Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

να ακούς, να ζεις, να νοείς, να κατα-νοείς

025
- Γέροντα είναι πολλές οι φορές που τα λόγια των αγίων, των ασκητών, των πατέρων της ερήμου δεν βρίσκουν τόπο μέσα μου! Φαίνονται σκληρά, ακατόρθωτα, δύστροπα!
Ο γέροντας με κοίταξε χαμογελώντας και μου είπε :
-Έλα πάμε και θα δεις !Μερικά πράματα πρέπει να τα ζεις, να περπατάς, να αγωνιστείς για να τα συναντήσεις , να ιδρώσεις! Περπατήσαμε για ώρες, κουράστηκα μα ο γέροντας επέμενε να περπατήσουμε, τον άκουσα     υπ-άκουσα! Λέγαμε την ευχή στο δρόμο!
Η διαδρομή από την Κερασιά στη Μεγίστη Λαύρα είναι μεγάλη. Ήταν όμως ξεκούραστη. Στην διαδρομή θυμήθηκα για αυτόν τον γέροντα ασκητή που φώλιαζε στις αετοφωλιές εκείνων των βράχων που στέκονταν από πάνω μας! Το είπα στον γέροντα… και αυτός σταμάτησε, με κοίταξε στα μάτια και είπε:
-Πρέπει να είσαι στον δρόμο και να περπατάς, αν περπατάς θα φτάσεις μια μέρα σε όλα αυτά τα οποία άκουσες, θα τα ζήσεις. Πρέπει να εμπιστεύεσαι όλους όσους ταξίδεψαν πριν από εσένα πάνω σε αυτών τον δρόμο. Να όπως τώρα για όλα αυτά που άκουσες σου επιτρέπεται τώρα και να τα δεις από μακριά. Αν επιτρέψει ο Θεός μπορεί να συναντήσουμε τον γέροντα !
Ο γέροντας μπροστά και εγώ δάκρυζα από πίσω του και ευχαριστούσα τον Θεό, για τον γέροντα μου, για την υπακοή, την ταπείνωση, των κανόνα, τους κόπους, τους λογισμούς, την συνοδοιπορία, τον Δρόμο!
Δεν είδαμε τον γέροντα, δεν είχε σημασία! Ήμασταν στον Δρόμο, στον Δρόμο που πάτησαν άλλοι πριν από εμάς και τον κάνανε ομαλό, πλακόστρωτο, ά-σφαλτο για την πνευματική μας ζωή….

Δημοφιλείς αναρτήσεις