Ζώντας μέσα στο Θαύμα της παρουσίας του Θεού στη ζωή σου...

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου 

9:6-11 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία

του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια της ερμηνείας που έγινε στο κήρυγμα της  Γ΄ Κυριακής του Λουκά

Τὸ ηχητικό απόσπασμα από την ομιλία - σε mp3 εδώ

Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε πριν από λίγο περιγράφει, όπως συχνά-πυκνά συμβαίνει στα κείμενα της Καινής Διαθήκης, ένα ακόμη θαύμα του Χριστού· και όλα αυτά τα θαύματα τα αλλεπάλληλα που περιγράφονται δεν περιγράφονται απλώς για να δημιουργήσουνε καταστάσεις θαυμασμού για το πρόσωπο του Χριστού. Περιγράφονται γιατί αποκαλύπτουν τα σημεία της παρουσίας του Θεού πάνω στη ζωή μας και πάνω στη γη και περιγράφονται γιατί θέλουν με την αποσπασματικότητά τους να δηλώσουν κάτι βαθύτερο: το ότι το θαύμα το κάνει ο Χριστός από εδώ και από εκεί αλλά εμείς είμαστε φτιαγμένοι, αν θέλουμε να ακούσουμε τον βηματισμό της ζωής Του πάνω στη ζωή μας, είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε μια αλλιώτικη ποιότητα θαύματος στην κάθε μέρα της ζωής μας.

Γι’ αυτό θα σταθώ σήμερα όχι στην ευαγγελική περικοπή αλλά στην αποστολική, η οποία περιγράφει ακριβώς τις προϋποθέσεις μέσα από τις οποίες ο άνθρωπος στέκεται καρδιακά μπρος στον Θεό και μπρος στον κόσμο και αποκτάει αυτή την δυνατότητα να ζει το διηνεκές και το ατέλειωτο του θαύματος. Και τα άλλα τα θαύματα, μέσα από την χάρη του Θεού, τα φαινόμενα δηλαδή, τα εμφανιζόμενα,  γίνονται πάντοτε αποσπασματικά αλλά δεν περιμένουμε πια αυτά, γιατί μέσα στην καρδιά μας λειτουργιέται το διηνεκές του θαύματος.  

Να δούμε για λίγο την περικοπή που ακούσαμε του αποστόλου Παύλου από την δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή. Κοιτάξτε τις πανέμορφες, αδρές και απλές προϋποθέσεις που τοποθετεί μπροστά μας ο απόστολος Παύλος.  Λέει εκείνο το χαρακτηριστικό «ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει». Παίρνει το παράδειγμα του γεωργού που σπείρει με τσιγκουνιά και, αφού λίγο σπόρο ρίχνει, λίγα θα πάρει. Και παίρνει μετά εκείνον ο οποίος σπείρει απλόχερα, λέει «ἐπ᾿ εὐλογίαις» δεν βάζει στη φειδώ του, εννοώντας την τσιγκουνιά, [ως αντίθετο] την απλοχεριά· βάζει την ευλογία. Και μετά από λίγο ομιλεί για το γεγονός που λειτουργιέται εν ταις καρδίαις ημών. Αρχίζει να μιλάει για μια σπορά που γίνεται μες στην καρδιά μας και μια σπορά που δεν είναι ούτε εν φειδώ, ούτε με απλοχεριά, αλλά είναι με ευλογίες  - που σημαίνει, ανοίγεσαι πρώτα - πρώτα στον Θεό και δέχεσαι το θέλημά Του να γίνει πράξη της ζωής σου και αποκτάς την ευλογία τη μεγάλη να ζεις μες στο θέλημά Του. Και τότε ούτε εν φειδώ είσαι ούτε σε μια ανθρώπινη και κοσμική απλοχεριά, που έχει μέσα πολλές φορές και μεγάλο εγωισμό για να δείξεις πως το μπορείς. 

Είσαι μέσα στην ευλογία του Χριστού, οπότε η καρδιά σου ανοίγεται. Η χάρις Του Θεού διευρύνει την καρδιά. Και όταν ανοίγεται η καρδιά σου, ως αποτέλεσμα φυσικό έρχεται να μπορεί η καρδιά να είναι ανοιχτή σε όλο τον κόσμο. Έτσι η καρδιά αυτή δεν είναι φειδωλή, είναι ανοιχτή σε όλα και στέκεται μπρος στα πράγματα με σεβασμό, όπως ο Θεός στέκεται μπροστά μας με σεβασμό· στέκεται με ευλογία.

Και γινόμαστε ανοικτές καρδιές. 

Γι’ αυτό μετά από λίγο λέει, «ἱλαρὸν δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός». Αυτό το κάνεις, όχι γιατί περιμένεις ανταλλάγματα, «μὴ ἐκ λύπης, μή ἐξ ἀνάγκης». Δεν περιμένεις κανένα αντάλλαγμα. Η ζωή σου για να ζήσεις δεν περιμένει ανταλλάγματα. Δεν λες «για να ζήσω τι μου πληρώνεις, Θεέ μου;» Ζεις και χαίρεσαι και πανηγυρίζεις τη ζωή. Και γίνεσαι ιλαρός δότης. Και παίρνεις μέσα σου την όντως ζωή. Και άρχισε μέσα σου να λειτουργιέται το θαύμα!

Γιατί ζεις την όντως ζωή. Γι’ αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος μετά ότι αυτός που το κάνει αυτό έχει πάνω του αυτάρκεια. Αυτή είναι μια ευλογημένη αυτάρκεια. Η αυτάρκεια μπορεί να είναι κατάρα και μπορεί να είναι ευλογία. Η αυτάρκεια είναι κατάρα, αν πω «εγώ θα ζήσω μόνος μου, δεν χρειάζομαι κανένα». Η αυτάρκεια είναι ευλογία, αν έχω βάλει μέσα στη ζωή μου τη χάρη του Χριστού, οπότε ό,τι και να μου κάνουν γύρω μου, ό,τι και να μου στερήσουν, ό,τι και να μου πάρουν, εγώ πιστεύω που έχω αυτάρκεια μέσα μου και το ζω, γιατί ζω μέσα από τη χάρη του Θεού, δηλαδή, ποτέ δεν νιώθω χαμένος. Ποτέ δεν νιώθω ότι άλλοι μπορούν να με αδικήσουν. Γιατί ζω μες στη χάρη του Θεού.

Γι' αυτό το τελευταίο κομμάτι του κειμένου, η τελευταία φράση, είναι πραγματικά ένα χτύπημα, ένα χαστούκισμα για την καθημερινότητα της ζωής μας. Και λέει τότε, γινόμαστε οι πλουτούντες, εν πάση απλότητι - ακούτε εδώ τι πλούτο μας προσφέρει! Αποκτούμε έναν πλούτο που λέγεται απλότητα· που σημαίνει πια δεν έχεις κάτι που να σε κομματιάζει μέσα σου, να θέλεις να πας και από εδώ και από εκεί και από πάνω και από κάτω. Είσαι μέσα στη χάρη του Θεού και αυτό είναι ο πλούτος και δίνει απλότητα ζωής - πια, είσαι πέρα από το «θέλω» και «δεν θέλω», είσαι μες στη χάρη του Χριστού.

Όσο χτυπιόμαστε μέσα από το «θέλω» και «δεν θέλω» και αναζητούμε τι θέλουμε και δεν θέλουμε, και δεν ζητούμε πρώτον το θέλημά Του, κομματιαζόμαστε. Και δεν ζούμε αυτό το πλούτο που είναι η απλότητα, που δίνεται ως ακρότατη δωρεά του Θεού γιατί και Εκείνος είναι απλός. Και τότε πια, ζώντας αυτήν την απλότητα, δεν σε ταράζει τίποτε, ε, και τότε το θαύμα λειτουργιέται πάνω σου! Και τότε ο Χριστός, με τη δική του αγάπη, ξέρει αν θα εμφανίσει έτσι ή αλλιώς ένα θαύμα, και αν το κάνει κάποτε ή αν δεν το κάνει και ποτέ, δεν περιμένεις κανένα θαύμα, γιατί ζεις το θαύμα του πλούτου της απλότητας, που έρχεται μέσα από τη δωρεά και την αγάπη του Χριστού!

Αυτά είναι  προκλήσεις και προτάσεις για να μπορέσουμε πραγματικά να ζήσουμε την Ορθοδοξία μας ως ήθος ζωής! Γιατί συνεχώς ομιλούμε για την Ορθοδοξία, αλλά το ήθος της ζωής το κατακρύπτουμε ή το καταλιμπάνουμε* ή καθόλου δεν το αποκαλύπτουμε. Εδώ λοιπόν η ζωή μας μπορεί να γίνει πραγματικά αποκαλυπτική, απλή και εν θαύματι. Και τότε όλες οι ταραχές, που οφείλονται στην εσωτερική έλλειψη της χάριτος του Χριστού μας και της αποδοχής του θελήματος Του, θα εξαλειφθούν. Και τότε το  θαύμα θα γίνει πραγματικότητα.

Επειδή, αδελφοί μου, καθημερινά ταραζόμαστε, ταλανιζόμαστε και κυμαινόμαστε ανάμεσα σε καταστάσεις που μας διαλύουν κάθε μέρα - το γνωρίζουμε όλοι από την πράξη της ζωής μας - οι προτάσεις του Αποστόλου Παύλου είναι οι μοναδικές που μπορούν πραγματικά να δώσουν ένα άλλο ήθος ζωής που, αν  δεν το κάνουμε, ταραγμένοι θα είμαστε, αρρωστημένοι θα είμαστε και ποτέ την αγάπη του Χριστού και τον Ίδιο δεν θα Τον ζήσουμε.

*το εγκαταλείπουμε

Φιλολογική επιμέλεια κειμένου

Ελένη Κονδύλη

※ 

Περισσότερες ομιλίες του πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα :  www.floga.gr