Η επαγρύπνηση των λογισμών γεννάται από την επαγρύπνηση των αισθήσεων. Η μέριμνα για τις αισθήσεις δείχνει τον ζήλο του ασκητή απέναντι στους λογισμούς. Όποιος δεν επαγρυπνεί για τις αισθήσεις, θα υποκύψει κατ’ ανάγκη στους λογισμούς, και αντίστροφα.
*
Είθε κανείς να μην θελήσει να επιδείξει την κενή του γνώση αντιτασσόμενος στις παρακάτω σκέψεις. Αν ζούμε σε τόπο κατοικημένο, θα έχουμε και τους ανάλογους λογισμούς· αν όμως ζούμε στην έρημο, θα έχουμε τους λογισμούς της έρημου. Γιατί όταν ζούμε μέσα στο πλήθος, έχουμε και τους λογισμούς του, ενώ όταν απομονωθούμε απ’ τα πάντα, αποκτούμε νου μοναχικό. Ποιοι είναι όμως οι λογισμοί της έρημου; Είναι οι κινήσεις πού αναβλύζουν από μια καρδιά νεκρωμένη. Αν οι εσωτερικές μας κινήσεις νεκρωθούν για τον κόσμο, δεν μπορεί παρά να ενεργοποιηθούν από τον Θεό. Όταν οι κοσμικοί λογισμοί σιωπήσουν, παραχωρούν κατ’ ανάγκην την θέση τους στις θείες ορμές. Και οι θλίψεις τού σώματος μάς δίδουν νου μοναχικό.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Ισαάκ του Σύρου Ασκητικά Τόμος Β2 Λόγοι Γ΄-ΙΑ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου