Γιατί αυτούς που αντί για τα χέρια κατασκευά­ζουν κάποια δοχεία από χρυσάφι ή άλλο υλικό, ώστε να δεχτούν το θείο δώρο, και μέσω αυτών (των δοχείων) θέλουν να δεχτούν την ά­χραντη κοινωνία καθόλου δεν τους δεχόμαστε, γιατί προτιμούν την άψυχη και υποδεέστερη ύλη από την εικόνα του Θεού.

 Κανών 101

«Σώμα Χριστού» και «ναό» αποκαλεί μεγαλοφώνως ο θείος Α­πόστολος τον άνθρωπο που πλάστηκε κατ’ εικόνα Θεού. Όντας λοι­πόν υπεράνω κάθε αισθητής κτίσης αυτός που αξιώθηκε ουράνια τι­μή μέσω του σωτήριου πάθους, με το να τρώει και να πίνει Χριστό α­νυψώνεται για πάντα προς την αιώνια ζωή αγιαζόμενος στην ψυχή και στο σώμα εξαιτίας της μέθεξης στη θεία χάρη· επομένως, αν κά­ποιος θελήσει την ώρα της σύναξης να μεταλάβει το άχραντο σώμα και να γίνει ένα μ’ αυτό μέσω της μετουσίας, να σχηματίζει τα χέρια του σε σχήμα σταυρού και έτσι να πλησιάζει και να δέχεται την κοι­νωνία της χάρης. Γιατί αυτούς που αντί για τα χέρια κατασκευά­ζουν κάποια δοχεία από χρυσάφι ή άλλο υλικό, ώστε να δεχτούν το θείο δώρο, και μέσω αυτών (των δοχείων) θέλουν να δεχτούν την ά­χραντη κοινωνία καθόλου δεν τους δεχόμαστε, γιατί προτιμούν την άψυχη και υποδεέστερη ύλη από την εικόνα του Θεού. Κι αν κανείς πιαστεί να δίνει την άχραντη κοινωνία σ’ αυτούς που προτείνουν τέ­τοια δοχεία, να αφορίζεται και ο ίδιος και αυτός που κουβαλάει τα δοχεία.

Κανὼν ΡΑ'

Σῶμα Χριστοῦ, καὶ ναόν, τὸν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ κτισθέντα ἄνθρωπον, ὁ θεῖος Ἀπόστολος μεγαλοφώνως ἀποκαλεῖ. Πάσης οὖν αἰσθητῆς κτίσεως ὑπερκείμενος ὁ τῷ σωτηρίῳ πάθει τοῦ οὐρανίου τυχῶν ἀξιώματος, ἐσθίων καὶ πίνων Χριστόν, πρὸς ζωὴν διὰ παντὸς μεθαρμόζεται τὴν ἀΐδιον, ψυχὴν καὶ σῶμα τῇ μεθέξει τῆς θείας ἁγιαζόμενος χάριτος· ὥστε, εἴ τις τοῦ ἀχράντου σώματος μετασχεῖν ἐν τῷ τῆς συνάξεως βουληθείη καιρῷ, καὶ ἓν πρὸς αὐτὸ τῇ μετουσίᾳ γενέσθαι, τὰς χεῖρας σχηματίζων εἰς τύπον σταυροῦ, οὕτω προσίτω καὶ δεχέσθω τὴν κοινωνίαν τῆς χάριτος. Τοὺς γὰρ ἐκ χρυσοῦ, ἢ ἄλλης ὕλης, ἀντὶ χειρός, τινὰ δοχεῖα κατασκευάζοντας πρὸς τὴν τοῦ θείου δώρου ὑποδοχὴν, καὶ δι' αὐτῶν τῆς ἀχράντου κοινωνίας ἀξιουμένους, οὐδαμῶς προσιέμεθα, ὡς προτιμῶντας τῆς τοῦ Θεοῦ εἰκόνος τὴν ἄψυχον ὕλην καὶ ὑποχείριον. Εἰ δέ τις ἁλῷ τῆς ἀχράντου κοινωνίας μεταδιδοὺς τοῖς τὰ τοιαῦτα δοχεῖα προσφέρουσι, καὶ αὐτὸς ἀφοριζέσθω, καὶ ὁ ταῦτα ἐπιφερόμενος.

Κανόνες τῆς ἐν Τρούλλῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου

Συνεκλήθη ὑπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Ῥωμαίων Ἰουστινιανοῦ τοῦ Δευτέρου ἐν Κωνσταντινουπόλει – Νέᾳ Ῥώμῃ ἐν Τρούλλῳ τοῦ Παλατίου

691 μ.Χ.

Τίποτε δεν εμποδίζει να καλούμε γιατρούς όταν αρρωστήσουμε.

53. Τίποτε δεν εμποδίζει να καλούμε γιατρούς όταν αρρωστήσουμε. Επειδή έμελλε κάποτε από την πείρα του ανθρώπου να δημιουργηθεί η ιατρική, γι’ αυτό προϋπήρχαν τα φάρμακα. Αλλά δεν πρέπει να έχουμε σ’ αυτούς την ελπίδα της θεραπείας μας, αλλά στον αληθινό σωτήρα μας και γιατρό Ιησού Χριστό. Αυτά τα λέω για κείνους που ζουν σε κοινόβια ή ασκούνται στις πόλεις, επειδή εξαιτίας των περιστάσεων που τους συμβαίνουν δεν έχουν ακατάπαυστη την ενέργεια της πίστεως μέσω της αγάπης, αλλά και για να μη πέφτουν σε κενοδοξία και πειρασμό διαβόλου· γιατί μερικοί από αυτούς ισχυρίζονται ότι δεν έχουν ανάγκη από γιατρούς. Αν όμως κανείς ζει τον αναχωρητικό βίο σε πιο ερημικά μέρη μαζί με δύο ή τρεις ομόφρονες αδελφούς, αυτός ας προσφέρει τον εαυτό του με πίστη μόνο στον Κύριο που θεραπεύει κάθε αρρώστια και κάθε αδιαθεσία(Ματθ. 4, 23), οποιαδήποτε ασθένεια και αν έχει. Γιατί έχει αρκετή παρηγοριά στις ασθένειες, μετά τον Κύριο, την ερημία. Γι’ αυτό και ουδέποτε του λείπει η ενέργεια της πίστεως, επειδή δεν έχει και που να δείξει την αρετή της υπομονής, διαθέτοντας την ερημιά σαν καλό παραπέτασμα από την κενοδοξία. Γι’ αυτό ο Κύριος «κατοικίζει μονοτρόπους εν οίκω»(Ψαλμ. 67, 7) (δηλ. τους μεμονωμένους και απροστάτευτους τους προστατεύει και τους εγκαθιστά σε σπίτι με ευτυχία).

54. Όταν δυσανασχετούμε για τις σωματικές ασθένειες που μας συμβαίνουν, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ψυχή μας είναι ακόμη υποδουλωμένη στις επιθυμίες του σώματος. Γι’ αυτό και επειδή επιθυμεί την υλική καλοπέραση, ούτε να φύγει θέλει από τα καλά της ζωής, αλλά και στενοχώρια μεγάλη νομίζει το να μη μπορεί, όταν αρρωστήσει, να απολαμβάνει τα ωραία πράγματα του βίου. Αν όμως δέχεται ευχαρίστως τις στενοχώριες της αρρώστιας, τότε φανερώνεται ότι δεν είναι μακριά από τα σύνορα της απάθειας. Γι’ αυτό και τον θάνατο τότε τον περιμένει με χαρά, ως αφορμή αληθινής ζωής.

55. Η ψυχή δεν μπορεί να επιθυμήσει να χωριστεί από το σώμα, αν η διάθεσή της δεν γίνει ανεξάρτητη από τον αέρα αυτό (δηλ. το σώμα). Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, επειδή αναφέρονται στα παρόντα· ενώ η πίστη υπόσχεται τη μεγαλοπρέπεια των μελλόντων αγαθών. Δεν πρέπει λοιπόν εκείνος που αγωνίζεται για τη σωτηρία του να νοσταλγεί ποτέ δένδρα φουντωμένα και σκιερά, ή πηγές με καλά τρεχούμενα νερά, ή λιβάδια με άνθη, ή ωραία σπίτια, ή και συγγενικές συναναστροφές, ούτε να θυμάται επιδείξεις σε γιορταστικές, αν τύχει, συγκεντρώσεις· αλλά να χρησιμοποιεί τα αναγκαία της ζωής με ευχαριστία και να νομίζει τον βίο σαν κάποιο αλλόκοτο δρόμο, που δεν διαθέτει καμιά σαρκική απόλαυση. Έτσι μόνον περιορίζοντας τη διάνοιά μας, θα την κατευθύνουμε ολόκληρη στο δρόμο που οδηγεί στα αιώνια. 

Άγιος Διάδοχος επίσκοπος Φωτικής

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, 

Τόμος Α΄

Νηστεία μὲ φιλότιμο

Άγιος Παΐσιος, 

Νηστεία με φιλότιμο

Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται. Ἐνῶ, ἄν μπῆ στὸ νόημα καὶ νηστέψη ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, θὰ χαίρεται. «Αὐτὴν τὴν ἡμέρα, νὰ σκεφθῆ, ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε· οὔτε νερὸ δὲν Τοῦ ἔδωσαν νὰ πιῆ· ξίδι Τοῦ ἔδωσαν. Κι ἐγὼ δὲν θὰ πιῶ νερὸ ὅλη τὴν ἡμέρα». Ἄν τὸ κάνη αὐτὸ, τότε θὰ νιώθη ἀνώτερη χαρὰ μέσα του ἀπὸ αὐτὸν ποὺ πίνει τὰ καλύτερα ἀναψυκτικά! Καὶ βλέπεις, πολλοὶ κοσμικοὶ μιὰ Μεγάλη Παρασκευὴ δὲν μποροῦν νὰ νηστέψουν, ἀλλὰ ἔξω ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο μποροῦν νὰ κάθωνται καὶ νὰ κάνουν ἀπεργία πείνας γιὰ ἕνα πεῖσμα, γιὰ νὰ πετύχουν κάτι. Ἐκεῖ ὁ διάβολος τούς δίνει κουράγιο. Αὐτοκτονία εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνουν. Ἄλλοι πάλι, ὅταν ἔρχεται τὸ Πάσχα, ψάλλουν τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» μὲ χαρὰ καὶ μὲ ὅλη τους τὴν δύναμη, γιατὶ θὰ φᾶνε καλά. Μοιάζουν μὲ τοὺς Ἰουδαίους ποὺ ἤθελαν νὰ κάνουν βασιλιὰ τὸν Χριστό, ἐπειδὴ τοὺς τάισε στὴν ἔρημο. Θυμᾶστε τί λέει καὶ ὁ Προφήτης; «Ἐπικατάρατος ὁποιῶν τὰ ἔργα κυρίου ἀμελῶς». Ἄλλο εἶναι, ὅταν κανεὶς ἔχη καλὴ διάθεση νὰ νηστέψη, ἀλλὰ δὲν μπορῆ, γιατὶ, ἄν δὲν φάη, τρέμουν τὰ πόδια του, πέφτει κάτω –δὲν τὸν βοηθάει δηλαδὴ ἡ ἀντοχή του, ἡ ὑγεία του κ.λ.π.- καὶ ἄλλο νὰ ἔχη δυνάμεις καὶ νὰ νηστεύη. Ποῦ εἶναι ἡ καλὴ διάθεση τότε; Καὶ ἡ στενοχώρια αὐτοῦ ποὺ θέλει νὰ κάνη ἕναν ἀγώνα καὶ δὲν μπορεῖ, ἀναπληρώνει πολλὴ ἄσκηση, καὶ αὐτὸς ἔχει πιὸ πολὺ μισθὸ ἀπὸ τὸν ἄλλο ποὺ ἔχει κουράγιο καὶ κάνει ἕναν ἀγώνα, γιατὶ ἐκεῖνος νιώθει καὶ μιὰ εὐχαρίστηση. Ἦρθε σήμερα μιὰ φουκαριάρα, πενῆντα πέντε χρονῶν περίπου, καὶ ἔκλαιγε, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ νηστέψη. Τὴν ἔχει χωρίσει ὁ ἄνδρας της. Ἕνα παιδὶ, τὸ ἔχασε καὶ αὐτὸ σὲ κάποιο δυστύχημα καὶ ἔμεινε μόνη της. Ἡ μάνα της πέθανε, δὲν ἔχει οὔτε σπίτι οὔτε φαγητὸ, καὶ τὴν παίρνειπότε ἡ μιὰ καὶ πότε ἡ ἄλλη στὸ σπίτι της καὶ κάνει καμμιὰ δουλειὰ ἐκεῖ. «Ἔχω βάρος μεγάλο στὴν συνείδησή μου, Πάτερ, μοῦ εἶπε ἡ καημένη, γιατί δὲν κάνω τίποτε· καὶ τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα εἶναι, ποὺ δὲν μπορῶ νὰ κάνω νηστεῖες. Ὅ,τι μοῦ δίνουν τρώω. Μερικὲς φορὲς Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ μοῦ δίνουν νηστήσιμα, ἀλλὰ συχνὰ μοῦ δίνουν ἄρτυμένα καὶ ἀναγκάζομαι νὰ τὰ τρώω, γιατὶ ἐξαντλοῦμαι καὶ δὲν μπορῶ νὰ σταθῶ στὰ πόδια μου». «Φάε, τῆς λέω, ἀφοῦ δὲν ἔχεις κουράγιο». Πρέπει νὰ παρακολουθῆ κανεὶς τὸν ἑαυτό του. Ἄν δῆ ὅτι δὲν ἀντέχει, θὰ φάη λίγο παραπάνω. «Μέτρησον τὸν ἑαυτὸ σου», λέει ὁ Ὅσιος Νεῖλος. 

-Γέροντα, παλιά, πῶς μερικὲς γυναῖκες στὰ χωρὰ δὲν ἔτρωγαν τίποτε ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα μέχρι τό Σάββατο τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου; Μὲ ἕνα σωρὸ δουλειές, σπίτι, παιδιά, ζῶα, χωράφια, πῶς ἄντεχαν; 

-Μὲ τὸν λογισμό τους ἔλεγαν: «Κανονικὰ πρέπει νὰ φᾶμε τὸ Μέγα Σάββατο». Ὁπότε, σοῦ λέει, αὐτὸ τὸ Σάββατο εἶναι κοντά. Ἤ μπορεῖ νὰ ἔλεγαν: «Ὁ Χριστὸς σαράντα μέρες νήστεψε, ἐγὼ τί εἶναι νὰ νηστέψω μιὰ ἑβδομάδα;». Ὕστερα εἶχαν ἁπλότητα, γι’ αὐτὸ ἄντεχαν. Ἄν ἔχη κανεὶς ἁπλότητα, ταπείνωση, δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νηστεύει ταπεινὰ καὶ τρέφεται θεϊκά. Τότε ἔχει θεϊκὴ δύναμη καὶ πολλὴ ἀντοχὴ σὲ μεγάλες νηστεῖες. Στὴν Αὐστραλία ἕνας νέος περίπου εἴκοσι ἑπτὰ χρονῶν ἔφθασε σὲ σημεῖο νὰ μὴ φάη τίποτε γιὰ εἴκοσι ὀκτὼ ἡμέρες. Τὸν εἶχε στείλει ὁ Πνευματικὸς του νὰ μοῦ τὸ πῆ. Ἦταν πολὺ εὐλαβὴς καὶ εἶχε πολὺ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα. Ἐξομολοτεῖτο, ἐκκλησιαζόταν, μελετοῦσε πατερικὰ βιβλία, καὶ κυρίως τὴν Καινὴ Διαθήκη. Μιὰ μέρα ἐκεῖ ποὺ διάβαζε στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι ὁ Χριστὸς νήστεψε σαράντα μέρες συγκινήθηκε πολὺ καὶ σκέφτηκε: «Ἄν ὁ Κύριος ποὺ ἦταν Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπος ἀναμάρτητος νήστεψε σαράντα μέρες, ἐγὼ σὰν ἄνθρωπος πολὺ ἁμαρτωλός, τί πρέπει νὰ κάνω;». Γι’ αὐτὸ ζήτησε εὐλογία ἀπὸ τὸν Πνευματικό του νὰ νηστέψεη καὶ αὐτὸς, ἀλλὰ δὲν σκέφτηκε νὰ τοῦ πῆ τὸν λογισμό του ὅτι ἤθελε νὰ μὴ φάη τίποτε σαράντα μέρες. Ἄρχισε λοιπὸν τὴν νηστεία του ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα, πέρασε καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, χωρὶς νὰ πιῆ οὔτε νερό, ἐνῶ ἐργαζόταν σὲ ἐργοστάσιο καὶ ἔκανε μάλιστα βαρειὰ δουλειὰ -στοίβαζε κιβώτια. Ὅταν ἔφθασε ἡ εἰκοστὴ ὀγδόη ἡμέρα, αἰσθάνθηκε μιὰ μικρὴ ζάλη τὴν ὥρα ποὺ δούλευε, γι’ αὐτὸ κάθησε λίγο. Ὕστερα ἤπιε ἕνα τσάι καὶ ἔφαγε λίγο παξιμάδι, γιατὶ σκέφτηκε πώς, ἄν πέση κάτω καὶ τὸν μεταφέρουν σὲ νοσοκομεῖο, θὰ διαπιστώσουν ὅτι τὸ ἔπαθε ἀπὸ νηστεία καὶ θὰ ποῦν: «Γιὰ δές, οἱ Χριστιανοὶ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν νηστεία». «Γέροντα, μοῦ εἶπε, μετὰ ἀπὸ τὴν νηστεία τόσων ἡμερῶν, ἀπεχθανόμουν τὶς τροφὲς, ἀλλὰ πίεζα τὸν ἑαυτό μου κάτι νὰ τρώω, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ ἐργάζωμαι». Τὸν πείραζε ὅμως ὁ λογισμὸς του ποὺ δὲν συμπλήρωσε τὶς σαράντα μέρες καὶ τὸ εἶπε στὸν Πνευματικό του. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε μὲ διάκριση: «Καὶ αὐτὲς οἱ ἡμέρες ποὺ νήστεψες ἦταν ἀρκετὲς· μὴν ἔχης λογισμούς». Στὴν συνέχεια τὸν ἔστειλε σ’ ἐμένα, γιὰ νὰ μὴν τοῦ μείνη κανένας λογισμὸς καὶ βασανίζεται. Γιὰ νὰ εἶμαι σίγουρος ὅτι τὰ κίνητρά του ἦταν ἁγνά, τὸν ρώτησα: «Ἔκανες ὅρκο νὰ νηστέψης σαράντα μέρες;». «Ὄχι», μοῦ λέει. «Ὅταν πῆρες εὐλογία ἀπὸ τὸν Πνευματικὸ σου νὰ νηστέψης, δὲν σκέφθηκες ἐκείνη τὴν ὥρα νὰ πῆς τὸν λογισμό σου, ὅτι δηλαδὴ ἤθελες νὰ μὴ φᾶς τίποτε σαράντα μέρες ἤ ἔκρυψες τὸν δῆθεν καλὸ λογισμό σου, γιὰ νὰ νηστέψης μὲ τὸ θέλημά σου σαράντα μέρες;» «Ὄχι, Πάτερ», μοῦ εἶπε. Τότε τοῦ εἶπα: «Αὐτὸ φυσικά τὸ ἤξερα· ἁπλῶς σὲ ρώτησα, γιὰ νὰ καταλάβης μόνος σου ὅτι ἔχεις μισθὸ οὐράνιο γιὰ τὶς ἡμέρες ποὺ νήστεψες, οἱ ὁποῖες ἦταν ἀρκετές, καὶ νὰ μὴν ἀνησυχῆς ποὺ δὲν μπόρεσες νὰ κρατήσης σαράντα μέρες. Ἄλλη φορὰ ὅμως νὰ λὲς στὸν Πνευματικό σου καὶ τοὺς καλοὺς λογισμοὺς ποὺ ἔχεις καὶ ὅ,τι καλὸ κρύβεις στὴν καρδιὰ σου, καὶ ὁ Πνευματικός σου θὰ κρίνη, ἄν πρέπη νὰ κάνης μιὰ ἄσκηση κ.λπ». Ἐπειδὴ εἶχε πολλὴ ταπείνωση, χάρη στοὺς ταπεινοὺς λογισμοὺς ποὺ καλλιεργοῦσε, καὶ ἔκανε τὴν νηστεία αὐτὴ ἀπὸ πολὺ φιλότιμο γιὰ τὸν Χριστὸ, ἑπόμενο ἦταν νὰ τὸν ἐνισχύη ὁ Χριστὸς μὲ τὴν θεία Του Χάρη. Ἄν πάη καὶ κάποιος ἄλλος νὰ κάνη μιὰ τέτοια νηστεία καὶ πῆ ἐγωιστικὰ «γιατί νὰ μὴν τὸ κάνω καὶ ἐγώ, ἀφοῦ τὸ ἔκανε αὐτος;» μιά-δυὸ μέρες μόνο θὰ νηστέψη καὶ θὰ σωριαστῆ κάτω. Θὰ σκοτιστῆ καὶ τὸ μυαλὸ του, γιατὶ θὰ τὸν ἐγκαταλείψει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ λυπηθῆ ἀκόμη καὶ τὸν κόπο ποὺ ἔκανε. Μπορεῖ νὰ φθάση νὰ πῆ: «Καὶ τί βγῆκε μ’ αὐτό;». Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν νηστεία γίνεται ἀρνί. Ὅταν γίνεται θηρίο, σημαίνει ὅτι ἡ ἄσκηση ποὺ κάνει ἤ εἶναι πάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις του ἤ τὴν κάνει ἀπὸ ἐγωσιμό, γι’ αὐτὸ δὲν δέχεται θεία βοήθεια. Ἀλλὰ καὶ τὰ ἄγρια ζῶα, τὰ θηρία, μερικὲς φορὲς τὰ ἡμερεύει, τὰ ταπεινώνεται ἡ νηστεία. Βλέπεις, ὅταν πεῖνουν, πλησιάζουν τὸν ἄθρωπο. Ἀπὸ ἔνστικο νιώθουν ὅτι ἀπὸ τὴν πεῖνα θὰ ψοφήσουν, ἐνῶ, ἄν πλησιάσουν τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ βροῦν τροφή, μπορεῖ νὰ μὴν πάθουν τίποτε. Ἐγὼ εἶδα λύκο ποὺ ἦταν σὰν ἀρνάκι, γιατὶ ἦταν νηστικὸς. Εἶχε κατεβῆ στὴν αὐλή μας μιὰ φορὰ τὸν χειμώνα μὲ χιόνια πολλά. Εἴχαμε βγῆ μὲ τὸν ἀδελφό μου νὰ ταΐσουμε τὰ ζῶα καὶ ἐγὼ κρατοῦσα τὸ λυχνάρι. Πῆρε ὁ ἀδελφός μου τὸ φουρνόξυλο καὶ τὸν χτυποῦσε καὶ δὲν ἀντιδροῦσε καθόλου. Ἄν δὲν φθάση κανείς, ὅ,τι κάνει, νὰ τὸ κάνη ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο του, κάνει σπατάλη. Ἄν νηστεύη καὶ ἔχη ὑπερήφανο λογισμὸ ὅτι κάτι κάνει, πάει χαμένη ἡ νηστεία του. Εἶναι μετὰ σὰν ἕνα τρύπιο ντεπόζιτο ποὺ δὲν κρατάει τίποτε. Ρίξε νερὸ μέσα σὲ ἕνα τρύπιο ντεπόζιτο σιγὰ-σιγὰ φεύγει ὅλο.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. 

Λόγοι Δ΄. 

Ανάλυση του εγγράφου από την Μποτσουάνα που γκρεμίζει το αφήγημα της νέας «μετάλλαξης»

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Ανάλυση του εγγράφου από την Μποτσουάνα που γκρεμίζει το αφήγημα της νέας «μετάλλαξης»

Μποτσουάνα! Μία χώρα «ξεχασμένη» σχεδόν, η οποία ήρθε στη δημοσιότητα χάρη στο νέο αφήγημα της «πανδημίας» για μία επικίνδυνη «μετάλλαξη» του βαρετά γνωστού μας πλέον SARScov2 ή αλλιώς Covid-19!

Για αρχή να πούμε ότι η Μποτσουάνα είναι χώρα της νότιας πλευράς της Αφρικανικής Ηπείρου. Συνορεύει με τη Νότιο Αφρική, τη Σουαζιλάνδη, τη Ζιμπάμπουε και τη Ναμίμπια, ενώ ένα πολύ μικρό της κομμάτι συνορεύει με τη Ζάμπια. Παρά το ότι έχει έκταση 581.730 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ο πληθυσμός της είναι μόλις 2.410.338 κάτοικοι (υπολογισμός 2021). Δηλαδή πρόκειται για μία από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της Γης. Που φυσικά σημαίνει, σύμφωνα με το αφήγημα της «πανδημίας», ότι εξαιρετικά απίθανη η μετάδοση μίας λοίμωξης σε ευρεία κλίμακα. 

Ωστόσο, μιλάνε για μία «μετάλλαξη» που προέρχεται από αυτήν τη χώρα και μάλιστα είναι «τρομοκρατημένοι» λέγοντας ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, με την Pfizer να είναι έτοιμη σε χρόνο ρεκόρ να δώσει νέο θανατηφόρο εμβόλιο (γονιδιακό μεταλλάκτη για να είμαστε πιο ακριβείς) στον κόσμο. Τώρα, πότε πρόλαβε… αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

Εχθές, το ιστολόγιό μας δημοσίευσε πρώτο πανελληνίως το έγγραφο από την Προεδρία της Μποτσουάνα το οποίο γκρεμίζει το νέο αυτό αφήγημα! Σήμερα θα δούμε κάποια βασικά του μέρη, τα οποία είναι πολύ σημαντικά, αφού ευχαριστήσουμε θερμά το συνεργάτη του ιστολογίου μας Πύρινο Λόγιο για τον κόπο που κατέβαλλε να το μεταφράσει.

Το πρώτο βασικό στοιχείο στο οποίο οφείλουμε ν’ αποδώσουμε τα εύσημα στην κυβέρνηση της Μποτσουάνα, είναι το γεγονός ότι αντέδρασε άμεσα στη διερεύνηση του θέματος, παρά το γεγονός ότι δε διαθέτει ιδιαίτερα σημαντικούς πόρους. Κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο!

Δεύτερο βασικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι ενώ το αφήγημα της νέας «μετάλλαξης» μιλάει για θανατηφόρο κι επικίνδυνο «μεταλλαγμένο στέλεχος», η Προεδρία της Μποτσουάνα αναφέρει σαφέστατα ότι πρόκειται μόνο για τέσσερα (4) κρούσματα!!! Πώς έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα (ότι είναι θανατηφόρα), θα σας γελάσω…

Τρίτο βασικό στοιχείο είναι το ότι το έγγραφο αναφέρει σαφέστατα ότι οι νοσούντες είναι ταξιδιώτες! Δηλαδή τουρίστες οι οποίοι επισκέφθηκαν την Μποτσουάνα. Το αποτέλεσμα όμως, ήταν να κηλιδωθεί το όνομα της χώρας αυτής από τους καθοδηγητές του αφηγήματος. Και κηλιδώθηκε διότι η Μποτσουάνα δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή ούτε ένα «κρούσμα»!!! Και ξαφνικά, έγινε «κόκκινο πανί»!

Το τέταρτο βασικό στοιχείο είναι ότι ενώ οι καθοδηγητές του αφηγήματος μιλάνε (ως είθισται) για «πανδημία ανεμβολίαστων», το έγγραφο αναφέρει κατηγορηματικά ότι οι συγκεκριμένοι ταξιδιώτες ήταν πλήρως εμβολιασμένοι! Στην ουσία αποδεικνύεται πανηγυρικά ότι πρόκειται για πανδημία εμβολιασμένων! Κι εδώ, αν αναλογιστούμε το ποσοστό του παγκοσμίου πληθυσμού που έχει εμβολιαστεί, μιλάμε με απόλυτη ασφάλεια για πανδημία!

Το πέμπτο βασικό στοιχείο είναι ότι ενώ οι καθοδηγητές του αφηγήματος μιλάνε για μία εξαιρετικά επικίνδυνη «μετάλλαξη», η Προεδρία της Μποτσουάνα διαβεβαιώνει κάθετα ότι η μεταδοτικότητα κι η επικινδυνότητα της νέας αυτής «μετάλλαξης», διερευνάται και ότι δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία.

Εκτο βασικό στοιχείο, είναι η κατηγορηματική διάψευση εκ μέρους της Προεδρίας της Μποτσουάνα, ότι η νέα «μετάλλαξη» συνδέεται με τον ιό HIV (συγγενής του AIDS), παρά το γεγονός ότι πολλοί διαδικτυακοί καλοθελητές των συστημικών (και πιθανώς μη συστημικών) μέσων, έσπευσαν να κυκλοφορήσουν.

Ιδού τι γράφει το κείμενο:

Η ειδική ομάδα COVID-19 που πρόσκειται στον Πρόεδρο, ενημερώνει το κοινό ότι τέσσερα κρούσματα μιας νέας παραλλαγής COVID-19, παραλλαγή γνωστή ως B.1.1.529, αναφέρθηκαν και καταγράφηκαν τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021.

Τα τέσσερα αυτά κρούσματα εντοπίστηκαν μεταξύ ταξιδιωτών οι οποίοι βρέθηκαν θετικοί στον Sars-COV-2 κατά τη διάρκεια του ελέγχου ρουτίνας επιβατών πριν από το ταξίδι. Οι εξετάσεις της παραλλαγής πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της συνήθους γονιδιωματικής αναγνώρισης του SARS-COV-2, όπως προβλέπεται στο σχέδιο αντιμετώπισης COVID-19.

Η προκαταρκτική έκθεση αποκάλυψε ότι και οι τέσσερις αυτοί επιβάτες είχαν εμβολιαστεί πλήρως για το COVID-19. Στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων ερευνών σχετικά με τον ιό για τη διαπίστωση και τον περιορισμό των τοπικών μεταδόσεών του, η ανίχνευση επαφών των ατόμων αποκάλυψε στενές επαφές που επί του παρόντος αναμένονται τα αποτελέσματά τους και το κοινό θα ενημερωθεί σχετικά με το αποτέλεσμα της έρευνας.

Από τις αρχικές έρευνες για τον ιό διαπιστώθηκε ότι η νέα παραλλαγή έχει υψηλό αριθμό μεταλλάξεων σε σύγκριση με την τοπικά επικρατούσα παραλλαγή Delta. Το τι μπορεί να σημαίνει αυτό, είναι ακόμη ασαφές και βρίσκεται υπό διερεύνηση. Οι νέες παραλλαγές έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη σοβαρότητα της νόσου, τον τρόπο αποτελεσματικότητας των τεστ ανίχνευσης της νόσου, καθώς και ενδεχομένως την ίδια την αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Προς το παρόν, ο πραγματικός παγκόσμιος αντίκτυπος της παραλλαγής δεν έχει διαπιστωθεί. Μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις (χρήση μάσκας, κοινωνική αποστασιοποίηση, αποφυγή περιττών ταξιδιών κ.λπ.) παραμένουν αποτελεσματικές και ως εκ τούτου, το κοινό συνιστάται να συνεχίσει να τις τηρεί.

Η προεδρική ομάδα εργασίας COVID-19 επιθυμεί να διαψεύσει περαιτέρω τους ισχυρισμούς ορισμένων που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συνδέουν τα κρούσματα αυτά με την κατάσταση HIV+ των συμμετεχόντων.

Σε αντίθεση με αυτές τις αναφορές, στις οποίες μια εφημερίδα ισχυρίζεται ότι ένα κρούσμα προερχόταν από HIV+, είναι απολύτως ψευδές, καθώς καμία κατάσταση HIV των πελατών δεν συσχετίστηκε με τα αποτελέσματα αυτά. Αυτές οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης είναι ατυχείς και πραγματολογικά εσφαλμένες και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες. Η παραλλαγή εξακολουθεί να μελετάται και να διερευνάται και, ως εκ τούτου, θα ήταν πρόωρο να γίνει οριστική αυτού του είδους οι ισχυρισμοί αυτή τη στιγμή.

 

Το κοινό παροτρύνεται να λάβει τις απαραίτητες προφυλάξεις για την προστασία του από το COVID-19, καθώς ενημερώνεται κατά καιρούς.

Εάν κάποιος σκεφτεί όλα τα παραπάνω και τα ενώσει, τότε έχουμε να κάνουμε με μία πλήρη αποδόμηση ΚΑΙ αυτού του αφηγήματος που αφήνει έκθετους τους «ειδικούς» και τους καθοδηγητές του. Κι όπου «καθοδηγητές», βαλ’ τε Pfizer, Moderna κλπ.

Κατά «περίεργη σύμπτωση» το έγγραφο του Rockefeller Foundation, αναφέρει την Μποτσουάνα ως μία «μήτρα πολλών επικίνδυνων ιών». 

Δηλαδή… πόσο πιο στημένο θα μπορούσε να γίνει;

Θερμές ευχαριστίες στο ProNews που μας έκανε την τιμή να κλέψει ΚΑΙ τη χθεσινή μας δημοσίευση, αλλάζοντας (κατά την προσφιλή της τακτική) το κείμενο ώστε να το παρουσιάσει ως δικό του! Του επιτρέπουμε να κλέψει ΚΑΙ αυτό, γιατί ξέρουμε ότι τα τσιράκια του Μητσοτάκη (ProNews) τα οποία έχουν διαταγές να προκαλούν σύγχυση στο αναγνωστικό κοινό, είναι ανίκανα να παράξουν δημοσιογραφία και πως για το μόνο που είναι ικανοί, είναι ν’ ασχολούνται με τα μπούτια της κάθε θολοκουλτουριάρας τηλεπερσόνας…

Богоматерь Умиление "Белозерская"

Богоматерь Умиление "Белозерская"

Πρώτο τρίτο του 13ου αιώνα.

155 × 106.

Ρωσικό Μουσείο, Λένινγκραντ

πηγή:εδώ

H Ἐκκλησία δέν εἶναι μέ καμιά μερίδα, ἡ Ἐκκλησία εἶναι μέ ὅλους καί ἀγαπάει τούς πάντες κι ὁ Χριστός πεθαίνει γι᾽ αὐτούς πού τόν σταυρώνουν.

Κανὼν Ζ'

Τοὺς ἅπαξ ἐν κλήρῳ τεταγμένους, ἢ καὶ μοναστάς, ὡρίσαμεν μήτε ἐπὶ στρατείαν, μήτε ἐπὶ ἀξίαν κοσμικὴν ἔρχεσθαι· ἤ, τοῦτο τολμῶντας, καὶ μὴ μεταμελομένους, ὥστε ἐπιστρέψαι ἐπὶ τοῦτο, ὅ διὰ Θεὸν πρότερον εἵλοντο, ἀναθεματίζεσθαι.

 

Τό ἴδιο πράγμα λέει ὁ ἕβδομος Κανόνας - μπορεῖ νά σᾶς φανεῖ παράδοξο - κληρικός ἤ μοναχός μή στρατευέσθω, τό ξέρουμε αὐτό, νά μήν πηγαίνει στό στρατό. Ὄχι γιατί κρίνει ἤ δέν κρίνει τό στρατό. Ἄλλο εἶναι τό διακόνημά του, γιατί ὅταν θά πᾶς στό στρατό θά ἔχεις ἐχθρούς, εἶσαι μέ μιά μερίδα καί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μέ καμιά μερίδα, ἡ Ἐκκλησία εἶναι μέ ὅλους καί ἀγαπάει τούς πάντες κι ὁ Χριστός πεθαίνει γι᾽ αὐτούς πού τόν σταυρώνουν. Σοφός ὁ Κανόνας καί δέν γίνεται σύγχυση πολύ μεγάλων πραγμάτων, σύγχυση τοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τό κράτος πού ἀγαποῦμε, δέν γίνεται σύγχυση μέ τίποτε καί δέν ὑπάρχει ποτέ ἐχθρός σέ αὐτήν τήν ἱστορία.

π.Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος  

πηγή:εδώ

Μαρτυρία ἱερέως γιά τά ἐμβόλια τοῦ Κορωνοϊοῦ

πηγή: εδώ  

Πατήρ ……………… Ιερεύς της εν Ελλάδι Εκκλησίας

Υπό τον Αρχιεπίσκοπον Ιερώνυμον

Θα σας αναφέρω με λίγα λόγια την εμπειρία μου από τον εμβολιασμό μου με την πρώτη δόση της Pfizer. Με διάφορα σημεία ο Θεός με εμπόδιζε να κάνω το εμβόλιο που για συντομία δεν θα τα αναφέρω.

Πλησιάζοντας το εμβολιαστικό κέντρο, λίγο πριν πάρω τη σειρά μου, σαν κάτι να με εμπόδιζε να πλησιάσω και μάλιστα πλησιάζοντας αισθανόμουν μια δυσωδία, από τη μόνη που με παραξένεψε. Αφού έκανα το εμβόλιο, ο κόσμος περίμενε έξω, εγώ φεύγοντας δεν μπορούσα να φορέσω το καλιμαύχι του ιερέα, μια μεγάλη ντροπή αισθανόμουν μέσα μου και έφυγα κρατώντας το στο χέρι.

Φτάνοντας στο σπίτι μου πήγα στην τουαλέτα να πλύνω το πρόσωπό μου και αντικρίζοντας στον καθρέφτη το πρόσωπό μου τρόμαξα από την έκφραση που είχα. Την επόμενη ημέρα πήγα να ψωνίσω στο σούπερ Μάρκετ και επειδή ήταν περίοδος που δεν είχε γίνει η απόδοση του Πάσχα, πάντα μίλαγα με το Χριστός Ανέστη -Αληθώς Ανέστη στις πωλήτριες. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ντρεπόμουν υπερβολικά να πω το Χριστός Ανέστη στις πωλήτριες, κάτι που με ξίνισε βαθύτατα! Μετά από μια μέρα πηγαίνω να εκκλησιαστώ σε μια γνωστή ενορία, όχι να λειτουργήσω και μπαίνοντας στο ιερό κατάλαβα ότι ήμουν σα νεκρός. Η χαρά που ένιωθα άλλες φορές, η χαρά της θ. Λειτουργίας είχε χαθεί…

Σα να μην έμπαινα σε Ιερό Εκκλησίας αλλά σαν ένα δωμάτιο σπιτιού. Όλα αυτά με παρεξένεψαν αλλά δεν πίστευα ότι προέρχονταν από το εμβόλιο. Να βλέπω γνωστούς ανθρώπους και να γυρνάν το πρόσωπό τους.

Την επόμενη ημέρα διαπίστωσα ότι με πόναγε φοβερά η συνείδησή μου, σα να είχε περάσει ένα βελόνι την καρδιά μου, με ένα πόνο που ποτέ δεν είχα δοκιμάσει στη ζωή μου. Το είπα σε ένα γνωστό μου αρχιμανδρίτη αυτό που αισθανόμουν και με παρηγόρησε, μου είπε κάποια λόγια ότι δεν είναι τίποτα αυτό που αισθανόμουν και φεύγοντας διαπίστωσα ότι αυτός ο φοβερός πόνος στη συνείδησή μου ήταν αμείωτος και είχε επιδεινωθεί περισσότερο. Από εκείνη την ημέρα με έπιασε μια ταραχή η οποία διήρκησε περίπου 13 ημέρες. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και να ησυχάσω.

Τώρα επιτρέψτε μου να σας πω το πιο φοβερό: έβλεπα μπροστά μου το σατανά, το πρόσωπό του σε απόσταση περίπου 20 εκατοστά από το δικό μου συνεχώς ημέρα – νύχτα. Πήγαινα να κοιμηθώ το βράδυ και αισθανόμουν ότι με αγκάλιαζε και πάγωνα ολόκληρος. Διάβαζα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και αισθανόμουν ότι έκαιγε το αίμα στις φλέβες μου. Αισθανόμουν μια ύπαρξη ξένη μέσα μου που με έλεγχε, αισθανόμουν μια φρίκη και σαν κάποιος να μου λέει ότι ‘’τώρα μου ανήκεις’’….

Μόλις επέστρεψα από το σπίτι μου το πατρικό που είχα μείνει λίγες ημέρες για πιθανές παρενέργειες, στην Ιερά Μονή όπου διαμένω, διαπίστωσα ότι στη Θ. Λειτουργία δεν καταλάβαινα τίποτα, σα να ήμουν νεκρός, συνεχώς να βιάζομαι στις αιτήσεις, ένα τεράστιο άγχος, να μην αισθάνομαι ίχνος χαράς και να νιώθω ότι δεν είμαι ιερέας, ούτε καν βαπτισμένος Χριστιανός!

Έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να μιλήσω, σα να έχω χάσει τη φωνή μου, όλη η ζωή μου να είναι μαύρη και μια διαρκή απελπισία. Μετά από όλα αυτά άρχισα να σκέφτομαι από πού να προέρχεται αυτή η κατάσταση και υποπτευόμουν μήπως προέρχεται από το εμβόλιο. Σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμουν ήρθε στο μοναστήρι μια γνωστή οικογένεια και μίλησα λίγο με την μητέρα και μου είπε: πάτερ πως κάνεις έτσι, πολλοί άνθρωποι που κάνουν την πρώτη δόση του εμβολίου δεν κάνουν την δεύτερη, μην κάνεις καθόλου την δεύτερη δόση.

Όπως μου είπε αυτά τα λόγια η κοπέλα αυτή ένιωσα να μπαίνει μια δροσιά στην ψυχή μου, να με παρηγορεί η Χάρις του Θεού. Έτσι έδωσα υπόσχεση και είπα “Θεέ μου δεν θα κάνω τη δεύτερη δόση αυτού του εμβολίου“. Από εκείνη την ώρα σιγά – σιγά άρχισε να βελτιώνεται η κατάστασή μου και να αισθάνομαι μια μικρή χαρά στην ψυχή μου να με παρηγορεί.

Περιττό να σας αναφέρω την στεναχώρια που πέρασα και τα κλάματα που έκανα. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, 40 ημέρες ακριβώς μετά την πρώτη δόση του εμβολίου άρχισα να αισθάνομαι τη Χάρη του Θεού, να νιώθω μια ηρεμία και μια παρηγοριά ότι ο Θεός με συγχώρησε γι` αυτό που είχα κάνει, αν και δεν είχα γνώση τι ήταν αυτό το εμβόλιο. Δεν θέλω και δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα είχα πάθει αν είχα κάνει και τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι με λυπήθηκε ο Άγιος Θεός.

Τώρα, αν και νιώθω καλύτερα, δεν επανήλθα στην πρότερη κατάσταση πριν από τον εμβολιασμό. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το εμβόλιο αυτό της Pfizer που έκανα εγώ είναι σφράγισμα, όχι το τελικό, ίσως πρόδρομος του οριστικού σφραγίσματος. Πρέπει όμως ο κόσμος να ενημερωθεί για το τι φοβερό πράγμα είναι αυτό το εμβόλιο, τι φοβερές επιπτώσεις έχει στον ψυχικό, σωματικό και πνευματικό κόσμο του ανθρώπου.

Μέσα σε 11 ΜΗΝΕΣ σημειώθηκαν περισσότεροι θάνατοι εμβρύων ΜΟΝΟ από «εμβόλια»-COVID από ό,τι από ΟΛΑ τα εμβόλια μαζί τα τελευταία 30 ΧΡΟΝΙΑ

Μέσα σε 11 ΜΗΝΕΣ σημειώθηκαν περισσότεροι θάνατοι εμβρύων ΜΟΝΟ από «εμβόλια»-COVID από ό,τι από ΟΛΑ τα εμβόλια μαζί τα τελευταία 30 ΧΡΟΝΙΑ

Στη Σκωτία αρχίζει έρευνα!

από τον Brian Shilhavy

Editor, Health Impact News

20 Νοεμβρίου 2021

Οι θάνατοι εμβρύων μετά από εμβόλια-COVID-19 που έγιναν σε εγκυμονούσες συνεχίζουν να αυξάνονται. Μέχρι τώρα, αναφέρθηκαν 2.620 θάνατοι εμβρύων στο VAERS (Σύστημα Αναφοράς Παρενεργειών των Εμβολίων).

Εάν εκτελέσουμε την ίδια ακριβώς αναζήτηση στο VAERS εξαιρώντας τα εμβόλια COVID-19, βρίσκουμε 2.225 θανάτους εμβρύων μετά από ΟΛΑ τα εμβόλια που έγιναν σε εγκύους τα τελευταία 30+ χρόνια. (Πηγή)

Αυτή τη στιγμή, βλέπουμε συνολικά 2.838 καταγεγραμμένους εμβρυϊκούς θανάτους μετά από εμβόλια COVID-19 μέσα σε 11 μήνες, ενώ ο ετήσιος μέσος όρος των καταγεγραμμένων εμβρυϊκών θανάτων μετά τον εμβολιασμό εγκύων τα τελευταία 30 χρόνια ήταν κατά μέσο όρο 74 εμβρυϊκοί θάνατοι ετησίως.

Όπως διευκρινίζουν τα CDC: «Επειδή ορισμένες περιπτώσεις έχουν πολλαπλούς εμβολιασμούς και συμπτώματα, ένα μεμονωμένο κρούσμα μπορεί να αντιπροσωπεύει πολλαπλές καταχωρίσεις σε αυτόν τον πίνακα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Συνολικός Αριθμός είναι μεγαλύτερος από 2620 (ο αριθμός των περιπτώσεων που βρέθηκαν) και το Συνολικό Ποσοστό είναι μεγαλύτερο από 100». ( Πηγή )

( Πηγή )

Τον περασμένο μήνα (Οκτώβριος, 2021) το New England Journal of Medicine παραδέχτηκε ότι ήταν εσφαλμένη η αρχική μελέτη που χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσουν τα CDC και η FDA τη σύστασή τους για τον εμβολιασμό των εγκύων. ( Πηγή .)

Έκτοτε, ερευνητές στη Νέα Ζηλανδία έκαναν μια νέα μελέτη των αρχικών δεδομένων και κατέληξαν στο συμπέρασμα:

«Μια εκ νέου ανάλυση αυτών των στοιχείων δείχνει μια σωρευτική συχνότητα αυτόματης αποβολής που κυμαίνεται από 82% (104/127) έως 91% (104/114), 7-8 φορές υψηλότερη από τα ευρήματα των αρχικών συγγραφέων». ( Πηγή .)

Τα CDC και η FDA συνέστησαν τα εμβόλια για εγκύους, παρόλο που μια σωστή ανάλυση των αρχικών δεδομένων δείχνει ότι το 82% έως 91% των εγκύων θα υποστούν αποβολές εάν το αγέννητο παιδί τους είναι μικρότερο από 20 εβδομάδες. ( Πηγή .)

Ωστόσο, τα CDC και η FDA συνεχίζουν να συνιστούν τα εμβόλια-COVID-19, τα οποία τώρα περιλαμβάνουν και τις ενισχυτικές δόσεις των «εμβολίων» της Pfizer και της Moderna, πράγμα που σημαίνει ότι μια έγκυος μπορεί τώρα να κάνει 3 «εμβόλια»-COVID-19 κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της (εάν έχει κανονική διάρκεια).

Από τους 2.620 εμβρυϊκούς θανάτους που αναφέρονται στο VAERS μετά από εμβολιασμούς για την COVID-19, οι 2.015 αφορούν το «εμβόλιο» της Pfizer και 689 αυτό της Moderna. ( Πηγή .)

Το VAERS είναι ένα παθητικό σύστημα στο οποίο γίνονται υπο-αναφορές των παρενεργειών. Τα CDC και η FDA δεν έχουν κάνει ποτέ κάποια μελέτη για να προσδιοριστεί ποιος είναι ο παράγοντας υποαναφοράς. Αλλά το έχουνε κάνει ανεξάρτητοι επιστήμονες, όπως η Δρ Τζέσικα Ρόουζ, την ανάλυση της οποίας έχουμε δημοσιεύσει προηγουμένως. Η Δρ Ρόζουζ με την ανάλυση που έκανε καθόρισε ότι ένας συντηρητικός παράγοντας υποαναφοράς θα ήταν Χ41.

Βλ: ΜΕΛΕΤΗ: Τα δεδομένα της κυβέρνησης αποκαλύπτουν ότι τουλάχιστον 150.000 πιθανώς πέθαναν στις ΗΠΑ μετά από εμβόλια COVID-19

Αυτό σημαίνει ότι πιθανώς έχουν υπάρξει πιθανώς 107.420 θάνατοι εμβρύων μετά από «εμβόλια»-COVID-19 μέχρι στιγμής. Άραγε, πόσες από αυτές τις γυναίκες θα μπορέσουν να συλλάβουν και να τεκνοποιήσουν ξανά;

Γιατί αυτό δεν αποτελεί πρωτοσέλιδη είδηση; Γιατί ακόμη και τα Εναλλακτικά Μέσα δεν δημοσιεύουν αυτούς τους εμβρυϊκούς θανάτους που περιέχονται στα δεδομένα της ίδιας της κυβέρνησης μετά από «εμβόλια»-COVID-19;

ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΡΥΙΚΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΑΠΟ «ΕΜΒΟΛΙΑ» COVID ΣΤΗ ΣΚΩΤΙΑ

Τώρα φαίνεται ότι στη Σκωτία αναγνωρίζουν αυτή την απότομη αύξηση των θανάτων σε έμβρυα και νεογέννητα βρέφη και έχουν ξεκινήσει μια έρευνα για να προσπαθήσουν να εξηγήσουν γιατί πεθαίνουν τόσα πολλά αγέννητα και νεογέννητα βρέφη.

Η Hearld στη Σκωτία αναφέρει :

«Έχει ξεκινήσει έρευνα για μια απότομη αύξηση των θανάτων μεταξύ νεογέννητων βρεφών στη Σκωτία.

Τα όρια ελέγχου και προειδοποίησης έχουν σχεδιαστεί για να επισημαίνουν στις ομάδες δημόσιας υγείας όταν οι θάνατοι νεογνών, η θνησιγένεια ή άλλοι βρεφικοί θάνατοι συμβαίνουν σε απροσδόκητα υψηλά ή χαμηλά επίπεδα που μπορεί να μην οφείλονται στην τύχη.

Αν και το ποσοστό κυμαίνεται από μήνα σε μήνα, το ποσοστό για τον Σεπτέμβριο – σε 4,9 ανά 1000 γεννήσεις ζώντων – είναι στο ίδιο επίπεδο με τα επίπεδα που παρατηρήθηκαν για τελευταία φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Η Δημόσια Υγεία της Σκωτίας (PHS), που είναι ένας από τους φορείς που ερευνούν αυτή τη στιγμή το ζήτημα, ανακοίνωσε ότι το γεγονός ότι έχει ξεπεραστεί το ανώτατο όριο ελέγχου «υποδεικνύει ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να υπάρχουν παράγοντες πέρα από τυχαίες διακυμάνσεις που μπορεί να έχουν συμβάλει στον αριθμό των θανάτων που σημειώθηκαν». ( Ολόκληρο το άρθρο .)

Πιστεύετε ότι οι υπάλληλοι της δημόσιας υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο θα εξετάσουν το ρόλο των «εμβολίων»-COVID-19 που χορηγούνται σε εγκύους ως πιθανή αιτία αυτών των επιπτώσεων;

Αμφιβάλλω σοβαρά, αλλά τα «εμβόλια» mRNA της Pfizer και της Moderna χρησιμοποιούνται επίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο (μαζί με το εμβόλιο AstraZeneca), και είναι καθαρή παράνοια να μην θεωρούμε ότι αυτές οι πειραματικές ενέσεις συνδέονται με αυτούς τους βρεφικούς θανάτους, και να ληφθούν μέτρα μήνες πριν!

Ένας πληροφοριοδότης του Funeral Director στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξηγεί την αύξηση των νεκρών νεογέννητων μωρών που διαπιστώνεται τώρα. [βλ. το κανάλι μας στο Bitchute ].

Ακολουθεί ένα βίντεο που κάναμε τον περασμένο μήνα που περιέχει μερικά πολύ ατυχή φρικιαστικά παραδείγματα του τι κάνουν τα «εμβόλια»-COVID-19 στα αγέννητα μωρά.

Επιμέλεια κειμένου: Κλεάνθης Γρίβας

πηγή

Ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ

Ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ πρέπει νὰ εἶναι λεπτή, νὰ εἶναι εὐαίσθητη, νὰ εἶναι αἰσθηματική, νὰ πετάει, ὅλο νὰ πετάει, νὰ ζεῖ μὲς στὰ ὄνειρα. Νὰ πετάει μὲς τ’ ἄπειρο, μὲς τ’ ἄστρα, μὲς τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, μὲς τὴ σιωπή.

Ὅποιος θέλει νὰ γίνει Χριστιανός, πρέπει πρῶτα νὰ γίνει ποιητῆς. Αὐτὸ εἶναι. Πρέπει νὰ πονάεις. Ν’ ἀγαπάεις καὶ νὰ πονάεις. Νὰ πονάεις γι’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπάεις. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιὰ τὸν ἀγαπημένο. Ὅλη νύχτα τρέχει, ἀγρυπνεῖ, ματώνει τὰ πόδια, γιὰ νὰ συναντηθεῖ μὲ τὸν ἀγαπημένο. Κάνει θυσίες, δὲν λογαριάζει τίποτε, οὔτε ἀπειλές, οὔτε δυσκολίες, ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι ἄλλο πράγμα, ἀπείρως ἀνώτερο.

Καὶ ὅταν λέμε ἀγάπη, δὲν εἶναι οἱ ἀρετὲς ποὺ θ΄ ἀποκτήσουμε ἀλλὰ ἡ ἀγαπῶσα καρδία πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους. Τὸ κάθετι ἐκεῖ νὰ τὸ στρέφουμε. Βλέπουμε μία μητέρα νὰ ἔχει τὸ παιδάκι της στὴν ἀγκαλιά, νὰ τὸ φιλάει καὶ νὰ λαχταράει ἡ ψυχοῦλα της. Βλέπουμε νὰ λάμπει τὸ πρόσωπό της, ποὺ κρατάει τ’ ἀγγελούδι της. Ὅλ’ αὐτὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τὰ βλέπει, τοῦ κάνουν ἐντύπωση καὶ μὲ δίψα λέει: “Νὰ εἶχα κι ἐγὼ αὐτὴ τὴ λαχτάρα στὸν Θεό μου, στὸν Χριστό μου, στὴν Παναγίτσα μου, στοὺς Ἁγίους μας!”. Νά, ἔτσι πρέπει ν’ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό, τὸν Θεό. Τὸ ἐπιθυμεῖς, τὸ θέλεις καὶ τὸ ἀποκτᾶς μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς, ὅμως, ἔχουμε φλόγα γιὰ τὸν Χριστό; Τρέχουμε, ὅταν εἴμαστε κατάκοποι, νὰ ξεκουραστοῦμε στὴν προσευχή, στὸν Ἀγαπημένο, ἢ τὸ κάνουμε ἀγγαρεία καὶ λέμε: “Ὤ, τώρα ἔχω νὰ κάνω καὶ προσευχὴ καὶ κανόνα…”; Τί λείπει καὶ νιώθουμε ἔτσι; Λείπει ὁ θεῖος ἔρως. Δὲν ἔχει ἀξία νὰ γίνεται μία τέτοια προσευχή. Ἴσως, μάλιστα, κάνει καὶ κακό.

Ἂν στραπατσαριστεῖ ἡ ψυχὴ καὶ γίνει ἀνάξια τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, διακόπτει ὁ Χριστὸς τὶς σχέσεις, διότι ὁ Χριστὸς “χοντρές” ψυχὲς δὲν θέλει κοντά Του. Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ συνέλθει πάλι, γιὰ νὰ γίνει ἄξια τοῦ Χριστοῦ, νὰ μετανοήσει “ἕως ἐβδομηκοντάκις ἐπτά”. Ἡ μετάνοια ἡ ἀληθινὴ θὰ φέρει τὸν ἁγιασμό. Ὄχι νὰ λέεις, “πᾶνε τὰ χρόνια μου χαμένα, δὲν εἶμαι ἄξιος” κ.λ.π., ἀλλὰ μπορεῖς νὰ λέεις, “θυμᾶμαι κι ἐγὼ τὶς μέρες τὶς ἀργές, ποὺ δὲν ζοῦσα κοντὰ στὸν Θεό…”. Καὶ στὴ δική μου τὴ ζωή, κάπου θὰ ὑπάρχουν ἄδειες μέρες. Ἤμουν δώδεκα χρονῶν, ποὺ ἔφυγα γιὰ τὸ Ἅγιο Ὅρος. Δὲν ἦταν αὐτὰ χρόνια; Μπορεῖ βέβαια νὰ ἤμουν μικρὸ παιδί, ἀλλὰ ἔζησα μακρὰν τοῦ Θεοῦ τόσα χρόνια!…

Ἀκοῦστε τί λέει ὁ Ἰγνάτιος Μπραντσιανίνωφ στὸ βιβλίο του «Υἱέ μου, δὸς μοὶ σὴν καρδίαν»:

«Πάσα γὰρ ἐργασία σωματικὴ τὲ καὶ πνευματικὴ μὴ ἔχουσα πόνον ἢ κόπον, οὐδέποτε καρποφορεῖ τῷ ταύτην μετερχομένῳ, ὅτι βιαστή ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ “βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν”, βίαν εἰπῶν τὴν τοῦ σώματος ἐν πάσιν ἐπίπονον ἄσκησιν».

Ὅταν ἀγαπάεις τὸν Χριστό, κάνεις κόπο ἀλλὰ εὐλογημένο κόπο. Ὑποφέρεις, ἀλλὰ μὲ χαρά. Κάνεις μετάνοιες, προσεύχεσαι, διότι αὐτὰ εἶναι πόθος, θεῖος πόθος. Καὶ πόνος καὶ πόθος καὶ ἔρωτας καὶ λαχτάρα καὶ ἀγαλλίαση καὶ χαρὰ καὶ ἀγάπη. Οἱ μετάνοιες, ἡ ἀγρυπνία, ἡ νηστεία εἶναι κόπος, ποὺ γίνεται γιὰ τὸν Ἀγαπημένο. Κόπος, γιὰ νὰ ζεῖς τὸν Χριστό. Ἀλλ’ αὐτὸς ὁ κόπος δὲν γίνεται ἀναγκαστικά, δὲν ἀγανακτεῖς. Ὅ,τι κάνεις ἀγγαρεία δημιουργεῖ μεγάλο κακὸ, καὶ στὸ εἶναι σου καὶ στὴν ἐργασία σου. Τὸ σφίξιμο, τὸ σπρώξιμο, φέρνει ἀντίδραση. Ὁ κόπος γιὰ τὸν Χριστό, ὁ πόθος ὁ ἀληθινὸς εἶναι Χριστοῦ ἀγάπη, εἶναι θυσία, εἶναι ἀνάλυσις. Αὐτὸ ἔνιωθε καὶ ὁ Δαβίδ: «Ἐπιπόθει καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τᾶς αὐλάς τοῦ Κυρίου». Ποθεῖ μὲ λαχτάρα καὶ λιώνει ἡ ψυχή μου ἀπ’ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τοῦ Δαβὶδ ταιριάζει μὲ τὸν στίχο τοῦ Βερίτη ποὺ μ’ ἀρέσει:

«Συντροφιὰ μὲ τὸν Χριστὸ λαχτάρησα νὰ ζήσω, ὡς νὰ φτάσει κι ἡ στερνὴ στιγμὴ νὰ ξεψυχήσω».

Χρειάζεται προσοχὴ καὶ προσπάθεια, γιὰ νὰ κατανοεῖ κανεὶς αὐτὰ ποὺ μελετάει καὶ νὰ τὰ ἐνστερνίζεται. Αὐτὸς εἶναι ὁ κόπος ποὺ θὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος. Στὴν κατάνυξη, στὴ ζέση, στὰ δάκρυα θὰ μπεῖ μετὰ χωρὶς νὰ κοπιάσει. Αὐτὰ ἀκολουθοῦν, εἶναι δῶρα Θεοῦ. Ὁ ἔρωτας θέλει προσπάθεια. Μὲ τὴν κατανόηση τῶν τροπαρίων καὶ κανόνων καὶ τῶν Γραφῶν ἕλκεσαι εὐφραινόμενος, μπαίνεις μέσα στὴν ἀλήθεια εὐφραινόμενος. “Ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου”, ὅπως λέει ὁ Δαβίδ. Ἔτσι, αὐθόρμητα μπαίνεις στὴν κατάνυξη, ἀναίμακτα, καταλάβατε;

Ἐγὼ ὁ καημένος ἐπιθυμῶ ν΄ ἀκούω τὰ λόγια τῶν Πατέρων, τῶν ἀσκητῶν, τὰ λόγια της Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Σ’ αὐτὰ θέλω νὰ ἐντρυφῶ. Αὐτὰ καλλιεργοῦν τὸν θεῖο ἔρωτα. Τὰ ἐπιθυμῶ καὶ προσπαθῶ, ἀλλὰ δὲν μπορῶ. Ἀρρώστησα καὶ «τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής». Δὲν μπορῶ νὰ κάνω μετάνοιες. Τίποτε. Ἐπιθυμῶ, ἔχω ζῆλο καὶ ἔρωτα νὰ εἶμαι στὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ νὰ κάνω μετάνοιες, νὰ προσεύχομαι, νὰ λειτουργῶ καὶ νὰ εἶμαι μ’ ἕναν ἀκόμη ἀσκητή. Εἶναι καλύτερο νὰ εἶναι δυό. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Οὗ γὰρ εἰσὶ δυὸ ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν».

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου 

Βίος και Λόγοι

Στην Ἐκκλησία βρίσκουμε τὴν ὑγεία, τὴν παρηγοριά, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

 

Στην Ἐκκλησία βρίσκουμε τὴν ὑγεία, τὴν παρηγοριά, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Νὰ εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι, διότι δὲν ξέρουμε πότε θὰ φύγουμε ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωή. Νὰ μὴν λέμε: ''Δὲν πειράζει, αὔριο θὰ μετανοήσω''. Ποιὸς ξέρει τὸ αὔριο; Το αὔριο εἶναι τοῦ Θεοῦ. Οὔτε τὴν ὥρα ξέρουμε. Ξημερώνει καὶ δὲν ξέρουμε ἂν θὰ βραδιάσει. "ἐπιμελεῖσθε ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου".

Ὅσιος Ἰάκωβος ἐν Εὐβοῖα

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

π. Μάρκελλος Καρακαλληνός

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Ο Πανάγαθος και πολυεύσπλαχνος Θεός επιθυμεί πολύ την σωτηρίαν μας. Μας περιμένει με πολλή αγάπη εις την ουράνιον Βασιλείαν του, την ητοιμασμένην από καταβολής κόσμου. Διά τούτο επεμβαίνει και χειρουργεί με πολλούς τρόπους την ψυχήν μας, διά να την προετοιμάση ως κεκοσμημένην νύμφην διά την Βασιλείαν του.

Επειδή εμείς είμεθα αμελείς και οκνηροί και δεν αγωνιζόμεθα όσον πρέπει διά την σωτηρίαν μας, έρχεται ο φιλόστοργος Πατέρας μας παιδαγωγικά να μας ξυπνήση. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να περάση την ζωήν του χωρίς θλίψεις, ασθένειες, δοκιμασίες, αδικίες και παντός είδους δυσκολίες.

Έρχεται η ώρα που κάθε ψυχή θα ανεβή τον ιδικόν της Γολγοθά. Πρέπει να δώση πολλές εξετάσεις, να δοκιμασθή πολύ, διά να γίνη κληρονόμος της Βασιλείας του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αυτόν τον δρόμον επέρασε πρώτος ο Σταυρωθείς αναμάρτητος Ιησούς Χριστός· αυτόν τον δρόμον ακολούθησαν εις την συνέχεια όλοι οι μάρτυρες, οι ομολογηταί, οι όσιοι, όλοι οι άγιοι.

Σημειώνω αυτά τα λόγια τώρα πού ο δριμύς πόνος του καρκίνου θερίζει τα σπλάγχνα μου. Ασπάζομαι την εικόνα του Χριστού με δέος και ελπίδα και είναι σαν να τον ερωτώ:

Πώς πρέπει η ψυχή μου να αντιμετωπίζη την ώρα του αφόρητου πόνου; Παρακαλώ βέβαια τον γλυκύτατόν μας Κύριον να μου χαρίση την υγείαν μου, αλλά ελπίζω μόνον εις το Άγιον θέλημά Του. Το θέλημα του Κυρίου είναι το μόνον αγαθόν και σωτήριον· διότι μόνον ο Κύριος γνωρίζει πότε είναι η κατάλληλη ώρα, διά να αναχωρήση η ψυχή από τον κόσμον αυτόν.

Η ψυχή όμως δεν φεύγει μόνη της. Την ακολουθούν τα έργα της· την ακολουθούν οι Άγγελοι και οι δαίμονες. Φοβερή μάχη διεξάγεται. Φοβερόν λογοθέσιον γίνεται και η ψυχή με λεπτομέρεια εξετάζεται. Πού ο ζυγός θα κλίνη; Ποίος θα αρπάση την ψυχήν; Οι Άγγελοι ή οι δαίμονες; Τα παρόντα τελείωσαν· το βιβλίον της αιωνιότητος άνοιξε. Θα ευρεθούμε εις τον αφόρητον και ακατανόητον τόπον της κολάσεως ή εις τον Παράδεισον όπου θα απολαμβάνωμεν το γλυκύτατον φως της Αγίας Τριάδος;

Όταν η ψυχή ζη με την αίσθησιν της αιωνιότητος, τότε ο πόνος μετριάζεται, αλλά ακόμη περισσότερον τότε η ψυχή προσεύχεται θερμά, αιτείται συγχώρησιν των αμαρτημάτων και πολλές φορές ευχαριστεί τον Άγιον Θεόν και τον δοξολογεί που του δίδει την δύναμιν να υπομένη τον πόνον.

Αλλά τι είναι αυτός ο πόνος και αυτή η υπομονή εμπρός εις την μακαριότητα, όπου μας περιμένει; Βέβαια η σάρκα υποφέρει, λυγίζει, αλλά τι είναι αυτός ο πόνος εμπρός εις τα βάσανα των μαρτύρων;

Και ο πονηρός διάβολος μέχρι του τελευταίου λεπτού της εξόδου της ψυχής, δεν παύει να πολεμή την ψυχήν μήπως μικροψυχήση και γογγύξη κατά του Θεού. Αλλά και ο Πανάγαθος Θεός δεν παύει με θείες παρακλήσεις να ενισχύη τον αθλητήν του.

Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί εμείς σήμερα είμεθα αδύναμοι. Μετά βίας κατορθώνουμε ως αμελείς να σέρνουμε τα βήματα μας. Δεν έχουμε καμμία αρετή. Μη μας εγκαταλείψετε, εις τας ευχάς σας στηριζόμεθα... Ο Πανάγαθος Θεός να μας σκεπάζη, να μας ευλογή, να προστατεύη τα παιδιά του και όλη την Εκκλησίαν Του, διά να δοξολογείται το Όνομα το Άγιον Αυτού εις τους αιώνας. Αμήν. 

π. ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΔΑΙΜΟΝΙΣΤΗΚΕ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ ΤΟΥ"

ΔΑΙΜΟΝΙΣΤΗΚΕ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ ΤΟΥ"

" έχουν δαιμόνιο...!"

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΘ.ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ, ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι.Μ.ΚΟΜΝΗΝΕΙΟΥ, ΣΤΟΜΙΟ ΛΑΡΙΣΗΣ

Έχουμε την πνευματική διάκριση που είναι πραγματικά ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η πνευματική διάκριση είναι δυσκολοτάτη. Να μπορείς να διακρίνεις εάν ένας άνθρωπος έχει δαιμόνιο. Κάποτε φαίνονται νορμάλ ανθρώποι κανονικοί, θαυμάσιοι και μπορεί να ειπωθεί για αυτόν: "Έχει δαιμόνιο!"

Μου έκανε εντύπωση, μα φοβερή εντύπωση.... Έστειλα μία οικογένεια σε κάποιον Ασκητή που είναι στην Αττική και λέγεται πάτερ Πορφύριος. Ίσως να έχετε ακούσει για αυτόν, διότι έχει το χάρισμα όχι μόνο της διακρίσεως αλλά και της διόρασεως και μπορεί να "βλέπει". Του έστειλα μία οικογένεια και συγκεκριμένα ένα ζεύγος και ήταν μόνο ένα παιδί τους μαζί, αν και έχουν περισσότερα παιδιά, για ένα θέμα πολύ σοβαρό. Εγώ είχα ήδη διακρίνει στο παιδί σοβαρά συμπτώματα δαιμονισμού. Ήταν όμως ολοφάνερα, θα τα βλέπατε και εσείς αυτά. Τους έστειλα και πήγαν. Με πήρε τηλέφωνο ο πατήρ Πορφύριος και με κατέπληξε. 

Μου λέει:

- Πες τους, εγώ δεν τους το είπα, ότι και το άλλο τους παιδί, το δεύτερο παιδί, έχει και αυτό δαιμόνιο. 

Μία κοπέλα μικρή 15 χρόνων... (Επίσης) και οι γονείς έχουν δαιμόνιο.

-Μα γέροντα... οι άνθρωποι αυτοί εξομολογούνται, κοινωνούν...

- Άκουσε που σου λέω² ...έχουνε δαιμόνιο ... 

Και μου επιμένει για τρίτη και τέταρτη φορά. Βέβαια τους το είπα, γιατί μου το είπε (μου το ζήτησε). Οι άνθρωποι εξεπλάγησαν. Δεν πέρασε πολύς καιρός και πράγματι η κοπέλα εξεδήλωσε ένα βαρύτατο αμάρτημα και επιμένει να μένει σε αυτό το βαρύτατο αμάρτημα, που δείχνει ότι είχε το δαιμόνιο το αντίστοιχο αυτού του αμαρτήματος. Μου έκανε κατάπληξη. Εγώ δεν μπορούσα να το δω. Το έβλεπε εκείνος. Και πολλά άλλα καταπληκτικά (έβλεπε). 

Αυτό λέγεται πνευματική διάκριση ή επιπλέον διόραση. Έβλεπε από μακριά χωρίς να έρθει σε επαφή με ένα πρόσωπο.Είναι πολύ σπουδαίο δώρο, ιδιαίτερα για την εποχή μας!

2. Ένα πνευματικοπαίδι του π.Αθανασίου Μυτιληναίου αποκαλύπτει πως, σε κατ' ιδίαν συζήτηση με τον π. Αθανάσιο του είπε πως το ζευγάρι αυτό δαιμονίστηκε λόγω του μεγάλου "θρησκευτικού" εγωισμού του.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΑΓΙΟΠΑΥΛΙΤΙΚΟ

ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ

ΑΓ.ΟΡΟΣ ΤΟΜΟΣ Ά ΣΕΛ:36

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΙΚΙΛΙΑΣ, ΒΑΛΛΕΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΥ

 

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΙΚΙΛΙΑΣ, ΒΑΛΛΕΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΥ

Ο ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης. Αμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου˙ εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου˙ η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον˙ δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία˙ ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.

Και ευθύς το˙ Θεός Κύριος, εξ εκατέρων των Χορών, ως εξής:

Ήχος δ’.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν˙ Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. α’. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός˙ ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν…

Στίχ. β’. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν…

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν…

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Της Κικιλίας τη εικόνι προσπέσωμεν, και Τιβουρτίου γενναιόφρονος μάρτυρας, και αθληταίς εκλάμψαντός τε Βαλλεριανού, κράζοντες και λέγοντες˙ Αθλοφόροι Κυρίου, πάσης ημάς θλίψεως και παθών και κινδύνων, και εκ δαιμόνων ρύσασθε ημάς, και ουρανίου ζωής αξιώσατε.

Δόξα…

Και νυν…

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ο Αναγνώστης (χύμα).

Ψαλμός ν’ (50).

Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου˙ Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας˙ τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.

Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι˙ πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην˙ αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου˙ αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν˙ ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον˙ καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Είτα ψάλλομεν τον Κανόνα ου η ακροστιχίς:

Κικιλία σώσον με ευχαίς σου. Αποστόλου.

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Ο Ειρμός.

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα˙ τω Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τροπάρια.

Κυρίω παρίστασθε και Θεώ, σεπτοί αθλοφόροι, τρισαγίαις τε εν ωδαίς˙ Αυτόν ανυμνούντες, την ειρήνην, την υπέρ νουν ημίν πάσι

Ιλύος υπάρχοντες των παθών, σεπτοί αθλοφόροι συν στερρώ Βαλλεριιιιανώ, Τιβούρτιε άμα Κικιλία, ευχές υμών προς Θεόν διασώσατε.

 Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι…

Κινδύνων εκ θλίψεων και παθών, κακών εξ ανθρώπων, και δαιμόνων των πονηρών, ημάς εκλυτρώσασθε τους πίστει, προς τον ναόν υμών Άγιοι σπεύδοντας.

Στίχ. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας…

Είδον σε Πανάχραντε Μαριάμ, βροτών θυγατέρα, άλλ’ εδείχθης Μήτηρ Θεού, Χριστού του απάντων Βασιλέως˙ ον εκδυσώπει σωθήναι τους δούλους σου.

Ωδή γ’. Ο Ειρμός.

Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη ση, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Λαμπροφόρους αγγέλους, ώ αθληταί έχοντες, φως εν καθ’ εκάστη ημέρα υμίν παρέχοντας, του Ζωοδότου Χριστού˙ όθεν δεόμεθα πίστει, φως ημίν το άκτιστον πάσι δωρήσασθε.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Ιλαρόν με ποιήσατε δότην ώ ένδοξοι, και τας εντολάς του Κυρίου αεί εργάζεσθε˙ όπως του Πνεύματος, αξιωθώ του γενέσθαι, θείον καταγώγειον μακαριώτατοι.

Δόξα…

Από πάσης απάτης του δυσμενούς ρύσασθε, άμα και κακίας, ώ άγιοι δυσωπώ υμάς, ώ Κικιλία τε, συν Τιβουρτίω τω θείω, Βαλλεριανέ μαρτύρων όντως οι πρόκριτοι.

Και νυν…

Συλλαβούσα ασπόρως τον του παντός Δέσποινα, Κύριον και Κτίστην, και τούτον έτεκες, Θεόν και άνθρωπον ˙ διο σε Άνασσα πάντες, έχοντες, υμνούμεν σε, μόνη Πανύμνητε.

Λυτρώσατε ημάς κινδύνων αοίδιμοι αθλοφόροι˙ ότι πάντες ταις προς Θεόν ευχαίς υμών έχομεν, διάσωσμα, τείχος και προστασία.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Και μνημονεύει ο ιερεύς εκείνων, δι’ ους η Παράκλησις τελείται.

Μετά την δέησιν το επόμενον.

Κάθισμα.

Ήχος β’. Τα άνω ζητών.

Προστάται θερμοί και σκέπη και βοήθεια, και τείχος ημίν εδείχθητε αοίδιμοι, Βαλλεριανέ, θαυμάσιε, Κικιλία σεμνή και ένδοξε Τιβούρτιε. Παρεστηκότες θρόνω του Χριστού, πρεσβείαν ποιείτε υπέρ πάντων ημών.

Ωδή δ’. Ο Ειρμός.

Εισακήκοα Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον˙ κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την Θεότητα. (δις).

Άγιοι του Θεού…

Ώ Τριάς η αοίδιμος, πύργοι της Εκκλησίας οι ακαθαίρετοι, την Τριάδα την υπέρθεον, υπέρ πάντων Άγιοι πρεσβεύσατε.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Συνεχόμενον Άγιοι νόσοις ανιάτοις ψυχής και σώματος, ιατρεύσατέ με δέομαι, τη επιστασία τη φρικτή υμών.

Δόξα…

Ου λιμός ουδέ θάνατος, Βαλλεριανέ και Τιβούρτιε, Κικιλία της Χριστού χαράς, μάρτυρες σοφοί υμάς εχώρισεν.

Και νυν…

Νόσοι πάσαι διώκονται, ση επιστασία Αγνή Θεόνυμφε. Όθεν χαίρε σοι κραυγάζομεν τη ση βοηθεία υγιαίνοντες.

Ωδή ε’. Ο Ειρμός.

Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου, Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην, παράσχου ημίν φιλάνθρωπε. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Μνήσθητε ημών των αεί τιμώντων Άγιοι, υμών μαρτύριά τε και την σφαγήν, και θείαν δόξαν κηρυττόντων εν τοις πέρασι.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Έχοντες σοφοί παρρησίαν προς τον Κύριον, της αθυμίας ημάς ρύσασθε, και την ειρήνην ημίν Κυρίου δωρήσασθε.

Δόξα…

Έναν τον Θεόν τριλαμπή αεί λατρεύοντες, ώ Κικιλία και Τιβούρτιε, Βαλλεριανέ τε φωτί ημάς Αυτού φωτίσατε.

Και νυν…

Ύμνον τον ημών, δέχου Πάναγνε Μητρόθεε, η μόνη όντως αξιύμνητος, ως υπ’ αγγέλων Μήτηρ ούσα του Παντάνακτος.

Ωδή ς’. Ο Ειρμός.

Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις˙ ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω άδη προσήγγισε˙ και δέομαι ως Ιωνάς˙ εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Χαράς υμείς της αλήκτου Άγιοι απολαβόντες και δόξης Κυρίου, τους εν πικραίς όντας θλίψεσι βίου, εν φυλακαίς αιχμαλώτους τε ρύσασθε, δοξάζοντας υμάς αεί ως προστάτας και ρύστας πανεύφημοι.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Ανίατος αρρωστία ουκ έστι, δι’ υμάς ώ του Χριστού στρατιώται˙ Διο τυφλοί και κωφοί και χωλοί τε, και οι παράλυτοι ρώσιν ευρίσκουσι, ειμή υμών τα ιερά εκζητήσουσι θεία ονόματα.

Δόξα…

Ιλάσθητι τας ημών αμαρτίας, Ιησού Χριστέ των δούλων σου Σώτερ, ταις προσευχαίς Κικιλίας της θείας, και Τιβουρτίου ενδόξου τε μάρτυρος, κλεινού τε Βαλλεριανού, και κινδύνων ημάς διαφύλαξον.

Και νυν…

Συνάπτονται επί σοι Θεοτόκε, ουρανού και γης τα πριν διεστώτα. Ο γαρ Θεός εκ λαγόνων προήλθε, των σων, και θάνατον φρούδον απέδειξεν, την γην ποιήσας ουρανόν, και ζωήν πάσι άληκτον δέδωκεν.

Λυτρώσατε ημάς κινδύνων αοίδιμοι αθλοφόροι˙ ότι πάντες ταις προς Θεόν ευχαίς υμών έχομεν, διάσωσμα, τείχος και προστασία.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ο ιερεύς μνημονεύει ως δεδήλωται.

Μετά δε την εκφώνησιν

Κοντάκιον. 

Ήχος β’.

Προστασία των Χριστιανών.

Προστασία των Χριστιανών ανεδείχθητε, τη πρεσβεία τη υμών προς Κύριον ένδοξοι. Μη ελλείπητε συμπαθώς φυλάσσοντες ημάς˙ αλλά ρύσασθε λοιμού, σεισμού, λιμού, πολέμου και πυρός, και κινδύνων και θλίψεων˙ φύλακες οθροδόξων, θέριστρα κακοδόξων, οι κατευθύνοντες ημάς, προς ζωήν την ατελεύτητον.

Είτα το α’ Αντίφωνον των Αναβαθμών του δ’ Ήχου.

Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη˙ άλλ’ αυτός αντιλαβού, και σώσον, Σωτήρ μου. (δις).

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου˙ ως χόρτος γαρ, πυρί έσεσθε απεξηραμένοι. (δις).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει, υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν.

Και ευθύς το Προκείμενον.

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού˙ ο Θεός Ισραήλ, αυτός δώσει δύναμιν και κραταίωσιν τω λαώ αυτού. Ευλογητός ο Θεός… (δις)

Στίχ. Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν, Κύριον εκ πηγών Ισραήλ.

Ο ιερεύς.

Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.

Ο Χορός˙ Και τω Πνεύματί σου.

Ο ιερεύς.

Εκ του κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου, το Ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.

Ο Χορός˙ Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ο ιερεύς.

Είπεν ο Κύριος˙ οράτε, μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων˙ λέγω γαρ υμίν, ότι οι Άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Ήλθε γαρ ο Υιός του ανθρώπου σώσαι το απολωλός. Τί υμίν δοκεί; Εάν γένηταί τινί ανθρώπω εκατόν πρόβατα, και πλανηθή εν εξ αυτών, ουχί αφείς τα ενενήκοντα εννέα, επί τα όρη, πορευθείς ζητεί το πλανώμενον; Και εάν γένηται ευρείν αυτό, αμήν λέγω υμίν, ότι χαίρει επ’ αυτώ μάλλον, ή επί τοις ενενήκοντα εννέα, τοις μη πεπλανημένοις. Ούτως ουκ έστι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός υμών του εν ουρανοίς, ίνα απόληται εις των μικρών τούτων. Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου˙ εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου˙ εάν δε μη ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, ίνα επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών σταθή παν ρήμα˙ εάν δε παρακούση αυτών, ειπέ τη εκκλησία˙ εάν δε και της εκκλησίας παρακούση, έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελώνης. Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ˙ και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ. Πάλιν αμήν λέγω υμίν, ότι εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Ου γαρ εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών.

Δόξα…

Ήχος πλ. β’.

Ταις των αθλοφόρων πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν…

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Ήχος ο αυτός. Όλην αποθέμενοι.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Μη εγκαταλείπετε, ημάς Χριστού αθλοφόροι, άλλ’ αεί φρουρήσατε τους υμίν προσπίπτοντας παμμακάριστοι˙ εκ παθών ρύσασθε, ημάς ολεθρίων, αλγηδόνων ψυχοφθόρων τε, φρενών κακώσεων και δαιμονικών επιθέσεων, κακίας εκ μαγείας τε, πάσης άλλης βλάβης και θλίψεως˙ ίνα απαλλαγέντες δοξάζωμεν Τριάδα την σεπτήν, και την υμών μεγαλύνωμεν, άθλησιν πανεύφημοι.

Ο ιερεύς.

Σώσον, ο Θεός τον λαόν σου, καιλ ευλόγησον την κληρονομίαν σου˙ επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς˙ ύψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια˙ πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας˙ δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού˙ προστασίαις των τιμίων, επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων˙ ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου˙ των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων˙ των εν αγίοις Πατέρων ημών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας˙ Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των θαυματουργών˙ των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλήτου, Θεοδώρου του Τήρωνος και Θεοδώρου του Στρατηλάτου˙ των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου˙ των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων˙ των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών˙ των αγίων ενδόξων μαρτύρων Κικιλίας, Βαλλεριανού και Τιβουρτίου˙ των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (του Αγίου της ημέρας, εάν εορτάζηται) και πάντων των Αγίων, ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.

Ωδή ζ’. Ο Ειρμός.

Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες παίδες εν Βαβυλώνί ποτέ, τη πίστει της Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες˙ Ο των πατέρων ημών, ο Θεός ευλογητός ει. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Συνεχόμενος οίμοι, πειρασμοίς εκ δαιμόνων και αθυμίας πολλής, τω πλήθει των πταισμάτων ποντούμενος κραυγάζω, ως ο Πέτρος Χριστώ ποτέ. Προς αφθαρσίαν σοφοί, ταχύ υψώσατέ με.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Οδηγοί ημίν πάσι, αθλοφόροι Κυρίου υμείς υπάρχοντες, νυκτί και εν ημέρα, θαλάσσει και αέρι, και εν γη ανακράζοντας, τω Ζωοδότι Χριστώ˙ αεί ευλογητός ει.

Δόξα…

Υμάς μάρτυρες θείοι, αρωγούς κεκτημένοι πάντων λυτρούμεθα, δεινών ώ Κικιλία, συν Βαλλεριανώ τε, και Τιβούρτιε κράζοντες˙ Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Και νυν…

Ακατάφλεκτε βάτε, αδιόδευτε πύλη γη αγεώργητε, Συ ει Παρθενομήτορ˙ το χαίρε όθεν πίστει, του αγγέλου Σοι κράζομεν. Χαίρε ώ Μήτερ Θεού, αεί ευλογημένη.

Ωδή η’. Ο Ειρμός.

Τον Βασιλέα των Ουρανών, ον υμνούσι, στρατιαί των Αγγέλων, υμνείτε και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Πάσαν την κτίσιν, ώ αθλοφόροι Κυρίου, διατρέχετε, πάντας βοηθούντες, τους υπερυψούντας, Χριστόν εις τους αιώνας.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Οι στρατιώται, του Βασιλέως της δόξης, τους εν γη, θαλάσση και αέρι, βοηθείτε στρατιώτας, νικάν τους αλλοπίστους.

Δόξα…

Συν Κικιλία, Τιβούρτιόν τε υμνούμεν, εν ωδαίς και τον Βαλλεριανόν τε, ίνα των κινδύνων και θλίψεων ρυσθώμεν.

Και νυν…

Την Πλατυτέραν των ουρανών ανυμνούμεν, και της κτίσεως πάσης ανωτέρα, ίνα ταις πρεσβείαις, αυτής, πιστοί σωθώμεν.

Ωδή θ’. Ο Ειρμός.

Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι δια σου σεσωσμένοι, Παρθένε, αγνή, συν Ασωμάτοις χορείαις, σε μεγαλύνοντες. (δις).

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Ο θείος υμών οίκος, θείον ιατρείον, ταις γυναιξί στείραις ώφθη μακάριοι, εισερχομένων γαρ πίστει, εύκαρποι δείκνυνται.

Στίχ. Άγιοι του Θεού…

Λαός των ορθοδόξων, χαίρει και γεραίρει, υμών τα θαύματα Κικιλία, Τιβούρτιε, Βαλλεριανέ και κηρύττει ταύτα τοις πέρασι.

Δόξα…

Ολόφωτοι Κυρίω, σοφοί, παρεστηκότες, μαρτυρικαίς εν στολαίς κλεϊζόμενοι, εις το σωθήναι ημάς αυτών ικετεύσατε.

Και νυν…

Υπέρτιμε Μαρία, αγγέλων και ανθρώπων, και πάσης κτίσεως καύχημα μέγιστον, τον σον Υιόν εκδυσώπει, σώσαι τους δούλους σου.

Και ευθύς, το

Άξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν˙ την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Και θυμιά ο ιερεύς το Θυσιαστήριον και τον λαόν ή τον οίκον όπου ψάλλεται η Παράκλησις˙ και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Δεύτε την εικόνα την ιεράν, των σεπτών μαρτύρων, ασπασώμεθα ευλαβώς, βρύει γαρ ιάσεις, τους δαίμονας διώκει, πιστούς ευωδιάζει, χάριτι Πνεύματος.

Χαίρετε μαρτύρων η καλλονή, εκκλησίας στήλη, ορθοδόξων καταφυγή, μάρτυς Κικιλία, Τιβούρτιε θεόφρον, και Βαλλεριανέ τε, πάντας φρουρήσατε.

Δεύτε οι οχλούμενοι εκ φρενών, βλάβης ψυχοφθόρων, αλγηδόνων των δυσμενών, τω ναώ προθύμως, προσέλθωμεν μαρτύρων, ιάσεις κομιούντες, τούτους γεραίροντες.

Οι εν νόσοις πάντες παντοδαπαίς, και εν ανιάτοις, νυν προσπέσωμεν τοις ποσί, θείων αθλοφόρων, και γαρ ιώνται πάντες, χαράν και ευφροσύνην, νέμουσι πάντοτε.

Των δαιμόνων ρύσασθε των πικρών, θείοι στεφανίται, και μαγείας της φοβεράς, τοις υμών τω οίκω, εν πίστει προσιούσι, δωρούμενοι ειρήνην, ως συμπαθέστατοι.

Γη την ευφορίαν ως αγαθοί, δότε, και υγείαν, πάσι κτήνεσι τοις ημών, όμβρους εκ Κυρίου, ευκράτους τους αέρας, υμάς υμνολογούντας, πάντοτε άγιοι.

Σχόντες παρρησία μαρτυρική, προς τον ειρηνάρχην, και Σωτήρα ημών Χριστόν, πάσι την ειρήνην βραβεύσατε, και πράττειν, το θέλημα Κυρίου, πάντας φωτίσατε.

Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού, συν τοις Ασωμάτοις, Αποστόλοις, και Βαπτιστή, πάσι τοις αγίοις, και θείοις αθλοφόροις, τον σον Υιόν δυσώπει, σώζεσθαι άπαντας.

Ο Αναγνώστης.

Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις).

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριες, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου. Ελθέτω η Βασιλεία σου. Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο ιερεύς.

Ότι σου εστίν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εάν της Παρακλήσεως έχει προηγηθή Εσπερινός, ψάλλονται τα απολυτίκια των Αγίων ή της εορτής:

Απολυτίκιον των Αγίων.

Ήχος πλ. α’. «Τον Συνάναρχον Λόγον».

Κικιλίαν την ένδοξον ευφημήσωμεν, συν Βαλλεριανώ και Τιβουρτίω ομού, τους καλώς υπέρ Τριάδος εναθλήσαντας. Όθεν και βρύουσι πιστοίς, ιαμάτων τους κρουνούς, και βλάβης εκ των δαιμόνων, βροτούς αεί εκλυτρούνται, και σωτηρίαν πάσι βραβεύουσιν.

Εάν μη, ψάλλονται τα παρόντα.

Ήχος πλ. β’.

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς˙ πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν˙ ελέησον ημάς.

Δόξα…

Κύριε, ελέησον ημάς˙ επί σοι γαρ πεποίθαμεν˙ μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών˙ άλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών˙ συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου˙ πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νυν…

Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε˙ ελπίζοντες εις σε˙ μη αστοχήσωμεν˙ ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων. Συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Ο ιερεύς.

Ελέησον ημάς ο Θεός…

Έτι δεόμεθα, υπέρ των ευσεβών…

Έτι δεόμεθα, υπέρ του Αρχιεπισκόπου…

Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης…

Και μνημονεύει πάλιν, υπέρ ων η Παράκλησις γίνεται.

Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν Εκκλησίαν και την πόλιν (ή χώραν, ή νήσον) ταύτην, και πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού, λιμού σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου, και αιφνιδίου θανάτου˙ υπέρ του ίλεως, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον, την καθ’ ημών κινουμένην˙ και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, και ελεήσαι ημάς.

Έτι δεόμεθα, υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών, και ελεήσαι ημάς.

Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν˙ και ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα, επί ταις αμαρτίαις ημών, και ελέησον ημάς. Ελεήμων γαρ και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις ,και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο ιερεύς ποιεί μικράν Απόλυσιν.

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι. Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού Μητρός˙ των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων˙ των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων (του αγίου του Ναού)˙ των αγίων ενδόξων μαρτύρων Κικιλίας, Βαλλεριανού και Τιβουρτίου˙ των αγίων και Δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (του αγίου της ημέρας, ου την μνήμην επιτελούμεν) και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Των Χριστιανών ασπαζομένων την εικόνα των Αγίων, ψάλλονται τα παρόντα Τροπάρια.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Πάντων προστατεύετε σοφοί, η σεπτή τριάς των μαρτύρων, των προστρεχόντων αεί, πίστει παμμακάριστοι υπό την σκέπην υμών, των εν νόσοις κινδύνων τε, δεινών ψυχοφθόρων, βλάβης εκ δαιμόνων τε και εκ μαγείας πικράς, βλάβης εκ φρενών και παντοίας, νόσου ανιάτου˙ υγείαν, πάσι παναοίδιμοι βραβεύετε.

Πάντες καταφεύγοντες αεί, σκέπη τε υμών τη αγία, ώ Κικιλία σεμνή, Βαλλεριανέ σοφέ συν Τιβουρτίω κλεινώ˙ εν νυκτί, εν ημέρα τε, ερήμω και πόλει, όρεσι, θαλάσση τε και εν αέρι ομού. Πάντες τους προστάτας υμνούμεν, τους υμών, Τριάδα την θείαν, ίλεων γενέσθαι απειργάσασθε.

Ήχος πλ. δ’.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς ,από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β’.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού˙ φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Ο ιερεύς.

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…