Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΙΜΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ.

Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΙΜΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ. 

Απόσπασμα απο ομιλία του μακαριστού π.Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου στα πλαίσια της ερμηνείας της θεολογίας της εικόνας της Πεντηκοστής που έγινε το 2001μ.Χ  

Σ' αυτή την εικόνα  της Πεντηκοστής περιγράφονται τα στοιχεία του συμβόλου  της πίστεως για την [έννοια της] Εκκλησία και την ίδια ώρα [περιγράφεται το γεγονός απ' τις]  πράξεις των  Αποστόλων. Η Εκκλησία παραμένει το μοναδικό γεγονός ζωής μέσα στον κόσμο. Η Εκκλησία είναι αυτή η οποία   λειτουργεί τη ζωή του κόσμου.

Η Εκκλησία πια είναι η φανέρωση της Αγίας Τριάδας πάνω στη γη.

Γιατί η Εκκλησία βιώνει τη φανέρωση της Αγίας Τριάδος. Γιατί ζούμε στην Εκκλησία  μέσα, όπως  η Αγία Τριάδα

Όπου υπάρχει η ποικιλία των προσώπων και η ενότητα.

Στην Αγία Τριάδα  υπάρχει η  ενότητα και  η ποικιλία. Η ουσία είναι μία, ομοούσια και είναι [υπάρχουν] όμως τα τρία πρόσωπα.

Και έρχονται στην Εκκλησία μέσα ,οι άνθρωποι να βιώσουν αυτό το γεγονός της ενότητας και της ποικιλίας των ανθρώπων. Γι' αυτό βλέπετε οποιαδήποτε αναίρεση αυτής της ποικιλίας ή της ενότητας είναι τριαδολογική και εκκλησιολογική αίρεση. Ακόμη και για γεγονότα πολιτικά. Προσέξτε.

Εάν σε ένα χώρο  επικρατήσει ένα καθεστώς μη ελεύθερο που δεν  επιτρέπει στους ανθρώπους να λένε τη γνώμη τους, μια δικτατορία, αυτό δεν είναι πολιτικό γεγονός, είναι τραδολογική αίρεση.

Πρόκειται περί τριαδολογικής αιρέσεως. Όταν κάποιος δεν επιτρέπει στον άλλον να μιλήσει σημαίνει που αναιρεί  την ποικιλία.

Και ας το κάνει αυτό  για να υπάρξει τάξη και ασφάλεια  και ηρεμία. Ας πούμε στο χώρο μας  η χούντα ήταν τριαδολογική αίρεση.

Όπου έγινε ότι έγινε για την ενότητα, για να υπάρχει τάξη και ασφάλεια, αλλά οι  άνθρωποι δεν μιλούσαν. Άρα  πρόκειται περί τριαδολογικής αιρέσεως. Άρα η  Εκκλησία όχι μόνο είχε δικαίωμα, αλλά   έπρεπε για λόγους δογματικούς να φωνάξει.

Αυτό το λέω και  το τονίζω γιατί πολλές φορές υπάρχει αντίληψη το να  «μην ανακατευθείτε  με τα πολιτικά». Μα δεν είναι ανάμιξη με τα πολιτικά. Εμείς δεν λέμε  ποιος θα γίνει άρχοντας του τόπου  αλλά εμείς φωνάζουμε και λέμε εδώ υπάρχει τριαδολογική αίρεση. Μέσα σε μία οικογένεια αν υπάρχει ένας πατέρας δικτάτορας εκεί υπάρχει τριαδολογική αίρεση.

Και η Εκκλησία πρέπει να μιλήσει. Δεν [πρόκειται] είναι  για το ποιος θα είναι  ο αρχηγός και ποιος δεν θα είναι. Πρόκειται περί τριαδολογικών αιρέσεων και όταν φωνάζεις -η Εκκλησία που έπρεπε να φωνάξει τότε- πρέπει να φωνάξεις για την αίρεση. Όχι γιατί είχε κάτι, κακιά διάθεση με οποιονδήποτε στρατηγό ή συνταγματάρχη.

Επρόκειται περί αιρέσεων. Αυτό να το θυμόμαστε. Και το φωνάζω αυτό. Δεν ξέρω τι μελούμενα θα έχει ο τόπος μας. Πρέπει να έχουμε εγρήγορση  θεολογική πια. Ήταν έλλειψη θεολογίας τότε.

Όταν σώπασαν  οι άνθρωποι που είχανε την εξουσία τότε,  δεν είχανε καταλάβει την θεολογία της Εκκλησίας μας. Και ήταν  δεδομένο, γιατί προέρχονταν  από έναν χώρο που  ήταν ελλειπής στη θεολογία, όπου λειτουργούσε η τουρκοκρατία, πεντακάθαρα πράγματα. Αυτό να  το θυμόμαστε πάντοτε.

Και ο κόσμος, αυτό, ακόμα δεν το  έχει καταλάβει. Με τίποτα.

Πριν από ένα μήνα που έκανα την εκπομπή  για το Πολυτεχνείο με πήρανε υπεύθυνοι παράγοντες  εκκλησιαστικοί και μου είπαν ότι: «μην ανακατευεσαι  με  τα πολιτικά. Δεν είναι η δουλειά σου». Και είπα ότι αυτό είναι θεολογία δεν είναι θέμα πολιτικό δηλαδη. Και μετά από 25 χρόνια τώρα τα πολιτικά θα θυμόμαστε; Και οποιαδήποτε έκφραση,  που αναιρεί τη φωνή του οποιοδήποτε ανθρώπου είναι  τριαδολογική αίρεση. Πέρα  από αυτό που λέει  ο [οποιοσδήποτε] μπορεί να έχει ιδέες, να μας βρίζει, να είναι και αιρετικός ακόμη.

Η Εκκλησία αφήνει τη φωνή του να ακουστεί χωρίς να τον καπελώσει. Και αυτό σημαίνει Εκκλησία. Γι αυτό μέσα στο χώρο της Εκκλησίας έχουμε τη δυνατότητα της φωνής,  χωρίς να χαλάσουμε όμως και  να σπάσει η ενότητα. Υπάρχει η φωνή χωρίς να διασπαστεί η ενότητα, εκεί πρέπει να βρεθούν οι ισορροπίες όχι με το φίμωμα διαφόρων καταστάσεων. Και στην πολιτική και  σε οποιαδήποτε άλλη  εκφραση ζωής  το φίμωμα  είναι τριαδολογική αίρεση. Και αυτό περνάει μέσα  στην Εκκλησία. Η Εκκλησία έχει τριαδολογία. Την ενότητα και την ίδια ώρα την ελευθερία  των προσώπων. 

Αυτά για την ενότητα της Πεντηκοστής.