Πριν
από κάποιον χρόνο άνθρωποι αγαπητοί στον Θεό, πού πιέζονταν για κάποια
αναγκαία υπόθεσή τους, παρακαλούσαν ένα μοναχό να κάνει γι’ αυτούς προσευχές,
ώστε να βοηθηθούν στό έργο τους με το να γίνει καλοκαιρία. Βλέποντας ο μοναχός
τον ουρανό να συννεφιάζει και να πέφτουν ψιχάλες, αρνιόταν νά προσευχηθεί από
φόβο μήπως αποτύχει. Εκείνοι όμως τού έλεγαν.
-Σύ δώρησε μας μόνο την προσευχή,
και πιστεύουμε ότι θά μάς γίνει οπωσδήποτε αυτό πού πιστεύουμε.
’Έτσι λοιπόν,
αφού έγινε ή προσευχή, βγήκαν έξω, αν καί βρέχονταν, χωρίς νά δυσανασχετούν ή να
διαφωνούν. Διαλύθηκε τότε ό αέρας, καθάρισε ό ουρανός, και σταμάτησαν οι
άνεμοι. ’Έτσι αυτοί πήγαν μέχρι τούς τόπους πού ήθελαν, και γύρισαν πάλι στα
δικά τους αφού έφεραν σε αίσιο πέρας την υπόθεση τους.
Αυτά σου τα διηγήθηκα
τώρα, για να μπορέσεις έστω και μερικώς να καταλάβεις αυτό πού είναι γραμμένο,
ότι «ή πίστη είναι πραγματοποίηση αυτών πού ελπίζουμε».
1 σχόλιο:
:)
Δημοσίευση σχολίου