Παρακλητικός Κανών ΠΑΝΑΓΙΑΣ τοῦ ΚΑΖΑΝ εἰς ἀσθένειαν παιδίου,
Ἀντ. Μάρκου
Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως
ὁ ρμβ΄ (142) Ψαλμός καί τό Θεός Κύριος μετά τῶν στίχων αὐτοῦ.
Εἶτα τά Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῇ τοῦ Καζάν τῆς Θεοτόκου Εἰκόνι,* ἐν ἐπωδύνῳ ἀσθενείᾳ παιδίου* ὑπάρχοντες, προσπίπτομεν ἐν πίστει πολλῇ·* Δέσποινα βοήθησον* ἐκβοῶντες ἐν τάχει,* τήν ὑγείαν δώρησον* τῷ νοσοῦντι Σου δούλῳ·* Σέ γάρ μητέρα ὁμολογοῦμεν, Ἀγαθή,* καί τῇ Σῇ σκέπῃ,* ὡς νήπια σπεύδομεν.
Δόξα.
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῇ σεπτῇ Σου Εἰκόνι τοῦ Καζάν νῦν προσπίπτομεν,* κλίνοντες τό γόνυ, Παρθένε,* τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος·* δεόμενοι ἀντιλήψεως, Ἁγνή,* πρεσβείαις πρός Υἱόν Σου καί λιταῖς·* ἵνα τύχωμεν, Κυρία, τῆς παρ’ Αὐτοῦ* πλημελημάτων ἀφέσεως.* Δόξα τοῖς μεγαλείοις Σου, Σεμνή,* δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου,* δόξα ὑπερβαλόντως, Κόρη, τῇ δυναστείᾳ Σου.
Καί νῦν.
Ὅμοιον.
Ὡς μητέρα, Κυρία, Σύ γινώσκεις τόν κίνδυνον,* ὅνπερ διατρέχουσι τέκνα* ἀσθενοῦντα τῶν δούλων Σου·* διό καί Σοί προσπίπτομεν, Ἁγνή,* αἰτούμενοι τήν ῥῶσιν τῶν ψυχῶν* καί τῶν σωμάτων ἀνάψυξιν, πυρέτου* τήν θέρμην ἀπελαύνουσα.* Σπεῦσον οὖν δεόμεθα, Σεμνή,* πρόφθασον Σύ, Καζάνσκαγια,* ῥῦσαι ἀπό κινδύνων* ἀσθενοῦντα τεκνία Σου.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς ἐν τοῖς Θεοτοκίοις· ΑΝΤΩΝΙΟΥ.
ᾨδή α΄.
Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ὡς μήτηρ καλλίγονος, Μαριάμ,* Θεόν ἡ τεκοῦσα* ἐνδημήσαντα ἐν σαρκί,* κατάπαυσον τόν πυρετόν παιδίοις* καί θείαν δρόσον ἐπόμβρισον ἄνωθεν.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Σεπτή Σου Εἰκόνι μετά σπουδῆς* προσφεύγομεν, ὅπως* ὑγείαν λάβομεν ταῖς ψυχαῖς* καί σώμασι τοῖς ἀπαλοῖς, Παρθένε,* τῶν ἀσθενούντων νηπίων καί ἄνεσιν.
Δόξα.
Ὡς πάλαι ἐδώρισας τοῖς τυφλοῖς* τό φῶς τῶν ὀμμάτων* εὑρεθεῖσα ἐν τῷ Καζάν,* οὕτω νῦν ἐλέησον, Κόρη,* καί ἀσθενείας τούς παῖδας ἀπάλλαξον.
Καί νῦν.
Ἀνάψυξιν δώρησαι ἐν παντί,* Καζάνσκαγια Μῆτερ* Θεοπόθητε, τοῦ Χριστοῦ,* τό δῶρον δωρίζουσα ὑγείας* τοῖς τρυχομένοις παισί καί νηπίοις τε.
ᾨδή γ΄.
Οὐρανίας ἁψίδος.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Τῆς μορφῆς Σου τῆς θείας* τῷ ἐν Καζάν ἐκτυπώματι,* σπεύδομεν οἱ ἐν ἀσθενείαις* ταῖς τῶν παιδίων ὑπάρχοντες·* αὐτῷ γάρ δέδοκας* πλουσίαν τήν Σήν χάριν,* ἥν ἡμῖν ἐπόμβρισον,* Παντοβασίλισσα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἴδε, Κόρη Ἁγία,* τούς τῇ Εἰκόνι Σου σπεύδοντας* καί ἀσθενειῶν τά παιδία* δεινῶν ἀπάλλαξον,* τούς τῇ Σῇ χάριτι* γονυκλινῶς αἰτουμένους·* πρόφθασον καί φρούρησον* ταῦτα πρεσβείαις Σου.
Δόξα.
Ἐν ἀγκάλαις κρατοῦσα* τόν Σόν Υἱόν, Δέσποινα,* ὄμματι ἱλαρῶς γαληνίῳ* προσβλέπεις ἄνωθεν* ἐπί τά τέκνα ἡμῶν* τά ἀσθενοῦντα, Κυρία,* νόσον τήν ἐπώδυνον* ἀποδιώκουσα.
Καί νῦν.
Ναῷ θείῳ Σου πάντες* οἱ ἀσθενείᾳ τρυχόμενοι,* σπεύδομεν αἰτούμενοι θείας* Σῆς ἀντιλήψεως,* ἐπί τά τέκνα ἡμῶν,* ἄδολα νήπια, Μῆτερ·* πάντας οὖν ἐλέησον,* ὡς οὖσα εὔσπλαγχνος.
Διάσωσον,* τούς Σοί προσπίπτοντας, Μητροπάρθενε Κόρη·* εἰκόνι Σου γάρ τῇ σεπτῇ* ἐπισκιάζει ἀφθόνως ἡ Σή χάρις.
Ἀπάλλαξον* ἀσθενειῶν τούς τιμῶντας* καί δοξάζοντας τήν Γέννησιν Υἱοῦ Σου,* Κεχαριτωμένη,* δυνάμει Σου τῇ θείᾳ.
Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τά ἄνω ζητῶν.
Καζάν τῇ σεπτῇ* Εἰκόνι νῦν προσπίπτομεν,* οἱ ἐν νόσοις δεινοῖς* παιδίων τυραννούμενοι* καί δι’ αὐτῆς αἰτούμεθα* τῆς Θεοτόκου τό ἄμετρον ἔλεος* καί τήν ταχεῖαν Ταύτης συνδρομήν* καί τήν βεβαίαν Αὐτῆς ἀντίληψιν.
ᾨδή δ΄.
Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἡ τήν φλόγαν βαστάσασα* πειρασμοῦ τοῦ Πάθους Υἱοῦ Σου, Δέσποινα,* πυρετοῦ τήν φλόγαν δρόσισον,* νόσον καταργοῦσα τήν ἐπώδυνον.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἀσθενείας ἀπάλλαξον,* πόνου ψυχικοῦ καί κινδύνου τε* τά παιδία τῶν τιμώντων Σου* τήν ὑπερφυή Υἱοῦ Σου Γέννησιν.
Δόξα.
Ὕμνον καί τήν δέησιν* τήν πρός Σέ, Παρθένε, μή ὑπερίδης μου,* ἀλλά σπεῦσον ὡς φιλόστοργος,* Ἄνασσα, καί ἐλέησον τούς κάμνοντας.
Καί νῦν.
Τῇ τιμίᾳ Ἐσθῆτι Σου* βρέφη καί παιδία, ἄδολα νήπια* καί ἐφήβους, Κόρη, σκέπασον* καί ὑγείαν οὐρανόθεν ἐπιβράβευσον.
ᾨδή ε΄.
Φώτισον ἡμᾶς.
Δέσποτα Χριστέ, ἐλέησον τούς δούλους Σου.
Ἆρον τό βαρύ* ἀσθενείας ἄλγος, Κύριε,* τῆς Μητρός Σου ἐπικαπτόμενος Σωτήρ* ἱκεσίαις καί τούς παῖδας περιφρούρησον.
Δέσποτα Χριστέ, ἐλέησον τούς δούλους Σου.
Νεῦσον πρός ἡμᾶς* φιλανθρώπως πᾶσι, Κύριε,* μεσιτείᾳ τῆς Πανάγνου καί λιταῖς,* τοῖς παιδίοις ἐπομβρίζων θείαν ἄνεσιν.
Δόξα.
Δέχου τάς λιτάς* τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Σου,* σύν αὐτοῖς δέ καί Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ* καί ὑγείαν τοῖς παιδίοις ἐπιβράβευσον.
Καί νῦν.
Ὥσπερ πελεκάν* τῷ Σῷ αἵματι τά τραύματα* Σῶν τεκνίων ἐθεράπευσας, Χριστέ,* εἰς ζωήν καθοδηγήσας τήν οὐράνιον.
ᾨδή στ΄.
Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Παντοίων τε* νόσων ψυχῆς ἀπάλλαξον* καί τοῦ σώματος τραυμάτων, Παρθένε·* τῇ τοῦ Καζάν γάρ τῇ Εἰκόνι προσπίπτων,* τήν παρά Σοῦ αἰτοῦμαι βοήθειαν* ἐπί τοῖς τέκνοις τοῖς ἐμοῖς* καί τοῖς ἐκγόνοις,* ἀνάργυρε Γιάτρισσα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἐπήρθη* τῆς Σῆς Εἰκόνος ἡ χάρις* ὑπεράνω τῶν νεφελῶν, Θεοτόκε,* καί τῶν ἰάσεων ὕδωρ ὀμβρίζει* καί γλυκασμόν οὐρανίου χρηστότητος* τοῖς ἀνυμνοῦσιν εὐσεβῶς* τό τοῦ τόκου Σου μέγα μυστήριον.
Δόξα.
Εἰρήνευσον* τήν ψυχήν μου, Παρθένε,* καί ὑγείαν τοῖς ἐκγόνοις παράσχου·* Σύ ἰατρός ἀσθενῶν εἶ καί ῥύστης* ἀπό παθῶν πανωλέθρων καί θλίψεων·* ὡς Μήτηρ γάρ τοῦ Ποιητοῦ* καί ποιεῖς ὅσα θέλεις καί δύνασαι.
Καί νῦν.
Ναῷ Σου* τῷ παντίμῳ, Κυρία,* προσφυγόντες οἱ πιστοί Σοί βοῶμεν·* ἡμῶν τούς παῖδας καί τά τέκνα ἐκ νόσων* ἀνθρωποφθόρων παντοίων ἀπάλλαξον* καί περισκέπασον αὐτά* τῇ τῆς χειρός Σου δυνάμει, Καζάνσκαγια.
Διάσωσον,* τούς Σοί προσπίπτοντας, Μητροπάρθενε Κόρη·* εἰκόνι Σου γάρ τῇ σεπτῇ* ἐπισκιάζει ἀφθόνως ἡ Σή χάρις.
Ἀπάλλαξον* ἀσθενειῶν τούς τιμῶντας* καί δοξάζοντας τήν Γέννησιν Υἱοῦ Σου,* Κεχαριτωμένη,* δυνάμει Σου τῇ θείᾳ.
Κοντάκιον.
Ἦχος γ΄.
Τήν ὡραιότητα.
Γεωργίου Ἀποστολάκη, τοῦ ἀπό Δικαστῶν.
Σεπτήν Εἰκόνα Σου,* Ῥωσίας καύχημα* τιμῶμεν, Δέσποινα,* καί ἀναμέλπομεν* ᾠδάς καί ὕμνους, Ἀγαθή,* πρεσβείας Σου ἐξαιτοῦντες·* πᾶσι γάρ θαυμάσια* ἐκτελεῖ Σόν ἐκτύπωμα,* προσαγορευόμενον* παρά Ῥώσων Καζάνσκαγια·* καί νῦν ὑπέρ ἡμῶν ἐκδυσώπει* τόν Υἱόν Σου, Πανάχραντε.
Προκείμενον. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ.
Στ. Ἄκουσον, Θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὗς Σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός Σου καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου.
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
(Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετά σπουδῆς εἰς τήν Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καί εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον Ζαχαρίου καί ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ. Καί ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τόν ἀσπασμόν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καί ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καί ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καί εἶπεν· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδού γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνή τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τά ὦτά μου, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καί μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου. Καί εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμά μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα Αὐτοῦ. Ἔμεινε δέ Μαριάμ σύν αὐτῇ, ὡσεί μῆνας τρεῖς καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα. Ἦχος β΄.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν μονάδι,* ἐξάλειψον τά πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων,
Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τά πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄.
Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Τῆς Εἰκόνος, Πάνσεμνε,* τῆς τοῦ Καζάν θείαν χάριν,* τήν ἡμᾶς καλύπτουσαν* ἀπό πάσης θλίψεως καί κακώσεως,* μή στερεῖς, Ἔνδοξε,* τούς τῆς ἁμαρτίας* τῇ πληθῇ τῷ ἄχθει κύπτωντας* πρός τήν γῆν καί ἄνω μή θρώσκοντας·* διό καί ἁμαρτάνοντες* οὐδόλως παρρησίαν νῦν ἔχομεν· πλήν Σύ πάντας σκέπε* ἡμᾶς τούς καταφεύγοντας πρός Σέ* καί αἰτουμένους, Πανύμνητε,* τήν τῶν παίδων φύλαξιν.
ᾨδή ζ΄.
Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἐν ἀγκάλαις κρατοῦσαν* καθορῶντες Σε, Κόρη,* Χριστόν τόν Κύριον,* πιστῶς Σοι ἐκβοῶμεν,* τούς ἐκγόνους περίσκεπε* ἀπό κινδύνων ζωῆς, Μητροπάρθενε.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Σοί κραυγάζομεν, Κόρη,* ἔκτεινον Σήν Σκέπην* καί σῷα τήρει ἀεί* τά ἔκγονα καί τέκνα* ἀπό κινδύνου παντός,* ἵνα βοῶμεν Χριστῷ·* ἀεί εὐλογητός εἶ.
Δόξα.
Δέχου τάς τῶν Νηπίων* ὑπέρ Χριστοῦ θανόντων* καί τῶν μητέρων αὐτῶν τήν ἱκέσιον* καί ἱκετήριον φωνήν* καί τούς παῖδας, Σεμνή, περιφρούρησον.
Καί νῦν.
Ἴδε ἐπί τόν πόνον* τόν ἀγωνιώδη* τῶν θλιβομένων γονέων, Καζάνσκαγια,* τήν θεραπείαν τῶν αὐτῶν* τέκνων δωρίζουσα τούτοις καί ἄνεσιν.
ᾨδή η΄.
Τόν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Σκέπε τά τέκνα* τῶν ἱκετῶν Σου, Παρθένε,* τῶν πλουτούντων Σήν θείαν Εἰκόνα* τεῖχος ἀσφαλείας* καί γέρας ἀφθαρσίας.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἄνασσα Κόρη,* τῇ τοῦ Καζάν Σῇ Εἰκόνι* προσπίπτοντες οἱ πιστοί ἀναβοῶμεν·* σκέπασον τεκνία* ἡμῶν παντός κινδύνου.
Δόξα.
Ἄχραντε, σπεῦσον* καί θεραπείαν παιδίοις* τοῖς ἀσθενοῦσι ἐπιβράβευσον ταχέως,* ὡς τοῦ Παντεπόπτου* φιλεύσπλαχνος Μητέρα.
Καί νῦν.
Οἶδας τραυμάτων* καί πικροτάτων παθῶν μου* τό ἐπάναγκες ἰάσεως, Κυρία·* ὅθεν δώρησόν μοι* θαυμάτων Σου μερίδα.
ᾨδή θ΄.
Κυρίως Θεοτόκον.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Οἱ νόσοις ἐπωδύνοις* ὀχλούμενοι σωμάτων* καί τῶν ψυχῶν, παῖδες τῇ Κόρῃ νῦν δράμωμεν·* καί γάρ παρέχει ἰάσεις* πᾶσι τοῖς χρήζουσι.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ὕμνου περατωθέντος* ἱκετηρίου, Κόρη,* αὐτόν προσδέχου καί ἴασιν δώρησαι* τοῖς πάσχουσι ἀπό δεινῶν* νόσων παιδίων, νηπίων ἐφήβων τε.
Δόξα.
Μαρία Θεοτόκε,* Καζάνσκαγια Κυρία,* τοῦ ταπεινοῦ Σου ἱκέτου ἐπάκουσον* ἐκδεχομένη τόν αὐτοῦ* ἄτεχνον ὕμνον, πλήν τοῦτον ἐλέησον.
Καί νῦν.
Ὑψόθεν, Θεοτόκε,* ἐκτείνασα Σήν χεῖραν* ἐπί τά τέκνα ἡμῶν, περιφρούρησον* ζωάς ἀδόλους καί ψυχάς* καί πρός Υἱόν Σου αὐτά καθοδήγησον.
Μεγαλυνάρια.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς,* μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον,* τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον* καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.* Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ* καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ,* τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν,* τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Εἰκόνι Σου τῇ θείᾳ τῇ τοῦ Καζάν,* προσπίπτομεν, Κόρη,* οἱ ἐν θλίψεσι τῆς ψυχῆς* καί ἐν πολύ τῷ πόνῳ τρυχόμενοι, Παρθένε,* αἰτούμενοι Σήν θείαν* ἡμῖν ἀντίληψιν.
Ταῖς τῶν Ἀναργύρων σεπταῖς λιταῖς* ὁμοῦ τοῦ Λουκᾶ τε* Ἰατροῦ καί Θαυματουργοῦ,* σκέπασον τά βρέφη* παιδία καί ἐφήβους* ἐκ τῆς μανίας, Μῆτερ,* τοῦ πολεμήτορος.
Ὁμοῦ Παντελεήμονι τῷ σεπτῷ* δεήθητι, Κόρη,* πρός τόν Κύριον τῆς ζωῆς,* ἵνα τοῖς παιδίοις παράσχει εὐζωΐαν,* ἀπαλλαγήν ἐκ νόσων,* ὑγείαν μένουσαν.
Πρεσβείαις τε τοῦ θείου Στυλιανοῦ,* φύλακος τῶν παίδων* δωρηθέντος παρά Θεοῦ,* χαρίζεται παιδίοις* Χριστός ὁ Ζωοδότης,* ὑγείαν ἐν τῷ βίῳ* ψυχῆς καί σώματος.
Χαράλαμπες Πάτερ τήν λοιμικήν* νόσον τήν τῶν παίδων* ἀπειλοῦσαν νέαν ζωήν,* κατάργησον δυνάμει τῶν θείων πρεσβειῶν σου* πρός Ἰατρόν τόν μόνον* Χριστόν ὑπάρχοντα.
Τό Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ ἤ τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας. Καί κλείομεν μετά τοῦ·
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί,* Πρόδρομε Κυρίου,* Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς,* οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου,* ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό Τρισάγιον καί τά Τροπάρια ταῦτα.
Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε,* ἐλέησον ἡμᾶς,* πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες,* ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ,* οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν·* ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς,* ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν.* Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα,* μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν·* ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος* καί λύτρωσαι ἡμᾶς* ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.* Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν* καί ἡμεῖς λαός Σου,* πάντες ἔργα χειρῶν Σου* καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν,* εὐλογημένη Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσωμεν,* ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων·* Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Εἶτα ὁ Ἱερεύς τήν Ἐκτενῆ Δέησιν, ἡμῶν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν Κύριε ἐλέησον. Ὑπό τοῦ Ἱερέως Ἀπόλυσις. Καί τῶν Χριστιανῶν ἀσπαζομένων τήν Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί χριομένων δι’ ἁγίου ἐλαίου, ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος β΄.
Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τούς προσπίπτοντας πιστῶς,* τῇ Σῇ πανυπερτίμῳ Εἰκόνι,* τῇ τοῦ Καζάν, τῇ σεπτῇ,* ῥύου πάσης θλίψεως καί περιστάσεως·* τῶν παθῶν δέ διάλυσον* τόν σάλον, Παρθένε,* ἅπασι παρέχουσα χάριν σωτήριον·* Σύ γάρ τῶν Ὀρθοδόξων ὑπάρχεις* καί πιστῶν ἁπάντων προστάτις,* οἷα θεία Μήτηρ τοῦ Παντάνακτος.
Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα πρόσδεξαι* τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου* καί λύτρωσαι ἡμᾶς* ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Ἦχος β΄.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς Σέ ἀνατίθημι,* Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.
Στίχοι·
Ἀντώνιος ἔγραψεν Ναταλίας χάριν
τόνδε ἱκετήριον τῇ Μητρί τοῦ Λόγου,
αἰτούμενος ὑπέρ αὐτῆς τό ἔλεος Κυρίου,
ἅμα ὑγείαν σταθηράν καί ἐν πᾶσι εὐλογίαν.
