π.Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος
Αν κατάλαβα καλά το ερώτημα σου, είναι σα να μου λες, δεν μου το είπες έτσι αλλά εγώ έτσι το πιάνω! Αν εγώ δε νιώθω την αγάπη του Θεού! Δεν θα καταλήγω τότε στο να ζητώ μια αγάπη που θα τη νιώθω άμεσα; Να θέλω άνθρωπο να με αγαπάει και να καλύπτει την αγάπη.
Ξεκινάμε σε αυτά τα θέματα της κατανοήσεως, από τα πρωτογενή εξωτερικά μεγέθη και [μετά] πάμε στα βαθιά καρδιακά μεγέθη. Τα σκαλοπάτια της αναπτύξεως του ανθρώπου σε αυτά τα θέματα είναι τρία.
Α. Οι αισθήσεις οι εξωτερικές.
Β. Ο νους, η σκέψη, η λογική και
Γ. Η καρδία.
Ήδη αυτό που ρωτάς, να αισθάνομαι την αγάπη του Θεού είναι θέμα καρδιάς. Για να φθάσω όμως σε αυτό που αισθάνομαι όμως πρέπει να αρχίσω από τα προηγούμενα στάδια. Έτσι είναι, προσπαθώ να είμαι λιτός, δεν μπορώ να μιμηθώ τον Μέγα Βασίλειο. Αλλά λιτός προσπαθώ να είμαι. Άρα θα ξεκινήσω το δρόμο της κατανοήσεως της αγάπης του Θεού που είναι καρδιακό μέγεθος να το αισθάνομαι από τα πρώτα. Μη λες από το τρίτο. Το πώς το αισθάνεσαι στην καρδιά σου! Από τα πρώτα.
Ποια είναι τα πρώτα; Τα απλά πράγματα. Το ότι σήμερα έφαγες φαγητό και δεν πέθανες, το ότι ήπιες νερό, ανέπνευσες οξυγόνο, το ότι είδες το πράσινο. Αυτά δεν είναι αισθήσεις δωρεάς του Θεού; Είναι σκουπίδια αυτά; Αυτή είναι η πρωτογενής εξωτερική ανάλυση των αισθήσεων. Η δοξολογική στάση είναι η αρχή για την βαθύτερη κατανόηση του Θεού. Αυτό μετά, αν καλλιεργηθεί και αρχίσεις να δοξολογείς το Θεό, «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως». Και δεν είναι μόνο το φώς της αποκαλύψεως Του, είναι και το φώς, είδαμε φώς σήμερα, πολύ απλά. Δεν δοξολογούμε το Θεό για αυτό που είδαμε κάθε μέρα; Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε την ελευθερία που έχουν τα πουλάκια που αρκούνται σε ένα καρπό και σε μια στάλα νεράκι; Γιατί δεν τολμούμε να Τον δοξολογήσουμε; Γιατί έχουμε άλλες απαιτήσεις από τη ζωή! Γιατί θέλουμε να αρπάξουμε τη ζωή και να καταξιωθούμε! Άρα αντί να δοξολογούμε το Θεό. Για τα πρωτογενή να τον δοξολογήσουμε… χανόμαστε σε αυτά που δεν έχουμε και θεωρούμε αυτονόητα αυτά που έχουμε, αυτό είναι το πρώτο λάθος. Ήδη, αν δεν το κάνω αυτό κάθε μέρα, ήδη είναι πολύ μακριά ο δρόμος να πάω στην βαθιά κατανόηση και αφού εγώ νιώθω ότι είμαι πάντα μόνος μου θα ζητάω κάποιους να με αγαπάνε, θα έχω και μια κοπέλα που θα με αγαπάει πάρα πολύ μέχρι να με βαρεθεί φυσικά λόγο της τρέλας μου έτσι, αυτό είναι δεδομένο σίγουρα. Και μετά θα ψάξω μια άλλη και μια άλλη και τα λοιπά και θα πάμε έτσι λέγοντας.
Αν καταφέρω και είμαι δοξολογικός σε αυτό το σημείο πια δοξολογώ το Θεό για τα αυτονόητα που δεν είναι καθόλου αυτονόητα αλλά τα λέω αυτονόητα… όπου ο νους μου λίγο ελευθερώνεται και δεν εξαντλούμε στο τι θα φάμε και τι θα πιούμε, σε όλη αυτή την ιστορία. Ο νους μου ελευθερώνεται και έτσι αρχίζει η θεραπεία του νου. Και αρχίζει ο νους να κατανοεί το Θεό ως λογική. Νιώθεις που ο Θεός, τον νιώθεις μετά [ μέσα ]από άλλα πράγματα από την κατανόηση του ανθρώπου, ένας άνθρωπος που θα σου πει καλημέρα, μικρά πραγματάκια, έτσι που σου άνοιξε το δρόμο στο λεωφορείο να περάσεις, να μην περάσει πρώτος, τέτοια μικρά πραγματάκια, αρχίζεις μέσα από κινήσεις εξωτερικές των ανθρώπων να καταλαβαίνεις πως υπάρχει ένας στοιχειώδης σεβασμός και λες και αυτό ο Θεός το επέτρεψε. Και σέβεσαι τα μικρά πράγματα της ζωής σου, έτσι, πολύ απλά και ο νου σου αρχίζει να γεμίζει από το Θεό.
Και τότε λες: Δεν στρέφομε λίγο παραπάνω στο Θεό και αρχίζει μετά η άσκηση σου, η εκοπή των παθών, η εκοπή του εγωισμού, η εκοπή των επιθυμιών των κακών, η μεταστροφή στο Θεό και γεμίζεις από τη χάρη του Θεού. Και μετά στο τρίτο στάδιο επειδή γέμισα από τη χάρη του Θεού αυτό είναι μια αίσθηση ζωντανή και μια γεύση που δεν περιγράφεται γιατί είναι γεύση και όπως κάθε γεύση είναι προσωποπαγής και δεν περιγράφεται.
Σου έδωσα τον δρόμο πολύ απλά για αυτό το οποίο ρώτησες. Αλλιώς θα μείνεις στα πρώτα στάδια γκρινιάζοντας και αγαπώντας και αγαπώμενος σε ψευτοέρωτες. Στο απεύχομαι .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου