Ο άγιος νεομάρτυς Αντώνιος ο Αθηναίος

Ο άγιος νεομάρτυς Αντώνιος ο Αθηναίος

Ο άγιος Αντώνιος ήταν γιος φτωχών χριστιανών της Αθήνας. Σε ηλικία δώδεκα ετών μπήκε στην υπηρεσία ενός μουσουλμάνου Αλβανού για να βοηθήσει τους γονείς του. Το 1770, κατά την διάρκεια αιματηρών αντιποίνων που ακολούθησαν την εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο (Ορλωφικά), τα αφεντικά του τον πούλησαν σε Τούρκους οι οποίοι ματαίως προσπάθησαν να τον κάνουν να αλλαξοπιστήσει. Πουλήθηκε διαδοχικά σε πέντε αφεντικά, το καθένα πιο φανατισμένο και απάνθρωπο από το προηγούμενο, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, και κατέληξε τέλος να τον αγοράσει ένας χριστιανός καζαντζής της Κωνσταντινουπόλεως.

Μία ημέρα, αφού είχε ειδοποιηθεί την προηγουμένη σε όνειρο, ότι θα είχε την βοήθεια του Θεού για να κερδίσει τον στέφανο του μαρτυρίου, αναγνωρίσθηκε από ένα παλιό αφεντικό του που περνούσε στον δρόμο και ο οποίος άρχισε να φωνάζει στους περαστικούς ότι ο νεαρός αυτός χριστιανός είχε αρνηθεί το Ισλάμ και δραπέτευσε από το σπίτι του.

Αφού τον έσυραν με φωνές αμέσως στο δικαστήριο, ο Αντώνιος ομολόγησε ότι ήταν έτοιμος να πεθάνει χίλιες φορές για την αγάπη του Χριστού. «Να είσαι σίγουρος», είπε στον δικαστή, «ότι είναι πιο εύκολο να γίνεις εσύ χριστιανός, από το να με κάνεις να αρνηθώ τον Χριστό μου».

Πιεζόμενος από τους ψευδομάρτυρες και μη μπορώντας να πείσει τον άγιο να υποκριθεί μεταμέλεια για να σώσει την ζωή του, ο δικαστής διέταξε με μισή καρδιά να τον ρίξουν στην φυλακή. Ο Αντώνιος παρηγόρησε εκεί τους άλλους χριστιανούς φυλακισμένους, μοίρασε στους φτωχούς τα λίγα χρήματα που είχε και έγραψε στο αφεντικό του να τον ευχαριστήσει για τα καλά που είδε από αυτόν, ζητώντας με την μεσολάβησή του συγχώρεση από όλους τους χριστιανούς και παρακαλώντας να δεηθεί η Εκκλησία υπέρ αυτού.

Επειδή ο βεζίρης καθυστερούσε την εκτέλεση της ποινής, οι κατήγοροι πήγαν να διαμαρτυρηθούν στον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ, ο οποίος φοβούμενος ενδεχόμενη εξέγερση διέταξε να τον θανατώσουν χωρίς άλλη χρονοτριβή.

Με μεγάλη χαρά ο δεκαεξάχρονος γενναίος μάρτυς του Χριστού μετέβη στον τόπο της εκτέλεσης και έτεινε τον αυχένα του στον δήμιο. Εκείνος τον έπληξε ελαφρά τρεις φορές, ώστε ο πόνος να τον κάνει να ενδώσει· κατόπιν, βλέποντας πως ήταν μάταιος κόπος, τον έσφαξε σαν αρνί (το έτος 1774).

Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας,  Τόμος 6ος, Φεβρουάριος. Εκδόσεις Ορμύλια, σελ. 54.