Ό,τι κι αν συμβεί στον ταπεινό, ευθύς καταφεύγει στην προσευχή και όλους τους θεωρεί ευεργέτες.

Είπε ο Αββάς Ζωσιμάς: Ό,τι κι αν συμβεί στον ταπεινό, ευθύς καταφεύγει στην προσευχή και όλους τους θεωρεί ευεργέτες. Αλλά εμείς ξεστρατίσαμε απ' τον δρόμο της αλήθειας και απ' την καθοδήγηση των αγίων και θέλουμε να χαράξουμε καινούργιο δρόμο για τον εαυτό μας, σύμφωνα με τα πονηρά μας θελήματα. 

Αντίθετα, ειν΄η ψυχή μου ησυχασμένη και ήρεμη, σαν βρέφος θηλασμένο στη μάνα του κοντά.

Ψαλμός 130 

Κύριε δεν περηφανεύτηκε η καρδιά μου ούτε υπεροψία είχε το βλέμμα μου. Δεν καταπιάστηκα με πράγματα μεγάλα ούτε με εκείνα που με ξεπερνούν. Αντίθετα, ειν΄η ψυχή μου ησυχασμένη και ήρεμη, σαν βρέφος θηλασμένο στη μάνα του κοντά. είναι η ψυχή μου σαν το βρέφος το χορτάτο .

Έλπιζε, Ισραήλ στον Κύριο από τώρα και παντοτινά.

Όταν η ψυχή ταράζεται από οργή, ή θολώνεται από μέθη, ή ενοχλείται από φοβερή λύπη, δεν μπορεί ο νους να κρατήσει τη μνήμη του Κυρίου Ιησού

61. Όταν η ψυχή ταράζεται από οργή, ή θολώνεται από μέθη, ή ενοχλείται από φοβερή λύπη, δεν μπορεί ο νους να κρατήσει τη μνήμη του Κυρίου Ιησού, ακόμη και αν κανείς τον βιάζει. Γιατί όπως είναι σκοτισμένος από την σκληρότητα των παθών, χάνει την πνευματική του αίσθηση. Γι' αυτό η επιθυμία της ευχής δεν έχει πού να τυπώσει τη σφραγίδα της, ώστε ο νους να διατηρεί αλησμόνητα τα λόγια της ευχής, επειδή η μνήμη της διάνοιας σκληραίνει από την ωμότητα των παθών. Αν όμως η ψυχή είναι ελεύθερη από αυτά τα πάθη, ακόμη και αν για λίγο λησμονήσει το ποθούμενο όνομα, αμέσως ο νους μεταχειρίζεται την ενεργητικότητά του και ξαναπιάνει γερά το πολυπόθητο εκείνο και σωτήριο θήραμα. Γιατί τότε η ψυχή έχει την ίδια τη θεία χάρη που μελετά και κράζει μαζί της το «Κύριε Ιησού», όπως μια μητέρα διδάσκει στο βρέφος της το όνομα «πατέρα» και το επαναλαμβάνει μαζί του μέχρις ότου το συνηθίσει να φωνάζει «πατέρα» ακόμη και όταν κοιμάται, αντί να λέει ο,τιδήποτε άλλο από αυτά που συνηθίζουν τα βρέφη. Γι' αυτό ο Απόστολος λέει: «Έτσι και το Πνεύμα μάς βοηθεί και μας στηρίζει στην ασθένειά μας· γιατί δε γνωρίζομε τι να προσευχηθούμε όπως πρέπει, αλλά το ίδιο το Πνεύμα μεσιτεύει για χάρη μας και μας εμπνέει στεναγμούς που δεν εκφράζονται με λόγια»(Ρωμ. 8, 26). Επειδή εμείς είμαστε νήπια απέναντι στην τελειότητα της προσευχητικής αρετής, έχομε πάντοτε ανάγκη από τη βοήθεια του Πνεύματος, το οποίο με την ανέκφραστη γλυκύτητά Του συγκεντρώνει και γλυκαίνει όλους τους λογισμούς μας και μας κατευθύνει ώστε να κινηθούμε με ολόκληρη τη διάθεσή μας στη μνήμη και την αγάπη του Θεού και Πατέρα μας. Γι' αυτό, όπως πάλι λέει ο θεσπέσιος Παύλος, με την παρακίνηση του Αγίου Πνεύματος, όταν Αυτό μας διδάσκει να ονομάζομε ακατάπαυστα το Θεό Πατέρα, λέμε: «Αββά, Πατέρα»(Ρωμ. 8, 15).

Άγιος Διάδοχος επίσκοπος Φωτικής

Τί πρέπει να φυλάξω, για να ευαρεστήσω το Θεό;

Ερώτησε κάποιος τον αββά Αντώνιο: 

- Τί πρέπει να φυλάξω, για να ευαρεστήσω το Θεό;

Και ό γέρων αποκρίθηκε: 

- Φύλαξε όσα σου παραγγέλλω και όπου πηγαίνεις, έχε πάντοτε το Θεό εμπρός στους οφθαλμούς σου, και για ότι πράττεις έχε τη μαρτυρία από τις άγιες Γραφές και από όποιον τόπο μένεις να μη μετακινείσαι γρήγορα. Αυτά τα τρία να φυλάξεις και να σωθείς.