Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Αρχαγγέλους και Μέγα Αρχιστρατήγους Μιχαήλ και Γαβριήλ

Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Αρχαγγέλους και Μέγα Αρχιστρατήγους Μιχαήλ και Γαβριήλ

Ποίημα Αργυρουπόλεως Σεραφείμ

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἔν τῆ άληθεία σου, εἰσάκουσον μου ἔν τῆ δικαιοσύνη σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἵς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ὅτι οὗ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὅ ἐχθρός τήν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἵς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἔν σκοτεινοῖς, ὦς νεκρούς αἰῶνος, καί ήκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἔν έμοι ἐταράχθη ἤ καρδία μου. Ἐμνήσθην ήμερων ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἔν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἔν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ἤ ψυχή μου ὦς γῆ ἄνυδρος σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἵς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ὅτι ἐπί σοι ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, όδόν ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἷ ὅ Θεός μου. Τό Πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἔν γῆ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοΰ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἔν τῆ δικαιοσύνη σου, έξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου. Καί ἔν τῷ έλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σοῦ εΐμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καί τά Τροπάρια

Ἦχος δ’. Ὅ ὑψωθείς ἔν τῷ Σταυρῶ.

Τούς Πρωτοστάτας Οὐσιῶν τῶν άΰλων, καί καταυγάζοντας φωτί πᾶσαν Κτίσιν, τῆς Τρισηλίου δόξης καί Θεότητος, ἅπαντες τιμήσωμεν, Ἀρχαγγέλους τούς θείους, πρός αὑτούς κραυγάζοντες, ἔν ψυχῇ τεθλιμμένη ὦ Ταξιάρχαι άΰλων Οὐσιῶν, πάσης ἡμᾶς περιστάσεως ῥύσασθε.

Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Τῆ θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν ἁμαρτωλοί καί ταπεινοῖ καί προσπέσωμεν ἔν μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς Δέσποινα, βοήθησον, ἐφ’ ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα σπεῦσον ἀπολλύμεθα ὑπό πλήθους πταισμάτων μή ἀποστρέψῃς σούς δούλους κενούς σέ γάρ καί μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

καί ὅ Κανῶν, ἔχων ’Ἀκροστιχίδα κατ’ Ἀλφάβητον.

ᾨδῇ ἀ’. Ἦχος πλ. δ’. Ὑγραν Διὀδεύσας.

Ἁγίων ’Ἀγγέλων ὦς ἀρχηγοί, καί τῆς θεοπτίας ἀπολαύοντες τηλαυγώς, τόν Ἀγαθοδότην καί Σωτῆρα ὑπέρ ἡμῶν καθικετεύσατε.

Άπαύστως δοξάζουσι σε πιστῶς, Άσωμάτων δῆμοι, ἐνηδόμενοι κάλλει σῶ, καί τῆ ἀκορέστῳ αϊγλη, Σῶτερ αὐτῶν πρεσβείαις ἡμᾶς κατοικτείρησον.

Βιαίοις κρατούμενοι πειρασμοῖς, ὑμῖν ὦς προστάταις καταφεύγομεν οἵ πιστοῖ ’Ἀρχάγγελοι θείοι, τόν Δεσπότην νῦν ἐκτενῶς ἐκδυσωπήσατε.

Θεοτοκίον.

Γενοῦ μοι, Παρθένε, καταφυγῇ, λιμήν τε καί τεῖχος, καί προστάτις ἤ τόν Θεόν, ἔν σαρκί τεκοῦσα, Θεομῆτορ, τόν λυτρωτήν καί Πανοικτίρμονα.

ᾨδῇ γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Δωρεαῖς πολυτρόποις, ’Ἀγγελικῶν τάξεων, οἵα Ταξιάρχαι, κοσμούμενοι, ’Ἀρχιστράτηγοι, καθωραΐσατε, τάς τοϋ Χριστοῦ ’Ἐκκλησίας, θεϊκαῖς λαμπρότησι, ταῖς προστασίαις ὑμῶν.

Δωρεᾶς με ἀγίας, ὦς συμπαθεῖς ’Ἄγγελοι, νῦν καταξιώσαι τόν εὐσυμπάθητον δυσωπήσατε τρόπους ἀσπλάγχνους γάρ, καί μοχθηρούς κεκτημένον, μετανοίας τρόποις με ἀνακαλέσατε.

Εὐδοκίας ἔν ὅπλῳ, τό τῶν Πιστῶν πλήρωμα, δόξης Οὐρανίου τῷ κάλλει νῦν στεφανούμενοι, ἐκ περιστάσεως, ὦς εὐκλεεῖς παραστάται, τοῦ Θεοῦ λυτρῶσασθε, θείοι ’Ἀρχάγγελοι.

Θεοτοκίον.

Ζωῆς τῆς ἀκηράτου, θεία σκηνῇ γέγονας, μόνη ἕξ αἰῶνος φανεῖσα, Παρθενομῆτορ, Ἀγνῇ διό Πανάμωμε, τόν ἔν σκιά τοῦ θανάτου, πρός ζωήν ὁδηγῆσαν, νῦν με πρεσβείαις σου.

ᾨδῇ δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἤ Δυάς ἤ πρωτεύουσα, τῆς τῶν ’Ἀρχαγγέλων νῦν ὁμηγύρεως, τούς προστρέχοντας τῆ σκέπη σου, ἐκ παντός κινδύνου, ἐλευθέρωσον.

Θεωροῖ τῆς λαμπρότητας, τῆς Θεαρχικῆς καί Άγαθοδότιδος, ’Ἀρχιστράτηγοι, ὑπάρχοντες, δούλους τούς ὑμῶν δεινῶν λυτρώσασθε.

Ἱεραῖς ἔν δεήσεσιν, εὕροιμι ὑμᾶς συλλήπτορας ’Ἄγγελοι, τήν ψυχήν μου ἐνισχύοντας, καί τόν λογισμόν μου καταυγάζοντας.

Θεοτοκίον.

Ἱερῶς σε δοξάζουσι, τά τῶν Άσωμάτων θεία στρατεύματα, Θεομῆτορ Πανακήρατε· τόν γάρ Κτίστην τούτων ἀπεκύησας.

ᾨδῇ ·ἕ’. Φώτισον ἡμᾶς.

Κύκλῳ τοϋ Θεοῦ, παρεστῶτες, ’Ἀρχιστράτηγοι, καί ταῖς ἐκεῖθεν πηγαζούσαις αὐγαῖς, λελαμπρυσμένοι τούς ὑμῶν οἰκέτας διασώσατε.

Λύτρωσιν ἡμῖν, δωρηθῆναι ἱκετεύσατε, τόν Δεσπότην καί Θεόν ἡμῶν, ὦς παραστάται τῆς βροτῶν ἀπολυτρώσεως.

Μύστας τῆς σεπτῆς, καί ἀρρήτου Σῶτερ δόξης σου, τούς ’Ἀρχιστρατήγους ὑπέστησας· τούς σούς οὖν δούλους δι’ αὐτῶν νῦν διαφύλαξον.

Θεοτοκίον.

Μύρον μυστικόν, ὀνομάζομεν σε, Πάναγνε, ὦς γεννήσασαν Θεόν ἔν σαρκί, τόν τά εὐώδη ἀναβρύοντα χαρίσματα.

ᾨδῇ στ’. Τήν δέησιν.

Νῦν θρόνοι τφ φοβερῷ παρίστασθαι, ἀκλινῶς ἀξιωθέντες. Θεόπται, καί τοΰ φωτός τῆς Ἀγίας Τριάδος, ἐπαπολαύειν πρεσβεύσατε ’Ἄγγελοι, ῥυσθῆναι ἐκ τῶν πειρασμῶν, τούς τῆ σκέπη ὑμῶν καταφεύγοντας.

Ξηράνατε τῶν παθῶν σηπεδόνα καί τῶν νόσων κοπάσατε τόν σάλον σύν τούτοις δέ, ὦ ’Ἀρχάγγελοι θείοι, καί τά τῆς Πίστεως σκάνδαλα παύσατε, καί ῥύσασθε πάντας ἡμᾶς ταῖς λιταῖς ὑμῶν πάσης αἱρέσεως.

Οἵ ἅγιοι Ταξιάρχαι ’Ἀγγέλων, παρεστῶτες ἐσαεί τῆ Τριάδι, καί τῶν φρικτῶν καί ἀρρήτων αὐτόπται, ὦς ὄντες, πάντας, ’Ἀρχάγγελοι, ῥύσασθε, κινδύνων τε καί πειρασμῶν, ταῖς ὑμῶν ἱκεσίαις δεόμεθα.

Θεοτοκίον.

Ὅ ἔμψυχος τοῦ Σωτῆρος θάλαμος, ὅ λαμπραῖς τῆς Παρθενίας ἀκτίσι, φωτοειδώς ὤσπερ κρίνος ἐκλάμπων, τῆς ἀκανθώδους ἔν μέσῳ συγχύσεως, ἤ Πάναγνος καί εὐπρεπής, Θεοτόκος Παρθένος δοξάζεται.

’Ἐκ νόσων καί ἐκ παντοίων κινδύνων ῥύσασθε Ταξιάρχαι, τούς πιστῶς τελοῦντας ὑμῶν τήν Σύναξιν, ὦς φύλακες ’Ὀρθοδόξων προστάται.

Ἄχραντε, ἤ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὦς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αῖτησις καὶ τό Κοντάκιον.

Ἦχος β’.Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

’Ἀρχιστράτηγοι Θεοῦ, Λειτουργοῖ θείας δόξης, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγοί καί ’Ἀρχηγοί Άσωμάτων, τό συμφέρον ἡμῖν πρεσβεύσατε, καί τό μέγα ἔλεος, ὦς τῶν Άσωμάτων ’Ἀρχιστράτηγοι.

Καί εὐθύς τό Προκείμενον.

Ὅ ποιῶν τούς ’Ἀγγέλους αὑτοῦ Πνεύματα, καί τούς Λειτουργούς αὑτοῦ πυρός φλόγα.

Στίχ. Εύλόγει ἤ ψυχή μου τόν Κύριον. Κύριε ὅ Θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα.

Εὐαγγέλιον. 

Ἐκ τοΰ κατά Λουκᾶν (κεφ. ί’ 16—21) .

Εἶπεν ὅ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς. Ὅ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καί ὅ ἀθετῶν ὑμᾶς, ἐμέ ἀθετεῖ· ὅ δέ ἐμέ ἀθετῶν, ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντα με. Ὑπέστρεψαν δέ οἵ Ἑβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες· Κύριε, καί τά δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἔν τῷ ὀνόματι σου. Εἶπε δέ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τόν Σατανᾶν ὦς ἀστραπήν ἐκ τοΰ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τήν ἐξουσίαν τού πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπιών, καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοϋ ἐχθροῦ, καί οὐδέν ὑμᾶς οὗ μή ἀδικήσῃ. Πλήν ἔν τού τῷ μή χαίρετε, ὅτι τά πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δε ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἔν τοῖς οὐρανοῖς. Ἔν αὑτῇ τῆ ὤρα ἡγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὅ Ἰησοῦς καί εἶπεν ἐξομολογοῦμαι σοι, Πάτερ, Κύριε τού οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταύτᾳ ἀπό σοφῶν καί συνετῶν, καί ἀπεκάλυψας αὑτά νηπίοις· ναί, ὅ Πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκίᾳ ἔμπροσθεν σου.

Δόξα.

Ταῖς τῶν Άσωμάτων, Οίκτίρμον προστασίαις, ἐξαλεῖψαν τά πλήθη τῶν ἑμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον. έξάλειψον τά πλήθη τῶν ἑμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλεῆμον, έλέησόν με ὅ Θεός…

Καί τό παρόν Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β’. Ὀλήν ἀποθέμενοι.

Παύσατε τήν ἔφοδον, ὦ Πρωτοστάται ’Ἀγγέλων, Μιχαήλ θαυμάσιε, Γαβριήλ θειότατε, τῶν αἱρέσεων, καί ταχύ σώσατε, ἐκ νόσων παντοίων, καί τόν σάλον διαιρέσεων, καταπραΰνατε, καί κινδύνων ῥύσασθε καί τῶν θλίψεων, λιταῖς ὑμῶν, ’Ἀρχάγγελοι, πάντας τούς ὑμᾶς ἀναμέλποντας, καί τῆ θεία σκέπη, ὑμῶν προσπεφευγότας εὐλαβῶς, καί τῶν δεινῶν τῆς κολάσεως, θείοι Νόες σώσατε.

Σῶσον ὅ Θεός τόν λαόν σου…

ᾨδῇ ζ’. Οι ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Πολυποίκιλαν χάριν, ’Ἀρχιστράτηγοι θείοι, ὑμῖν δεδώρηται, ὅ πάντων εὐεργέτης, οὗ νῦν τήν Ἐκκλησίαν, διασώσατε ψάλλουσαν ὅ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἷ.

Ῥώμη τού Παντεπόπτου, δυναμούμενοι πάντα, τῆς γῆς τά πέρατα, τρανώς περισκοπεῖτε, καί πάντας τούς ἔν πίστει περισῴζετε ψάλλοντας· ὅ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἷ.

Σύν Άΰλοις Άγγέλοις, τῶν πιστῶν αἵ χορεῖαι δεῦτε τιμήσωμεν, τήν αἴσιον ἡμέραν, τῆς μνήμης ἐκτελοῦντες, τῶν Θεοῦ ’Ἀρχαγγέλων πιστῶς, καί ἐκβοῶντες αὐτοῖς, ῥύσασθε ἡμᾶς νόσων.

Θεοτοκίον.

Σωτηρίας λιμένα, Θεοτόκε Παρθένε, σέ νῦν γνωρίζοντες, τού βίου τούς κινδύνους, ἐκφεύγομεν καί ζάλας, τῷ Υίώ σου κραυγάζοντες· ὅ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἷ.

ᾨδῇ ἡ’. Τόν Βασιλέα.

Τούς παραστάτας καί ὑμνῳδούς τῆς ἀφράστου, ’Ἀρχαγγέλους δόξης σου προσδέχου, σέ νῦν δυσωποῦντας, ὑπέρ ἡμῶν, Παντάναξ.

Ὕμνους ἀπαύστους, ὦ ’Ἀρχάγγελοι θείοι, τω Θεῶ προσφέροντες τῶν ὅλων, μέμνησθε τῶν πίστει ὑμᾶς ὑμνολογούντων.

Φῶτα, ὦ θείοι ’Ἀρχιστράτηγοι, ὄντες, τῆς θεότητος παρακαλοῦμεν πάντας, φωτός Οὐρανίου ἐμπλήσατε καί δόξης.

Θεοτοκίον.

Φαεινοτάταις σου ἀστραπαῖς, Θεομῆτορ, τούς πιστῶς εἰδότας σε φαιδρύνεις, τήν τιμιωτέραν τῶν Οὐρανίων Νόων.

ᾨδῇ θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Χορείας Ἀσωμάτους, νῦν τήν Ἐκκλησίαν, δι’ ἀρετῆς μιμουμένην σύ λάμπρυνον, περιτειχίζων, Παντάναξ, αὑτήν Άγγέλοις σου.

Ψυχῶν τήν σωτηρίαν, Θεοῦ Ταξιάρχαι, πᾶσιν ὑμῖν τοῖς τιμῶσι δωρήσασθε, τήν φαιδροτάτην ἡμῶν καί θείαν πανήγυριν.

Ὡς φύλακας τοῦ Κόσμου, καί τῶν ’Ὀρθοδόξων, καί ’Ἀρχιστράτηγοι θείων δυνάμεων, ῥύσασθε νόσων ἡμᾶς καί κακώσεων.

Θεοτοκίον.

Ὡς Λυκαυγές ὡς ὄρθρος, πᾶσι τοῖς ἔν σκότει, ἐξανατείλασα, Ἄχραντε, πρέσβευε Χριστῷ φωτίσαι τούς πίστει ἀεί ὑμνοῦντας σε.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.

Σκέπε, φρούρει, φύλαττε σαῖς λιταῖς, ’Ἀρχάγγελε θεῖε, Άστραπόμορφε Μιχαήλ, τούς πίστει σε τιμῶντας καί γεραίροντας πόθοις πρῶτον τῶν ’Ἀγγέλων καί ’Ἀρχιστράτηγον.

Πάρεσο προστάτης πᾶσιν ἡμῖν, ἔν παντί τῷ βίῳ καί ἔν ὤρα τῆ φοβερά, τοϋ πικροῦ θανάτου, βοήθει θεῖε Νόε, ’Ἀρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ ἀξιΰμνητε.

Ξυνωρίς ἀοίδιμε, καί Δυάς, ἄυλε καί θεία, διασώσατε τούς πιστῶς, ὑμᾶς εὐφημοῦντας, ἐκ παντοίων κινδύνων, ’Ἀρχάγγελοι Κυρίου Μιχαήλ καί Γαβριήλ.

’Ἀρχάγγελοι, ’Ἄγγελοι καί Ἀρχαί, Δυνάμεις καί Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Ἐξουσίαι καί Χερουβείμ οἵ θείοι, ὑπέρ ἡμῶν τόν Κτίστην καθικετεύσατε.

Θεοτοκίον.

Τήν ὑψηλοτέραν τῶν Οὐρανῶν καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τήν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τήν Δέσποιναν τοῦ Κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Τὸ Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).

Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,

καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. 

Ἦχος πλ. β΄.

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καί τό Άπολυτίκιον.Ἦχος δ’.

Τῶν οὐρανίων στρατιῶν ’Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεν ὑμᾶς, ἡμεῖς οἵ ἀνάξιοι, ἶνα ταῖς ὑμῶν δεήσεσι τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπη τῶν πτερύγων τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦντες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καί βοῶντας. Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς.

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου…

Δεῦτε ἔν ᾠδαῖς Πνευματικαῖς, Νόων Άσωμάτων τῶν θείων, ’Ἀρχιστρατήγους κλεινούς, πόθῳ ἀνυμνήσωμεν πρός αὑτούς λέγοντες· Μιχαήλ ὑπερένδοξε καί Γαβριήλ θεῖε, σώσατε, Πανάγιοι, τούς ’Ὀρθοδόξους ήμάς, νόσων τε παθῶν καί κινδύνων, ταῖς λιταῖς ὑμῶν, θείοι Νόες, καί πρός τρίβους σωτηρίας ὁδηγήσατε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.

Ἀμήν.