«Άσχημα νέα για εμβολιασμένους - Το ADE ενισχύει τη νόσηση από Δ» - Να σταματήσουν οι μαζικοί εμβολιασμοί

ΠΗΓΉ:ΕΔΩ

Κ.Αρβανίτης: «Άσχημα νέα για εμβολιασμένους - Το ADE ενισχύει τη νόσηση από Δ» - Να σταματήσουν οι μαζικοί εμβολιασμοί

Tα αποτελέσματα μιας γαλλικής έρευνας η οποία αναφέρεται στους κινδύνους των μαζικών εμβολιασμών και δημοσιεύτηκε στο journalofinfection σχολιάζει ο διδάκτωρ Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Αρβανίτης.

Η μελέτη αναφέρει πως ειδικά με την παραλλαγή δέλτα, υπάρχει πιθανότητα μια μόλυνση που εμφανίζεται μετά τον εμβολιασμό να οδηγήσει σε σοβαρές επιπτώσεις. Με τους Γάλλους επιστήμονες να προειδοποιούν για τον πιθανό κίνδυνο μαζικών εμβολιασμών μέσω της λεγόμενης αύξησης εξαρτώμενης από αντισώματα (ADE), δηλαδή μέσω αντισωμάτων που ενισχύουν την μόλυνση.

Όσα αναφέρει ο Κ.Αρβανίτης για την μελέτη:

«ΝΕΑ ΜΕΛΕΤΗ ΦΕΡΝΕΙ ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΥΣ.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΤΗΝ ΝΟΣΗΣΗ (ADE)

ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΗΝ ΝΟΣΗΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΔΕΛΤΑ.

ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΙΟΥ (της WUHAN)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Μετά από ένα εμβόλιο (γενικώς, όχι μόνο στα παρόντα), υπάρχει η πιθανότητα να παραχθούν 2 είδη αντισωμάτων:

1) Εξουδετερωτικά αντισώματα. Είναι αυτά που εννοεί ο πολύς κόσμος, όταν ακούει την λέξη "αντισώματα". Αυτά προσκολλώνται σε κάποια σημεία του εισβολέα, τα μπλοκάρουν και εμποδίζουν την σύνδεση του με τα κύτταρά μας.

Έτσι αυτός δεν μπορεί να μας βλάψει και τελικώς αποβάλλεται από τον οργανισμό μας, άπραγος.

2) Ενισχυτικά αντισώματα. Αυτά πάνε και προσκολλώνται σε καποια σημεία του εισβολέα, που όχι μόνο δεν εμποδίζουν, αλλά διευκολύνουν κιόλας την πρόσδεση του εισβολέα στα κύτταρά μας και έτσι ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ την νόσηση, την κάνουν βαρύτερη!

Για συντομία θα χρησιμοποιούμε για αυτόν τον τύπο νόσησης, τον διεθνή όρο ADE (Antibody Dependent Enhancement - Αντισωματοεξαρτώμενη Ενίσχυση).

Οταν πρωτο-κυκλοφόρησε το εμβόλιο της Pfizer, στο ενημερωτικό της δελτίο, στην παράγραφο 8.4.3 με τίτλο:

3) Ενίσχυση νόσου από το εμβόλιο - (σσ. αυτό είναι το ADE, που είπαμε) ανέφερε τα εξής:

"Τα διαθέσιμα στοιχεία δεν υποδεικνύουν κίνδυνο νόσου ενισχυμένης από το εμβόλιο και αντιθέτως προτείνουν την αποτελεσματικότητα κατά της σοβαρής νόσου, κατά την διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης. Ωστόσο ο κίνδυνος νόσου ενισχυμένης από το εμβόλιο με την πάροδο του χρόνου, σχετιζόμενη με την φθίνουσα ανοσία, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ."

Για όποιον γνωρίζει την ιατρική "γραφή και ανάγνωση", αυτό ήταν ένα καμπανάκι.

Σήμερα πια, δεν παραμένει και εντελώς άγνωστος ο κίνδυνος για ADE...

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Μία άλλη σχετικά πρόσφατη μελέτη, από τους Li et al. (Cell 184 :4203–4219, 2021) έδειξε ότι τα αντισώματα που ενισχύουν την νόσηση κατευθύνονται προς ένα συγκεκριμένο σημείο της ακίδας του SARS-Cov-2, όπου συνδέονται μαζί του, τροποποιώντας έτσι την διαμόρφωση της ακίδας και κάνοντας την πιο ικανή να προσκολλάται στα κύτταρά μας, διευκολύνοντας έτσι την είσοδο του ιού μέσα στα κύτταρα μας!

Εκείνη όμως ήταν μία μελέτη που έγινε μόνο με το αρχικό στέλεχος του ιού, (εκείνου της Wuhan) και έδειξε ότι τα ενισχυτικά αντισώματα προκαλούν ενίσχυση της νόσησης in vitro (καλλιέργεια κυττάρων στο εργαστήριο) αλλά όχι και in vivo (σε ζωντανές μαϊμούδες).

ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΛΕΤΗ

ΤΙΤΛΟΣ

"Infection-enhancing anti-SARS-CoV-2 antibodies recognize both the original Wuhan/D614G strain and Delta variants. A potential risk for mass vaccination?"

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

"Τα αντι-SARS-Cov-2 ενισχυτικά αντισώματα αναγνωρίζουν και το αρχικό στέλεχος της Γιουχάν (D614G) και τις παραλλαγές Δέλτα. Ενας δυνητικός κίνδυνος για τον μαζικό εμβολιασμό;" (Δημοσιεύτηκε 9 Αυγούστου 2021)

ΣΚΟΠΟΣ

Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί αν τα βλαπτικά αντισώματα της ADE νόσησης, αναγνωρίζουν και την μετάλλαξη Δέλτα, που έχει πια επικρατήσει πλήρως και τι ακριβώς κάνουν με αυτήν.

Οπότε, για λόγους σύγκρισης, η παρούσα μελέτη αυτή έγινε τόσο με το αρχικό στέλεχος του ιού (εκείνο της Wuhan) όσο και με την μετάλλαξη Δέλτα.

Τελικά η μελέτη έδειξε ότι τα αντισώματα ADE που παράγονται από τον εμβολιασμό με τα σημερινά εμβόλια, αναγνωρίζουν και το αρχικό στέλεχος της Wuhan, αλλά και την μετάλλαξη Δέλτα.

ΟΜΩΣ, υπάρχει μία πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ τους:

- Οσον αφορά στο αρχικό στέλεχος του ιού (Wuhan), το ισοζύγιο μεταξύ εξουδετερωτικών αντισωμάτων και αντισωμάτων ADE ήταν υπέρ των εξουδετερωτικών.

- Αντίθετα, όσον αφορά στην μετάλλαξη Δέλτα, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Για την ακρίβεια είναι πολύ δυσάρεστα. Τα "καλά" αντισώματα (εξουδετερωτικά) που παράγονται μετά από εμβολιασμό έχουν ΜΕΙΩΜΕΝΗ ικανότητα προσκόλλησης στην ακίδα του ιού και εξουδετέρωσης της, ενώ τα "κακά" αντισώματα έχουν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ικανότητα σύνδεσης με την ακίδα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες για πολύ σοβαρότερη νόσηση στους εμβολιασμένους (αντισωματοεξαρτώμενη ενίσχυση της νόσησης - ADE νόσηση).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1) Η ADE νόσηση μπορεί να αποτελέσει θέμα ανησυχίας για εμβολιασμένους, που έκαναν εμβόλιο βασισμένο στο αρχικό στέλεχος του ιού (δηλαδή ΟΛΑ τα παρόντα εμβόλια) όταν αυτοί θα κολλήσουν από μετάλλαξη Δέλτα.

2) Τα εξουδετερωτικά αντισώματα που προκαλούνται από τα εμβόλια έχουν ΜΕΙΩΜΕΝΗ ικανότητα εξουδετέρωσης των ακίδων του στελέχους Δέλτα.

Αυτό μεταφράζεται σε μειωμένη "προστασία" από νόσηση. Ταιριάζει με τα μαντάτα που στέλνει το Ισραήλ, η Αγγλία και άλλες χώρες, που έχει επικρατήσει απόλυτα η Δέλτα και "βλέπουν την προστασία του εμβολίου να εξανεμίζεται μπροστά στα μάτια τους" (όπως δήλωσε Ισραηλινός διευθυντής κλινικής Covid, προ μηνός)

3) Τα βλαβερά αντισώματα ADE έχουν πολύ μεγαλύτερη ικανότητα να ενισχύσουν την νόσηση στην Δέλτα, από όση είχαν με το αρχικό στέλεχος του ιού (Wuhan).

Αυτό μεταφράζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό εμβολιασμένων που θα νοσήσουν βαριά όταν κολλήσουν από μετάλλαξη Δέλτα, εξ αιτίας του ίδιου του εμβολιασμού τους!

Ταιριάζει με τις αναφορές από Ισραήλ και Αγγλία, όπου το 60% των νοσηλευόμενων είναι εμβολιασμένοι.

4) Η μελέτη καταλήγει προτείνοντας τον σχεδιασμό νέων εμβολίων 2ης γενιάς, που να μην προκαλούν ADE νόσηση στους εμβολιασμένους.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Από ότι όλα δείχνουν, η εμφάνιση της μετάλλαξης Δέλτα ήταν μία πολύ καλή εξέλιξη για τους ανεμβολίαστους (αφού είναι πολύ λιγότερο θανατηφόρα από το αρχικό στέλεχος) και ταυτόχρονα πολύ κακή εξέλιξη για τους εμβολιασμένους, όπως δείχνει η παρούσα μελέτη.

Με αυτήν την γνώση που έχουμε πια στα χέρια μας, αναρωτιέμαι πόσο ηθικό είναι να συνεχίζουμε να εμβολιάζουμε κόσμο και κοσμάκη και μάλιστα καταναγκαστικά και εκβιαστικά...»

Εἰκονισματικὴ μόλυνση...

Εἰκονισματικὴ μόλυνση

Ἕνα ἀξιοπερίεργο καὶ πολὺ πρωτόγνωρο γεγονὸς συνέβη προχθὲς τὸ πρωὶ ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸν ἱερὸ ναὸ  Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὴ Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν. Ἄναυδοι ἔμειναν κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ μετὰ ἀπ᾽ ὅσα συνέβησαν ἐνῶ δὲν εἶναι λίγοι οἱ πιστοὶ ποὺ μιλοῦν γιὰ σημεῖο ἢ μήνυμα οὐρανόθεν, καθῶς τὴν ἴδια μέρα λίγους δρόμους παραπάνω, ἦταν προγραμματισμένη συγκέντρωση ἀρνητῶν τοῦ ἐμβολίου στὴν πλατεία Συντάγματος. Τὸ περιστατικὸ ξεκίνησε νωρὶς τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὅταν κλιμάκιο τοῦ ΕΟΔΥ κατέφθασε στὴν ὁμώνυμη πλατεία τῆς Μητροπόλεως μετὰ ἀπὸ πάμπολλες καταγγελίες κατοίκων τῆς περιοχῆς γιὰ κρούσματα ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ. Μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τῆς πολιτικῆς προστασίας ἐτελέσθη ἐξονυχιστικὸς ἔλεγχος στὸν ὁποῖο δεκατέσσερις πιστοί, εἴκοσι εἰκόνες καὶ τριανταπέντε ἁγιογραφίες ἐντο-πίστηκαν θετικὲς στὸν κορωνοϊό. Φαίνεται πὼς ἡ ὑπερμετάδοση ξεκίνησε οὐρανόθεν ἀπὸ τὰ σταγονίδια ἁγιογραφημένων Ἀγγέλων στὸν τροῦλο τοῦ ναοῦ πλάι στὸν Παντοκράτορα - ἐνῶ ἔντονη ἀνησυχία ἔχει προκαλέσει τὸ γεγονὸς πὼς δύο ἀπὸ τὶς ἰοφόρες εἰκόνες ποὺ ἐντοπίστηκαν ἦταν ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος καὶ ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, οἱ ὁποῖοι ὡς γνωστὸν ἀσκήτευσαν στὴν ἔρημο μακρυὰ ἀπ᾽τὸν κόσμο καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἦλθαν σὲ στενὴ ἐπαφὴ μὲ κάποιο κροῦσμα. Οὐδεὶς δὲν μποροῦσε νὰ προσεγγίσῃ ἐπιστημονικὰ τὸ φαινόμενο καθότι ὅλοι οἱ πιστοὶ ἦταν ἐμβολιασμένοι, φορῶντας κανονικὰ τὶς μάσκες τους καὶ τηρῶντας εὐλαβικὰ ὅλα τὰ ἀπαραίτητα μέτρα κατὰ τῆς διασπορᾶς τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ COVID 19.

Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ πὼς ἡ Θεία Λειτουργία ἐτελέσθη προεστῶτος τοῦ σεβασμιοτάτου Ἀρχιεπισκόπου καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, ὁ ὁποῖος μετὰ μεγάλης λύπης καὶ πικρίας ἐδήλωσε πὼς λόγῳ τῆς θανατηφόρου μεταλλάξεως Δέλτα, πέραν ἀπὸ τοὺς ἀνεμβολίαστους πιστούς μποροῦν ἐν δυνάμει καὶ οἱ  Ἅ γ ι ε ς  ε ἰ κ ό ν ε ς  νὰ νοσήσουν καὶ νὰ μεταδώσουν τὸν ἰό. Βάσει πρωτοκόλλου στὸν ἱερὸ ναὸ ἔγινε ἀμέσως ἀπολύμανση ἐνῶ λίγες ὧρες ἀργότερα ξέσπασαν τεράστιες ἐντάσεις μέσα στὴ Μονὴ Πετράκη μόλις ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀνακοίνωσε ὁριστικὰ τὸν  ὑ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ὸ  ἐ μ β ο λ ι α σ μ ὸ  καὶ τὴν  ὑ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ὴ  μ α σ κ ο φ ο ρ ί α  ὅλων τῶν εἰκόνων τῆς χώρας. Ἐδήλωσε ἀκόμη πὼς προέβη στὸ αὐστηρὸ αὐτὸ μέτρο προκειμένου νὰ μὴν κλείσουν ξανὰ οἱ ἱεροὶ ναοὶ καὶ κατέστησε τοὺς ἐφημέριους τῆς ἑκάστοτε ἐνορίας ὑπεύθυνους γιὰ τὸν ἐμβολιασμὸ τῶν εἰκόνων. Ἀκόμη συνέστησε με θέρμη τὴν χρήση διπλῆς μάσκας καὶ τὴν ἐβδομαδιαία διενέργεια self,rapid ἢ PCR test τῶν εἰκόνων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἀλλὰ καὶ ἀπάντων τῶν Προφητῶν, Ἁγίων, Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων καὶ ἐπουρανίων Ταγμάτων ποὺ ἐκτείθενται στὸν πρόναο καὶ ἔρχονται συχνότερα σὲ ἐπαφὴ μὲ τὰ ἄλαλα χείλη τῶν πιστῶν. 

Ὠστόσo μετὰ ἀπὸ λίγες ὧρες ὁ Μητροπολίτης Ἰλίου Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας ἐξέφρασε ἀπὸ τὴν τηλεόραση τὴν ἐπίσημη θέση τῆς Ἐκκλησίας ξεκαθαρίζοντας πὼς ἡ πίστη τῶν Ἑλλήνων ὀρθοδόξων χριστιανῶν δὲν εἶναι διαπραγ-ματεύσιμη καὶ πὼς ἀπὸ τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ καὶ τὴν μασκοφορία ἐ ξ α ι ρ ο ῦ ν τ α ι αὐστηρά οἱ εἰκόνες τοῦ Σ ω τ ή ρ ω ς  ἡμῶν  Ἰ η σ ο ῦ Χ ρ ι σ τ ο ῦ διότι κάτι τέτοιο θὰ ἀποτελοῦσε ὕψιστη βλασφημία, ἀφοῦ μόνο αὐτὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθανασίας καὶ δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ τὸ θεῖο Σῶμα Του νὰ ἀποτελέσῃ μολυσματικὴ ἑστία ἢ πηγὴ κινδύνου γιὰ τοὺς πιστούς. 

Καροῦσος Ἕκτωρ

Αὔγουστος 2021

Ἀθήνα

 

INVIQTA - Official Trailer (Ελληνική Σειρά-Ντοκυμαντέρ Ενημέρωσης, 2021)

ΚΟΡΩΝΟΚΡΑΤΙΑ │ INVIQTA

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ

Κάνοντας χρήση των άρθρων 5 & 14 του Ελληνικού Συντάγματος, η σειρά ¨ INVIQTA¨© θα ασκήσει κριτική με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, έχοντας ως μοναδικό στόχο τη βελτιστοποίηση της στρατηγικής αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης και της πληροφόρησης των συμπολιτών μας.

Οι ομιλητές της σειράς, δεν έχουν ως στόχο να εκφράσουν καμία πολιτική θέση. Δεν είναι υποχρεωτικό όλοι οι ομιλητές να συμφωνούν μεταξύ τους, σε όλα τα θέματα που παρουσιάζονται. Η σειρά και ο δημιουργός αυτής, δεν εκφράζει και δεν παίρνει θέση υπέρ της οποιαδήποτε προσωπικής θέσης των ομιλητών, για άλλα θέματα.

Οι πολιτικές, θρησκευτικές και προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε ομιλητή, δε σημαίνει πως εκφράζουν όλους τους ομιλητές της σειράς. Στόχος είναι η παρουσίαση επιστημονικών δεδομένων, προτάσεων, εύλογων ερωτημάτων, υποθέσεων κτλ. Η εκπόνηση της σειράς έγινε μέσω εθελοντικής έρευνας και ατομικής ανάληψης του οποιοδήποτε χρηματικού κόστους παρουσιάστηκε.

Κανένας από τους ομιλητές ή τους εσωτερικούς συνεργάτες δεν εκφράζει κάποιο αντιεμβολιαστικό κίνημα κι ούτε γίνεται έμμεση ή άμεση προτροπή προς διέγερση ή ανυπακοή. Καμία πληροφορία της σειράς, δεν προσφέρεται ως διάγνωση ή θεραπεία. Κάθε πολίτης οφείλει να κάνει τη δική του έρευνα και να συμβουλεύεται το θεράποντα ιατρό του, για οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζει.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Το παρόν βίντεο, προστατεύεται από τους νόμους 2121/1993 και 4481/2017 περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Δεν επιτρέπεται η οποιαδήποτε αποκοπή, παράφραση, παραποίηση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή οποιονδήποτε άλλο, ή μεταφόρτωση αποσπασμάτων ή ολόκληρων των επεισοδίων της σειράς σε άλλα κανάλια, πλατφόρμες ή παρουσίαση των επεισοδίων χωρίς την γραπτή έγκριση του δημιουργού της σειράς.

Ελεύθερη η αντιγραφή και διαμοιρασμός σε DVD, USBs κτλ, έτσι ώστε να το δούνε συμπολίτες μας οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ελεύθερη η αναπαραγωγή σε πλατείες όπου γίνεται ενημέρωση του κόσμου (πχ. με προτζέκτορα). Ελεύθερη η κοινοποίηση (μέσω copy paste, αντιγραφής- επικόλλησης) σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

Παρακλητικός Κανών εις την Αγίαν και Υπέρτιμον Ζώνην της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ποίημα Ἰωσήφ τοῦ Υμνογράφου

†Εορτάζεται στις 31 Αυγούστου

Εὐλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον 

ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’ ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

εἶτα τά Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ σταυρῷ.
Τῆς Θεοτόκου τῇ Σορῷ νῦν προσδράμωμεν, τῆς πανεντίμου Αὐτῆς Ζώνης σύν δάκρυσιν, ἀπό βαθέων κράζοντες ἐκ μέσου ψυχῆς· Ζώνη πανακήρατε, τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου, λύτρωσαι τούς δούλους σου, πάσης νόσου καί βλάβης, καί λοιμικοῦ θανάτου ἀπειλῆς· εἰς σέ γάρ πᾶσαν, ἐλπίδα ἡμῶν ἀνεθέμεθα.

Δόξα. Τό αὐτό. Καί νῦν. Ὅμοιον.
Ἀρωματίζουσαν πηγήν Σε γινώσκομεν, καί τῇ Σορῷ Σου προσπελάζοντες λέγομεν, ἐν μετανοίᾳ κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα ἀπάλλαξον, δυσωδίας πταισμάτων, μῦρον τό ἀκένωτον, ἀναβλύζουσα πᾶσι, τοῖς ὀχετοῖς Ἁγνή τῆς Σῆς Σοροῦ, ἐν ἧ ἡ Ζώνη ἡ Σή τεθησαύρισται.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Ζώνης με σεπτῆς δυνάμει σῶσον Κόρη· Ἰωσήφ.

ᾨδή α΄. 

Ἦχος πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ.
Ζώνης μοι θείας καί σεπτῆς Σου Πάναγνε, ἐφιεμένῳ ὑμνεῖν, τά θεῖα πελάγη, τῶν θαυμάτων ἄνωθεν, χάριν δώης τῷ δούλῳ Σου, καί ἀχρείῳ ἱκέτῃ, πυρός ὑπέκαυμα πέλοντι, ταῖς ἐξ ἰοβόλου κακώσεσιν.

Ὡς ὑπερτέρα τῶν Ἀγγέλων πέλουσα, Παρθενομῆτορ Ἁγνή, καί οὐρανός θεῖος, μόνη ἐχρημάτισας, τοῦ οὐρανοῦ τανύσαντος, οὕτω Ζώνην Σου θείαν, κατέλιπες ἀδιάφθορον, καί πηγήν χαρίτων τοῖς δούλοις Σου.

Νειλῶα ῥεῖθρα ἐξ αὐτῆς ἀρδεύονται, οἱ προσιόντες πιστῶς, νοσημάτων λύσιν, καί πταισμάτων ἄφεσιν, οἱ πιστοί ἐφαπτόμενοι, τῆς Σοροῦ τῆς ἁγίας, ἐν ἧ σεπτῶς ἀποτίθεται, Ζώνη, τῶν πιστῶν καταφύγιον.

Ἡ τόν Δεσπότην τοῦ παντός πανέντιμε, Ζώνη τῆς μόνης Ἁγνῆς, ἐν κοιλίᾳ ὄντα, βρέφος περιστείλασα, καί χάριν τῶν ἰάσεων, παρ’ Αὐτοῦ δεξαμένη, νέμοις πλουσίως τοῖς δούλοις Σου, τήν τῶν αἰτημάτων ἐκπλήρωσιν.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.
Σωτηρίας λιμένα, τῶν ψυχικῶν Δέσποινα, καί σωματικῶν ἀλγηδόνων, Σέ ἐπιγράφομεν, πάντες οἱ δούλοις Σου, καί τῇ Σορῷ τῆ ἁγία, Ζώνης προσπελάζοντες, ἁγιαζόμεθα.

Μολυσμάτων παντοίων, καί λοιμικῆς θλίψεως, πάσης συμφορᾶς καί κινδύνων, ῥῦσαι τούς δούλους Σου, τούς Σοί προστρέχοντας, καί αἰτουμένοις ἐν πίστει, τήν θερμήν ἀντίληψιν, Κόρη, τῆς Ζώνης Σου.

Ἐλεήμων ὑπάρχεις, καί συμπαθής Ἄχραντε, ὡς τόν  Ἐλεήμονα κόσμου ἀποκηύσασα, δυνάμει Ζώνης Σου, χειμαζομένους Σούς δούλους, ἀσθενείας λαίλαπι, πικρῷ ἀπάλλαξον.

Συνεργόν τόν τεχθέντα, ἐκ Σῆς γαστρός Ἄχραντε, τόν τάς ἀσθενείας τοῦ κόσμου, πάσας ἰώμενον, κατέχεις ὅλον ἐν Σοί, νόσων δυνάμει Σῆς Ζώνης, χαλεπῶν ἀπάλλαξον, Σούς δούλους, Ἄχραντε.

Διάσωσον, ἀπό κινδύνων τούς δούλους Σου Θεοτόκε, τῆ τῆς παντίμου Σου Ζώνης δυνάμει καί χάριτι· ἐν αὐτῆ γάρ καταφεύγομεν ἐν ἀνάγκαις.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τήν Ζώνην τήν Σήν, κεκτήμεθα ὦ Δέσποινα, φρουρόν ἀρρωγόν, ἐν πάσαις περιστάσεσι, τῆ Σορῷ αὐτῆς προστρέχοντες ἀεί καί πίστει κράζοντες, ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, δυνάμει αὐτῆς, ἰσχύει καί χάριτι.

ᾨδή δ΄. Σύ μου ἰσχύς, Κύριε.
Ἐφ’ ἡμῖν νῦν σκιά θανάτου ἐκύκλωσε, καί τοῦ Ἅδου πύλας προσεγγίσαμεν, ἀλλά Σύ Μήτηρ ὡς ἀγαθή, χάριτι Σῆς Ζώνης θαυμάστωσον τά ἐλέη Σου, καί σῶσον τούς ἐν πίστει ἀδιστάκτῳ βοῶντας· τῇ δυνάμει Σου δόξα Πανάχραντε.

Πόνοις δεινοῖς, καί ἀμετρήτοις βαλλόμενοι, τῆ τιμίᾳ Ζώνῃ Σου προσπίπτομεν, τῆ ἀκηράτῳ Μῆτερ Ἁγνή, μεθ’ ἧς διεζώσω, τό πανακήρατον σῶμα Σου, διό τήν καταγίδα, τῆς δεινῆς ἀρρωστίας, καί τά ἄλγη ἐξίασον Δέσποινα.

Τίς ἐξειπεῖν δύναται τά μεγαλεῖα σου, καί σημεῖα, Ζώνη παρακήρατε, τοῖς προσιοῦσί σοι εὐλαβῶς, καί ἐφαπτομένοις, παρέχεις ὡς ἀδιάφθορος· ὅθεν παντοίας λύμης, ἐπηρείας τε πάσης, τῆ δυνάμει σου ῥῦσαι τούς δούλους σου.

Ἡ τόν Θεόν ἔνδον κοιλίας ὑπάρχοντα, Θεοτόκου ἄνθρωπον γενόμενον, καί μή λιπόντα τούς πατρικούς, κόλπους σεπτή Ζώνη, θεοπρεπῶς περιστείλασα, τήν χάριν ἐκομίσω, ἐξ Αὐτοῦ ἰαμάτων, ἥν ἀφθόνως βραβεύεις τοῖς χρήζουσιν.

ᾨδή ε΄. Ἵνα τί με ἀπώσω.
Συνεπάγησαν βέλη, τά τῆς ἀσθενείας μου ἄμετρα πταίσαντα, καί εἰς βυθόν Ἅδου, τόν πανάθλιον συνωθοῦσί με, ἀλλ’οἰκτείρησόν με, ἐλέους οὖσα ἡ Μήτηρ, τῆ δυνάμει τῆς Ζώνης Σου, Ἄχραντε.

Δέχου νῦν τῶν Σῶν δούλων, τάς δεήσεις Πάναγνε τῶν προσφυγόντων Σοι, καί ἐξαιτουμένων, τήν ἀντίληψιν τῆς προστασίας Σου, οἴκτειρον οὖν τούτους, ὡς συμπαθής καί ἐλεήμων, καί ἐκ πάσης κακώσεως λύτρωσαι.

Ὑπό νύκτα τοῦ βίου, θύελλα κατέλαβε πάσης στενώσεως, καί ἐσκότασέ με, ἀσθενείας Παρθένε σκοτόμαινα, ἀλλ’ ἀνάτειλόν μοι, ἀναψυχῆς ἄδυτον φέγγος, τῆς Σῆς Ζώνης δυνάμει καί χάριτι.

Νῦν ἐφ’ ἡμῖν Κόρη, καταιγίδες φέρονται τῶν περιστάσεων, ἡμᾶς συγκαλύψαι, τῆ δικαίᾳ ὀργῇ κατεπείγονται· ἀλλά μή παρίδῃς, δεινῶς ἡμᾶς χειμαζομένους, τῆ δυνάμει Σῆς Ζώνης ἐλπίζοντας.

ᾨδή στ΄. Ἱλάσθητί μοι, Σωτήρ.
Ἁμαρτιῶν νῦν ἡμᾶς, ζάλαι πικρῶς καταιγίζουσι, καί λοιμικῆς συμφορᾶς, χειμάζουσι κύματα, Ζώνη πανακήρατε ἔκχεον σήν χάριν, ἐφ’ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτάνουσι.

Μαρία Μῆτερ Θεοῦ, τό καθαρόν ἐνδιαίτημα, καθάρισον τούς πιστούς, ἐκ νόσων καί θλίψεων, καί τῆς συνεχούσης νῦν, ἀσθενείας ῥῦσαι, τῆ Σῆ Ζώνῃ καταφεύγοντας.

Εἰς πέλαγος ἀχανές, ἀσθενειῶν περικείμεθα, τό πέλαγος δέ τοῦ Σοῦ, αἰτούμεθα Δέσποινα, ἐλέους οἱ τάλαινες, ἵνα ἀναγάγης ἐκ βυθοῦ τοῦ τῆς κακώσεως.

Ἱλάσθητι, Ἀγαθή, τοῖς δούλοις Σου κακῶς πάσχουσι, ἐκ νόσου ὀδυνηρᾶς, καί σφοδρᾶς φλογώσεως, κραταιᾷ δυνάμει δέ, τῆς Σῆς Ζώνης δίδου, τήν ὑγείαν Μητροπάρθενε.

Διάσωσον, ἀπό κινδύνων τούς δούλους Σου Θεοτόκε, τῆ τῆς παντίμου Σου Ζώνης δυνάμει καί χάριτι· ἐν αὐτῆ γάρ καταφεύγομεν ἐν ἀνάγκαις.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Προστασίαν ἐν συμφοραῖς Σέ κεκτήμεθα, καί μεσῖτιν πρός Σόν Υἱόν προβαλλόμεθα, οἱ ταπεινοί ἱκέται Σου Μῆτερ Θεοῦ, καί νῦν πρόφθασον ὡς συμπαθής, εἰς τήν βοήθειαν ἡμῶν, τῆ τῆς Ζώνης Σου χάριτι· τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καί ῥῦσαι πάσης ἀνάγκης, ἵνα ὑμνῶμεν ἀεί, τά θεῖα μεγαλεῖα Σου.

Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ  καί γενεᾷ.
Στ. Το πρόσωπόν Σου λιτανεύσουσι οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Εὐαγγέλιον 

ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα.
Τῆ τῆς πανσέπτου Ζώνης, Παντάνασσα δυνάμει, σῶζε τούς Σούς οἰκέτας, ἀπό παντοίας βλάβης.

Καί νῦν.
Χάριτι καί δυνάμει, τῆς Ζώνης Σου Παρθένε, ἐκ πάσης ἐπηρείας, ἀπάλλαξον Σούς δούλους.

Στιχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ζώνη πανακήρατε, τῆς Παναγίας Παρθένου, σεπτή, ἀδιάφθορε, καί σειρά οὐράνιε, τῶν τιμώντων σε, ἡ τόν Θεόν Λόγον, ἐν κοιλίᾳ ὄντα, ἐνειλήσασα σαρκούμενον, ἐξ Οὖ τήν ἄφθονον, χάριν ἐκομίσω παρέχουσα, τοῖς πάντοθεν προστρέχουσα, καί παραμυθίαν λαμβάνουσιν, ἐκ τῆς ἀκενώτου, πηγῆς σου τῶν θαυμάτων δωρεάν, ἥνπερ πηγάζεις ἑκάστοτε, τοῖς προσκαλουμένοις σε.

ᾨδή ζ΄. Παῖδες Ἑβραίων.
Στῆσον τῶν σάλων τῶν κυμάτων, καί κατεύνασον τήν ζάλην τῶν ἀμέτρων, συμφορῶν καί δεινῶν, ἡμῖν ἐπαναστάσεων, τῶν πεποιθότων Δέσποινα, τῆ δυνάμει τῆς Σῆς Ζώνης.

Ὥσπερ ποτέ αἱμορροοῦσα, ἀψαμένη πιστῶς, κρασπέδων τοῦ Υἱοῦ Σου, κατεξήρανε δεινήν, πληγῆς ῥύσιν αἱμάτων, οὕτω πιστῶς οἱ ψαύοντες, Ζώνης Σῆς παθῶν λυτροῦνται.

Σῶσον Ἁγνή παντοίας λώβης, καί κακώσεως, καί πάσης ἐπηῥείας, τόν προστρέχοντα νῦν, λαόν Σου μετά πόθου, σορῷ τῆς θείας Ζώνης Σου, καί τήν χάριν ἐξαιτοῦντα.

Ὅλην μου πᾶσαν ἐλπίδα, ἀναθέμενον πρός Σέ τήν Θεοτόκον, μή παρίδῃς με νῦν, εἰς βάθη ἀπωλείας, περιπεσόντα Δέσποινα, ἀλλ’ ἀνάστησον καί σῶσον.

Νόσων παντοίων καί κινδύνων, ἐλευθέρωσον Μητρόθεε Σούς δούλους, τούς αἰτοῦντας θερμῶς, χάριν Σῆς θείας Ζώνης, καί τάς αἰτήσεις πλήρωσον, ἵνα πόθῳ Σε ὑμνοῦμεν.

ᾨδή η΄. Ἑπταπλασίως κάμινον.
Κόσμος καθάπερ ἅγιος ἡ Σορός ἀναδέδεικται, Ζώνης τῆς παντίμου, τῆς ἁγνῆς Θεόπαιδος, πηγή τε ἀνέκλειπτος, τῶν ἰαμάτων πᾶσι πιστοῖς, τοῖς μετ’εὐλαβείας, ἐν αὐτῇ προσιοῦσιν, ἐξ ἧς ἄφθονα ῥεῖθρα προχέουσι ζακόρως, τοῖς πίστει προσκυνοῦσιν αὐτήν εἰς τούς αἰῶνας.

Ὀδυνηρῶς στενάζομεν ἀπό κλίνης κακώσεων, καί ἀπό παντοίας νόσου πιεζόμενοι, πρός Σέ τήν Πανάμωμον, τά τῆς καρδίας ὄμματα, ὅλως ἐπασχολοῦντες, θεραπείαν αἰτοῦμεν, δυνάμει τῆς Σῆς Ζώνης, ἥν ἐκ πόθου τιμῶμεν, καί καταλιπαροῦμεν πιστῶς εἰς τούς αἰῶνας.

Ῥᾶνον Σεμνή τήν χάριν Σου, τοῖς δεινῶς ἤδη πάσχουσι, καί κακουχουμένοις ὑπό τοῦ ἀλάστορος, δυνάμει τῆς Ζώνης Σου, τῆς πανολβίου καί χρυσαυγοῦς· καί ἔγειρον ἐκ τάφου ἀπογνώσεως ψάλλειν· οἱ Παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαός ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ἡ κραταιά βοήθεια, καί ἑτοίμη ἀντίληψις, τῶν ἀπηλπισμένων, ἐλπίς ἀκαταίσχυντε, ἐπίσκεψαι κάμνοντας, ὀδυνηρῶς τούς δούλους Σου, κούφισον τό βάρος, τῆς δεινῆς ῥαθυμίας, ἀπέλασον τήν νόσον, τῆς λοιμώδους ἀνάγκης, δυνάμει τῆς Σῆς Ζώνης, Παρθένε Θεοτόκε.

ᾨδή θ΄. Ἐξέστη ἐπί τούτῳ.
Ἰδού τῶν ἰαμάτων ὁ θησαυρός, καί θαυμάτων τό ἄπειρον πέλαγος, δεῦτε πιστοί, πόθῳ ἐξαντλήσατε ἐξ αὐτῆς, τῆς ἀκενώτου χάριτος, ῥῶσιν, εὐλογίαν, ἁγιασμόν, ἐν ἧ πᾶς ὁ προσφεύγων, ἐκ πίστεως εὑρίσκει, τῶν αἰτημάτων δόσιν ἄμισθον.

Ὡραίως διεζώσω παναληθῶς, τήν τό γένος ἡμῶν ὡραΐσασαν μόνην Ἁγνήν, τήν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν, τήν τόν Θεόν χωρήσασαν, ὄντα ἐν κοιλίᾳ σωματικῶς, ἐξ Οὗ τήν ἀφθονίαν, τῆς χάριτος ἐδέξω, τῶν ἰαμάτων, Ζώνη ἄφθορε.

Σημείων καί τεράτων ὠκεανόν, ἀνεδείξω τήν Ζώνην Σου Ἄφθορε, δι’ἧς ἡμῖν, τοῖς διακειμένοις ὀδυνηρῶς, καί θλιβομένοις πάντοθεν, ἐκ τῶν ἀμετρήτων ἁμαρτιῶν, τήν ἴασιν παράσχοις, ψυχῶν τε καί σωμάτων, ὅπως σωθέντες Σέ γεραίρωμεν.

Ἡ Ζώνη Σου ἡ θεία καί φεραυγής, ἀπαστράπτει βολάς Θεονύμφευτε, τῶν ὑπέρ νοῦν, ὄντως καί θαυμάτων ὑπερφυῶν, τοῖς προσιοῦσι πάντοτε, πόθῳ  καί καρδίᾳ εἰλικρινεῖ, δι’ἧς καί νῦν τόν σάλον, πράϋνον Θεοτόκε, τῆς συνεχούσης ἡμᾶς θλίψεως.

Φιλίας με δολίας τοῦ πονηροῦ, καί παθῶν ψυχοφθόρων ἀπάλλαξον, τόν ἐπί Σοί, πᾶσαν τήν ἐλπίδα ὡς κραταιᾷ, Παρθένε ἀνατείνοντα, καί προσφεύγοντα ὅλῃ ψυχῇ, καί πόθῳ καί καρδίᾳ, τήν ἄμεσον αἰτοῦντα, τῶν ἐπταισμένων ἥν μοι δώρησαι.

Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί  παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί  ἐνδοξοτέραν  ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν  ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα μεγαλυνάρια,
Ζώνη πολυτίμητε τῆς Ἁγνῆς, πηγή τῶν θαυμάτων, καί χαρίτων ὁ θησαυρός, σῶσον τούς σούς δούλους, ἀπό παντοίας βλάβης, ὡς τῆς ζωῆς τό σκεῦος, σύ περιζώσασα.

Ζώνη πανακήρατε τῆς Ἁγνῆς, καί Μητρός τοῦ Λόγου, τοῦ Θεοῦ μου παναληθῶς, ῥῦσαι πάσης λώβης καί ψυχοφθόρου πάθους, πάντας τούς ἐν ἀναγκαις, εἰς σέ προστρέχοντας.

Σκέπην καί κραταίωμα τοῖς πιστοῖς, φύλακα καί ῥύστην, τοῖς τιμῶσι πανευλαβῶς, καί μετά ζεούσης, καρδίας προσκυνοῦσι, τήν πάντιμόν Σου Ζώνην, Παρθένε δέδωκας.

Θρόνος ὥσπερ ἅγιος ἡ Σορός, ἔνδον ἐν ἀδύτοις, κατατίθεται ἱεροῖς, Ζώνην ἔνδον σχοῦσα, τῆς μόνης Θεοτόκου, ἐξ ἧς οἱ προσιόντες, ῥῶσιν ἀρύονται.

Λύσιν μοι βραβεῦσαι τῶν δυσχερῶν, καί ἀρίστου κτῆσιν, πανακήρατε τοῦ Θεοῦ, Ζώνη Μητρός Λόγου, δέομαι τῷ σῷ δούλῳ, ἐπικαλουμένῳ τήν σήν ἀντίληψιν.

Δέσποινα καί Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, Σάς ἀχράντας χεῖρας, αἷς ἐβάστασας τόν Θεόν, ἆρον πρός Υἱόν Σου, χάριτι καί δυνάμει, τῆς Ζώνης Σου τῆς θείας, τοῦ οἰκτιρῆσαι ἡμᾶς.

Στέφανον ὑπέρλαμπρον ἡ σεπτή, πιστῶν Ἐκκλησία, περιέθετο εὐαγῶς, τήν θείαν Σου Ζώνην, Παντάνασσα Παρθένε, δι’ ἧς τροποῦται πάντα, ἐχθρῶν φρυάγματα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. 

Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου  καί  τό  ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν  περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς

Ἦχος β΄. Ὅτε  ἐκ  τοῦ  ξύλου.
Πάντας ἡμᾶς οἴκτειρον, Ἁγνή, τούς τήν Σήν ἀκήρατον Ζώνην, προσπτυσσομένους πιστῶς, καί τήν Σήν ἀντίληψιν ἐπιζητοῦντας θερμῶς, καί τῶν νόσων τήν κάκωσιν, ἐκποδών ποιοῦσα, σκέπε καί περίσωζε, ἐξ ἐπηρείας ἐχθρῶν, ῥῦσαι καί φθορᾶς καί κινδύνων, καί ἐπιτυχεῖν τοῦ Υἱοῦ Σου, Βασιλείας, Κόρη, καταξίωσον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

 

Τώρα λοιπόν [αυτό] που δεν το λένε οι αρχιερείς και οι ιερείς το λένε τα δαιμόνια: -Τί φοβηθήκατε τον θάνατο και τρέχετε όλοι εσείς να κάνετε το εμβόλιο;

Συγκλονιστική κατάθεση Ιερομονάχου μετά το... , 29-8-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

Τώρα λοιπόν [αυτό] που δεν το λένε οι αρχιερείς και οι ιερείς  το λένε τα δαιμόνια:

-Τί φοβηθήκατε τον θάνατο και τρέχετε όλοι εσείς να κάνετε το εμβόλιο;

Άρχιμ. Σάββα Αγιορείτου 

 

αν εμβολιαστεί μεγάλος πληθυσμός, δίνεται η δυνατότητα μεταλλάξεων που ουσιαστικά παρακάμπτουν την άμυνά μας και στη συνέχεια, αυτούς για τους οποίους έγινε το εμβόλιο, αυτούς τους ευάλωτους συνανθρώπους μας, να μην μπορούν να τους προστατεύσουμε πια.

Απόσπασμα από την παρέμβαση του κυρίου Δημητρίου Κούβελα στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης κατά της υποχρεωτικότητας των ιατρικών πράξεων.

...Η επιστήμη και η ιατρική είναι πεπερασμένα δεν μπορούν να κάνουν όλους τους ανθρώπους καλά. Δυστυχώς η ασθένεια και ο θάνατος είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Δουλειά όμως του γιατρού είναι να κάνει τον κόσμο να νιώθει καλύτερα όχι μόνο να είναι καλύτερα...

...Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, δεν είναι οι παρενέργειες. Είναι η κατάσταση που έχουμε σήμερα οδηγηθεί. Είναι πρώτον, ότι αν εμβολιαστεί μεγάλος πληθυσμός, δίνεται η δυνατότητα μεταλλάξεων που ουσιαστικά παρακάμπτουν την άμυνά μας και στη συνέχεια, αυτούς για τους οποίους έγινε το εμβόλιο, αυτούς τους ευάλωτους συνανθρώπους μας, να μην μπορούν να τους προστατεύσουμε πια. Το τείχος λοιπόν ανοσίας, το οποίο τόσο σκληρά υποστηρίζεται, έχει ακριβώς την αντίθετη πολιτική. Δεν θα πρέπει να εμβολιάζονται όλοι μαζικά. Πρέπει να εμβολιάζονται αυτοί που χρειάζονται, ώστε να διαφυλαχθεί το πολύτιμο αγαθό της προστασίας των λίγων και ευάλωτων. Αυτό φαίνεται από τις δημοσιεύσεις, αυτό λίγο-πολύ καταλαβαίνουμε όσοι μπορούμε να κρίνουμε τις δημοσιεύσεις. 

Ούτε πιο πολλές λεπτομέρειες, ούτε λιγότερες λεπτομέρειες. Αυτό που άμεσα μας ενδιαφέρει είναι, συνάδελφοι και όχι μόνο του υγειονομικού, αλλά συνάδελφοι και δάσκαλοι και καθηγητές που ουσιαστικά δουλεύουν σε έναν επίσης πάρα πολύ ευαίσθητο τομέα, που συντηρεί τον πολιτισμό μας, συντηρεί τη γνώση μας, συντηρεί οτιδήποτε βρίσκεται ανάμεσα σε μας και στο φόβο, επίσης απειλούνται από την εργασία τους. 

Θα πρέπει αυτά να μη συμβαίνουν σε πολιτισμένες κοινωνίες. Και εσείς από τη στιγμή που είστε εδώ είσαστε  συνειδητοί σ' αυτό το γεγονός. Ελπίζω ειλικρινά αυτές οι μεγάλες συγκεντρώσεις που ελπίζω και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις να είναι το ίδιο, πραγματικά να δείξουν σε αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για μας, τον πραγματικό τον αληθινό δρόμο και να αρθούν όλες αυτές οι διακρίσεις που συμβαίνουν στην κοινωνία μας. 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

Παρακλητικός Κανών εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών Αλέξανδρον Αρχιεπίσκοπον Κωσταντινουπόλεως

Παρακλητικός Κανών εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών Αλέξανδρον Αρχιεπίσκοπον Κωσταντινουπόλεως

Ποίημα Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου

†Εορτάζεται στις 30 Αυγούστου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν 

ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς τῆς Τριάδος θεοφόρος θεράπων, καὶ Ὀρθοδόξων, ὁδηγὸς καὶ προστάτης, Ἀρχιεράρχα τοῦ Χριστοῦ Ἀλέξανδρε, πρέσβευε δεόμεθα, πάσης ῥύσασθαι βλάβης, καὶ παντοίων θλίψεων, τοὺς πιστῶς σε τιμῶντας καὶ τῶν πταισμάτων λύσιν παρασχεῖν, τοῖς καταφεύγουσι Πάτερ τῇ σκέπῃ σου.

Δόξα. Τὸ αὐτό.Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου, λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·

«Λιταῖς σου Ἅγιε ἡμᾶς σκέπε. Γερασίμου».

ᾨδὴ α´. 

Ἦχος πλ. δ´. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Λαμπόμενος φέγγει τῷ νοητῷ, Ἀλέξανδρε Πάτερ, τῆς Τριάδος τῆς παντουργοῦ, λῦσον τῶν παθῶν μου τὴν ὁμίχλην, ταῖς φωτοφόροις πρεσβείαις σου δέομαι.

Ἰλύος με ῥῦσαι πάσης φθορᾶς, Ἀλέξανδρε Πάτερ, μεσιτείας σου πρὸς Χριστόν, καὶ δίδου ἰσχύν μοι Ἱεράρχα, τοῦ διοδεύειν ὁδὸν τὴν σωτήριον.

Τῇ σῇ προστασίᾳ καὶ ἀρωγῇ, Ἀλέξανδρε Πάτερ, καταφεύγων πίστει θερμῇ, ῥυσθείην δεινῶν πειρατηρίων, καὶ χαλεπῶν ἐν τῷ βίῳ στενώων.

Θεοτοκίον.

Ἀσπόρως συνέλαβες ἐν γαστρί, τὸν πάντων Δεσπότην, καὶ ἀφθόρως τοῦτν Ἁγνή, ἐκύησας Ἄχραντε· διό με, φθοροποιῶν νοημάτων ἐκκάθαρον.

ᾨδὴ γ´. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ἱεράρχης καὶ μύστης, θεοειδὴς πέφυνας, τῆς Ὑπερουσίου Τριάδος, ἣν καθικέτευε, Πάτερ Ἀλέξανδρε, πάσης λυτροῦσθαι ἀνάγκης, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας τῇ ἀντιλήψει σου.

Συσχεθέντα με Πάτερ, ταῖς χαλεπαῖς θλίψεσι, ἐξ ἁμαρτιῶν πολυτρόπων θᾶττον ἀπάλλαξον, ταῖς ἱκεσίαις σου· καὶ πρὸς ὁδόν με εἰρήνης, ἴθυνον Ἀλέξανδρε, ἵνα γεραίρω σε.

Σωτηρίας τὴν τρίβον, τὴν πρὸς Θεὸν ἄγουσαν, τῇ σῇ πατρικῇ συμπαθείᾳ, ἡμῖν ὁμάλωσον, Πάτερ Ἀλέξανδρε, τοῖς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ, ἐκζητοῦσι πάντοτε, τὴν σὴν βοήθειαν.

Θεοτοκίον.

Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, καὶ Ποιητὴς Ἄχραντε, ἐκ τῶν σῶν ἀχράντων αἱμάτων, πλούτῳ χρηστότητος, σάρκα προείληφεν, ἀναλλοιώτως ὡς οἶδε, καὶ προστάτιν κόσμου σε, ὄντως ἀνέδειξε.

Διάσωσον Ἀρχιεράρχα Ἀλέξανδρε, πάσης βλάβης, τοὺς ἐν πίστει τῇ προστασίᾳ σου σπεύδοντας, ὡς παρρησίαν πρὸς Κύριον κεκτημένος.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ἀῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα.

Ἦχος β´. Πρεσβεία θερμή.

Φωτὸς νοητοῦ, κατατρυφῶν Ἀλέξανδρε, ὡς μύστης Χριστοῦ, καὶ Ἱεράρχης ὅσιος, ἐκ σκότους τῶν αἱρέσεων, καὶ δεινῆς ἀθυμίας καὶ θλίψεως, μὴ διαλίπῃς λυτροῦσθαι ἡμᾶς, τοὺς πίστει καὶ πόθῳ ἀνυμνοῦντάς σε.

ᾨδὴ δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ὑποφήτης ὡς ἔνθεος, τῆς Τριαδικῆς ἐλλάμψεως Ὅσιε, τὴν ψυχήν μου καταλάμπρυνον, ἐναρέτου βίου ἐπιδόσεσιν.

Ἀπὸ πάσης στενώσεως, τῆς κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα ἐκλύτρωσαι, ἱερώτατε Ἀλέξανδρε, τοὺς εἰλικρινῶς σε μακαρίζοντας.

Γεωργεῖν ἡμῖν δύναμιν, δίδου ἀρετῶν τὴν ἄρουραν Ἅγιε, ἵνα δρέψωμεν τὸν ἄσταχυν, ζωῆς τῆς ἀλήκτου δυσωποῦμέν σε.

Θεοτοκίον.

Ἰατρὸν ἡμῖν τέξασα, καὶ Σωτῆρα πάντων Χριστὸν τὸν Κύριον, τὴν νοσοῦσαν μου διάνοιαν, Θεοτόκε ἴασαι καὶ σῶσόν με.

ᾨδὴ ε´. Φώτισον ἡμᾶς.

Ἔπιδε ἡμῖν, οὐρανόθεν Πάτερ Ὅσιε, καὶ παράσχου τὰ αἰτήματα ἡμῶν, ὡς μεσίτης ἡμῶν μέγας πρὸς τὸν Κύριον.

Ἥλιος λαμπρός, Ἐκκλησίας ἐχρημάτισας καὶ διέλυσας Ἀρείου τὴν ἀχλύν, Ἱεράρχα ταῖς ἀκτῖσι τῶν δογμάτων σου.

Μέγας ἀρωγός, Ὀρθοδόξων ἀναδέδειξαι, ὦ Ἀλέξανδρε Πατέρων καλλονή, καὶ παρέχεις ἡμῖν πάντοτε τὴν χάριν σου.

Θεοτοκίον.

Ἄχραντε Ἁγνή, τὴν χρανθεῖσάν μου διάνοιαν, τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν ταῖς προσβολαῖς, ἀποκάθαρον τοῖς ῥείθροις τοῦ ἐλέους σου.

ᾨδὴ στ´. Τὴν δέησιν, ἐκχεῶ.

Σοφίᾳ, κατακοσμούμενος θείᾳ, τοῦ Ἀρείου διελέγχεις τὴν πλάνην, Ἀρχιεράρχα Ἀλέξανδρε Πάτερ· ὅθεν ἡμᾶς ἀνωτέρους ἀπέργασαι, σοφιστειῶν τῶν δολερῶν, τοῦ ἐχθροῦ δυσωποῦμέν σε Ἅγιε.

Στροβεῖ με, ἁμαρτιῶν πολυτρόπων, καὶ ποικίλων καταιγὶς παθημάτων, ἀλλὰ τῇ σῇ καταφεύγω γαλήνῃ, καὶ ἐκ καρδίας βοῶ σοι Ἀλέξανδρε· ὁδήγησόν με ἀσφαλῶς, πρὸς σωτήριον ὅρμον καὶ σῶσόν με.

Κακίας, τῆς τοῦ δολίου Βελίαρ, τὴν ταλαίπωρον καρδίαν μου ῥῦσαι, καὶ τῆς αὐτοῦ μανιώδους ἀπάτης, ἀπάλλαξόν με, παμμάκαρ Ἀλέξανδρε, καὶ μετανοίας τῷ φωτί, τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου καταύγασον.

Θεοτοκίον.

Ἐλέους τὸν χορηγὸν τετοκυΐα, ἐλεῆμον Παντευλόγητε Κόρη, οἰκτείρησόν με τῇ σῇ συμπαθείᾳ, καὶ τοῦ ἐχθροῦ τῆς δουλείας με λύτωσαι, καὶ δούλωσόν μου τὴν ψυχήν, τοῦ Υἱοῦ σου τῷ νόμῳ καὶ σῶσόν με.

Διάσωσον Ἀρχιεράρχα Ἀλέξανδρε, πάσης βλάβης, τοὺς ἐν πίστει τῇ προστασίᾳ σου σπεύδοντας, ὡς παρρησίαν πρὸς Κύριον κεκτημένος.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ἀῖτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.

Ἦχος β´. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.

Ἱεραρχῶν ἱερὸν ἐγκαλλώπισμα, Ἀρχιεράρχα Κυρίου ἈΛέξανδρε, ἐχθρῶν ἀοράτων μανίας με, καὶ ὀρατῶν χαλεπότητος λύτρωσαι, ὡς μέγας μου πρόμαχος Ἅγιε.

Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον·

Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου, ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται.

Στίχ. Καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν.

Εὐαγγέλιον. 

Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην (ι´ 9-16).

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Δόξα.

Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου…

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ὅλος ἐνθεώτατος, ἀρχιερεὺς τοῦ Σωτῆρος, ἀνεδείχθης Ὅσιε, βίου καθαρότητι, λαμπρυνόμενος, καὶ ὀρθοῖς δόγμασι, Τριάδος τὴν δόξαν, ὀρθοδόξως ἀνεκήρυξας· διὸ αἰτοῦμέν σε· πάσης ἐπηρείας ἀπάλλαξον, δοκησισόφων Ἅγιε, καὶ δεινῶν σκανδάλων τοῦ ὄφεως, Ἀλέξανδρε Πάτερ, τοὺς πίστει καταφεύγοντας ἀεί, τῇ πρὸς Χριστὸν ἱκεσίᾳ σου, καὶ σὲ μακαρίζοντας.

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου…

ᾨδὴ ζ´. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Πειρασμῶν ἀδοκήτων, καὶ παθῶν ἀκαθάρτων ἡμᾶς ἀπάλλαξον, καὶ πάσης δυσχερείας, Ἀλέξανδρε ἐν βίῳ, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, πληρωτὰς ἀπεργάζου Πάτερ Ἀλέξανδρε, καὶ βίου ἐναρέτου, ἐργάτας Ἱεράρχα, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Γνώμην ἔμφρονα δίσου, καὶ σωτήριον φόβον Πάτερ Ἀλέξανδρε, καὶ ζῆλον πρὸς τὴν κτῆσιν, κρειττόνων Ἱεράρχα, τοῖς βοῶσιν ἑκάστοτε· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.

Ἐῤῥυπάνθην ἀθλίως, χαλεπαῖς ἁμαρτίαις ὁ πολυώδυνος· ἀλλὰ σὺ Θεομῆτορ, ἀπόπλυνον τοῦ ῥύπου, τῶν παθῶν τὴν καρδίαν μου, καὶ μετανοίας πρὸς φῶς, ὁδήγησόν με Κόρη.

ᾨδὴ η´. Τὸν Βασιλέα.

Ῥῶσιν παράσχου, τῇ ἀσθενούσῃ ψυχῇ μου, καὶ θεράπευσον τοῦ σώματος τὸ ἄλγος, ἵνα σὲ γεραίρω, Ἀλέξανδρε τρισμάκαρ.

Ἀπὸ Κυρίου, λαβὼν πλουσίαν τὴν χάριν, τὸ ὁμότιμον Τριάδος τῆς Ἁγίας, ἅπασι κηρύττεις, Ἀλέξανδρε τρισμάκαρ.

Σεσοβημένην, αἱρετικῶν τὴν χορείαν, θείῳ λόγῳ σου Ἀλέξανδρε δεικνύεις ὧν τῆς ἐπηρείας, ἀτρώτους ἡμᾶς τήρει.

Θεοτοκίον.

Ἀγγέλων δόξα, καὶ τῶν βροτῶν σωτηρία, Ἀειπάρθενε δεδοξασμένη Κόρη, σῶσόν με σὸν δοῦλον, ὡς βρύσις εὐσπλαχνίας.

ᾨδὴ θ´. Κυρίως Θεοτόκον.

Μεγίστης εὐκληρίας, κατηξιωμένος, ἐν οὐρανοῖς Ἱεράρχα Ἀλέξανδρε, μεγάλων πόνων ἀτρώτους ἡμᾶς διάσωζε.

Ὁλόφωτον ὡς σέλας, πᾶσι διαυγάζεις, Ὀρθοδοξίας τὸ φέγγος Ἀλέξανδρε, καὶ καταυγάζεις τοὺς πίστει σὲ μεγαλύνοντας.

Ὑψίστου ὢν θεράπων, πάντοτε δυσώπει, ὑπὲρ ἡμῶν θεηγόρε Ἀλέξανδρε, τῶν σὲ τιμώντων ὡς μέγιστον ἀντιλήπτορα.

Θεοτοκίον.

Ὑμνοῦμέν σου τὸ μέγα, μυστήριον τοῦ τόκου, καὶ ἐκβοῶμέν σοι Ἄχραντε Δέσποινα· χαῖρε τοῦ κόσμου προστάτις καὶ καταφύγιον.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν˙ τὴν ὄντως Θεοτόκον Σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,

Χαίροις Ἐκκλησίας θεῖος φωστήρ, καὶ Ἀρχιερέων, ἐγκαλλώπισμα καὶ κανών· χαίροις Ὀρθοδόξων δογμάτων ἡ λυχνία, Ἀλέξανδρε παμμάκαρ, ἡμῶν ὁ ἔφορος.

Σύνθρονον τὸν Λόγον ὁμολογεῖς, στόματι ἁγίῳ, τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί, καὶ τὴν τοῦ Ἀρείου, δεινὴν ἐρεσχειλίαν, πηγὴν ὡς βλασφημίας, Πάτερ κατήσχυνας.

Ἔχων πολιτείαν ἀγγελικήν, θεῖος ποιμενάρχης, Βυζαντίου ψήφῳ Θεοῦ, Ἀλέξανδρε ὤφθης, καὶ πάσης Ἐκκλησίας, φωστὴρ καὶ ἑωσφόρος, ὄντως πολύφωτος.

Ἐν Συνόδῳ Πάτερ τῇ ἱερᾷ, τῇ ἐν τῇ Νικαίᾳ, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, τὸν Υἱὸν κηρύττεις, Ἀλέξανδρε θεόφρον, Ἀρείου καταισχύνων, δόγμα τὸ ἄθεον.

Χαίροις Ὀρθοδόξων πύργος στεῤῥός· αχίροις τῆς Τριάδος, θεοφόρος μυσταγωγός· χαίροις συνωνύμων, τῶν σῶν θερμῶν προστάτης, Ἀλέξανδρε οὓς σκέπε, ἀεὶ καὶ φύλαττε.

Ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Χριστόν, ἀπαύστως δυσώπει, Ἱεράρχα ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πόθῳ τελούντων, τὴν μνήμην σου τὴν θείαν, καὶ πίστει προσιόντων, τῇ προστασίᾳ σου.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).

Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,

καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. 

Ἦχος πλ. β΄.

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. 

Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὸν θεῖον Ἀλέξανδρον, καὶ Ἱεράρχην κλεινόν, τὸν στῦλον τῆς πίστεως, τὸν ἀριστέα Χριστοῦ, ἐνδόξως τιμήσωμεν, ἅπαντες συνελθόντες, ὡς Ἀρείου τὴν λύμην, πρόῤῥιζον ἐκτεμόντα καὶ ῥητόρων ἀθέων, αἱρέσεως ῥήξαντα πλοκάς, μαχαίρᾳ τοῦ Πνεύματος.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ᾿ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πάντας τοὺς προσπίπτοντας πιστῶς, τῇ σῇ θερμοτάτῃ πρεσβείᾳ, πρὸς τὸν Σωτῆτα Χριστόν, Ἅγιε Ἀλέξανδρε, ἐκ πάσης θλίψεως, καὶ παθῶν καὶ κακώσεων, ἀτρώτους συντήρει, ἡμῖν ἐξαιτούμενος, πταισμάτων λύτρωσιν, ἅμα καὶ εἰρήνην θεόθεν, καὶ τὴν ἐκ Θεοῦ εὐλογίαν, ὡς ἡμῶν προστάτης ἐνθεώτατος.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ· φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.

Ἀμήν.

Δίστιχον.

Δέξαι Ἀλέξανδρε τὴν δέησιν ταύτην,

ἥν σοι προσήγαγε Γεράσιμος ἤδη.