Ἡ Παραβολὴ τοῦ δείπνου.

 

Ἡ Παραβολὴ τοῦ δείπνου. 

«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε» καὶ τὰ ἑξῆς (Λουκ. ιδ΄, 16-23). Ἱστορία. Ὁ Χριστὸς ἱστάμενος εὐλογῶν καὶ γύρωθεν αὐτοῦ οἱ ἀπόστολοι, καὶ εἰς τὰ δεξιὰ μέρη αὐτοῦ οἱ Ἰουδαῖοι, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, ἄλλοι τρώγοντες καὶ πίνοντες, ἄλλοι πραγματευόμενοι καὶ ἄλλοι προσπίπτοντες εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὸ ἄλλο μέρος αὐτοῦ οἱ ἐθνικοί, προσπίπτοντες καὶ αὐτοὶ εἰς αὐτόν, καὶ οἱ ἀπόστολοι διδάσκουσιν αὐτούς.

Η Παραβολή του Δείπνου.

«Ένας άνθρωπος έκανε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε» και τα εξής (Λουκάς 14, 16-23). 

Σκηνή / Εικονογραφία. 

Ο Χριστός στέκεται όρθιος και ευλογεί, και γύρω του βρίσκονται οι απόστολοι. Στα δεξιά Του (της εικόνας) βρίσκονται οι Ιουδαίοι, Γραμματείς και Φαρισαίοι, άλλοι τρώνε και πίνουν, άλλοι συζητούν για διάφορα ζητήματα (πραγματευόμενοι) και άλλοι πέφτουν στα πόδια Του (Τον προσκυνούν). Στο άλλο μέρος (της εικόνας), βρίσκονται οι Εθνικοί (μη Ιουδαίοι), οι οποίοι επίσης πέφτουν στα πόδια Του, και οι απόστολοι τους διδάσκουν.

 

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΦΟΥΡΝΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

 σελ.172-173

Ο περίπατος της αγιότητας …

Όταν o Βασιλίσκος σφετερίσθηκε την εξουσία και εξεδίωξε τον αυτοκράτορα Ζήνωνα (475), υπερασπίσθηκε τούς μονοφυσίτες και θέλησε να απορρίψει τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος, απείλησε μάλιστα τον αρχιεπίσκοπο Ακάκιο πού ζήτησε καταφύγιο στην Αγία Σοφία μαζί με τους μοναχούς της Βασιλεύουσας. Αφού απώθησε τα διαβήματα του Βασιλίσκου, πού επεδίωξε να τον προσεταιρισθεί, ο όσιος Δανιήλ, μετά από θείο σημείο, αποφάσισε να κατέλθει από τον στύλο του και να πάει στην πόλη, όπως στο παρελθόν είχε πράξει ο άγιος Αντώνιος, για να συνδράμει την δεινοπαθούσα Εκκλησία. Ένα τεράστιο και ενθουσιώδες πλήθος, πού όλο και μεγάλωνε όσο πολλαπλασιάζονταν τα θαύματα στο διάβα του αγίου, τον περιστοίχισε και ο άγιος έφθασε στην Μεγάλη Εκκλησία και κήρυξε την ορθόδοξη πίστη. Κατόπιν συνέχισε την θριαμβική πορεία του προς το παλάτιον του Εβδόμου, όπου είχε καταφύγει ο σφετεριστής. Ώς σημείο αράς, τίναξε την σκόνη από τα πόδια του μπροστά στην πύλη, σύμφωνα με την ευαγγελική ρήση (Ματθ. 10, 14), και τον μιμήθηκε όλο το πλήθος. Ό Βασιλίσκος τρόμαξε μπροστά στην ανάπτυξη αυτής της δυνάμεως και πείσθηκε όταν ο πύργος του παλατιού κατέρρευσε μόλις έφθασε ο άγιος. Την επομένη αποφάσισε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, όπου ομολόγησε δημόσια την ορθόδοξη πίστη και συμφιλιώθηκε με τον Ακάκιο παρουσία όλου του λαού. Ό Δανιήλ επέστρεψε στον στύλο του, επιτελώντας πολυάριθμα θαύματα κατά την διάρκεια της οδοιπορίας. Προφήτευσε τον επικείμενο θάνατο του Βασιλίσκου και την παλινόρθωση του Ζήνωνος (476-491) στον θρόνο. Ό Ζήνων είχε σε μεγάλη ευλάβεια τον άγιο, το ίδιο και ο διάδοχος του Αναστάσιος (491-518).

Νέος Συναξαριστής 

της Ορθοδόξου Εκκλησίας, 

Δεκέμβριος, 

Ινδικτος

Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης - Στον ναό των ειδώλων

Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης

Στον ναό των ειδώλων

Ο όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης (409-493) άκουσε κάποτε να συζητούν για κάποιον ειδωλολατρικό ναό στον οποίο κατοικούσαν δαιμόνια. Κανείς δεν τολμούσε να περάσει κοντά του, ούτε την ημέρα, ούτε την νύχτα. Οι δαίμονες έκαναν πολλά κακά στους κατοίκους της περιοχής και τους είχαν φέρει σε απόγνωση. 

Ο όσιος άκουσε τα βάσανα τους και σκέφθηκε να τους βοηθήσει. Θυμήθηκε τον Μέγα Αντώνιο που, ενώ υπέφερε πολλά από τους δαίμονες, στο τέλος πάντα τους νικούσε. Παρακάλεσε λοιπόν κάποιον να του δώσει περισσότερες πληροφορίες και να του δείξει που ήταν κτισμένος ο ναός. 

Όταν έφθασε στον επικίνδυνο τόπο, έμοιαζε με γενναίο πολεμιστή, που δεν δειλιάζει από το πλήθος των αντιπάλων, αλλά ακάθεκτος ορμά εναντίον τους. Μπήκε μέσα στον ναό άφοβος με πολεμικό θούριο τα λόγια του ψαλμού: «Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμ. 26, 1). Με το ακαταμάχητο όπλο του Σταυρού γυρίζει από γωνιά σε γωνιά του ναού, γονατίζει και προσεύχεται. 

Την νύχτα άκουσε δυνατούς χτύπους και θόρυβο από πολλούς. Αυτός όμως έμεινε ατάραχος στην προσευχή. Αγρύπνησε προσευχόμενος και την δεύτερη νύχτα. Την τρίτη νύσταξε και κοιμήθηκε. Είδε στον ύπνο του θεόρατα φαντάσματα να πλησιάζουν και να λένε: 

– Άθλιε, ποιος σ’ έστειλε εδώ, να μας πάρεις την κατοικία; Θέλεις να βρεις σκληρό θάνατο; Θα σε σύρουμε και θα σε πνίξουμε στο ποτάμι!

Άλλα δαιμόνια κρατούσαν μεγάλες πέτρες επάνω από το κεφάλι του απειλώντας να το συντρίψουν. 

Ξύπνησε ο αθλητής του Χριστού και άρχισε πάλι να γυρίζει τις γωνιές του ναού ψάλλοντας στον Θεό και φοβερίζοντας τα δαιμόνια: 

– Φύγετε γρήγορα, γιατί σε λίγο θα είναι αργά! Φωτιά από τον Σταυρό του Χριστού θα πέσει πάνω σας και θα σας κάψει. Φύγετε λοιπόν να προλάβετε.

Εκείνα τότε θορυβούσαν περισσότερο. Ο όσιος έμεινε ατάραχος! Με υπομονή και καρτερία κατοίκησε στον τόπο που άλλοτε κυριαρχούσαν. 

Το έμαθαν αυτό οι περίοικοι και απορούσαν. Πλήθη ανδρών, γυναικών και παιδιών έτρεχαν να δουν τον όσιο και να θαυμάσουν το απίστευτο, πως τόσο άγριος και επικίνδυνος τόπος ημέρεψε και έγινε τόπος ειρήνης, πως δοξάζεται νύχτα και μέρα ο Χριστός, εκεί που προηγουμένως χόρευαν τα δαιμόνια! 

Έβλεπαν όμως την κοσμοσυρροή οι πονηροί και ξανάρχισαν τις επιθέσεις. Παρουσιάζονται να ορμούν εναντίον του με κοφτερά σπαθιά και να κραυγάζουν. 

– Εδώ είναι δική μας κατοικία από χρόνια πολλά. Φύγε, γιατί θα σε κομματιάσουμε!

Άλλοτε πάλι φώναζαν μεταξύ τους: 

– Ας μην τον κομματιάσουμε, ας τον τραβήξουμε έξω και ας τον πνίξουμε στο ποτάμι!

Ένιωσε τότε ο όσιος να τον τραβούν και να τον σέρνουν. Δεν δείλιασε όμως, αλλά προσευχήθηκε και φώναξε στους δαίμονες: 

– Ο Χριστός ο Σωτήρας μου, θα καταποντίσει εσάς στην φοβερή άβυσσο!

Ένα ουρλιαχτό και μια τρομερή κραυγή ακούσθηκε, και οι σκοτεινοί εχθροί εξαφανίσθηκαν. Η δύναμη της προσευχής και η απειλή του οσίου τους κατεδίωξε. 

Βίος Οσίου Δανιήλ του Στυλίτη. 

εκδ. Ιεράς Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων, Αθήνα 1972.  

 

Χαρίσματα και χαρισματούχοι. 

Ανθολογία χαρισματικών εκδηλώσεων. 

Τόμος πρώτος. 

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, εκδ. Δ΄ 1990.

Όσιοι Δανιήλ και Λουκάς, οι Στυλίτες

Όσιοι Δανιήλ και Λουκάς, οι Στυλίτες 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

Ο Δανιήλ γεννήθηκε στο χωριό Μάραθα, κοντά στα Σαμόσατα της Μεσοποταμίας, από χριστιανούς γονείς, τον Ηλία και τη Μάρθα. Με τις δακρύρροες προσευχές της η μητέρα του, που ήταν στείρα, εισακούστηκε από τον Θεό και, αφού συνέλαβε και γέννησε το μοναδικό παιδί που της έστειλε, τον Δανιήλ, το αφιέρωσε σ’ Εκείνον. 

Ο Δανιήλ ασπάστηκε το μοναχικό πολίτευμα σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών και κατόπιν επισκέφθηκε τον άγιο Συμεών τον Στυλίτη [1 Σεπτεμβρίου] και πήρε την ευλογία του. Μετά την εκδημία του ηγουμένου του μοναστηριού του, ο Δανιήλ αποσύρθηκε σ’ έναν εγκαταλελειμμένο ειδωλολατρικό ναό στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Εκεί εγκαταβίωνε υπομένοντας αναρίθμητες επιθέσεις από δαίμονες, τους οποίους πάντοτε νικούσε με την επιμονή στην προσευχή και με το σημείο του Σταυρού. Κατόπιν ανέβηκε σε στύλο, γενόμενος στυλίτης. Παρέμεινε εκεί έως τον θάνατό του, υποφέροντας όλες τις καιρικές συνθήκες, από το δριμύ ψύχος μέχρι τον καύσωνα, αλλά και ποικίλες επιθετικές προσβολές ανθρώπων και δαιμόνων. 

Πολλοί μαθητές συγκεντρώθηκαν κοντά στον στύλο του όσιου Δανιήλ κι εκείνος τους καθοδηγούσε πνευματικά με το παράδειγμα και τους λόγους του, ώστε να φθάσουν ν’ αξιωθούν της αιωνίου ζωής. Ο Θεός αντάμειψε τον πιστό δούλο Του με άφθονη χάρη κι έτσι ο όσιος επιτέλεσε πολλά θαυμαστά και επωφελή για τους ανθρώπους, ενώ επίσης προ­φήτευε τα μέλλοντα να συμβούν. Άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της γης συνωστίζονταν κάτω απ’ τον στύλο, αναζητώντας βοήθεια και συμβουλές απ’ τον άγιο του Θεού. Αυτοκράτορες, πατριάρχες, αλλά και απλοί άνθρωποι προσέρχονταν σ’ αυτόν. Ο αυτοκράτορας Λέων ο A (457-474) πήγαινε συχνά τους ξένους προσκεκλημένους του, πρίγκιπες και άλλους επιφανείς, για να τους δείξει τον όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη, λέγοντας: «Ιδού, το θαύμα στο βασίλειό μου!». 

Ο Δανιήλ προείπε την ημέρα της εκδημίας του απ’ τον κόσμο, έδωσε τις τελευταίες συμβουλές στους μαθητές του σαν πατέρας στα παιδιά του και ύστερα εκοιμήθη. Κατά τον χρόνο του θανά­του του οι μαθητές του είδαν αγγέλους, προφήτες, αποστόλους και μάρτυρες πάνω απ’ τον στύλο του. Αφού έζησε ογδόντα χρόνια ο αγγελικός και ουράνιος αυτός άνθρωπος, έλαβε την αιώνια κατοικία του στη Βασιλεία του Θεού το έτος 489. 

Ο Λουκάς ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου. Ως στρα­τιώτης έλαβε μέρος στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων και υπήρξε αυτόπτης μάρτυς στον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, αλλά ο ίδιος διασώθηκε σώος και αβλαβής. Ο Λουκάς, βλέπο­ντας το χέρι του Θεού πίσω από τη θαυματουργική διάσωσή του, καταφρόνησε την ματαιότητα του κόσμου και αποσύρθηκε ως ερημίτης για να ζήσει επάνω σ’ έναν στύλο κοντά στη, Χαλκηδόνα. Έζησε ως στυλίτης βίο ακρότατης ασκήσεως για σαράντα πέντε χρόνια, καθαρίζοντας τη ψυχή του απ’ όλες τις αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις. Ως επίγειος άγγελος και θεάρεστος άνθρωπος, ο όσιος πατήρ Λουκάς εξεδήμησε ειρηνικά προς την αιώνια ανάπαυση του Κυρίου. Μεταξύ των ετών 970 και 980, έλαβε την κατοικία του στην όντως ζωή. 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, 

Ο Πρόλογος της Αχρίδος, 

Δεκέμβριος 

εκδ. Άθως, σ. 105-107

Για τις αυτοσχέδιες προσευχές, την αγάπη στον Θεό και την ασθενή ανθρώπινη θέληση - Επιστολή 3η Οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτου

 

Επιστολή 3η 

Για τις αυτοσχέδιες προσευχές, την αγάπη στον Θεό και την ασθενή ανθρώπινη θέληση

«Επιστολή εις συγγενή του» 

Παιδί μου, όχι μόνον να λέγωμεν την ευχή αδιάκοπα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», αλλά και αυτοσχεδίως απλώς προσευχάς μπορούμε να κάμωμε κατά την περίστασι πού βρίσκομαι. Π.χ. «Κύριε, φώτισέ με και βοήθησέ με τί να κάμω» κ.λπ. Είναι πολλές αρετές πού μας κάμνουν αγαπητούς στον Θεόν και μας πλησιάζουν πρός Αυτόν. Αλλά περισσότερον και ευκολώτερον από όλες είναι η προσευχή. Η προσευχή μας ενώνει νοερώς μέ τον Θεόν. Αλλά και ό,τι βήμα κάνομε μέ προσευχή, ο Θεός μάς ευλογεί: Εμνήσθην τοῦ Θεοῦ καί εὐφράνθην 

Τίποτε, αγαπητό μου παιδί, δεν θέλω από σένα, ει μή μόνον νά αγαπήσης τον Θεόν. Αυτήν την συμβουλήν ολοψύχως και διαρρώς σου δίνω. «Ο ἀγαπῶν με, τάς ἐντολάς μου τηρήσει, καί ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ Πατρός μου, καί ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν... καί ἐμφάνισιν αὐτῷ ἐμαυτόν». Πώς εμφανίζεται ο Χριστός και πώς Αυτός και ο Πατήρ του μονήν παρ’ ημών ποιεί, ούτω καιρός. 

Όπου και νά βρίσκεσαι, ό,τι και να κάμνης, νά ενθυμήσαι τον Θεόν και νά έχης υπ’ όψιν σου ότι τό ακόιμητον μάτι Αυτού σέ παρακολουθεί. 

Προσεύχου πάντοτε: 

Κύριε, αξίωσέ με μέ ευσπλαχνία Σου νά γίνη και σέ μένα τήν αμαρτωλή το άγιον θέλημά Σου. Δεν θέλω τίποτε άλλο παρά μόνον Εσένα. Φώτισέ με και βοήθησέ με νά ακολουθήσω και νά σέ αναπαύσω. Ευλόγησόν με κι εμένα, Κύριε, νά κληρονομήσω και εγώ αυτά τά ανεκλάλητα κάλλη τοῦ Παραδείσου, τά Αἰώνια Ἀγαθά, τά ὁποῖα ἡτοίμασε ἡ ἀγάπη Σου διά τούς ἀγαπῶντας Σε. Ἀμήν. 

Νά ζητᾶμε βοήθεια καί φωτισμόν ἀπό τόν Θεόν. «Ζητεῖτε καί δοθήσεται, κρούετε καί ἀνοιγήσεται»  λέγει ὁ Χριστός. 

Ἡ θέλησις, παιδί μου, τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πολύ ἀσθενής. Θέλει νά κάμει τό καλό, μά δέν μπορεῖ. Ἐάν ἕνας ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττη ὅτι θέλω νά κάνω τό καλό, μά δέν μπορῶ, γιατί μέσα μου ὑπάρχει ἄλλος νόμος, ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας, ἡμεῖς τί νά εἴποῦμε; Διά τοῦτο λοιπόν παρακαλοῦμε καί ἱκετεύομεν τόν Θεόν μέ τήν προσευχήν, ἵνα μᾶς ἀξιώσῃ νά κάνωμε πάντοτε τό θέλημά Του καί μόνον τό θέλημά Του, εἴτε γλυκύ εἶναι αὐτό εἴτε πικρό, ἀλλά πάντοτε ὠφέλιμο καί οὐδέποτε βλαβερόν. 

  

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ 

ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ

Τόμος Α΄ 

Νικολάου Μπαλδιμτσή Ιατρού

Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου 

Ιερά μονή Αγίας Τριάδος Εδέσσης

2024 

Αγία Αγγελίνα Μπράνκοβιτς – Κομνηνή της Σερβίας.

 

Αγία Αγγελίνα Μπράνκοβιτς – Κομνηνή της Σερβίας. 

 1η Ιουλίου και 10 Δεκεμβρίου. 

Ήταν θυγατέρα του Γεωργίου Καστριώτη - Σκεντέρ Μπέη, Ηγεμόνα της Αλβανίας και συζεύχθηκε τον Δεσπότη της Σερβίας άγιο Στέφανο, γιό του Δεσπότη Γεωργίου Μπράνκοβιτς, με τον οποίο απέκτησε δύο γιούς, τον Μητροπολίτη Βλαχίας άγιο Μάξιμο (+ 1546) και τον Δεσπότη της Σερβίας Άγιο Ιωάννη (+1493). 

Μετά την ατυχή έκβαση του πολέμου του συζύγου της Στεφάνου κατά των Τούρκων και την τύφλωσή του από αυτούς, τον ακολούθησε αυτοεξόριστη στην Ιταλία και μετά τον θάνατό του έγινε μοναχή. Με την βοήθεια του Μεγ. Ηγεμόνα της Ρωσίας Βασιλείου Γ', ίδρυσε στη Σερβία την Μονή του Κουπίνοβο, όπου μετέφερε και εναπόθεσε το αδιάφθορο Λείψανο του συζύγου της. 

Κοιμήθηκε ειρηνικά και ενταφιάσθηκε στην ίδια Μονή. Το Λείψανό της ανακομίσθηκε αδιάφθορο και σήμερα φυλάσσεται στη Μονή του Κουπίνοβο. Στην ίδια Μονή ενταφιάσθηκαν και οι γιοί της Άγιοι Μάξιμος Μητροπολίτης Βλαχίας και Ιωάννης Δεσπότης των Σέρβων, των οποίων τα Λείψανα ανακομίσθηκαν επίσης αδιάφθορα και φυλάσσονται εκεί. Η μνήμη της τιμάται στις 1 Ιουλίου. 

Επίσης εορτάζει στις 10 Δεκεμβρίου μαζί με τον σύζυγό της Στέφανο και τον γιό της Ιωάννη