὲ κάθε ἰσχὺ κατὰ τὴ δύναμη τῆς δόξας του γιὰ κάθε κατάρτιση καὶ χαρούμενη ὑπομονὴ θὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Πατέρα, πού μᾶς ἔκαμε ἱκανοὺς νὰ μοιραστοῦμε μέσα στὸ φῶς τὴ μερίδα ποὺ κληρώθηκε στοὺς Ἁγίους.<span style="color: #6aa84f;">[<span>83]</span></span></div>
</span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τῆς χάρης αὐτῆς φανερὴ ἀπόδειξη εἶναι ἡ αὐθόρμητη διάθεση ἀγάπης πρὸς ἐκείνους ποὺ μοιραζόμαστε μαζί τους τὴν ἴδια καταγωγή. Ἔργο της εἶναι νὰ οἰκειωνώμαστε, ὅσο μποροῦμε, ὅπως τὸ Θεό, ὅποιον συνάνθρωπό μας ἔχει σ' ὁτιδήποτε τὴν ἀνάγκη μας<span style="color: red;">•</span> νὰ μὴν τὸν ἀφήνωμε ἀμελημένο κι ἀφρόντιστο<span style="color: red;">•</span> μὲ τὴν προθυμία ποὺ πρέπει, νὰ δείχνουμε ἔμπρακτα τὴν ἐσωτερική μας διάθεση ζωντανὴ πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν ἀδελφό μας. Γιατί ἀπόδειξη τῆς διάθεσης εἶναι ἡ πράξη. Τίποτα δὲν κάνει τόσο εὔκολο τὸ δρόμο πρὸς τὴ δικαιοσύνη, τίποτα δὲν εἶναι τόσο ἐπιτήδειο γιὰ τὴ θέωση <span style="color: #76a5af;">-νὰ πῶ ἔτσι-</span> καὶ γιὰ τὴν προσέγγιση τοῦ Θεοῦ, ὅσο τὸ ἔλεoς ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μὲ ἱκανοποίηση καὶ χαρὰ σὲ ὅσους τὸ ἒχουν ἀνάγκη. <span style="color: red;"><b>Ὁ Λόγος ἔδειξε ὅτι εἶναι Θεὸς αὐτὸς ποὺ ἔχει ἀνάγκη νὰ εὐεργετηθῆ. </b></span>Μὴ δὲν εἶπε• Ὅσο ἐπράξατε σ' ἕναν ἀπ' αὐτοὺς τοὺς ἀσήμαντους ἀδελφούς μου, τὸ ἐπραξατε σ' ἐμένα; Ὁ Θεὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ τὸ εἶπε. Ἑπομένως πολὺ περισσότερο, κι αὐτὸν ποὺ μπορεῖ νὰ εὐεργετήση κι εὐεργετεῖ θὰ τὸν παρουσιάση ἀληθινὰ πὼς εἶναι Θεὸς κατὰ χάρη καὶ συμμετοχή, ἐπειδὴ τῆς δικῆς του εὐεργετικότητας ἀνέλαβε τὴν ἄσκηση καὶ δέχθηκε τὴν ἰδιότητα σὰν καλὸς μιμητής. Κι ἂν εἶναι Θεὸς ὁ φτωχὸς ἀπὸ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε φτωχὸς γιὰ μᾶς καὶ δέχεται μὲ ἀγάπη ἐπάνω στὸν ἑαυτὸ του τὰ πάθη τοῦ καθενὸς κι ὥς τὸ τέλος τῆς ζωῆς αὐτῆς ἀνάλογα πρὸς τὸ πάθος καθενὸς πάντα θὰ ὑποφέρη μυστικὰ ἀπὸ ἀγάπη, εἶναι φανερὸ κατὰ φυσικὸ λόγο ὅτι περισσότερο θεὸς θὰ εἶναι αὐτός, ποὺ μιμητὴς τοῦ Θεοῦ, θεραπεύει ὅπως ὁ Θεὸς τῶν ἄλλων τὰ πάθη ἀπὸ φιλανθρωπία μὲ δικό του πάθος καὶ δείχνει πὼς ἔχει μέσα του κατ' ἀναλογία τὴν ἴδια μὲ τὸ Θεὸ δύναμη σωστικῆς πρόνοιας.</span><span style="color: #6aa84f; font-family: "EB Garamond"; font-size: xx-large;">[</span><span style="font-family: "EB Garamond"; font-size: xx-large;"><span style="color: #6aa84f;">84]</span></span></div></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div style="text-align: justify;">
Ποιὸς λοιπὸν εἶναι τάχα τόσο ἀδιάφορος κι ἀργοκίνητος, ὥστε νὰ μὴν ἐπιθυμῆ τὴ θεότητα, ἐνῶ ἡ ἀπόκτησή της εἶναι τόσο λιγοέξοδη, εὔκολη καὶ ξεκούραστη; Ὑπάρχει γι'αὐτὴν ἀσφαλισμένο κι ἀπαραβίαστο φυλακτήριο κι εὐρύχωρος διάδρομος γιὰ τὴ σωτηρία. Χωρὶς αὐτή, νομίζω, καμμιὰ στ' ἀλήθεια ἀρετὴ δὲ θὰ διατηρηθῆ ἀλώβητη, γιὰ ὅποιον τὴν ἔχει ἐπιτύχει. Εἶναι ἡ αὐτοπραγία ἢ ἰδιοπραγία, ποὺ μαθαίνοντας μ' αὐτὴν νὰ ἐξετάζωμε καὶ νὰ συλλογιζώμαστε μόνοι μας τὰ προβλήματά μας, ἐξασφαλιζόμαστε ἀπὸ τὸ νὰ πάθωμε ἄδικα ἀπὸ τοὺς ἄλλους κάποια ζημία. Ἂν δηλαδὴ συνηθίσωμε νὰ παρατηροῦμε καὶ νὰ ἐξετάζωμε τὸν ἑαυτό μας μόνο, ποτὲ δὲ θὰ ἐνοχληθοῦμε μὲ ὅσα ἀνήκουν στοὺς ἄλλους, πῶς τάχα τὰ ἔχουν ἀποχτήσει. Θ' ἀναγνωρίζωμε ἕνα μονάχα κριτὴ καὶ σοφὸ καὶ δίκαιο, τὸ Θεό, ποὺ κρίνει μὲ σοφία καὶ δικαιοσύνη ὅλα ὅσα γίνονται καὶ μάλιστα γιὰ ποιὸ λόγο ἔχουν γίνει κι ὄχι μὲ ποιὸ τρόπο μόνο ἐκδηλώνονται. Γιὰ τὸν τρόπο μποροῦν ἴσως νὰ κρίνουν κι οἱ ἄνθρωποι παρατηρῶντας ἀμυδρὰ τὰ φαινόμενα• ἀλλὰ βέβαια οὔτε ἡ ἀλήθεια οὔτε ἡ αἰτία ὅσων γίνονται βρίσκονται σ' αὐτά. Ὁ Θεὸς ὅμως βλέπει τὴ μυστικὴ τῆς ψυχῆς κίνηση, τὸ ἀόρατο σάλεμα, τὸν ἴδιο τὸ λόγο ποὺ ἔγινε κίνητρο τῆς ψυχῆς καὶ τὸ σκοπὸ καὶ τὸ στόχο τοῦ λόγου, δηλαδὴ τὸ προστοχασμένο τέλος κάθε πράξης. Καὶ κρίνει δίκαια, ὅπως εἶπα, ὅλα ὅσα πράττουν οἱ ἄνθρωποι. Τοῦτο ἂν ἐπιδιώξωμε νὰ ἐπιτύχωμε κι ἂν αὐτοπεριορίσωμε τὸν ἑαυτό μας κόβοντας ὁλότελα, ἂν μποροῦμε, τὴν προσκόλλησή μας στὰ ἐξωτερικὰ κι ἂν δὲν ἀφήνωμε οὔτε τὸ μάτι νὰ βλέπη οὔτε τὸ αὐτὶ ν' ἀκούη οὔτε τὴ γλῶσσα νὰ μιλάη γιὰ τὰ ξένα πράγματα, ἔχει καλά. Ἀλλιῶς, ἂς τὰ χρησιμοποιοῦμε περισσότερο μὲ συμπάθεια παρὰ μὲ ἐμπάθεια καὶ νὰ τ' ἀφήνωμε νὰ βλέπουν πρὸς ὠφέλειά μας, ν' ἀκοῦνε καὶ νὰ μιλοῦν. Καὶ πάλι τόσο μονάχα, ὅσο κρίνει ὁ θεῖος λόγος, ποὺ ἡνιοχεῖ. Γιατί δὲν γλιστρᾶ στὴν ἁμαρτία τίποτ' ἄλλο περισσότερο ἀπὸ τὰ ὄργανα αὐτά, ἂν δὲν τὰ παιδαγωγῆ ὁ λόγος καὶ τίποτα πάλι δὲν εἶναι προθυμότερο ἀπ' αὐτὰ γιὰ τὴ σωτηρία, ὅταν ὁ λόγος τὰ βάζη σὲ τάξη καὶ σειρὰ καὶ τὰ ὁδηγῆ ὅπου πρέπει καὶ θέλει.</div>
</span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq"><i style="font-family: "EB Garamond";"><span style="color: #e06666; font-size: large;">Ὑποσημειώσεις</span></i></blockquote><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #6aa84f;">83</span>. <span style="color: red;">Μ</span>ιὰ νέα παρότρυνση γιὰ νὰ μὴν ἀπουσιάζωμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μέσα στὴν ὁποία τελοῦνται τὰ Μυστήρια τῆς σωτηρίας μας. Μόνο μ' αὐτὸ κάνομε νὰ ἐμφανισθῆ ἡ χάρη ποὺ πήραμε κατὰ τὸ Βάπτισμα, σὲ μία ζωὴ σύμφωνη μὲ τὸ Χριστό. Ὁ ἅγιος Μάξιμος δὲ νομίζει ὅτι ἡ ἁπλῆ παρουσία στὴν τέλεση τῶν Μυστηρίων μέσα στὴν Ἐκκλησία, μᾶς ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ νομίζει ὅτι στὴ διαδρομὴ τῶν ἀκολουθιῶν, ποὺ τελοῦνται μέσα στὴν Ἐκκλησία, δεχόμαστε τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν πνευματική μας πρόοδο, στὴν ὁποία ὀφείλομε νὰ συντελέσωμε κι ἐμεῖς μὲ τὶς προσπάθειες μας. Στὴν κυριολεξία, ἡ ἴδια ἡ παρουσία σ' αὐτὲς τὶς ἀκολουθίες, ὅταν γίνεται μὲ προσοχὴ στὸ νόημα κάθε πράγματος ποὺ γίνεται καὶ λέγεται στὴ διαδρομὴ τῆς ἀκολουθίας, εἶναι μιὰ τέτοια προσπάθεια. Ὑπάρχει πάντοτε ἕνας δεσμὸς ἀδιάλυτος ἀνάμεσα στὸ δῶρο καὶ στὴν προσπάθεια νὰ τὸ δεχθοῦμε καὶ νὰ τὸ φυτέψωμε μέσα στὴν ψυχή. Μόνο μὲ τὴ συζυγία τῶν προσπαθειῶν μας μὲ τὴ συμμετοχή μας στὰ Μυστήρια ποὺ τελοῦνται μέσα στὴν Ἐκκλησία μποροῦμε νὰ φτάσωμε στὸ νέον ἄνθρωπο κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καταλήγομε σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση μόνο πραγματοποιῶντας τὴ θεία θέληση καὶ προχωρῶντας στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, πάντοτε βοηθημένοι ἀπὸ τὸ Θεό. Ἔτσι μόνο, θὰ μετάσχωμε στὸν κλῆρο τῶν ἁγίων μέσα στὸ φῶς. Εἶναι τὸ φῶς τῆς ὡλοκληρωμένης γνώσης καὶ τῆς τέλειας καθαρότητας τῆς καρδιᾶς, ποὺ εἶναι συνάμα ἡ ἀντανάκλαση τῆς ὑπερπλεονάζουσας θείας πνευματικότητας καὶ τῆς τέλειας καθαρότητας μέσα στὸ εἶναι μας.</div>
</span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #6aa84f;">84.</span><span style="color: red;"> Γ</span>ιὰ νὰ δείξη ὅτι οἱ ἐξηγήσεις του δὲν προτρέπουν στὸ κλείσιμο τῶν ἀνθρώπων μέσα στὴ μοναχικὴ θεωρία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἅγιος Μάξιμος τελειώνει τὸ ἔργο του μ' ἕνα ἐγκώμιο, ἀφιερωμένο στὴν εὐσπλαχνία καὶ στὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Θέτει αὐτὲς τὶς ἀρετές, ὅπως καὶ στὰ ἄλλα ἔργα του, πάνω ἀπὸ κάθε τί. Ἡ ἀπόδειξη ἡ πιὸ λαμπρή της ἐνέργειας τῆς χάρης μέσα μας εἶναι τὸ συμπαθητικὸ συναίσθημα πρὸς τὸν πλησίον. Μ' αὐτὸ ἐπιθυμοῦμε νὰ κάνωμε οἰκεῖο σ' ἐμᾶς αὐτὸν ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ βοήθειά μας, ὅπως θέλομε νὰ κάνωμε οἰκεῖο σ' ἐμᾶς τὸ Θεό. Τίποτα δὲ συντελεῖ τόσο δυνατὰ στὴ δικαίωση, στὴ θέωση καὶ στὴν προσέγγισή μας στὸ Θεό, ὅσο ἡ εὐσπλαχνία ποὺ ἐκδηλώνεται πρὸς ἐκείνους ποὺ τὴν ἔχουν ἀνάγκη. Ἐὰν ὁ Λόγος ἔχη διακηρύξει Θεὸν ἐκεῖνον ποὺ ὑποφέρει <span style="color: red;">(Ματθ, κε' 40)</span>, πολὺ περισσότερο θ' ἀποδειχθῆ Θεὸς κατὰ χάρη, ἐκεῖνος ποὺ πράττει τὸ ἀγαθό, ἀφοῦ οἰκειοποιεῖται τὴν εὐεργετικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Κι ἄν ὁ φτωχὸς εἶναι Θεὸς γιὰ τὴ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε φτωχὸς γιὰ μᾶς καὶ πῆρε ἐπάνω του, μὲ συμπάθεια, τὸν πόνο τοῦ καθενὸς ὣς τὸ τέλος τοῦ κόσμου, ὑποφέροντας μυστηριωδῶς, ἐξαιτίας τῆς καλωσύνης του, κατὰ τὸ μέτρο τοῦ πόνου καθενὸς <span style="color: #76a5af;">(ὁ Πασκὰλ εἶπε πολὺ πιὸ ἀργά: ὁ Ἰησοῦς θὰ βρίσκεται σὲ ἀγωνία ὣς τὸ τέλος τοῦ κόσμου)</span>, τόσο περισσότερο θὰ εἶναι θεὸς ἐκεῖνος, ποὺ θεραπεύει κατὰ μίμηση τοῦ Θεοῦ τοὺς πόνους τῶν ἄλλων, δείχνοντας ἔτσι ὅτι ἔχει τὴν ἴδια δύναμη συναισθήματος μὲ τὸ Θεό, κατ' ἀναλογία πρὸς τὴ θεία Πρόνοια. Ὁ ἅγιος Μάξιμος δίνει ἀνάγλυφα τὴ διάκριση ἀνάμεσα στὴν ἐκτέλεση ἑνὸς πράγματος μὲ συμπάθεια ἢ μὲ πάθος -ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ἔχη τὴ συμπάθεια, ὄχι ὅμως μὲ πάθος. Ἡ συμ-πάθεια εἶναι ἡ ἀφιλοκερδὴς ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλο, τὸ σύμ-πάσχειν μαζὶ του• τὸ πάθος εἶναι ἐγωισμός, εἶναι πόνος γιὰ μᾶς τοὺς ἴδιους. Ὁ ἅγιος Μάξιμος χρησιμοποιεῖ τὴν ἀλήθεια τῆς ἄκτιστης ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ κάνη ἀνάγλυφο τὸ γεγονὸς ὅτι μᾶς κρατεῖ ὅλους δεμένους μαζί Του, μὲ τὴν πράξη τῆς συμπάθειάς Του πρὸς ὅλους, σύμφωνα μὲ τὸν πόνο καθενὸς καὶ μὲ τὶς εὐεργεσίες ποὺ παρέχει σ' ὅλους μὲ τὴν ἐνέργειά Του ποὺ ἀπευθύνεται σ' ὅλους. Γιατί ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι κλεισμένη σ' Αὐτόν, ἀλλὰ κατευθύνεται πρὸς τὰ δημιουργήματα, σ' ὅλα τὰ δημιουργήματα. Οἰκειωνόμαστε κι ἐμεῖς ἐπίσης αὐτὴ τὴν ἐνέργεια μὲ τὴ συμπάθεια καὶ τὴν ἀγαθοποιΐα. Μ’ αὐτὰ τὰ τελευταῖα ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ μᾶς κρατάει ὅλους δεμένους μεταξύ μας. Γιατί δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ δὲν κάνει κάποτε συγκεκριμένη τὴ συμ-πάθειά του ἔναντι μερικῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀντικείμενο κάποιας συμ-πάθειας καὶ ἀγαθοποιΐας. Εἶναι ἡ πιὸ εὐεργετική, κοσμικὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο καὶ ταυτόχρονα ἡ πιὸ εὐγενικὴ μορφὴ τοῦ παγκόσμιου συνδέσμου ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Μόνο μὲ τὴν πραγματοποίηση τῆς σὺμ-πάθειας αὐτῆς, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γνωρίζη μὲ τὴν ἐμπειρία τὸ θεῖο Λόγο, ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς λόγους μεταξύ τους καὶ μ' ἐκεῖνο τὸν Ἴδιο.</div></span></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7SczKPVHGq0PydAEoflomKgVx_yabcMfbs3rilimL3HBwtovxwHq2DirAbyrRhCR1iWPHI8veeOmYQ5rKhFe96SsUgvWhHsLpb5jmD2Us0JXPak4aTHkTKi3nB3k_7XQy3WVe0UiPTFfvtI86yMRVKhCQSj0FXk1lCADcMrvRvkQPbkKd82zsxnGQLQ/s423/%CF%863.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="128" data-original-width="423" height="97" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7SczKPVHGq0PydAEoflomKgVx_yabcMfbs3rilimL3HBwtovxwHq2DirAbyrRhCR1iWPHI8veeOmYQ5rKhFe96SsUgvWhHsLpb5jmD2Us0JXPak4aTHkTKi3nB3k_7XQy3WVe0UiPTFfvtI86yMRVKhCQSj0FXk1lCADcMrvRvkQPbkKd82zsxnGQLQ/s320/%CF%863.jpg" width="320" /></a></div><p></p><div style="text-align: center;"><span><span style="color: #3d85c6; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"></span></span></div><blockquote><div style="text-align: center;"><span><span style="color: #3d85c6; font-family: EB Garamond; font-size: large;">Μάξιμος ο Ομολογητής</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="body_subhead" style="font-family: EB Garamond; text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000; font-size: x-large;"><span class="body_subhead"><span>Μυσταγωγία</span></span><span> </span></span></div><div style="text-align: center;"><span><span style="color: #d5a6bd; font-size: large;">(<i>στην δημοτική</i>)</span></span></div></span><div><span style="font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-small;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #93c47d;">Εισαγωγὴ - Σχόλια:</span> <span style="color: #76a5af;">πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε,</span></div></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #76a5af;">Μετάφραση:</span> <span style="color: #c27ba0;">Ἰγνάτιος Σακαλὴς</span>.</div></span></span></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #b45f06; font-family: EB Garamond; font-size: large;">ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,</span><span style="text-align: left;"> </span></div></span></div></blockquote><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #b45f06; font-family: EB Garamond; font-size: large;">Ἀθῆναι 1997</span></div></span></div><p style="text-align: center;"><br /> </p></blockquote><p style="text-align: center;"></p>
</div>
Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-15662100071637091872024-03-10T07:00:00.000+02:002024-03-10T07:00:00.233+02:00 Κυριακή Απόκρεω<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjt-JKY75-L285brG7f-T5fvoAhyTsgmBG0VbhB71I2iyYQ8sWPf7vIio4FHY531ImVhY48vsM-w1EZXbE_npQuIht0nPc2ujUUR3L5X8J_MIuFApNwqH5E1n3EXoPQ2dw2H1KxAL80OpwwyMn4CIbiDtN1ssknkrrxCKi9VLguyloJAve2IY1vgr2SlA=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="647" height="937" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjt-JKY75-L285brG7f-T5fvoAhyTsgmBG0VbhB71I2iyYQ8sWPf7vIio4FHY531ImVhY48vsM-w1EZXbE_npQuIht0nPc2ujUUR3L5X8J_MIuFApNwqH5E1n3EXoPQ2dw2H1KxAL80OpwwyMn4CIbiDtN1ssknkrrxCKi9VLguyloJAve2IY1vgr2SlA=w561-h937" width="561" /></a></div><br /><p></p><blockquote><blockquote style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">†</span><span style="color: #6aa84f;"> Κυριακή Απόκρεω</span></b></span></blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Συναξάρι Τριωδίου</span></div></blockquote><p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiIUmxjaR_CIIA5h55FwHCdeRWGeH8eJmACo0hRnsDCsxeZcbIDhce7YnUpOoYynCHDNHs7_P1nck1vs7QhxgSWf7aOFCeaahG_g-WfDRhDABnQeWhNJzoWtZiGjAAZpPr6PtGbnpAimM14MAUTbfsV2t4HYvrH9Ace7askrBTpCOEHlprJzC2AdUWDYQ=s1453" style="font-family: "EB Garamond"; font-size: xx-large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1453" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiIUmxjaR_CIIA5h55FwHCdeRWGeH8eJmACo0hRnsDCsxeZcbIDhce7YnUpOoYynCHDNHs7_P1nck1vs7QhxgSWf7aOFCeaahG_g-WfDRhDABnQeWhNJzoWtZiGjAAZpPr6PtGbnpAimM14MAUTbfsV2t4HYvrH9Ace7askrBTpCOEHlprJzC2AdUWDYQ=w541-h402" width="541" /></a></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Μ</span>ετά από τις δύο παραβολές, του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου, οι θειότατοι Πατέρες όρισαν να μνημονεύουμε την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, μήπως τυχόν κανείς, ακούγοντας σ’ εκείνες τις παραβολές για τη φιλανθρωπία του Θεού, πέσει σε αμέλεια, λέγοντας ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και όταν σταματήσω την αμαρτία, εύκολα θα τα κάνω όλα. Γι’ αυτό όρισαν εδώ αυτή τη φοβερή ημέρα, για να φοβίσουν τους αμελείς με τον θάνατο και με την προσδοκία των βασάνων και να τους επαναφέρουν στην αρετή, ώστε να μην προσβλέπουν μόνο στη φιλανθρωπία του Θεού και ξεθαρρεύουν, αλλά να σκέφτονται και ότι ο Θεός είναι δίκαιος κριτής και αποδίδει στον καθένα κατά τα έργα του.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και για έναν ακόμη λόγο· επειδή προηγήθηκαν οι ψυχές, έπρεπε να έρθει και ο Κριτής. Και κατά κάποιο τρόπο η παρούσα εορτή τοποθετείται τώρα σαν το τέλος όλων, γιατί και αυτή θα είναι τελευταία απ’ όλα τα ανθρώπινα. Διότι πρέπει να σκεφτούμε ότι την ερχόμενη Κυριακή θα βάλουν την αρχή του κόσμου και την έξωση του Αδάμ από τον Παράδεισο, ενώ η σημερινή είναι το τέλος όλων των δικών μας ενεργειών και πράξεων και του κόσμου αυτού.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Έβαλαν δε τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου κατά την ημέρα της Απόκρεω, υποθέτω, για να καταστείλουν την τρυφή και την πολυφαγία με τον φόβο αυτής της εορτής και για να μας οδηγήσουν στη συμπόνια προς τους πλησίον μας.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και για άλλο λόγο, επειδή για την απόλαυση <span style="color: #6aa84f;">(του καρπού)</span> εξοριστήκαμε από την Εδέμ και βρεθήκαμε κάτω από καταδίκη και κατάρα, γι’ αυτό τοποθετήθηκε εδώ η παρούσα εορτή· και διότι πρόκειται κατά την ερχόμενη Κυριακή στο πρόσωπο του Αδάμ να διωχθούμε από την Εδέμ, ώσπου να έρθει ο Χριστός και μας επαναφέρει πάλι στον Παράδεισο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Δευτέρα Παρουσία ονομάστηκε διότι και πρώτη φορά ήρθε ο Χριστός κοντά μας σωματικά, αλλά ήσυχα και χωρίς δόξα, τώρα όμως θα έρθει με υπερφυσικά θαύματα και με περιφανή λαμπρότητα από τον ουρανό και με το σώμα, για να γνωρίσουν όλοι ότι αυτός είναι που ήρθε και πρώτα και λύτρωσε το γένος των ανθρώπων, και πάλι πρόκειται να κρίνει τους ανθρώπους, αν φύλαξαν τις εντολές που τους δόθηκαν.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Πότε, όμως, θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία κανείς δεν γνωρίζει, διότι αυτό ο Κύριος το απέκρυψε και από τους αποστόλους. Ωστόσο φανέρωσε κάποια σημάδια που θα προηγηθούν, και τα οποία κάποιοι Άγιοι τα διευκρίνισαν περισσότερο. Λέγεται ακόμη ότι θα γίνει αφού περάσουν επτά χιλιάδες χρόνια. Πριν όμως από τη Δευτέρα Παρουσία θα έρθει ο Αντίχριστος, ο οποίος, όπως λέει ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης, θα γεννηθεί από γυναίκα πόρνη, φαινομενικά παρθένο, που θα είναι Εβραία, από τη φυλή του Δαν, γιού του πατριάρχη Ιακώβ. Και τάχα θα ζήσει την κατά Χριστόν ζωή και θα κάνει θαύματα, όσα έκανε ο Χριστός, και θα αναστήσει νεκρούς. Όμως όλα θα τα κάνει κατά φαντασία, και τη γέννηση και την ενσάρκωση και όλα τα υπόλοιπα, όπως λέει ο Απόστολος:<span style="color: #6aa84f;"> «Και τότε θα φανερωθεί ο υιός της απωλείας, με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύτικα»</span> <span style="color: #e06666;">(Β’ Θεσ. 2:3,9).</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ωστόσο δεν θα ενσαρκωθεί ο ίδιος ο διάβολος –λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός–, αλλά ένας άνθρωπος γεννημένος από πορνεία θα δεχτεί μέσα του όλη την ενέργεια του σατανά και θα παρουσιαστεί ξαφνικά. Στη συνέχεια θα φανεί τάχα καλός και πράος, και τότε θα γίνει μεγάλη πείνα και αυτός θα βοηθήσει τάχα τον λαό, και θα χρησιμοποιεί τις άγιες Γραφές και θα νηστεύει. Και οι άνθρωποι θα τον εξαναγκάσουν να γίνει βασιλιάς, και θα δείξει μεγάλη αγάπη στους Εβραίους και θα τους αποκαταστήσει στην Ιερουσαλήμ και θα οικοδομήσει τον ναό τους.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Επτά όμως χρόνια πριν, όπως λέει ο Δανιήλ, θα έρθουν ο Ενώχ και ο Ηλίας και θα κηρύττουν στον λαό να μη δεχτούν τον Αντίχριστο. Αυτός θα τους συλλάβει και θα τους βασανίσει, και τέλος θα τους αποκεφαλίσει. Όσοι θα θέλουν να μείνουν ευσεβείς, θα φύγουν μακριά, τους οποίους βρίσκοντάς τους στα βουνά, θα τους πειράξει με δαίμονες. Τα επτά όμως αυτά χρόνια θα ελαττωθούν για χάρη των εκλεκτών. Τότε θα γίνει και πολύ μεγάλη πείνα, και τα στοιχεία της φύσης θα μεταβληθούν, ώστε παρά λίγο να αφανιστούν όλοι.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ύστερα απ’ όλα αυτά ξαφνικά θα γίνει η Παρουσία του Κυρίου σαν αστραπή από τον ουρανό. Και θα προπορεύεται ο Τίμιος Σταυρός και ένα ποτάμι φωτιάς κοχλάζοντας θα τρέχει μπροστά του και θα καθαρίζει όλη τη γη από τα μολύσματα.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αμέσως θα συλληφθεί ο Αντίχριστος και οι υπηρέτες του και θα παραδοθούν στην αιώνια φωτιά.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τότε θα σαλπίσουν οι Άγγελοι και όλο το ανθρώπινο γένος από τα πέρατα της γης και από όλα τα στοιχεία <span style="color: #6aa84f;">(1)</span> θα συναθροισθεί μεμιάς στην Ιερουσαλήμ, γιατί αυτή είναι η μέση του κόσμου και εκεί στήθηκαν θρόνοι για την κρίση <span style="color: #6aa84f;">(Ψαλ. 121:5).</span> Όλοι θα έχουν τα δικά τους σώματα και τις ψυχές, αλλά μεταστοιχειωμένα ώστε να είναι άφθαρτα, και όλοι θα έχουν μια μορφή. Και αυτά τα στοιχεία της φύσης θα μεταβληθούν προς το καλύτερο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τότε με ένα λόγο ο Κύριος θα χωρίσει τους δίκαιους από τους αμαρτωλούς, και όσοι έπραξαν τα αγαθά θα λάβουν την αιώνια ζωή, ενώ οι αμαρτωλοί την αιώνια τιμωρία, και αυτά ουδέποτε θα παύσουν.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Πρέπει μάλιστα να γνωρίζουμε ότι τότε ο Χριστός δεν θα ζητήσει νηστείες, σωματικές κακοπάθειες και θαύματα –που κι αυτά βέβαια είναι καλά–, αλλά τα πολύ ανώτερα από αυτά, που είναι η ελεημοσύνη και η συμπόνια. Διότι στους δίκαιους και στους αμαρτωλούς θα πει έξι πράγματα: <span style="color: #6aa84f;">«Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν και με φιλοξενήσατε, γυμνός και με ντύσατε, ασθενής και με επισκεφτήκατε, στην φυλακή ήμουν και ήρθατε κοντά μου. Εφόσον αυτά τα κάνατε σε έναν από αυτούς τους ελάχιστους, σε μένα τα κάνατε»</span> <span style="color: #e06666;">(Ματθ. 25:35-36,40).</span> Και αυτά καθένας μπορεί να τα κάνει ανάλογα με τη δύναμή του.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τότε, λοιπόν, κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός για τη δόξα του Θεού Πατρός <span style="color: #e06666;">(Φιλιπ. 2:11)</span>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τα βάσανα τώρα που αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο είναι αυτά: <span style="color: #6aa84f;">«Εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών»</span> <span style="color: #e06666;">(Ματθ. 8:12)</span>, <span style="color: #6aa84f;">«το σκουλήκι τους δεν θα σταματήσει και η φωτιά τους δεν θα σβήσει»</span> <span style="color: #e06666;">(Μαρκ. 9:44)</span> και <span style="color: #6aa84f;">«ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι»</span> <span style="color: #e06666;">(Ματθ. 25:30)</span>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Όλα αυτά η Εκκλησία του Θεού τα δέχεται πέρα για πέρα, και θεωρεί ότι απόλαυση και βασιλεία των ουρανών είναι το να βρίσκεται κανείς μαζί με τον Θεό και τους Αγίους και να βλέπει αδιάκοπα το θεϊκό φως και να ανεβαίνει παντοτινά, ενώ βάσανα και σκοτάδι και τα όμοια, θεωρεί την απομάκρυνση από τον Θεό και το κάψιμο των ψυχών από τις τύψεις της συνειδήσεως, διότι από την αμέλεια και την πρόσκαιρη ευχαρίστηση στερήθηκαν το θεϊκό φως.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Με την άπειρη φιλανθρωπία σου, Χριστέ ο Θεός, αξίωσέ μας να ακούσουμε την ποθητή φωνή σου και συναρίθμησέ μας με τα πρόβατα στα δεξιά σου και ελέησέ μας. <span style="color: red;">Αμήν.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3697hhFpMPNiPVmDsdZZ5t_BalwmgPc8maxR_R-FfgrcRj_6y30X26ibP5BIeG4iL-197i5fuNZRsKIOEXZJOWTlC9Z6RIAMkA7Qt0J7IftlcT52Vq2aJXF8lsEvYLHB0KzkVNhCO5m5XUfT3NACtLtrLyzUxDZebb2hN3jvJBsIY7UJOquYj2_evHw=s562" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="134" data-original-width="562" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3697hhFpMPNiPVmDsdZZ5t_BalwmgPc8maxR_R-FfgrcRj_6y30X26ibP5BIeG4iL-197i5fuNZRsKIOEXZJOWTlC9Z6RIAMkA7Qt0J7IftlcT52Vq2aJXF8lsEvYLHB0KzkVNhCO5m5XUfT3NACtLtrLyzUxDZebb2hN3jvJBsIY7UJOquYj2_evHw=s320" width="320" /></a></div><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">(1)</span> Εννοεί τους νεκρούς από τα τέσσερα στοιχεία: γη, αέρα, νερό, φωτιά, από τα οποία πίστευαν οι αρχαίοι ότι αποτελείται ο φυσικός κόσμος.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;">Διασκευή για την Κ.Ο. του κειμένου του Τριωδίου με τη βοήθεια και της μετάφρασης του αγίου <span style="color: #6aa84f;">Αθανασίου του Παρίου</span> που περιέχεται στο βιβλίο <span style="color: #e06666;">Νέον Λειμωνάριον</span>, Βενετία 1819, σελ. 275</span></div></blockquote><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnTa0k_6yVGEoefkbSOZ9lY0v5gvy3afchjui-MQDiN8jo0L6DwZaxIsI90hOWaXTFBKh4Sq6Mg2FG0LzKK48g43UopcbEPOQRYyEmsbMaQKA2gz1OO1maPjW9GyXvstQrxZRCCaPfkLZFbxQ4lThrIcDYjgqSlzPEalWkhsH0I_9TEUxMGAbcJZ3Czg=s1234" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1234" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnTa0k_6yVGEoefkbSOZ9lY0v5gvy3afchjui-MQDiN8jo0L6DwZaxIsI90hOWaXTFBKh4Sq6Mg2FG0LzKK48g43UopcbEPOQRYyEmsbMaQKA2gz1OO1maPjW9GyXvstQrxZRCCaPfkLZFbxQ4lThrIcDYjgqSlzPEalWkhsH0I_9TEUxMGAbcJZ3Czg=s320" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgSBBGB9II00pJksIyFv1AoYccdA8dh4kdMApqMCeCObF_dRaxjIzS6iGd8xXg6i7wOaWEptm-l3A3mWUMR5b8juuR0w37NOd6AiZXgRtIs1zjwgt8Rg1teTNX1iq6hjyHSdhDwVTACXl8brPsZwTDTFNHJK9tUpbNNiXpWKVOZsDwwTSaf27SiQj5xOw=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="527" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgSBBGB9II00pJksIyFv1AoYccdA8dh4kdMApqMCeCObF_dRaxjIzS6iGd8xXg6i7wOaWEptm-l3A3mWUMR5b8juuR0w37NOd6AiZXgRtIs1zjwgt8Rg1teTNX1iq6hjyHSdhDwVTACXl8brPsZwTDTFNHJK9tUpbNNiXpWKVOZsDwwTSaf27SiQj5xOw=w312-h640" width="312" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiRcIFup0nXqzrCTNAunvL7I3xNzCNdAAzatrC0ln4PoqsdCrMc-6pyo2ChR0I__QTF8o3Z70bAgyavfjdot7wThAKnPXNb-0sCzoCOsFUz4GIir36Nk51fJHi2b9n7DTrdd-VsbWgZ_a4joxXaIO0sGEqb4imzF1_fNiCpnaBeBwt2b3oUEUteqBaUSA=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1042" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiRcIFup0nXqzrCTNAunvL7I3xNzCNdAAzatrC0ln4PoqsdCrMc-6pyo2ChR0I__QTF8o3Z70bAgyavfjdot7wThAKnPXNb-0sCzoCOsFUz4GIir36Nk51fJHi2b9n7DTrdd-VsbWgZ_a4joxXaIO0sGEqb4imzF1_fNiCpnaBeBwt2b3oUEUteqBaUSA=s320" width="309" /></a></div><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><blockquote><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnxxMvTDBwGVgcVAiacnEam59pfVQMf5KjzW6YiHUaNDM0VfZ6HDLulOVLKpwL5vY1fi5Ed9GPXhWQ1SEjkVktbmw4mn671XJjdsQ7xqiTnfHHdJOxBrGJfaJU1P5oBzE-x6ZkY8g8Yl0yHUvlw5R4IsVlaELWDjjMMWu18I5Hr1xybc4SECj-_R5O0Q=s1080" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="726" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnxxMvTDBwGVgcVAiacnEam59pfVQMf5KjzW6YiHUaNDM0VfZ6HDLulOVLKpwL5vY1fi5Ed9GPXhWQ1SEjkVktbmw4mn671XJjdsQ7xqiTnfHHdJOxBrGJfaJU1P5oBzE-x6ZkY8g8Yl0yHUvlw5R4IsVlaELWDjjMMWu18I5Hr1xybc4SECj-_R5O0Q=s320" width="215" /></a></blockquote><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-HIH3n61MQwFY1-kHeNPqm9ZFNg0Cu6of9tUD_OyHTqBn7o2wkSKFx9OnXf_C4wihJjiPKRCs-7BXLqZiZMEtJYcV3NK7fzeof7tJwbcQ2Q8agz0d0WwtKLgz9xNjK8JovpOLJB0wVUirU8v5zng5w1McfB7RnZXBpofZlPSroVi7nGWSTwnMhxpedw=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="691" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-HIH3n61MQwFY1-kHeNPqm9ZFNg0Cu6of9tUD_OyHTqBn7o2wkSKFx9OnXf_C4wihJjiPKRCs-7BXLqZiZMEtJYcV3NK7fzeof7tJwbcQ2Q8agz0d0WwtKLgz9xNjK8JovpOLJB0wVUirU8v5zng5w1McfB7RnZXBpofZlPSroVi7nGWSTwnMhxpedw=s320" width="205" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj-14Lh_UBFdf29cXJOFwhGHx2Crc3fURp-VpYfM37rxXSU8E-IQstK3IMYRBb74wB60y6IEqsFZLK2L-QkEmHhtMkZLRcMgJHaibbn6jklf9W6IdAlTUSYKreWIOXMLTt9F6OV1YMEjZs3xJyYTm-YuLOg0VZFVl3Ag1A2KW7EISniuoQXgZlgAk9Z2g=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="655" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj-14Lh_UBFdf29cXJOFwhGHx2Crc3fURp-VpYfM37rxXSU8E-IQstK3IMYRBb74wB60y6IEqsFZLK2L-QkEmHhtMkZLRcMgJHaibbn6jklf9W6IdAlTUSYKreWIOXMLTt9F6OV1YMEjZs3xJyYTm-YuLOg0VZFVl3Ag1A2KW7EISniuoQXgZlgAk9Z2g=w388-h640" width="388" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEin1vZSiEOTc3KddEjAiZU5QBAJw8czfyue9CwkZ4fe6InpGYO5compFmY3sJ8fZe_mdR0eDASSeJsQ2tTQn2xVeKPGl_VIfHe9-Hx1CGwXft3SEuDppq8VyL_zOHNcXMC2m00EeTt9FKBNSKzQUT-HRiTVP1GA3G6JKKf_ImqWSP4E7zrp9OYH-lxOoA=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="517" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEin1vZSiEOTc3KddEjAiZU5QBAJw8czfyue9CwkZ4fe6InpGYO5compFmY3sJ8fZe_mdR0eDASSeJsQ2tTQn2xVeKPGl_VIfHe9-Hx1CGwXft3SEuDppq8VyL_zOHNcXMC2m00EeTt9FKBNSKzQUT-HRiTVP1GA3G6JKKf_ImqWSP4E7zrp9OYH-lxOoA=w306-h640" width="306" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhfkmcXJV4Bfd8X3fmfTxJ9O4pfPXF0QXhaf19B7tdOctXABDBz4gyo6UmSgQnqtEFGKBuRwBR0CArKQzXsMzkD7OAMo9CCbLUxPcgIBrVS1rePH8NC9OuhMcoDTtsDllnhaF9NDhNhASsU1jjVTInsmFVh1ZUaYSIzp-RzFSrGcQxwRSOyzI2e0pBRNA=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="651" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhfkmcXJV4Bfd8X3fmfTxJ9O4pfPXF0QXhaf19B7tdOctXABDBz4gyo6UmSgQnqtEFGKBuRwBR0CArKQzXsMzkD7OAMo9CCbLUxPcgIBrVS1rePH8NC9OuhMcoDTtsDllnhaF9NDhNhASsU1jjVTInsmFVh1ZUaYSIzp-RzFSrGcQxwRSOyzI2e0pBRNA=w386-h640" width="386" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi_OD0JdhibFl93c_FXoe-2F70e0M7igVpyr9CUFlloH8knTtsVAWYWU0QNXNfJMVXCDyv-ojkoX0OaYOMSXPSEgYEDdtXWx_KXXhcQ2pIfpBYEQYiTK444UuSA65duguHSMTyGYn9Fb6REAoYc1xHTWbvJONTGUke2wHxNz0sRfN1lXaLOwk9sdV80ZA=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="565" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi_OD0JdhibFl93c_FXoe-2F70e0M7igVpyr9CUFlloH8knTtsVAWYWU0QNXNfJMVXCDyv-ojkoX0OaYOMSXPSEgYEDdtXWx_KXXhcQ2pIfpBYEQYiTK444UuSA65duguHSMTyGYn9Fb6REAoYc1xHTWbvJONTGUke2wHxNz0sRfN1lXaLOwk9sdV80ZA=w334-h640" width="334" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgFA-5pqt9md8yE0LXjfv1TUptFRuGVvnjt1CDLgVfXd3NFhE8MHOFRjXwChDdpCJYmtxignM_co5aRI0c7t230mM8Fxdxnl25C0Tz2AObzi5IH3CZauAek6fejte2MA1Wli4zAMVwdzGeGIYi9iAKGBZMmnTt0Jt5yNK1fIAFa5ZHdSsLHn9GTJmPRrw=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="663" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgFA-5pqt9md8yE0LXjfv1TUptFRuGVvnjt1CDLgVfXd3NFhE8MHOFRjXwChDdpCJYmtxignM_co5aRI0c7t230mM8Fxdxnl25C0Tz2AObzi5IH3CZauAek6fejte2MA1Wli4zAMVwdzGeGIYi9iAKGBZMmnTt0Jt5yNK1fIAFa5ZHdSsLHn9GTJmPRrw=w392-h640" width="392" /></a></div><br /><p style="text-align: center;"><br /> </p>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-79253447931236276732024-03-09T22:15:00.000+02:002024-03-09T22:15:34.515+02:00Νομίζεις ότι η φιλανθρωπία δεν είναι δια σε ανάγκη αλλά ελεύθερα προσφορά; Ούτε πάλιν νόμος αλλά παρακίνησις; <p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6_1dJhA8N3LtKD6upayQHTRULP_oB2wgIsArmD3YgGuUUwgVnj3J9DjGIlUakm6CPkktG-ynxlI6Iu_t5FFB3cx7NUQ5HzhD3v1MPUZjLjvh3y5IUl78115QLHhWEEij1fTV1KVMV5J8BdU1nOHpJ8ke2thJSDKxVOooh-x6CD-gsqaJYK2FPBJ4Maw/s728/%CE%86%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%B6%CE%B9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="364" data-original-width="728" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6_1dJhA8N3LtKD6upayQHTRULP_oB2wgIsArmD3YgGuUUwgVnj3J9DjGIlUakm6CPkktG-ynxlI6Iu_t5FFB3cx7NUQ5HzhD3v1MPUZjLjvh3y5IUl78115QLHhWEEij1fTV1KVMV5J8BdU1nOHpJ8ke2thJSDKxVOooh-x6CD-gsqaJYK2FPBJ4Maw/w494-h247/%CE%86%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%B6%CE%B9.jpg" width="494" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond;"><span style="color: #6fa8dc; font-size: x-large;">Γρηγορίου του Θεολόγου</span></span></div><blockquote><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;"><span style="color: #6aa84f;">39.</span> <span style="color: red;">Σ</span>έβομαι δε και το ταμείον του Χριστού, το οποίον μας προτρέπει να τρέφωμεν τους πτωχούς, και την συμφωνίαν του Πέτρου και του Παύλου, οι οποίοι ενώ ανέλαβαν να κηρύξουν το Ευαγγέλιον ο καθένας εις διαφορετικά μέρη, εφρόντισαν από κοινού δια τους πτωχούς, καθώς και την τελείωσιν του νέου, η οποία ωρίσθη και ενομοθετήθη εις το να δώση τα υπάρχοντά του εις τους πτωχούς. <span style="color: #e06666;">Νομίζεις ότι η φιλανθρωπία δεν είναι δια σε ανάγκη αλλά ελεύθερα προσφορά; Ούτε πάλιν νόμος αλλά παρακίνησις; </span>Και εγώ ο ίδιος το ήθελα πολύ έτσι, και το ενόμιζα. Αλλά με φοβίζει το αριστερό χέρι και τα ερίφια και εκείνα τα οποία καταδικάζονται από τον Δημιουργόν. Αυτοί δεν κατεδικάσθησαν επειδή τυχόν έχουν λεηλατήσει ούτε επειδή τυχόν έχουν κλέψει, ή έχουν μοιχεύσει, ή έχουν κάνει κάτι άλλο από τα απηγορευμένα, αλλά επειδή μέσου εκείνων οι οποίοι έχουν ανάγκην.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></p></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">40.</span> <span style="color: red;">Ε</span>άν με πιστεύετε λοιπόν, δούλοι του Χριστού, και αδελφοί και συγκληρονόμοι, όσον και καιρός, ας επισκεφθούμεν τον Χριστόν, ας τον περιπιοηθούμεν, ας τον θρέψωμεν, ας τον ενδύσωμεν, ας τον περιμαζέψωμεν δια να τον φιλοξενήσωμεν, ας τον τιμήσωμεν. Όχι μόνον με την τράπεζαν, σαν μερικούς, ούτε με τα μύρα όπως η Μαρία, ούτε με τον τάφον μόνον, όπως ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ούτε με το ενδιαφέρον δια την ταφήν, όπως ο Νικόδημος, ο εξ ημισείας φίλος του Χριστού. Ούτε με χρυσόν και λίβανον και σμύρναν όπως οι μάγοι πριν από τους παραπάνω. Αλλά επειδή ο Κύριος των πάντων θέλει ευσπλαγχνίαν και όχι εξωτερικάς θυσίας και επειδή η ευσπλαγχνία είναι καλύτερα από πολλάς χιλιάδας παχειά αρνιά ας την προσφέρωμεν εις αυτόν δια μέσου εκείνων οι οποίοι έχουν ανάγκην και ευρίσκονται σήμερα πεσμένοι κάτω, δια να μας δεχθούν εις τας αιωνίους σκηνάς, εις τον ίδιον τον Χριστόν τον Κύριόν μας, εις τον οποίον ανήκει η δόξα εις τους αιώνας, όταν αναχωρήσωμεν από την ζωήν αυτήν. <span style="color: red;">Αμήν.</span></span></div></blockquote><p style="text-align: center;"> <span style="font-family: "EB Garamond"; text-align: center;"><span style="color: #bf9000; font-size: x-large;">ΛΟΓΟΣ ΙΔ’</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="line-height: 17.12px;"><span style="color: red; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΠΤΩΧΙΑΣ </span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="line-height: 17.12px;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #45818e;">ολόκληρος </span><a href="https://wra9.blogspot.com/2021/03/blog-post_8.html" target="_blank">εδώ</a><span style="color: red;"> </span></span></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"> <span style="color: #6aa84f; font-family: "EB Garamond"; text-align: justify;">ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ</span></span></p><p></p><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">«<span style="color: red;">΄Ελληνες Πατέρες της Εκκλησίας</span>».</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Εκδόσεις: <span style="color: #6aa84f;">Γρηγόριος ο Παλαμάς</span>,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6fa8dc;">Τόμος 5ος</span>, <span style="color: #c27ba0;">Θεσσαλονίκη 1977</span>.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Σελίδες 240 - 321.</span></div><blockquote><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large; line-height: 34.24px;"><o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEGSCHJvdcnbfuok5W0xWrwOWz3losz38vF230F5in3D3ZpSELHb-Iw78ZsO0HkgVIGJ4keAIgbemKNRmQx5ct9vJM-ZSAKyt9FbcNufxB76qruDTomrrLw7Z5ORivMstOIISWSYs-b8MK/s600/img5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="409" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEGSCHJvdcnbfuok5W0xWrwOWz3losz38vF230F5in3D3ZpSELHb-Iw78ZsO0HkgVIGJ4keAIgbemKNRmQx5ct9vJM-ZSAKyt9FbcNufxB76qruDTomrrLw7Z5ORivMstOIISWSYs-b8MK/s320/img5.jpg" /></a></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;"></span></span></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-47617930616633436542024-03-09T09:04:00.000+02:002024-03-09T09:04:45.506+02:00Ἄλλος ὁ πλησίον μας ἄνθρωπος ποὺ ἐν Χριστῶ, μέσα στὴν Ἐκκλησία, παντρευόμαστε. Ἄλλος! Ἐκείνη ἡ γυναίκα καὶ αὐτὸς ὁ ἄνδρας. Καὶ ὅμως τὸν ἀγαπῶ ὡς ἑαυτόν μου.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQLgjtPEfB6beOFrelTrM0fIyJ0NP7HYTAmS30SyKZDYpIMBwIBa7bHgVEeKbmHb10aIAGDhl7CxKAUVNHA57WTVHZkDEWrQ9AdhWAkgbzV2nXLJujg5OYxuywLvk0FuzbBRJJWYHDnhra/s1600/Zhk7yQd6pr8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="744" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQLgjtPEfB6beOFrelTrM0fIyJ0NP7HYTAmS30SyKZDYpIMBwIBa7bHgVEeKbmHb10aIAGDhl7CxKAUVNHA57WTVHZkDEWrQ9AdhWAkgbzV2nXLJujg5OYxuywLvk0FuzbBRJJWYHDnhra/s640/Zhk7yQd6pr8.jpg" width="464" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: x-large;"><br /><b><span style="color: #990000;">Ἡ</span></b> ἀνωτέρω ἀντίληψη μοῦ κατέστησε σαφὲς (ἐφ' ὅσον διὰ τὴν ἀναγραφὴ τῶν ὀνομάτων τῶν νεκρῶν ἐνεργεῖ ἄλλη χεὶρ ἀπὸ τὴ δική τους), ὄτι ἡ συγκρότηση τῆς ἑνότητος τῶ λογισμῶν μας δὲν ἐπιτυγχάνεται διὰ μόνου τοῦ ἑαυτοῦ μας. Χωρεῖ λοιπὸν ἕνα εἶδος παραιτήσεως καὶ ἐπιβάλεται να πεῖς, τὸ ἐγώ μου εἶν' ἕνας ἄλλος. <span style="text-align: left;"> </span></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;">Ἄ</span></b>λλος ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἁγία αὐτοῦ Ἑκκλησία, ὅπου συνεχίζει ὑπάρχων. Ἄλλος ὁ πλησίον μας ἄνθρωπος ποὺ ἐν Χριστῶ, μέσα στὴν Ἐκκλησία, παντρευόμαστε. Ἄλλος! Ἐκείνη ἡ γυναίκα καὶ αὐτὸς ὁ ἄνδρας. Καὶ ὅμως τὸν ἀγαπῶ ὡς ἑαυτόν μου. Ἄλλος ὑπήρξε ὁ ἀνάδοχός μου ποὺ μ' ἔντυσε τὴ στολή τῆς πίστεως, ὅταν βαπτίστηκα ἐν Χριστῶι μωρὸ παιδὶ καὶ δὲν καταλάβαινα. Τόσοι ἄλλοι εἶμαι ἐγώ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ σῶμα μου. Τὸ αἰσθάνθηκα στὴ Καβάλα προσφάτως καὶ τὸ διακηρύσσω. Ἀγαπῶ τὴν ὀρθόδοξο ἑλληνικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἐντὸς αὐτῆς, ἐπαναλαμβάνοντας τὰ νεκρώσιμα εὐλογητάρια καὶ ἰδιόμελα τοῦ μοναχοῦ Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, κατανοῶ πὼς ὁ χορὸς τῶν Ἁγίων εὖρε πηγὴν ζωῆς καὶ θύραν παραδείσου, ἐν τῶι Φωτῖ τοῦ προσώπου καὶ τῶι γλυκασμῶι τῆς ὡραιότητος τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀρρήτου δόξης τοῦ ὁποίου εἴμαστε εἰκών, παρὰ τὰ στίγματα τῶν πταισμάτων ποὺ σηκώνουμε. Μέσα στὸν κοινὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ εἰκὼν λαμβάνει ζωή. Ζοῦν οἱ προσφιλεὶς ὑπάρξεις, ποὺ καμιὰ λογικὴ ἀνάλυση καὶ ψυχολογία δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἀναστήσει.</span></blockquote>
<span style="background-color: #f9f9f9; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f9f9f9; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: #cc0000;">Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης</span></span></span></div>
<span style="background-color: #f9f9f9; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f9f9f9; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><span style="color: #6aa84f;">Πρὸς Ἐκκλησιασμόν, </span><span style="color: #3d85c6;">Ἔρως τῆς Ἐκκλησίας</span></span></span></div>
<span style="background-color: #f9f9f9; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;">
</span></span></div>
Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-25790890128248272982024-03-09T09:03:00.000+02:002024-03-09T09:03:01.100+02:00Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι...<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="316" src="https://www.youtube.com/embed/FNW_T6EmlbQ" width="380" youtube-src-id="FNW_T6EmlbQ"></iframe></div><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: red;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἦχος πλ. δ´.</span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Θ</span>ρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον, καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος. Ὢ τοῦ θαύματος! Τί τὸ περὶ ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον; Πῶς παρεδόθημεν τῇ φθορᾷ, καὶ συνεζεύχθημεν τῷ θανάτῳ; Ὄντως Θεοῦ προστάξει, ὡς γέγραπται, τοῦ παρέχοντος τοῖς μεταστᾶσι τὴν ἀνάπαυσιν.</span></div></blockquote><br /><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἦχος πλ. δ´.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Θ</span>ρηνῶ καὶ κλαίω ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατο καὶ δῶ στοὺς τάφους τὴν δική μας ὡραιότητα ποὺ πλάστηκε κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, χωρὶς μορφή, χωρὶς δόξα, χωρὶς εἶδος. Πόσο μεγάλο θαῦμα. Διότι ἔγινε γιὰ ἐμᾶς αὐτὸ τὸ μυστήριο; Πῶς παραδοθήκαμε στὴν φθορὰ καὶ συζευχθήκαμε μὲ τὸν θάνατο. Ἀλήθεια αὐτὸ ἔγινε μὲ πρόσταγμα Θεοῦ, ὅπως λέγει ἡ Γραφή, ὁ ὁποῖος παρέχει στοὺς μεταστάντας τὴν ἀνάπαυση.</span></div></blockquote><br />Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-64436021955411090052024-03-09T09:02:00.000+02:002024-03-09T09:02:39.378+02:00Σάββατο των ψυχών<div style="text-align: justify;"></div><blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiugiDBzRMW-wYuAKDtZvrrGcXmsjnLG-wiewZ2TwIP2kUF0bnvkaC0bsA-lAGTqekXLAN6QwZob3SLgO48NR6pFRsNvkBhzCdSLk7RBrBQJf3LGU2uHQS-Kaxql9TGf1ukgO0t7ZN7T7EFOJvDDHQ0RVEPc2pMGtm3cstZd14Te-TjMYddoJPo3wqf3A/s585/psixosavvato.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="585" data-original-width="451" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiugiDBzRMW-wYuAKDtZvrrGcXmsjnLG-wiewZ2TwIP2kUF0bnvkaC0bsA-lAGTqekXLAN6QwZob3SLgO48NR6pFRsNvkBhzCdSLk7RBrBQJf3LGU2uHQS-Kaxql9TGf1ukgO0t7ZN7T7EFOJvDDHQ0RVEPc2pMGtm3cstZd14Te-TjMYddoJPo3wqf3A/w366-h474/psixosavvato.png" width="366" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Σάββατο των ψυχών</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: #bf9000;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Συναξάρι Τριωδίου</span> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Τ</span>ο Σάββατο αυτό οι θειότατοι πατέρες θέσπισαν να μνημονεύουμε όλους τους ευσεβώς κοιμηθέντες όλων των αιώνων.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Επειδή πολλοί πέθαναν ξαφνικά και στην ξενιτιά και με κάθε είδους θάνατο, και πολλοί ήταν ίσως φτωχοί, και δεν αξιώθηκαν τις καθορισμένες ψαλμωδίες και τα μνημόσυνα, οι άγιοι πατέρες από φιλανθρωπία θέσπισαν, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία να κάνει μνημόσυνα κοινά για όλους, για να περιλαμβάνονται σε αυτά και όσοι για κάποιο λόγο δεν τούς έγιναν τα συνηθισμένα μνημόσυνα. Αυτό το παρέλαβαν από τους ιερούς αποστόλους, διότι αυτά που γίνονται για τους κεκοιμημένους προξενούν σε αυτούς μεγάλη ωφέλεια.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι, επειδή την επόμενη μέρα θα έβαζαν την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, μνημονεύουν όπως αρμόζει και τις ψυχές, σαν να παρακαλούν κατά κάποιο τρόπο τον φοβερό και αλάνθαστο κριτή να δείξει σε αυτές τη συνηθισμένη συμπάθειά του και να τις κατατάξει στην τρυφή, που ο ίδιος υποσχέθηκε.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και επιπλέον, επειδή την επόμενη Κυριακή οι άγιοι πατέρες θα βάλουν την εξορία του Αδάμ, σκέφτηκαν με την παρούσα κατάπαυση <span style="color: #6aa84f;">(το Σάββατο των ψυχών)</span> να βάλουν κάποια κατάπαυση και κάποιο τέλος όλων των ανθρωπίνων, ώστε την επόμενη Κυριακή να αρχίσουν από την αρχή. Διότι το τελευταίο απ’ όλα τα σχετικά μ’ εμάς είναι η εξέταση των πράξεών μας από τον αδέκαστο κριτή.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τη μνημόνευση των ψυχών την κάνουμε πάντοτε το Σάββατο, επειδή η λέξη Σάββατο στα εβραϊκά σημαίνει κατάπαυση. Καθώς λοιπόν οι πεθαμένοι κατέπαυσαν από τα βιοτικά και από όλα τα άλλα, γι’ αυτό και την ημέρα που σημαίνει κατάπαυση κάνουμε τις δεήσεις γι’ αυτούς. Και αυτό επικράτησε να γίνεται κάθε Σάββατο, αλλά κατά το σημερινό κάνουμε κοινό μνημόσυνο και παρακαλούμε τον Θεό για όλους τους ευσεβείς.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Διότι οι άγιοι πατέρες, επειδή γνωρίζουν ότι όσα γίνονται για τους κεκοιμημένους, μνημόσυνα και ελεημοσύνες και λειτουργίες, προξενούν σ’ αυτούς μεγάλη άνεση και ωφέλεια, παρακινούν την Εκκλησία να το κάνει αυτό και ατομικά και για όλους, όπως παρέλαβαν από τους αγίους αποστόλους, σύμφωνα με όσα λέει και ο Αρεοπαγίτης Διονύσιος.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Το ότι οι ψυχές ωφελούνται απ’ όσα γίνονται γι’ αυτές φαίνεται και από πολλά άλλα, αλλά και από τη σχετική ιστορία του αγίου Μακαρίου.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αυτός, καθώς περπατούσε στον δρόμο, βρήκε ένα ξερό κρανίο κάποιου ασεβή ειδωλολάτρη και το ρώτησε αν καμία φορά στον άδη αισθάνονται κάποια ανακούφιση. Και το κρανίο αποκρίθηκε: <span style="color: red;">«Ναι, πάτερ, έχουμε μεγάλη ανακούφιση όταν προσεύχεσαι για τους κεκοιμημένους»</span> -διότι ο άγιος το έκανε αυτό και παρακαλούσε τον Θεό να του αποκαλύψει αν ωφελούνται οι κεκοιμημένοι από τις προσευχές του.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Επίσης ο Γρηγόριος ο Διάλογος με την προσευχή του έσωσε τον βασιλέα Τραϊανό, άκουσε όμως από τον Θεό να μην παρακαλέσει άλλη φορά για ασεβή.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Επιπλέον, κατά την Εκκλησιαστική Ιστορία, η βασίλισσα Θεοδώρα άρπαξε από τα βάσανα τον άνδρα της, τον εικονομάχο Θεόφιλο, με τις δεήσεις των αγίων και ομολογητών.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και ο Θεολόγος Γρηγόριος, στον επιτάφιο που εκφώνησε για τον αδελφό του Καισάριο, συνιστά τις ελεημοσύνες για τους κεκοιμημένους ως ωφέλιμες.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο μέγας Χρυσόστομος στην προς Φιλιππησίους λέει τα εξής: <span style="color: red;">«Ας σκεφτούμε με ποιον τρόπο θα ωφελήσουμε τους κεκοιμημένους, ας τους βοηθήσουμε όσο μπορούμε, εννοώ με τις ελεημοσύνες και τις προσφορές. Γιατί αυτά που κάνουμε τους φέρνουν μεγάλη ωφέλεια και πολύ κέρδος. Και δεν νομοθετήθηκαν αυτά έτσι απλά και χωρίς λόγο, αλλά από τους πάνσοφους αποστόλους παραδόθηκε στην Εκκλησία του Θεού το να μνημονεύει ο ιερέας μπροστά στα φρικτά μυστήρια υπέρ των κεκοιμημένων»</span>. Λέει επίσης: <span style="color: red;">«Στη διαθήκη σου μαζί με τα παιδιά και τους συγγενείς σου βάλε συγκληρονόμο και το όνομα του κριτή και θυμήσου και τους φτωχούς, και εγώ σου εγγυώμαι γι’ αυτά»</span>.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και ο Μέγας Αθανάσιος λέει: <span style="color: red;">«Και αν ακόμη εκείνος που πέθανε ευσεβής έγινε σκόνη, μην αποφεύγεις να ανάβεις στον τάφο του λάδι και κεριά, αφού παρακαλέσεις τον Χριστό, τον Θεό, γιατί αυτά είναι δεκτά από τον Θεό και προκαλούν μεγάλη αντίδοση».</span></span><span style="color: red;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μέχρι να φθάσει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όσα γίνονται υπέρ των κεκοιμημένων προξενούν ωφέλεια, όπως λένε οι άγιοι πατέρες, και μάλιστα σε εκείνους που είχαν κάνει κάποια καλά όσο ζούσαν. Και αν η αγία Γραφή λέει κάποια πράγματα για να σωφρονίσει τους πολλούς <span style="color: #45818e;">(και έτσι πρέπει)</span>, όμως ως επί το πλείστον νικά η φιλανθρωπία του Θεού.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Πρέπει να ξέρουμε ότι εκεί όλοι θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, και αυτούς που γνώριζαν και αυτούς που δεν τους είδαν ποτέ, όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος, στηρίζοντάς το στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Όχι όμως από το σωματικό σχήμα -γιατί όλοι θα έχουν μια ηλικία και τα φυσικά χαρακτηριστικά θα εξαλειφθούν– αλλά με το διορατικό βλέμμα της ψυχής, όπως λέει και ο Θεολόγος Γρηγόριος στον επιτάφιο για τον Καισάριο: <span style="color: red;">«Τότε θα δω τον Καισάριο λαμπρό, δοξασμένο -όπως πολλές φορές μου φάνηκες στο όνειρο, πολυαγαπημένε μου αδελφέ»</span>.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο Μέγας Αθανάσιος στον λόγο υπέρ των κεκοιμημένων λέει ότι και μέχρι την κοινή ανάσταση οι άγιοι έχουν λάβει χάρισμα από τον Θεό να γνωρίζουν ο ένας τον άλλο και να χαίρονται μαζί, οι αμαρτωλοί όμως και από αυτό έχουν στερηθεί. Στους αγίους μάρτυρες επιπλέον δόθηκε το να βλέπουν από ψηλά αυτά που κάνουμε και να μας επισκέπτονται στις ανάγκες μας. Κατά την ημέρα όμως της Δευτέρας Παρουσίας όλοι θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, όταν και τα κρυφά όλων θα φανερωθούν.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Πρέπει ακόμη να γνωρίζουμε ότι τώρα οι ψυχές των δικαίων βρίσκονται σε ορισμένους τόπους, και οι ψυχές των αμαρτωλών σε άλλο μέρος, και οι πρώτοι χαίρονται γιατί ελπίζουν, ενώ οι άλλοι λυπούνται γιατί περιμένουν τα δεινά. Διότι οι άγιοι δεν πήραν ακόμη την επαγγελία των αγαθών, όπως λέει ο θείος απόστολος, επειδή ο Θεός πρόβλεψε κάτι καλύτερο για μας, για να μην τελειωθούν εκείνοι χωρίς εμάς <span style="color: #6aa84f;">(Εβρ. 11:40)</span>.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Κάτι άλλο που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι όλοι αυτοί που πέφτουν σε γκρεμό ή στη θάλασσα ή στη φωτιά ή χάνονται από τα λεγόμενα θανατικά ή από κρύο ή από πείνα, δεν το παθαίνουν αυτό από προσταγή του Θεού. Διότι αυτά είναι κρίσεις του Θεού που άλλες γίνονται με την ευδοκία του Θεού και άλλες κατά παραχώρηση· άλλα πάλι γίνονται για να τα μάθουν και να σωφρονιστούν άλλοι.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και ο Θεός ως προγνώστης όλα αυτά τα γνωρίζει και με το θέλημά Του γίνονται, όπως λέει και το ιερό Ευαγγέλιο για τα στρουθία <span style="color: #6aa84f;">(Ματθ. 10:29</span>), ωστόσο δεν προορίζει ότι τα πράγματα θα γίνουν έτσι, αυτός να πνιγεί, ο άλλος να πεθάνει με φυσικό θάνατο, αυτός να πεθάνει γέρος και ο άλλος νήπιο. Αλλά μια φορά όρισε τον συνολικό ανθρώπινο χρόνο και τους διάφορους τρόπους των θανάτων, και μέσα σε αυτούς τους χρόνους επέρχονται οι διάφοροι τρόποι των θανάτων. Ο Θεός δεν προορίζει από την αρχή, αλλά προγνωρίζει, και ανάλογα με τη ζωή καθενός κανονίζει και τον τρόπο του θανάτου του.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει βέβαια προορισμό ζωής, αλλά υπαινίσσεται το ρητό <span style="color: red;">«χώμα είσαι και στο χώμα θα πας»</span>. Αν η ζωή του καθενός ήταν ορισμένη εκ των προτέρων, τότε γιατί ο Απόστολος γράφει στους Κορινθίους: <span style="color: red;">«Επειδή μεταλαμβάνετε ανάξια, γι’ αυτό υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και αρκετοί πεθαίνουν»</span> <span style="color: #6aa84f;">(Α’ Κορ. 11:30)</span>; Και ο Δαβίδ λέει: <span style="color: red;">«Μη με πάρεις στις μισές από τις ημέρες μου»</span> και <span style="color: red;">«μετρημένες έκανες τις μέρες μου»</span> <span style="color: #6aa84f;">(Ψαλμ. 101:25 και 38:6).</span> Ο Σολομών λέει: <span style="color: red;">«Γιέ, να τιμάς τον πατέρα σου, για να γίνεις πολύχρονος»</span> <span style="color: #6aa84f;">(βλ. Σειράχ 3:6)</span> και <span style="color: red;">«για να μην πεθάνεις ενώ δεν είναι ακόμη ο καιρός σου»</span> <span style="color: #6aa84f;">(Εκκλ. 7:17)</span>. Και στο βιβλίο του Ιώβ ο Θεός λέει προς τον Ελιφάζ: <span style="color: red;">«Θα σας εξολόθρευα, αν έλειπε ο Ιώβ ο δούλος μου»</span> <span style="color: #6aa84f;">(Ιώβ 42:8).</span></span><span style="color: #6aa84f;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Από αυτά είναι φανερό ότι δεν είναι η ζωή μας ορισμένη εκ των προτέρων. Γιατί αν ήταν, για ποιο λόγο παρακαλούμε τον Θεό και καλούμε γιατρούς και προσευχόμαστε για τα παιδιά να ζήσουν;</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Και τούτο πρέπει να ξέρουμε, ότι τα βαπτισμένα νήπια που πεθαίνουν, απολαμβάνουν την τρυφή του παραδείσου, τα αβάπτιστα όμως και τα παιδιά των ειδωλολατρών δεν πηγαίνουν ούτε στην τρυφή ούτε στη γέεννα.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αφού, λοιπόν, η ψυχή βγει από το σώμα, δεν έχει καμία φροντίδα για όσα έχουν σχέση με τον κόσμο, αλλά φροντίζει μόνο για τα εκεί.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Τα τριήμερα τα κάνουμε γιατί την τρίτη μέρα μετά τον θάνατο ο άνθρωπος αλλοιώνεται κατά την όψη. Τα εννιάμερα γιατί τότε όλο το σώμα χάνει τη συνοχή του και διατηρείται μόνο η καρδιά. Τα δε σαράντα γιατί τότε και η καρδιά χάνεται.</span> </div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Γι’ αυτούς τους λόγους κάνουμε τα μνημόσυνα των ψυχών, τις οποίες μακάρι ο Δεσπότης Χριστός να τις κατατάξει στις σκηνές των δικαίων και εμάς να μας ελεήσει, ως μόνος αθάνατος. <span style="color: red;">Αμήν.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></blockquote><div style="text-align: justify;"></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-67967737449812525032024-03-08T07:00:00.001+02:002024-03-08T07:00:00.129+02:00 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2BVevTeHaKR8wsBUJ3N695wD6ZdkxQyYN6KDqiCOvOdbLICj2KudXd_enIsq0EAWZqUkicSsDD5YEfF3Sitf7KD9EDI4_R2Eex-LZcmKbzPpP8YBqrtDktDkYZkZjWeMCjNpW0hVNUNmH/s1600/stratigoialexandrou052.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1224" data-original-width="1600" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2BVevTeHaKR8wsBUJ3N695wD6ZdkxQyYN6KDqiCOvOdbLICj2KudXd_enIsq0EAWZqUkicSsDD5YEfF3Sitf7KD9EDI4_R2Eex-LZcmKbzPpP8YBqrtDktDkYZkZjWeMCjNpW0hVNUNmH/w481-h368/stratigoialexandrou052.jpg" width="481" /></a></div><span style="color: #e06666; font-size: medium;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-size: medium;">Πηγή:</span><span style="color: #6aa84f; font-size: medium;"> <a href="https://toeilhtarion.blogspot.com/2018/03/blog-post_9.html" target="_blank">ΕΔΩ</a></span></div></span><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> <span style="text-align: center;">ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ</span></span></p><h1 style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 200; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 20px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="color: #e06666; font-family: EB Garamond; font-size: large;">Παρακλητικός Κανών </span></span></h1><h1 style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 200; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 20px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: #e06666;">στους Αγίους Τεσσαράκοντα Μεγαλομάρτυρες</span> - <a href="https://stostavrodromitiskardias.blogspot.com/2022/03/blog-post_08.html" target="_blank"> εδώ</a> </span></h1><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"></span></div><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">Ό</span></b><span>ταν ο σκληρόκαρδος Λικίνιος <span style="color: #6aa84f;">(308-323)</span>, με τον οποίον ο άγιος Κωνσταντίνος μοιραζόταν την εξουσία, πέταξε το προσωπείο της υποκρισίας και αποσχίσθηκε, εξέδωσε διατάγματα εναντίον των χριστιανών και έστειλε σε όλες τις επαρχίες άρχοντες επιφορτισμένους να εκτελέσουν τις διαταγές του, θανατώνονταν με φρικτά μαρτύρια όσους δεν υποτάσσονταν. Ο έπαρχος Αγρικόλαος, που ορίστηκε για την Καππαδοκία και την Μικρή Αρμενία, ήταν από τους πιο πρόθυμους εκτελεστές των διαταγμάτων του τυράννου, και κάλεσε στην Σεβάστεια, όπου είχε την έδρα του, την δωδεκάτη αυτοκρατορική λεγεώνα την οποία διοικούσε ο δούκας Λυσίας. Σαράντα από τους στρατιώτες αυτής της λεγεώνας, άντρες νέοι, γενναίοι, που έχαιραν εκτίμησης για τις υπηρεσίες τους, αρνήθηκαν τότε να θυσιάσουν στα είδωλα και διακήρυξαν την χριστιανική τους πίστη. Προέρχονταν από διαφορετικές περιοχές, αλλά ενωμένοι σαν ένας νέος άνθρωπος διά της πίστεως και της αγάπης, παρουσιάστηκαν ένας-ένας ενώπιον του έπαρχου, ωσάν αθλητές που εγγράφονται για να λάβουν μέρος σε αγώνες και, δηλώνοντας την αληθινή τους ταυτότητα, έλεγαν: <span style="color: #6aa84f;">«Είμαι χριστιανός!»</span>. Ο Αγρικόλαος αρχικά δοκίμασε να τους προσεταιρισθεί με την πραότητα, εκθειάζοντας τα κατορθώματά τους και υποσχόμενος προνομίες και τιμές εκ μέρους του αυτοκράτορα, αν υπάκουαν στις προσταγές του. Οι άγιοι αποκρίθηκαν διά στόματος ενός από τους στρατιώτες: <span style="color: #6aa84f;">«Αν καθώς λέγεις, έχουμε αγωνισθεί γενναία για τον επίγειο αυτοκράτορα, με πόσο μεγαλύτερο ζήλο πρέπει να δοθούμε τώρα στον αγώνα για την αγάπη του Παμβασιλέως; Για μας μια ζωή υπάρχει: ο υπέρ Χριστού θάνατος!».</span> Τους έριξαν στην φυλακή εν αναμονή νέας ανάκρισης και εκεί οι άξιοι αγωνιστές της ευσέβειας γονάτισαν και προσεύχονταν στον Χριστό να τους διαφυλάξει στην αληθινή πίστη και να τους ενδυναμώσει στον επικείμενο αγώνα τους. Καθώς αγρυπνούσαν ψάλλοντας, εμφανίσθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και τους είπε: <span style="color: #6aa84f;">«Αρχίσατε καλά, αλλά ο στέφανος θα δοθεί σε όποιον υπομείνει μέχρι τέλους!».</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Την επομένη το πρωί ο έπαρχος τούς κάλεσε και πάλι και ξανάρχισε τις κολακείες του, όμως ένας από τους μάρτυρες, ο άγιος Κάνδιδος, τον έλεγξε δημόσια για την μελιστάλαχτη υποκρισία του, προκαλώντας την οργή του. Παρ’ όλα αυτά, μην μπορώντας να πράξει τίποτα εναντίον τους, αφού ο στρατηγός τους Λυσίας δεν τους είχε κρίνει, ο Αγρικόλαος διέταξε να τους ρίξουν εκ νέου στην φυλακή. Όταν ο Λυσίας έφτασε στην Σεβάστεια μετά από επτά ημέρες, τους οδήγησαν ενώπιόν του. Καθ’ οδόν ο Κυρίων ενεθάρρυνε τους συντρόφους του λέγοντας: <span style="color: #6aa84f;">«Τρεις είναι οι εχθροί μας: ο διάβολος, ο Λυσίας και ο έπαρχος. Τι μπορούν να κάνουν εναντίον μας, ενάντια σε σαράντα στρατιώτες του Χριστού;». </span>Όταν τους είδε τόσο σταθερούς και αποφασισμένους, ο Λυσίας πρόσταξε τους άλλους στρατιώτες να τους σπάσουν τα δόντια με πέτρες. Αλλά μόλις πήγαν να εκτελέσουν την διαταγή, θεία δύναμη τούς τύφλωσε και μέσα στην σύγχυσή τους χτυπιούνταν αναμεταξύ τους. Ο Λυσίας εξοργισμένος άρπαξε μια πέτρα και την εκσφενδόνισε εναντίον των αγίων, αλλά η πέτρα χτύπησε τον Αγρικόλαο και τον τραυμάτισε σοβαρά. Μετέφεραν τους αγίους στην φυλακή για την νύκτα, μέχρι να αποφασίσουν σε τι μαρτύριο θα τους υπέβαλλαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Θέτοντας σε εφαρμογή όλη την διεστραμμένη φαντασία του, ο έπαρχος διέταξε να τους αφαιρέσουν τα ενδύματα και να τους αφήσουν γυμνούς στην παγωμένη λίμνη, που βρισκόταν σε μικρή απόσταση από την πόλη, ώστε να πεθάνουν μέσα στους φρικτούς πόνους που προκαλεί το ψύχος. Για να εντείνει το μαρτύριο, σκέφτηκε να στήσει μπροστά στους αγίους, ως ύστατο πειρασμό, την λύτρωση από την παιδωμή: διέταξε λοιπόν να ετοιμάσουν στην όχθη της λίμνης ένα ζεστό λουτρό, έτσι ώστε αυτός που θα εγκαταλείψει τον αγώνα, νικημένος από το ψύχος, να βρει εκεί παρηγοριά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μόλις άκουσαν την απόφαση, οι άγιοι άρχισαν να συναγωνίζονται ποιος θα βγάλει πρώτος τα ενδύματα λέγοντας: <span style="color: #6aa84f;">«Ας μη βγάλουμε μόνο το ένδυμα, αλλά ας αποβάλουμε τον παλαιό άνθρωπο που φθείρεται με τις επιθυμίες της απάτης. Σ’ ευχαριστούμε Κύριε, γιατί βγάζοντας αυτά τα ενδύματα, αποβάλλουμε και την αμαρτία. Επειδή εξαιτίας του όφεως φορέσαμε τον δερμάτινο χιτώνα, ας τον αποβάλλουμε σήμερα για να αποκτήσουμε τον Παράδεισο που χάσαμε. Τι να ανταποδώσουμε προς τον Κύριο; Κι αυτός γυμνώθηκε. Ποια μεγαλύτερη τιμή υπάρχει για τον δούλο από το να πάθει όσα έπαθε ο Κύριός του; Μάλιστα δε, εμείς ήμασταν εκείνοι που γυμνώσαμε τον Κύριο, διότι το τόλμημα εκείνο ήταν έργο στρατιωτών. Από μόνοι μας θα εξαλείψουμε την κατηγορία που έχει καταγραφεί σε βάρος μας. Δριμύς ο χειμώνας, αλλά ηδεία η ανάπαυση. Ας υπομείνουμε λίγο και θα ζεσταθούμε μέσα στους κόλπους του Αβραάμ. Με τους κόπους μιας νύχτας θα εξαγοράσουμε την αιώνια χαρά. Ας περιμένουμε λίγο και ο κόλπος του Αβραάμ θα μας περιθάλψει. Θα ανταλλάξουμε μια νύχτα με όλη την αιωνιότητα. Ας καούν τα πόδια μας, για να χορεύουν διηνεκώς με τους αγγέλους. Ας αποκοπούν και τα χέρια μας, για να έχουν παρρησία να υψώνονται προς τον Δεσπότη. Αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε για να ζήσουμε αιώνια. Ας πραγματοποιηθεί η θυσία μας ενώπιόν Σου, Κύριε· και είθε να γίνουμε δεκτοί από Σένα, σαν μια θυσία ζώσα και ευάρεστη σε Σένα, καθώς θα γίνουμε ολοκαυτώματα του ψύχους και όχι του πυρός» </span><span style="color: #e06666;">[1]</span>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον με αυτόν τον τρόπο οι Σαράντα Μάρτυρες προχώρησαν όλοι μαζί σαν ένας άνθρωπος πάνω στον πάγο, χωρίς άλλο δεσμό παρά την θέλησή τους, και όλη την νύκτα άντεξαν τον παγωμένο αέρα, ιδιαίτερα ψυχρό σ’ εκείνα τα μέρη, να τους περονιάζει προσευχόμενοι στον Κύριο να εξέλθουν και οι Σαράντα νικητές από αυτό τον αγώνα, χωρίς να λείψει ούτε ένας από τον ιερό αυτόν αριθμό, που συμβολίζει την πληρότητα. Καθώς η νύκτα προχωρούσε, τα σώματά τους άρχισαν να ξυλιάζουν από το κρύο και το αίμα τους να παγώνει προκαλώντας αφόρητους πόνους στην καρδιά, οπότε ένας από τους Σαράντα στρατιώτες νικημένος από τον πόνο, άφησε την λίμνη και βάδισε προς το λουτρό. Η μεγάλη όμως διαφορά της θερμοκρασίας τον θανάτωσε σχεδόν ακαριαία, στερώντας του τον καλλίνικο στέφανο. Οι άλλοι τριάντα εννέα θλιβόμενοι για την απώλεια του συντρόφου τους, πολλαπλασίασαν τις δεήσεις τους, ώσπου μέγα φως άστραψε στον ουρανό και στάθηκε πάνω από την λίμνη θερμαίνοντάς τους, ενώ άγγελοι κατέρχονταν στεφανώνοντάς τους με τριάντα εννέα απαστράφοντες στεφάνους. Μπροστά σε αυτό το θαύμα, ένας από τους δεσμοφύλακες, ονόματι Αγλάιος, που ζεσταινόταν κοντά στο λουτρό, ένιωσε να αφυπνίζεται η πίστη στην συνείδησή του. Διαπιστώνοντας ότι στον αέρα στέκει μετέωρος ένας τεσσαρακοστός στέφανος, σαν να περίμενε κάποιον να έρθει να συμπληρώσει τον αριθμό των εκλεκτών, ξύπνησε τους συναδέλφους του, τους πέταξε τα ρούχα του και προχώρησε γοργά στον πάγο για να ανταμώσει τους Μάρτυρες, φωνάζοντας ότι είναι κι αυτός χριστιανός.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Όταν την επομένη ο Αγρικόλαος πληροφορήθηκε το γεγονός, διέταξε να βγάλουν τους Μάρτυρες από την λίμνη, να τους αποτελειώσουν σπάζοντάς τους τα πόδια, και κατόπιν να ρίξουν τα σώματά τους στην πυρά ώστε να μην μείνει ίχνος από τον ένδοξο αγώνα τους. Καθώς τους οδηγούσαν στο έσχατο μαρτύριο, οι ένδοξοι Μάρτυρες έψαλλαν: <span style="color: #6aa84f;">«Περάσαμε μέσα από την φωτιά των θλίψεων και το ταραγμένο νερό των δοκιμασιών κι Εσύ Κύριε μάς έβγαλες σε τόπο αναψυχής»</span> <span style="color: #e06666;">(Ψαλμ. 65, 12)</span>. Αφού οι δήμιοι επιτέλεσαν το έργο τους, φόρτωσαν τα σώματα των Μαρτύρων σε ένα κάρο για να τα μεταφέρουν στην πυρά. Πρόσεξαν τότε ότι ο πιο νέος από τους Μάρτυρες, ο Μελίτων, ήταν ακόμη ζωντανός και τον άφησαν με την ελπίδα ότι θα απαρνηθεί την πίστη του. Η μητέρα του Μελίτωνος όμως που βρισκόταν εκεί, πήρε το σώμα του γιου της και το φόρτωσε η ίδια στο κάρο λέγοντας: <span style="color: #6aa84f;">«Μη στερηθείς τον στέφανο, αγαπημένο μου παιδί, πήγαινε με τους συντρόφους σου για να απολαύσεις αυτό το αιώνιο φως που θα απαλύνει την οδύνη μου». </span>Και χωρίς ούτε ένα δάκρυ, συνόδευσε το κάρο στην πυρά, με το πρόσωπο ολόφωτο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Οι στρατιώτες σκόρπισαν την στάχτη των αγίων Μαρτύρων και έριξαν τα οστά στον ποταμό όπως τους διέταξε ο έπαρχος. Μετά από τρεις ημέρες όμως, οι άγιοι παρουσιάστηκαν στον επίσκοπο Πέτρο της Σεβάστειας και του υπέδειξαν το σημείο του ποταμού, όπου θα έβρισκε τα λείψανά τους για να προσκυνήσουν οι πιστοί. Αργότερα τα λείψανα των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων μοιράστηκαν σε πολλούς τόπους και η τιμή τους διαδόθηκε, προπαντός χάρις στην οικογένεια του Μεγάλου Βασιλείου, που τους ευλαβούνταν ιδιαίτερα <span style="color: #e06666;">[2]</span>.</span><span style="text-align: left;"> </span></span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Την νύκτα που προηγήθηκε του μαρτυρίου τους, οι άγιοι υπαγόρευσαν την <span style="color: #76a5af;">«Διαθήκη»</span> τους, υπό μορφή παραινέσεως, στον νεαρό δούλο Ευνοϊκό, που υπήρξε μάρτυς των αγώνων τους και κατόρθωσε να διαφύγει τον διωγμό. Κληροδότησε αυτό το θαυμαστό κείμενο στους μεταγενέστερους και μερίμνησε για τον ναό όπου θα αποθέτονταν τα τίμια λείψανά τους. Σε αυτή την <span style="color: #76a5af;">«Διαθήκη»</span> αναφέρονται τα ονόματα των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων: Αγγίας, Αέτιος, Αθανάσιος, Ακάκιος, Αλέξανδρος, Βιβιανός, Γάιος, Γοργόνιος και έτερος Γοργόνιος, Δομετιανός, Δόμνος, Εκδίκιος, Ευνοϊκός, Ευτύχιος, Ηλιανός, Ηράκλειος, Ησύχιος, Θεόδουλος, Θεόφιλος, Ίλης, Ιωάννης, Κάνδιδος <span style="color: #6aa84f;">(ή Κλαύδιος)</span>, Κυδίων, Κύριλλος, Λυσίμαχος, Μελέτιος, Μελίτων, Νικόλαος, Ξανθίας, Ουάλης, Ουαλέριος, Πρίσκος, Σεκενδών, Σεβηριανός, Σισίννιος, Σμάραγδος, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Χουδίων <span style="color: #6aa84f;">(Λεόντιος)</span>. Ένας από αυτούς στερήθηκε την δόξα του μαρτυρίου, και την θέση του πήρε ο στρατιώτης Αγλάιος, συμπληρώνοντας τον ιερό αριθμό <span style="color: #e06666;">[3]</span>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span><span style="color: #6fa8dc;">Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Ε Ι Σ</span></span></span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: #e06666;">[1]</span> Μέγας Βασίλειος: <span style="color: #6aa84f;">«Εγκώμιον εις τους αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας»</span> <a href="https://wra9.blogspot.com/2021/03/blog-post_43.html" target="_blank">εδώ</a> – <span style="color: #e06666;">6, Έργα, ΕΠΕ 7, 305.</span></span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: #e06666;">[2]</span> Η αγία Εμέλεια, η μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, οικοδόμησε την πρώτη εκκλησία που αφιερώθηκε στους αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες καθώς και την μονή που διηύθυνε η αγία Μακρίνα <span style="color: #6aa84f;">[19 Ιουλ.].</span> Οι λόγοι που εκφώνησαν προς τιμήν τους ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης <span style="color: #6aa84f;">[ΕΠΕ 11, 175-217]</span> παραμένουν αθάνατοι. <a href="https://wra9.blogspot.com/2021/03/blog-post_48.html" target="_blank">1</a>,<a href="https://wra9.blogspot.com/2021/03/blog-post_38.html" target="_blank">2</a>,<a href="https://wra9.blogspot.com/2021/03/blog-post_10.html" target="_blank">3</a> </span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: large;"><span style="color: #e06666;">[3]</span> Ο κατάλογος αυτός ποικίλλει ελαφρά, ανάλογα με τις παραλλαγές του κειμένου της <span style="color: #76a5af;">«Διαθήκης»</span>.</span></div></blockquote><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh6xF0EYolPYqQ5FNcs8ZSHlnc9kZ7dNrrt_DAOuP8Eqo4z_VVKl9hhjKCUobiM8ofdOULqR82vMAGkN6QDWxhPuyC21RoJOZE5vMd_EMeNSn2ro4jXYc0pL9t4HPENpIO0_ZoxE95xxq8NywQxryi6_z-3tOHMblg8ZYx6aa5mhsoezo-6oxfDxeUyLg=s400" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="400" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh6xF0EYolPYqQ5FNcs8ZSHlnc9kZ7dNrrt_DAOuP8Eqo4z_VVKl9hhjKCUobiM8ofdOULqR82vMAGkN6QDWxhPuyC21RoJOZE5vMd_EMeNSn2ro4jXYc0pL9t4HPENpIO0_ZoxE95xxq8NywQxryi6_z-3tOHMblg8ZYx6aa5mhsoezo-6oxfDxeUyLg=s320" width="320" /></a></div></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">※</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="color: #f1c232; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">«Νέος Συναξαριστής</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #f1c232;">της Ορθοδόξου Εκκλησίας»</span>·</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">Τόμος 7ος</span> <span style="color: #e06666;">(Μάρτιος)</span>,</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6fa8dc;">Εκδόσεις</span> <span style="color: #d5a6bd;">«Ίνδικτος»</span>,</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">※</span></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-58209945291872053392024-03-07T18:18:00.001+02:002024-03-07T18:18:04.906+02:00 Βλέπω μέσα στην ψυχή του<p></p><blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYGPDULy8HOmkt8FMVTpX6ZnSyuk7uGfSssdDVS05UtP9J9pnGKV032iSH07katnxMT2C4s_IEkNAoEILuUy_x_D81pvR2AmiKq_ACsYcGpzwp1nl1fahKF-bzBZyP9zQiGJoXYre_5hyJ3vQuOKXMPFP2JXIBu_hiYydUDcEqjXgiwCuXekdozKyXEWWr/s640/336710288_173489945488924_3092953289463046879_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="512" height="411" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYGPDULy8HOmkt8FMVTpX6ZnSyuk7uGfSssdDVS05UtP9J9pnGKV032iSH07katnxMT2C4s_IEkNAoEILuUy_x_D81pvR2AmiKq_ACsYcGpzwp1nl1fahKF-bzBZyP9zQiGJoXYre_5hyJ3vQuOKXMPFP2JXIBu_hiYydUDcEqjXgiwCuXekdozKyXEWWr/w329-h411/336710288_173489945488924_3092953289463046879_n.jpg" width="329" /></a></span></div><p></p></blockquote><blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Βλέπω μέσα στην ψυχή του</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ο</span> γέροντας έβλεπε μέσα στην ψυχή των ανθρώπων ότι του απεκάλυπτε ο Θεός.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">Για ένα γνωστό μου μου είπε:</span><span style="color: red;">"Β</span>λέπω μέσα στην ψυχή του , όχι πολύ καθαρά ένα κακό πράγμα ένα τραύμα. Είναι τραύμα είναι παλιό είναι δαιμονικό. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό, μπορεί ο Θεός να μου το φανερώσει αργότερα<span style="color: red;">"</span>. Και μετά από μερικές εβδομάδες μου είπε: <span style="color: red;">"</span>Αυτό το κακό πράγμα που είδα στην ψυχή του μπορεί να φύγει αλλά μόνο αν εκείνος αγιάσει. Με την αγιότητα αλλάζει ο άνθρωπος όσα αμαρτωλός κι αν είναι φεύγουν τα ψυχικά τραύματα. Σήμερα οι γιατροί τα λένε ψυχασθένειες ενώ στην πραγματικότητα είναι δαιμονική επίδραση και οφείλεται στις αμαρτίες<span style="color: red;">".</span></span></p></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNutiaUj0JCwAENbDTfCTlsm1sLB3ey0I4vzWBs3bnTWUobiupPbqIxGt5m69CleFn81J3wJANwvZwM3iXW-2kOuIbbgqp94o7-DpFuOB49RzgsuGrNNEQoYWW1LsTYp7rABXMUcg_evxUAja1Digo8UWyzbRTSS2F0HJ32WFfu1-yd7D35wC82uD0Rbha/s424/VqO8uqZr87g.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="127" data-original-width="424" height="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNutiaUj0JCwAENbDTfCTlsm1sLB3ey0I4vzWBs3bnTWUobiupPbqIxGt5m69CleFn81J3wJANwvZwM3iXW-2kOuIbbgqp94o7-DpFuOB49RzgsuGrNNEQoYWW1LsTYp7rABXMUcg_evxUAja1Digo8UWyzbRTSS2F0HJ32WFfu1-yd7D35wC82uD0Rbha/s320/VqO8uqZr87g.jpg" width="320" /></a></div><p></p><blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> Κοντά στο γέροντα Πορφύριο.</span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Κων/νου Γιαννιτσιώτη. </span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">σελ:122-123</span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: #6aa84f;">Εκδόσεις:</span> <span style="color: red;">Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.</span> <span style="color: #3d85c6;">Αθήναι 1995</span></span></p></blockquote><p></p>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-1761338446838460702024-03-06T09:00:00.001+02:002024-03-06T09:00:00.147+02:00 Οἱ λυτρώσεις τῆς ψυχῆς<p></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><br /></p></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR4mdwd49DgPsLT1-0my74H4wNe6qRtrpfEdzsnccWZtSL9xhdY9x0j-o5O2LAaD-eExQFUOfPmWlQkEPGu35TEW9TAVYNT-APu6k86JetXnBpnQDH90lWk6dZ9NLsCTX2GxyQmJo6o7xkyeG8v2GKbeIgdhSrOaeojuqGIlKJTnpwh_qwR9Hhs0vmDQ/s1440/81923249_861196130966273_2262982620033843200_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="961" data-original-width="1440" height="371" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR4mdwd49DgPsLT1-0my74H4wNe6qRtrpfEdzsnccWZtSL9xhdY9x0j-o5O2LAaD-eExQFUOfPmWlQkEPGu35TEW9TAVYNT-APu6k86JetXnBpnQDH90lWk6dZ9NLsCTX2GxyQmJo6o7xkyeG8v2GKbeIgdhSrOaeojuqGIlKJTnpwh_qwR9Hhs0vmDQ/w554-h371/81923249_861196130966273_2262982620033843200_n.jpg" width="554" /></a> </div><p></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Οἱ λυτρώσεις τῆς ψυχῆς</span></span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Τέσσερις εἶναι οἱ λυτρώσεις τῆς ψυχῆς:</span> ὁ φόβος καὶ ἡ μετάνοια, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐλπίδα. Οἱ δύο πρῶτες τὴν προστατεύουν στὴ γῆ, οἱ ἄλλες δύο τὴν ἀνεβάζουν στὸν οὐρανό.</span></div></blockquote><div></div><div><br /></div><div><div style="text-align: center;"><p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis3FfES0udkSRB-xBXqMTFS4S99KVbjPdOoDo6bTjtxGY92Tv1xz57vZBFcVZUuzcUdWgAOEyksY7GookyzCBikS850lBY_4eXszXkw03FsqsYj3Rz5vCGXWRtueTVFkJjJbRAfl6pVrDoJMYyQakE9qvZRQ8ZKukZn1mJft2SdlC7-g8zZPcf741nDg/s1001/g91v_3-xstI.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="269" data-original-width="1001" height="111" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis3FfES0udkSRB-xBXqMTFS4S99KVbjPdOoDo6bTjtxGY92Tv1xz57vZBFcVZUuzcUdWgAOEyksY7GookyzCBikS850lBY_4eXszXkw03FsqsYj3Rz5vCGXWRtueTVFkJjJbRAfl6pVrDoJMYyQakE9qvZRQ8ZKukZn1mJft2SdlC7-g8zZPcf741nDg/w413-h111/g91v_3-xstI.jpg" width="413" /></a></p><p style="text-align: left;"></p><p><span style="color: #bf9000; font-size: x-large;"> <span style="font-family: "EB Garamond";">ΚΕΛΤΙΚΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ</span></span></p><p><span style="color: #e06666; font-family: EB Garamond; font-size: large;">Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου</span></p><p><span style="color: #45818e; font-family: EB Garamond; font-size: large;">Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης Νάξου</span></p></div></div>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-81793275775156738082024-03-05T20:35:00.000+02:002024-03-05T20:35:50.219+02:005 Μαρτίου – 18 Μαρτίου Μνήμη του Αγίου πατρός ημών Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Ζίτσης και Αχρίδος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για αγιος νικολαος βελιμιροβιτς" src="https://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/09/agios-nikolaos-episkopos-achridos-velimirovits.jpg" /></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"></span></div><p style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"></span></p><blockquote><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"> Μνήμη του Αγίου πατρός ημών Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Ζίτσης και Αχρίδος</span></blockquote><p></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span><span style="color: red;">O</span> άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο <span style="color: #6aa84f;">«Σέρβος Χρυσόστομος»</span>, γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 στο χωριό Λέλιτς, εκατό χιλιόμετρα από το Βελιγράδι, από οικογένεια ευλαβών χωρικών. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στην Μονή Τσέλιε, όπου θα εγκαταβίωνε αργότερα ο μαθητής του, μακαριστός πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς , και από την παιδική του ηλικία έδειξε έντονη κλίση για την προσευχή. Προικισμένος με σπάνια ευφυΐα, επιθυμούσε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Στρατιωτική Ακαδημία, η θεία Πρόνοια όμως αποφάσισε διαφορετικά. Αφού δεν έγινε δεκτός για λόγους υγείας, εισήλθε στην Ιερατική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, ώστε να προετοιμαστεί για να υπηρετήσει στον στρατό του Χρίστου. Χάρις σε υποτροφία της Εκκλησίας, συνέχισε ανώτερες σπουδές στην Ελβετία, την Γερμανία και την Αγγλία. Γνωρίζοντας άριστα επτά γλώσσες, τον ενδιέφεραν όλα τα θέματα, από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία ως την αρχαία ινδική φιλοσοφία, όχι για να συσσωρεύσει εγκυκλοπαιδική γνώση, άλλα για να δείξει την υπεροχή της πίστεως και της ορθοδόξου πνευματικότητος. Το 1908, υποστήριξε με μεγάλη επιτυχία στην Βέρνη διατριβή με θέμα: «Η πίστη στην Ανάσταση του Χρίστου, ως θεμελιώδες δόγμα της αποστολικής Εκκλησίας», διδασκαλία που απέβη το κέντρο της βιωτής του και του κηρύγματος του. Τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υποστήριξε άλλη διδακτορική διατριβή στην Γενεύη περί της φιλοσοφίας του Μπέρκλεϋ. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του το 1909, προσεβλήθη από βαρεία μορφή δυσεντερίας. Σκέφθηκε τότε: <span style="color: #4bacc6;">«Εάν οι υπηρεσίες μου είναι απαραίτητες στον Κύριο, θα με γιατρέψει».</span> Και υποσχέθηκε, εάν ιαθεί, να μονάσει και να αφοσιωθεί στην υπηρεσία του λαού του Θεού. Μόλις ανάρρωσε, πιστός στην υπόσχεση του, εκάρει μοναχός, και αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Μονή Ρακόβιτσα κοντά στο Βελιγράδι. Εξελέγη κατόπιν καθηγητής στην Ιερατική Σχολή του Άγιου Σάββα, ενώ εκήρυττε σε διάφορες εκκλησίες της σερβικής πρωτεύουσας. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφοσιώθηκε αφειδώς στην παρηγοριά του χειμαζόμενου λάου και στην περίθαλψη των πασχόντων και των άπορων, αρνούμενος να λάβει τον μισθό του. Το 1915, εστάλη στην Αγγλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γνωστοποιήσει τις σκληρές δοκιμασίες του λαού του και να ζητήσει την βοήθεια των Σέρβων μεταναστών. Εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης μετά τον πόλεμο (1919) και δύο χρόνια αργότερα μετατέθηκε στην Αχρίδα (1921). Η παραμονή του στην Ρωσία για ένα χρόνο και οι ετήσιες επισκέψεις του στο Άγιο Όρος όπου συνάντησε τον όσιο Σιλουανό <span style="color: #6aa84f;">[24 Σεπτ.]</span> στην Μονή Αγίου Παντελεήμονος και έδωκε μαρτυρία της αγιότητας του, του επέτρεψαν να εμβαθύνει στο νόημα της κληρονομιάς των Πάτερων, όποτε από λαμπρός ιερομόναχος, κάτοχος διδακτορικών διπλωμάτων από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, μαθήτευσε στο σχολείο των απλών μοναχών και του ορθόδοξου λαού, στην ψυχή του όποιου ατένιζε το πρόσωπο του εσταυρωμένου και αναστημένου Χριστού. Οι λόγοι τού Σωτήρος Χριστού: <span style="color: yellow;">ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή</span> (Ιω. 14, 6) αποτελούσαν για εκείνον λόγο ύπαρξης και συνόψιζαν όλη του την φιλοσοφία.</span><br />
<span><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://lh6.ggpht.com/_EJ9yqDf8jLA/TXJqcWdO0fI/AAAAAAAAAYI/M_sK9whS6e0/s1600-h/St%20Nikolai%20photo%5B4%5D.jpg"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlrl46gamUzC3IdvcbqY7Pd-U_7Mzd3oDRpegByq7wz1-S_34K2NhF-Mzi9KBzJ3c0lGyQzWHcRMNkDHTq38hwZoUs-_lYV5yERBOvrZsneYDXFYSitlkHrS7rhJygdHRsuucn7z400E1R/s1600/IMG_0773.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><img border="0" data-original-height="844" data-original-width="630" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlrl46gamUzC3IdvcbqY7Pd-U_7Mzd3oDRpegByq7wz1-S_34K2NhF-Mzi9KBzJ3c0lGyQzWHcRMNkDHTq38hwZoUs-_lYV5yERBOvrZsneYDXFYSitlkHrS7rhJygdHRsuucn7z400E1R/s320/IMG_0773.JPG" width="238" /></span></a></div>
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Όταν ο Εχθρός του ανθρωπίνου γένους του επιτέθηκε δια μέσου ενός επισκόπου πού τον είχε προσβάλει, ο άγιος ιεράρχης έδειξε σε αυτή την περίσταση όλη του την αρετή και την πραότητα, αρνούμενος να κατηγορήσει τον εχθρό του ή ακόμη και να παραπονεθεί. Ήταν αφοσιωμένος κυρίως σε έντονη ποιμαντική δραστηριότητα στην επισκοπή του. Ανακαίνισε πολλές κατεστραμμένες η εγκαταλελειμμένες μονές και ίδρυσε ορφανοτροφεία για παιδιά, αδιακρίτως εθνικότητας και θρησκεύματος. Το πιο ονομαστό από αυτά τα φιλανθρωπικά καθιδρύματα ήταν εκείνο στα Μπίτολα (Μοναστήρι), όπου δίδασκε ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς [19 Ίουν.]. Άλλα πάλι ιδρύθηκαν στο Κράλιεβο, στο Τσατσάκ, στο Γκόρνι Μιλάνοβατς και το Κραγκούγιεβατς, πού φιλοξενούσε περισσότερα από εξακόσια παιδιά πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προσηλωμένος στην ηθική και πνευματική οικοδομή του ποιμνίου του, ο άγιος επίσκοπος Νικόλαος συνέγραψε πολυάριθμα έργα, ποιητικού και βαθυστόχαστου ύφους, τα όποια εκδόθηκαν σε είκοσι τόμους. Ανάμεσα στα γραπτά του το πλέον αγαπητό ανάγνωσμα παραμένει ο Πρόλογος της Αχρίδος, στο οποίο παραθέτει σύντομους Βίους των αγίων της κάθε ημέρας του έτους, μαζί με σχόλια και θέματα πνευματικού ενδιαφέροντος. Συνέθεσε επίσης πολλά ποιήματα, ύμνους και ακολουθίες. Σχετικά με αυτές τις τελευταίες, ο (άγιος) π. Ίουστίνος Πόποβιτς δεν δίστασε να γράψει: «Ας με συγχωρέσει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, άλλα ο Νικόλαος τον ξεπέρασε». Πνευματικός πατέρας έμπειρος και διαποτισμένος με την αιώνια σοφία της Εκκλησίας, άφησε περί τις τριακόσιες Ιεραποστολικές Επιστολές, οι όποιες απαντούν σε συγκεκριμένα ποιμαντικά ερωτήματα πού έθεταν οι πιστοί. Υπήρξε ακόμη ο εμπνευστής ενός λαϊκού θρησκευτικού κινήματος, πού έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στην προσευχή, στην συχνή θεία Μετάληψη και στην μετάφραση η σύνθεση ύμνων και προσευχών στην σερβική γλώσσα (και όχι στα σλαβονικά), και τού όποιου οι οπαδοί εμφύσησαν την εποχή εκείνη πνευματικό ενθουσιασμό και αποστολικό ζήλο στην σερβική Εκκλησία. Τόση ήταν η επιρροή του επισκόπου Νικολάου στον λαό, ώστε θεωρούσαν κάθε λόγο του, γραπτό η προφορικό, ισάξιο των Αποφθεγμάτων του Γεροντικού.</span><br />
<span><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://lh4.ggpht.com/_EJ9yqDf8jLA/TXJqdejoy7I/AAAAAAAAAYQ/PC6i3W015YU/s1600-h/St%20Nikolai%20fresco%5B4%5D.jpg"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Πέρα από την μέριμνα για το ποίμνιο που του είχε εμπιστευθεί ο Θεός, επεξέτεινε την στοργή του σε ολόκληρη την Εκκλησία. Επέδειχνε στάση ειρήνης και συναλλαγής και επεδίωκε να διατηρεί καλές σχέσεις με τους Έλληνες και Βούλγαρους ορθοδόξους. Το 1930, έλαβε μέρος στην Πανορθόδοξη Προσυνοδική Διάσκεψη στην Μονή Βατοπαιδίου στο Αγιο Όρος, όπου εξέφρασε το ορθόδοξο φρόνημα αντίθετος στην τάση προσαρμογής των παραδόσεων της Εκκλησίας στο πνεύμα του αιώνα. Υπήρξε ακόμη ο πρωτεργάτης της καταγγελίας της συμφωνίας με το Βατικανό, που ήταν έτοιμη να συνάψει η Γιουγκοσλαβία το 1937, η οποία καθιστούσε την χώρα πεδίο ιεραποστολής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Από καιρό ο άγιος ιεράρχης είχε προβλέψει οτι η παντοδύναμα Ευρώπη θα γινόταν συντρίμμια αν ανατρέπονταν τα χριστιανικά της θεμέλια. Για αυτό το ζήτημα έγραφε προφητικά: <span style="color: #4bacc6;">«Ό Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως άλλοτε από την χώρα των Γαδαρηνών, μετά από αίτημα των κατοίκων της».</span></span><br />
<span><span style="color: #4bacc6;"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο επίσκοπος Νικόλαος προτίμησε να συγκακουχηθεί με τον λαό του Θεού παρά να αναζητήσει ασφάλεια. Διαμαρτυρήθηκε θαρραλέα εναντίον των μαζικών εκτελέσεων στο Κράλιεβο, αναφωνώντας: <span style="color: #4bacc6;">«Αυτό είναι ο γερμανικός πολιτισμός, να σκοτώνεις εκατό αθώους Σέρβους για έναν Γερμανό! Τότε οι Τούρκοι ήσαν δικαιότεροι... Εάν είμαι ένοχος σκοτώστε με. Προτιμώ να πεθάνω παρά να αντικρίζω καθημερινά τις συμφορές του λαού μου».</span> Κατήγγειλε με αγανάκτηση την χριστιανική υποκρισία πού δικαιολογούσε τα ειδεχθή εγκλήματα πού διαπράχθηκαν εναντίον των ορθοδόξων Σέρβων της Κροατίας, χωρίς καθόλου μίσος εναντίον αυτών πού τα διέπραξαν, για τους οποίους αντίθετα ένιωθε βαθύτατο οίκτο. Αργότερα συνέθεσε έξοχη Ακολουθία προς τιμήν των Σέρβων νεομαρτύρων [15 Ίουν,].</span><br />
<span><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Αυτή η θαρραλέα στάση οδήγησε στην σύλληψη του από τους Γερμανούς το 1941. Αφού έμεινε πάνω από τρία χρόνια στις πιο αυστηρές φυλακές, συγκρατούμενος με τον πατριάρχη Γαβριήλ, προσευχόμενος νυχθημερόν με δάκρυα για την σωτηρία του λαού, τον εκτόπισαν στο στρατόπεδο θανάτου του Νταχάου το 1944. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span>Απελευθερώθηκε στις 8 Μαΐου 1945, με την άφιξη των συμμάχων, υπέφερε όμως έως τα τέλη του βίου του από τα επακόλουθα της κακομεταχείρισης πού υπέστη εκεί Όταν τον ρωτούσαν για την ζωή στο Νταχάου, αποκρινόταν τα έξης: <span style="color: #4bacc6;">«Στο στρατόπεδο να τί γίνεται: κάθεσαι σε μια γωνιά και λες στον εαυτό σου: "Κύριε, είμαι γη και σποδός, πάρε την ψυχή μου! Τότε ή ψυχή υψώνεται στα ουράνια και αντικρίζεις τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο. Όμως δεν το αντέχεις και του λες: "Δεν είμαι ακόμη έτοιμος, άφησε με να κατέβω πάλι". Με δύο λόγια, θα έδινα όλη την ζωή που μου απομένει για μια ώρα στο Νταχάου!»</span></span><br />
<span><span style="color: #4bacc6;"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Μετά την απελευθέρωση του, ο άγιος επίσκοπος μετέβη στην Αμερική (1946), όπου ανέκτησε τις απαραίτητες δυνάμεις για να συνεχίσει το ποιμαντικό του έργο, εκεί οπού τον τοποθέτησε ή θεία Πρόνοια. Περιόδευσε ανά την Βόρειο Αμερική, κηρύττοντας ευκαίρως ακαίρως, και κατέστη με αυτόν τον τρόπο νέος απόστολος της Ορθοδοξίας στον Νέο Κόσμο. Έγραφε τα πνευματικά του έργα στα αγγλικά και δίδασκε στην σερβική Ιερατική Σχολή της Λίμπερτυβιλ (Ιλλινόις), στην θεολογική Ακαδημία Αγίου Βλαδίμηρου και στις Ιερατικές Σχολές της Τζόρντανβιλ (Νέας Υόρκη) και Αγίου Τύχωνος (Πενσυλβανία). Εκεί στον Άγιο Τύχωνα, ο άγιος Νικόλαος παρέδωσε την γενναία του ψυχή στον Κύριο στις 5/18 Μαρτίου 1956, την ώρα πού ετοιμαζόταν να τελέσει την θεία Λειτουργία. Το 1991, τα τίμια λείψανα του μεταφέρθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Μονή Τσέλιε.</span></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKsBz9z4zL4YWA9EDhjqWg2G1cTs65mhoJIpFhH2Hy3CmlWhry75i5gASCpk5HoGRnXqMc0xcgK41UHzPpFk7tUGK7sB744WzDEkZuG3FbZFV4ix5YhyphenhyphenJ1wEwAswhKBpjXmuI_g8P8nVav/s1600/DSC08208.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="844" data-original-width="1504" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKsBz9z4zL4YWA9EDhjqWg2G1cTs65mhoJIpFhH2Hy3CmlWhry75i5gASCpk5HoGRnXqMc0xcgK41UHzPpFk7tUGK7sB744WzDEkZuG3FbZFV4ix5YhyphenhyphenJ1wEwAswhKBpjXmuI_g8P8nVav/s400/DSC08208.JPG" width="400" /></a></div>
</div><div align="center"><br /></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Palatino Linotype;"><span style="color: #f79646; font-size: large;">ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ </span><br />
<span style="color: #f79646; font-size: large;">ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ</span></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"><span style="color: yellow;">ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ</span> - <span style="color: #809ec2;">ΜΑΡΤΙΟΣ</span></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #cccccc; font-family: Palatino Linotype; font-size: large;">ΙΝΔΙΚΤΟΣ</span></div>
</div>
Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6669324003162647477.post-28195486693011734232024-03-05T13:00:00.000+02:002024-03-05T20:33:44.245+02:00Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΟΝΩΝΟ ΚΗΠΟΥΡΟΣ<blockquote><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPB92zHx_9MwRpCUuVAlq5l3NBrZeOXWlMDS9KBY8KtQ79bgbUz8-e5y_yyXH5GTYLgCpMXNw_lot2FJdJAdcGl3OtcMFb4tIRrNGW4QxIcqApB6VU0-KlJyM0EyONJYabaUhIK4S6VkhSXiPsXwbQzfIYYq2CE-RX_5DYb9HO6OT-ouM7gKGAGjUxEQ/s1227/233133ef40.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1227" data-original-width="900" height="504" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPB92zHx_9MwRpCUuVAlq5l3NBrZeOXWlMDS9KBY8KtQ79bgbUz8-e5y_yyXH5GTYLgCpMXNw_lot2FJdJAdcGl3OtcMFb4tIRrNGW4QxIcqApB6VU0-KlJyM0EyONJYabaUhIK4S6VkhSXiPsXwbQzfIYYq2CE-RX_5DYb9HO6OT-ouM7gKGAGjUxEQ/w370-h504/233133ef40.jpg" width="370" /></a><span style="text-align: left;"> </span></div></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPB92zHx_9MwRpCUuVAlq5l3NBrZeOXWlMDS9KBY8KtQ79bgbUz8-e5y_yyXH5GTYLgCpMXNw_lot2FJdJAdcGl3OtcMFb4tIRrNGW4QxIcqApB6VU0-KlJyM0EyONJYabaUhIK4S6VkhSXiPsXwbQzfIYYq2CE-RX_5DYb9HO6OT-ouM7gKGAGjUxEQ/s1227/233133ef40.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #38761d; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΟΝΩΝ Ο ΚΗΠΟΥΡΟΣ</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;"><span style="color: red;">Ὁ</span> Ἅγιος Κόνων εἶχε γεννηθεῖ στή Ναζαρέτ τῆς Παλαιστίνης καί κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου <span style="color: #45818e;">(250)</span> εἶχε μεταναστεύσει στήν Παμφυλία καί ζοῦσε στήν πόλη Μάνδρων τῆς Παμφυλίας, ἀσκώντας τό ἐπάγγελμα τοῦ κηπουροῦ.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὁ ἡγεμόνας τῆς Παμφυλίας Ἐπόλιος, ἀφοῦ μέ σταυρικό θάνατο ὁλοκλήρωσε τά μαρτύρια στά ὁποῖα ὑπέβαλε τόν Ἐπίσκοπο Μαγύδου Ἅγιο Νέστορα, <span style="color: #38761d;">[28 Φεβρουαρίου]</span>, στράφηκε ἐναντίον τῶν ἄλλων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως εἶχαν ἐγκαίρως εἰδοποιηθεῖ καί εἶχαν ἐγκαταλείψει τήν πόλη. Οἱ στρατιῶτες πού εἶχαν σταλεῖ νά συλλάβουν τούς χριστιανούς, τόν μόνον πού βρῆκαν ἦταν ὁ Κόνων, ὁ ὁποῖος τήν ὥρα ἐκείνη ἐργαζόταν στόν κῆπο του. Ἁπλός καί ἀπονήρευτος ἄνθρωπος καθώς ἦταν, ὅταν τόν πλησίασαν οἱ ὁπλισμένοι στρατιῶτες τούς χαιρέτησε ἐγκάρδια. Ἐκεῖνοι, ἀφοῦ διαπίστωσαν ὅτι ἦταν χριστιανός, τόν συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν στόν ἡγεμόνα. Ὁ μακάριος Κόνων ἔμενε ἀτάραχος καί ἤρεμος.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὁ ἀξιωματικός τοῦ στρατιωτικοῦ ἀποσπάσματος παρουσίασε τόν Κόνωνα στόν Ἐπόλιο λέγοντας: Παρ᾿ὅλες τίς ἔρευνες πού κάναμε, ὁ μόνος χριστιανός πού βρήκαμε εἶναι αὐτός ὁ γέρος, πού δούλευε στόν κῆπο του. Αὐτός ἄς δώσει λόγο γιά ὅλους τούς χριστιανούς.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὁ ἡγεμόνας ἀφοῦ τόν ρώτησε γιά τήν καταγωγή του καί τίς θρησκευτικές του πεποιθήσεις τοῦ εἶπε· δέν θά σέ ἀναγκάσω νά θυσιάσεις, ἀλλά μόνο νά ρίξεις λίγο λιβάνι καί νά πεῖς·<span style="color: red;"> «Ὕψιστε Δία σῶσε αὐτόν τόν λαόν».</span> Πές μόνον αὐτά τά λόγια καί τίποτε ἄλλο δέν θά σοῦ ζητήσω. Θά ἀφεθεῖς ἐλεύθερος. Ὁ Μάρτυς ὕψωσε τά μάτια του στόν οὐρανό καί διακήρυξε τήν πίστη του στόν Σωτήρα Χριστόν καί δήλωσε ὅτι Αὐτόν μόνον θά τιμᾶ, ὑμνεῖ καί δοξάζει αἰώνια, μαζί μέ ὅλους τούς ἄλλους πού μαρτύρησαν πρίν ἀπ᾿αὐτόν.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ὁ τύραννος ὀργίστηκε καί διέταξε νά βασανισθεῖ σκληρά. Μετά ἀπό τά συνηθισμένα βασανιστήρια τοῦ ἔμπηξαν καρφιά στά πόδια καί τόν ἀνάγκαζαν νά τρέχει μπροστά ἀπό τήν ἅμαξα τοῦ ἡγεμόνα. Σέ κάποια στιγμή αἰσθάνθηκε τά πόδια του νά μή τόν κρατοῦν, ἔπεσε στά γόνατα καί προσευχήθηκε: <span style="color: red;">«Κύριε πάρε με κοντά Σου καί ἀξίωσέ με νά ἀναπαυθῶ μαζί μέ τούς δικαίους, πού τήρησαν τό θέλημά Σου». </span>Ἔκανε τό σταυρό του καί παρέδωκε τό πνεῦμα του στά χέρια τοῦ Θεοῦ.</span><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="color: #6aa84f; font-family: EB Garamond; font-size: x-large;">Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τήν 5η Μαρτίου.</span></div></blockquote><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4t5lgmdKmP6-aungppsvPDYbqcrMYsg7avyVLpZ04Kpni5ueAO_YKlMnCOTqzvbseYkxHcW_VvywIlfsJUOIPgsmLoKOK90tGZ84egB87iDF6GuANDJQBvwxAnwSCsEwHESRKTtfQ0Elm2VHlilf0lIYKggAuhpR2OrTeDzOjIucrrlVlszzWawyl5w/s1136/414425356d.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1136" data-original-width="900" height="576" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4t5lgmdKmP6-aungppsvPDYbqcrMYsg7avyVLpZ04Kpni5ueAO_YKlMnCOTqzvbseYkxHcW_VvywIlfsJUOIPgsmLoKOK90tGZ84egB87iDF6GuANDJQBvwxAnwSCsEwHESRKTtfQ0Elm2VHlilf0lIYKggAuhpR2OrTeDzOjIucrrlVlszzWawyl5w/w457-h576/414425356d.jpg" width="457" /></a></div><p></p>Αλντεμπαράνhttp://www.blogger.com/profile/05481845539940182212noreply@blogger.com0