Παρακλητικός Κανών ΠΑΝΑΓΙΑΣ τοῦ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ

Παρακλητικός Κανών ΠΑΝΑΓΙΑΣ τοῦ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ, Ἀντ. Μάρκου

Ψαλλόμενος εἰς κίνδυνον ἐχθρικῆς εἰσβολῆς

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ

Κατά τήν παράδοση εἶναι ἔργο τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ. Μέχρι τό ἔτος 439 βρισκόταν στά Ἱεροσόλυμα, ἀπ’ ὅπου μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη ἀπό τήν Αὐτοκράτειρα Εὐδοκία (Ἀθηναΐδα, 401 – 460), σύζυγο τοῦ Αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄ τοῦ Μικροῦ(401 – 450).

Τό 1131 ἡ Εἰκόνα δωρήθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη ΚΠόλεως Ἰωάννη Θ΄ τόν Ἱερομνήμονα (1111 – 1134) στόν Μεγάλο Ἡγεμόνα τῆς Κιεβινῆς Ρωσίας Γεώργιο (Γιοῦρι Ντολγκορούκι, 1132 – 1157), ὡς γαμήλιο δῶρο στόν γάμο του με τήν Βυζαντινή Πριγκίπισσα Εἰρήνη Κομνηνή, κόρη τοῦ Αὐτοκράτορα Ἰσαακίου καί ἐγγονή τοῦ Αὐτοκράτορα Ἀλεξίου Α΄. Τότε ἡ Εἰκόνα κατατέθηκε στή γυναικεία Μονή τοῦ Βύσγκοροντ.

Ἔκτοτε ἀντίγραφο τοῦ πρωτοτύπου φυλάσσονταν στόν Ναό τῆς Ἐλεοῦσας ΚΠόλεως, ὁ ὁποῖος κτίσθηκε ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Ἰωάννη Β΄ Κομνηνό (1118 – 1143).

Τό 1164 ὁ γιός καί διάδοχος τοῦ Γεωργίου, Ἅγ. Ἀνδρέας τῆς Θείας Ἀγάπης (1164 – 1174), μετέφερε τήν Εἰκόνα στή νέα Ρωσική πρωτεύουσα, τό Βλαδιμήρ, ὅπου ἔκτισε τόν περίφημο Ναό τῆς Κοιμ. Θεοτόκου γιά τήν διαφύλαξή της. Ἐνώπιόν της ὁ Ἀνδρέας ἐνθρονίσθηκε Μεγάλος Ἡγεμόνας τῆς Ρωσίας.

Στό Βλαδιμήρ ἡ Εἰκόνα ἔμεινε τρεῖς περίπου αἰῶνες καί ἀναδείχθηκε ἐξόχως θαυματουργή, ἀφοῦ ἔσωσε τήν πόλη ἀπό ἐπιδρομές τῶν Τατάρων. Ἡ ἴδια διασώθηκε θαυματουργικῶς ἀπό πυρκαγιά πού κατέστρεψε τόν Καθεδρικό Ναό. Συνόδευσε ἀκόμη τόν Ἡγεμόνα Ἀνδρέα στίς μάχες του κατά τῶν Βουλγάρων τοῦ Βόλγα καί κατά ἄλλων βαρβαρικῶν λαῶν.

Ὅταν τό 1395 ὁ Ταμερλάνος (1336 – 1405) ἐπιτέθηκε στήν Μόσχα, ὁ Μεγάλος Ἡγεμόνας Βασίλειος (Δημήτριεβιτς, 1389 – 1425) καί ὁ Μητροπολίτης Κυπριανός (Τσαμπλάκ, 1390 – 1406), μετέφεραν τήν Εἰκόνα ἀπό τό Βλαδιμήρ στή Μόσχα μέ μεγάλη λιτανεία, γιά νά σώσουν τήν πόλη. Ἡ λιτανεία κράτησε δέκα ἡμέρες καί ἡ Εἰκόνα ἔφθασε στήν Μόσχα τήν 26η Αὐγούστου 1395, ὅπου τήν ὑποδέχθηκαν χιλιάδες λαοῦ καί τήν κατέθεσαν στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου. Τήν ἴδια ἡμέρα ὁ Ταμερλάνος πού κοιμόταν στή σκηνή του εἶδε ἕνα τρομερό ὄνειρο. Κατέβαιναν ἀπό ἕνα βουνό πολλοί Ἀρχιερεῖς μέ χρυσές ράβδους καί πάνω τους στεκόταν μία γυναίκα γεμάτη λάμψη, περιτριγυρισμένη ἀπό Ἀγγέλους μέ πύρινα σπαθιά! Ὅταν ξύπνησε τρομαγμένος καί ρώτησε τούς συμβούλους του σχετικά, ἐκείνοι τοῦ μίλησαν γιά τήν Προστάτιδα τῶν Χριστιανῶν καί Μητέρα τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ὁ φοβερός Ταμερλάνος ἔλυσε τήν πολιορκία.

Σέ ἀνάμνηση τοῦ γεγονότος, στό σημεῖο πού ὁ λαός τῆς Μόσχας ὑποδέχθηκε τήν Εἰκόνα, κτίσθηκε ἡ Μονή Σρετένσκι.

Στήν Παναγία τοῦ Βλαδιμήρου ἀποδίδονται ἐπίσης οἱ νίκες τῶν Ρώσων κατά τῶν Τατάρων τό 1408, τό 1451 καί τό 1459. Ἀκόμη, τήν 23η Ἰουνίου 1480, στόν Ποταμό Οὔργκα, ὁ Τάταρος Χάν Ἀχμέτ ὑποχώρησε μπροστά στόν Μεγάλο Ἡγεμόνα Ἰωάννη Γ΄(1440 – 1505), χωρίς νά δώσει μάχη, ἐπειδή κατέλαβε τούς στρατιώτες του ἕνας ἀνεξήγητος φόβος! Τό ἔτος αὐτό ἡ εἰκόνα μεταφέρθηκε ὁριστικά στή Μόσχα.

Τόν 15ο αἰῶνα οἱ κάτοικοι τοῦ Βλαδιμήρ ἀπαίτησαν τήν ἐπιστροφή τῆς Εἰκόνας στήν πόλη τους. Τότε ἀνατέθηκε στόν περίφημο ἁγιογράφο Ἅγιο Ἀνδρέα Ρουμπλιώφ (1360 – 1428), ἡ ἁγιογράφηση ἑνός ἀντιγράφου, τό ὁποῖο καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό Βλαδιμήρ.

Μέχρι τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Βλαδιμήρου ἐστέφοντο οἱ Τσάροι καί οἱ Αὐτοκράτορες τῆς Ἁγίας Ρωσίας καί ἐνθρονίζονταν οἱ Μητροπολίτες καί Πατριάρχες Μόσχας.

Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 ἡ Εἰκόνα καθαρίστηκε ἀπό τίς ἐπιζωγραφίσεις (1918) καί ἀρχικά κατατέθηκε στό Κρατικό Μουσεῖο Ἱστορίας καί ἀργότερα στήν Πινακοθήκη Τρετιάκωφ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, σέ εἰδικά διαμορφωμένο Παρεκκλήσιο.

Φημολογεῖται, ὅτι ἀκόμη καί ὁ Σοβιετικός Ἡγέτης Ἰωσήφ Στάλιν ἐπικαλέστηκε τήν θαυματουργική ἰδιότητα τῆς Εἰκόνας καί τήν περιέφερε μέ ἀεροπλάνο πάνω ἀπό τήν πολιορκημένη ἀπό τούς Γερμανούς Μόσχα, τόν Δεκέμβριο τοῦ 1941!

Ἡ Παναγία τοῦ Βλαδιμήρου τιμᾶται τήν 21η Μαΐου (ἡ Σύναξις αὐτῆς), τήν 23η Ἰουνίου (ἀπαλλαγή τῆς Μόσχας ἀπό τήν εἰσβολή τοῦ Χάν Ἀχμέτ, 1480) καί τήν 26η Αὐγούστου (ὁπισθοχώρηση τοῦ Ταμερλάνου, 1395).

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως 

ὁ ρμβ΄ (142) Ψαλμός καί τό Θεός Κύριος μετά τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τοῦ Βλαδιμήρου τῇ Εἰκόνι, Κυρίας* τῶν οὐρανῶν καί τοῦ Δεσπότου Μητρός τε,* προσπέσωμεν κραυγάζοντες ἐκ πόθου πιστοί·* σπεῦσον, Κόρη, φάνηθι,* ὥσπερ πάλαι ἐν Μόσχᾳ* τῷ Ταμούρ ἐπέφανες,* τῷ Μογγόλῳ, κατ’ ὄναρ* καί ἐκ Ῥωσίας ἐξεδίωξας αὐτόν·* καί νῦν σούς δούλους* ἀτρώτους συντήρησον.

Δόξα. Ἀπολυτίκιον. 

Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεομήτορος Κόρης τῇ Εἰκόνι προσπέσωμεν,* τῇ τοῦ Βλαδιμήρου, αἰτοῦντες* ἐξ ἐχθρῶν ἀπολύτρωσιν·* αὔτη γάρ τό πάλαι ἐξ ἐχθρῶν* διέσωσεν Ῥωσίαν θαυμαστῶς,* Τατάρους ἐκδιώξασα ἀπ’ αὐτῆς* καί Ταμερλάνον μαινόμενον.* Δόξα οὖν ἐκβοήσωμεν αὐτῇ·* δόξα Σοί, πάντων Ἄνασσα,* δόξα Σοί, ὦ ἐργόχειρον Λουκᾶ,* ἡμῶν δέ καταφύγιον.

Καί νῦν. 

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ σταυρῷ.

Τῇ Θεοτόκῳ ὡς μητρί ἐκβοῶμεν,* οἱ ἀπειλούμενοι ἐχθροῦ ἐπιθέσει,* τῇ θεϊκῇ Σου σκέπασον ἀσπίδι ἡμᾶς·* σπεῦσον, Κόρη, ῥύσασθαι* πολυτρόπων κινδύνων,* πάσης περιστάσεως* καί ἐκ μανίας βαρβάρων)·* Σύ γάρ ὑπάρχεις Μήτηρ τοῦ Θεοῦ* καί τῶν Σῶν τέκνων* προστάτις καί πρόμαχος.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς ἐν τοῖς Θεοτοκίοις· ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Χαρίτωσον, Κόρη, τόν λογισμόν* καί κίνησον χεῖραν* Σῇ ἰσχύϊ τῇ θαυμαστῇ,* ὅπως κρούσω θύραν Σοῦ ἐλέους* φιλανθρωπίας τε,* Κόρη Πανύμνητε. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Σέ τήν ὑπερβάλλουσαν καλλονήν* ἱστόρησε πρῶτος* ὁ θεόπτης, Μῆτερ, Λουκᾶς·* μεθ’ οὗ ἀνυψώσατε τάς χεῖρας* πρός τόν Δεσπότην,* ἐχθρούς ἀποκρούοντες 

Δόξα.

Ὕμνησεν Υἱόν Σου σεπτός Λουκᾶς* ἐν Εὐαγγελίῳ* καί τάς Πράξεις τῶν Μαθητῶν,* μεθ’ οὗ καθικέτευε, Κυρία,* καταπεμφθῆναι ἡμῖν θεῖον ἔλεος. 

Καί νῦν.

Ἁπάντων προστάτις καί βοηθός* τῶν ἀπειλουμένων* ἐναντίων ἐξ εἰσβολῆς* πέλεις, Θεοτόκε Βλαδιμήρου·* διό τήν Σκέπην Σου πᾶσιν ἐφάπλωσον.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ὁ Λουκᾶς, Θεοτόκε,* τήν Σήν Εἰκόνα προσέφερεν* Σοί τῇ τοῦ Δεσπότου Μητρί τε,* ἥν καί ηὐλόγησας·* διό καί κλίνομεν* αὐτῇ τό γόνυ καρδίας,* λύτρωσιν αἰτούμενοι* οἱ κινδυνεύοντες. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Θεοπόθητε Κόρη* τοῦ Βλαδιμήρ, τούς προσπίπτοντας* ξένων εἰσβολῆς διασώζεις* θείᾳ δυνάμει Σου·* διό ταῖς πτέρυξι* Σῆς Φοβερᾶς Προστασίας,* πάντας περιφρούρησον* τούς δεομένους Σου. 

Δόξα.

Ὡς ἐφάνης, Παρθένε,* τῷ Ταμερλάνῳ ἐν δόξῃ Σου* καί αὐτόν ἠνάγκασας ὅπως* ἐξέλθῃ ἔντρομος* ἐκ τῆς Ῥωσίας τό πρίν,* οὕτω καί νῦν ἐναντίοις* φάνηθι καί δίωξον* αὐτούς δυνάμει Σου. 

Καί νῦν.

Νεολαίαν Σου, Μῆτερ,* ὡς συμπαθής οἴκτειρον* καί ἐκ τῶν δεινῶν τοῦ πολέμου* Σύ διατήρησον* ἄτρωτον, Δέσποινα,* τοῦ Βλαδιμήρου ἡ δόξα,* πάσης διασώζουσα* ἡμᾶς κακώσεως.

Διάσωζε,* τοῦ Βλαδιμήρου Κόρη Θεοκυῆτορ,* τούς πανευλαβῶς* Σκέπῃ Σου τῇ θείᾳ προστρέχοντας,* τῆς ἐξ ἐχθρῶν* ἀπειλῆς ἐπιούσης.

Ἐπίβλεψον* ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε Θεοτόκε,* ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν* καί ἴασαι* τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Κάθισμα. 

Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς* διάσωσον, Πανύμνητε,* τούς πίστει θερμῇ* Εἰκόνι Σου προσπίπτοντας* τοῦ Βλαδιμήρου, Ἁγνή Θεοπόθητε,* ὡς πάλαι ἔσωσας λαόν* Ῥωσίας προσπεσόντα Σοι* τῆς τῶν Τατάρων* φρικτῆς ἐπιθέσεως.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ὀρθοδόξων ὑπέρμαχος* Στρατηγός ὑπάρχουσα, Πάναγνε,* ἐκ κινδύνων διαφύλαττε* ἀλλοτρίων εἰσβολῆς καί ἐπιθέσεως. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ὁ λαός ὁ θλιβόμενος* κράζει Σοί Εἰκόνι ἑπόμενος* μετά δέους, Κύριε ἐλέησον,* ταῖς Μητρός Σου ταῖς δεήσεσι καμπτόμενος. 

Δόξα.

Ἐναντίων ἐπίθεσιν* εἰσβολήν τε, Κόρη Ἁγνή, ματαίωσον,* Βλαδιμήρου ἡ Ὑπέρμαχος* καί εἰρήνην πάντοτε συντήρησον.

Καί νῦν.

Τῇ σεπτῇ προστασίᾳ Σου* τήν ἐλπίδα θέντες οὐ ψευθησόμεθα·* ἐν τῷ πάλαι γάρ ὡς ἔσωσας,* οὕτω καί νῦν σώζεις κινδυνεύοντας.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ἴδε Σόν λαόν* κινδυνεύοντα, Πανύμνητε,* Ὀρθοδόξων ἀσφαλής καταφυγή* καί ἐπίβλεψον ἐκ θρόνου οὐρανίου Σου. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Ἐξ Ἀγαρηνῶν* κινδυνεύοντες δεόμεθα·* τῇ Σῇ Σκέπῃ διαφύλαξον λαούς* Ὀρθοδόξους, Βλαδιμήρου Μῆτερ Ἄνασσα. 

Δόξα. 

Οὗσα προσφυγή* καί βοήθεια, ἐπάκουσον* ἱκετῶν Σου δεομένων, Μαριάμ,* καί ἀπάλλαξον ἐχθρῶν ἐξ ἐπιθέσεως. 

Καί νῦν. 

Ὦ τῶν θαυμαστῶν* μεγαλείων καί θαυμάτων Σου,* ἅ ποιεῖς εἰς προστασίαν Σοῦ λαοῦ* ἐκδιώκουσα ἐχθρούς του, Θεοπόθητε.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Δεόμεθα* καί αἰτούμεθα, Μῆτερ,* τούς κινδυνεύοντας ἐχθρῶν δυναστείᾳ,* τῇ Σῇ προνοίᾳ καί Σκέπῃ Ἁγίᾳ,* ὡς πάντων Σκέπη, ἡμᾶς περιφρούρησον* τούς δεομένους ἰσχυρᾶς* ἀντιλήψεως ἐν περιστάσεσι. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ἐλέησον* τήν κινδυνεύουσαν χώραν* τήν ἑλληνίδα, ἥ τιμᾶ Σε, Κυρία·* διό ὑψώνει μονάς καί σεμνεῖα,* ναούς εἰς δόξαν τήν Σήν καί τήν αἴνεσιν,* ὁμολογοῦσα Στρατηγόν* Σέ ἐν κινδύνοις τήν μόνην Ὑπέρμαχον. 

Δόξα. 

Ἐν μάχαις* Στρατηγός ἀνεδείχθης,* ἐν ἀνάγκαις προστάτις βεβαία* καί ἐν κινδύνοις ἀπόρθητον τεῖχος·* διό προσπίπτοντες, Μῆτερ, βοῶμεν Σοι·* ἐκ Βλαδιμήρου Σαῖς εὐχαῖς* τούς Σοί προσπίπτοντας νῦν ἐπικάλυψον.

Καί νῦν.

Ναῷ Σου* ἐν Βλαδιμήρ Σήν Εἰκόνα,* μετά δέους, Δέσποινα, ὁρῶμεν,* ἧν καί ἱστόρησε Ῥουμπλιώφ ὁ Ἀνδρέας,* ἵνα ἐκεῖ παραμένει εἰς ἄνεσιν* καί εὐλογίαν τῶν πιστῶν τῶν τιμώντων τὸν ἄσπορον Τόκον Σου.

Διάσωζε,* τοῦ Βλαδιμήρου Κόρη Θεοκυῆτορ,* τούς πανευλαβῶς* Σκέπῃ Σου τῇ θείᾳ προστρέχοντας,* τῆς ἐξ ἐχθρῶν* ἀπειλῆς ἐπιούσης.

Ἄχραντε* ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως,* ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον,* ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον. 

Ἦχος γ´. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἄχραντον Εἰκόνα Σου,* Σεπτή Παρθένε Μαρία,* τοῦ Λουκᾶ ἐργόχειρον* καί Βλαδιμήρ προστασία,* ἅπαντες* μετά χαρᾶς προσκυνοῦντες,* ἄφεσιν* ἡμῶν πταισμάτων αἰτοῦμεν* καί εἰρήνην οἰκουμένης* θερμαῖς εὐχές Σου* τῷ πρό αἰώνων Θεῷ.

Προκείμενον. 

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ. 

Στ.Ἄκουσον, Θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς Σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός Σου καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου. 

Εὐαγγέλιον 

ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τήν Ὀρεινήν μετά σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰοῦδα. Καί εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον Ζαχαρίου καί ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ. Καί ἐγένετο, ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τόν ἀσπασμόν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καί ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καί ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καί εἶπεν· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου· καί πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδού γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνή τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τά ὦτα μου, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῆ κοιλίᾳ μου· καί μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου. Καί εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα Αὐτοῦ. Ἔμεινε δέ Μαριάμ σύν αὐτῇ ὡσεί μῆνας τρεῖς καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκον αὐτῆς. 

Δόξα. 

Βλαδιμήρου Κόρης πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψόν τά πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. 

Καὶ νῦν. 

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψόν τά πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. 

Προσόμοιον. 

Ἦχος πλ. β΄. 

Ὅλην ἀποθέμενοι. 

Στ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. 

Παρθένε Παντευλόγητε,* τοῦ Βλαδιμήρου τό κλέος,* Μῆτερ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν,* νῦν τούς κινδυνεύοντας* περιφρούρησον,* ὡς τό πάλαι ἔσωσας* Ῥώσους ἐκ Τατάρων* καί Μογγόλων ἐπιθέσεως,* ἐντρόμους ποιήσασα* τούτους τῇ σεπτῇ ἐμφανείᾳ Σου,* ἀσφάλειαν ἄνωθεν* ἡμῖν χορηγοῦσα, Παντάνασσα·* ἵνα τῷ Κυρίῳ* τήν δόξαν ἀναπέμπομεν ἡμεῖς* Αὐτοῦ οἱ δοῦλοι οἱ τάλαινες,* ἐξ ἐχθρῶν λυτρούμενοι.

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Γένος τό τῶν ἀνόμων* Ἑβραίων, Παναγία,* τό τῆς Ἄγαρ ἐγέννησεν ἔρεβος,* τό κράτος τοῦ Υἱοῦ Σου* νικῆσαι καθελεῖν τε* Σταυροῦ Τιμίου σημεῖον ἐξαίσιον∙* πλήν Σύ ἐλέησον ἡμᾶς,* ὡς τοῦ ἐλέους πηγή ἡ ἀκένωτος. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ἐλέησον, Κυρία,* λαούς τῶν Ὀρθοδόξων* καί τήν τῆς Ἄγαρ ὀφρύν νῦν κατάστειλον·* οὐ μόνον τοῦ λαοῦ Σου,* ἀλλά καί τοῦ Υἱοῦ Σου ἐχθροί πεφύκασιν ἄνομοι·* διό καί πάταξον αὐτούς* καί ἀκινδύνους ποίησον, Δέσποινα. 

Δόξα. 

Σωτήριος ἡ χάρις* πανταχοῦ, Θεοτόκε,* ἡ τῶν θαυμάτων Σου διαβεβόηται·* διό καί ἐν κινδύνοις,* ὡς πάλαι καί ἐπ’ ἐσχάτων,* Σοί οἱ πιστοί καταφεύγοντες,* λαμβάνομεν τάς παρά Σοῦ* ἐκχεομένας ἀκτῖνας ἐλέους Σου. 

Καί νῦν.

Ἴδε τούς τῷ ναῷ Σου* τῷ ἐν Βλαδιμήρῳ,* πίστει προσφεύγοντας, Κόρη Θεόνυμφε·* ἀσφάλειαν αἰτοῦμεν* ἀπό ἐχθρῶν κινδύνων* ἐξ ἀδοκήτου τε θλίψεως,* ἵν’ ἄδωμεν πρός Σόν Υἱόν·* εὐλογητός εἶ ὁ σῶσας προπάτορας.

ᾨδή η΄. Τόν Βασιλέα. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Τήν Σήν Εἰκόνα* οἱ Ῥῶσοι ἐν κινδύνῳ* ἔθεσαν, Κόρη,* εἰς κεφαλήν στρατοῦ των·* ὅθεν ἡμῶν, Παρθένε,* Ὑπέρμαχος ὑπάρχεις. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Τούς Ὀρθοδόξους* περίσωζε, Παρθένε,* ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν* ἐπιβουλῆς ἀδίκου* καί τῶν ἐξ Ἑώας* καί Δύσεως κινδύνων. 

Δόξα. 

Ῥῦσαι τούς Δίκῃ* περιπεσόντας δικαίως,* τούς ἁμαρτίας* πελάγει συμπνιγέντας,* πλήν ἐν μετανοίᾳ*προσπίπτοντάς Σοι, Μῆτερ. 

Καί νῦν. 

Ὁρῶμεν πόθῳ* ἐν Βλαδιμήρ Σήν Εἰκόνα,* κεκοσμημένην* λίθοις πολυτίμοις* καί αὐτῇ ἐκ πόθου* προσπίπτομεν, Κυρία. 

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Ὄμματι εὐσπλαχνίας* βλέψον ἡμῖν ἐν τάχει* καί τήν Σήν χεῖραν τοῖς δούλοις Σου ἔκτεινον·* εἰς Σέ ἐλπίζομεν πάντες, Παρθένε Ἄχραντε. 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 

Κινδύνων ἐξ ἰδίων* ἐχθρῶν, ὡς ἐν τῶ πάλαι,* τοῦ Βλαδιμήρου Κυρία Πανύμνητε,* ῥῦσαι τος κλίνοντας γόνυ πανσέπτω Εἰκόνι Σου. 

Δόξα. 

Σάλον τόν τῆς ψυχῆς μου* καί ἄλγος καί ὀδύνην,* ταῖς Σαῖς πρεσβείαις κατάστειλον δέομαι·* ὅπως ἀεί ὑμνωδίαις* δοξάζω Σε Ἄχραντε. 

Καί νῦν.

Ὕμνου περατωθέντος,* προστάτευσον τόν βίον,* τῇ Θεοτόκῳ βοῶμεν ἐκ πίστεως,* κινδύνων ἐκ πολεμικῶν* καί ἐπιθέσεων.

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς* μακαρίζειν Σέ τήν Θεοτόκον,* τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον* καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.* Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ* καί ἐνδοξοτέραν* ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ·* τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν,* τήν ὄντως Θεοτόκον* Σέ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Χαίροις θεηγόρε, σεπτέ Λουκᾶ,* τοῦ Εὐαγγελίου,* θεῖος μύστης καί συγγραφεύς·* χαίροις τῆς Παρθένου* Εἰκόνα ἱστορήσας* ἥν πόλις Βλαδιμήρου* καυχᾶται ἔχουσα.

Ῥωσίας ἁπάσης τήν Ὁδηγόν,* Γένους Ὀρθοδόξων* τήν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν,* τήν τοῦ Βλαδιμήρου* τιμῶμεν νῦν Εἰκόνα* Κυρίας Θεοτόκου σεπτόν ἐκτύπωμα.

Ὡς ἔσωσας, Κόρη, τήν ῥωσικήν* γῆν ἀπό Τατάρων* καί Μογγόλων ἐπιβουλῆς,* οὕτω καί νῦν ῥῦσαι* ἡμᾶς ἀπό κινδύνου* Ἀγαρηνῶν μανίας, ἵνα τιμῶμεν Σε. 

Τό Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας. Εἶτα· 

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί,* Πρόδρομε Κυρίου,* Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς,* οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου* ποιήσατε πρεσβείαν* εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον καί τά Τροπάρια ταῦτα. 

Ἦχος πλ. β΄. 

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς·* πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες* ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν,* ὡς Δεσπότῃ,* οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν·* ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς·* ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν.* Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα,* μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν,* ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος* καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.* Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν* καί ἡμεῖς λαός Σου,* πάντες ἔργα χειρῶν Σου* καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα. 

Καί νῦν.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν,* εὐλογημένη Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσωμεν,* ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων·* Σύ γάρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Εἶτα ὁ Ἱερεύς, τήν Ἐκτενῆ Δέησιν, ἡμῶν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν· Κύριε ἐλέησον. Ὑπό τοῦ Ἱερέως Ἀπόλυσις. Καί τῶν Χριστιανῶν ἀσπαζομένων τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί χριομένων δι’ ἁγίου ἐλαίου, ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια. 

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. 

Πάντας τούς προσπίπτοντας πιστῶς,* Σῇ πανυπερτίμῳ Εἰκόνι* τοῦ Βλαδιμήρου, Σεμνή,* ῥύου πάσης θλίψεως καί περιστάσεως·* ἐξ ἐχθρῶν δέ διάσωσον* ἡμᾶς, Θεοτόκε,* ἅπασι παρέχουσα* χάριν σωτήριον·* Σύ γάρ Ὀρθοδόξων ὑπάρχεις* καί πιστῶν ἁπάντων προστάτις,* οἷα θεία Μήτηρ τοῦ Παντάνακτος.

Δέσποινα, πρόσδεξαι* τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου* καί λύτρωσαι ἡμᾶς* ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς Σέ ἀνατίθημι,* Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Στίχοι·

Ὡς ἔσωσας τῷ πάλαι Ῥωσίαν ἐκ κινδύνων

ἐχθρῶν εἰσβολῆς καί ἀπειλῆς πολέμου,

οὕτω καί ἡμᾶς διάσωσον, Παρθένε,

τούς προσπίπτοντας Εἰκόνι Βλαδιμήρου.

 Μουσικολογική καί Φιλολογική ἐπιμέλεια ὑπό Ἱεροδιακόνου Χρυσοστόμου Μονῆς Κοσμοσώτειρας.