μικρό ωρολόγιο: Το ακλόνητο της εμπιστοσύνης μας στον Χριστό...

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2025

Το ακλόνητο της εμπιστοσύνης μας στον Χριστό...

Τῌ ΚΥΡΙΑΚῌ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
β΄ 13 - 23

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια της ερμηνείας που έγινε στο κήρυγμα της Κυριακής 29 Δεκεμβρίου του 2002
Τὸ ηχητικό απόσπασμα από την ομιλία - σε mp3 εδώ
«Αναχωρησάντων των Μάγων», θαρρείς και χάνεται όλη η ψευτο-μαγεία της εορτής και αποκαλύπτεται το ουσιαστικό της βαθύ θεολογικό πρόσωπο. Και έτσι η Εκκλησία μας αυτή την Κυριακή, όπως λέγεται «μετά τα Χριστούγεννα», με το ανάγνωσμα το οποίο αναγιγνώσκει, θέλει να μας βάλει στο βαθύτερο, πιο βαθύ νόημα της εορτής, που έρχεται στα μετά την εορτή. «Αναχωρησάντων των Μάγων»· ακολουθεί διωγμός, φυγή, μαρτύριο των νηπίων, ένας κόσμος άνω κάτω. Και είναι το πρόσωπο και το μοτίβο του κόσμου. Καμιά γιορτή μόνη της, δεν μπορεί να τ’ αλλοιώσει. Εκτός κι αν αυτή η γιορτή έχει να δώσει μια απάντηση σε όλη αυτή την ταραχή.

Η κάθε γιορτή είναι προορισμένη να δώσει απάντηση ουσιαστική σε αυτή την ταραχή. Και αυτή η γιορτή την δίνει, πολλαπλώς· γιατί μέσα στην ταραχή, τον διωγμό, το μαρτύριο των νηπίων, την επιβουλή των αρχόντων, υπάρχουν μορφές που είναι ακλόνητες και σταθερές και που με πολύ βαθιά εμπιστοσύνη ακολουθούν το σχέδιο, όχι του κόσμου, αλλά του Θεού. Στο κέντρο ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ, που σήμερα τιμάμε τη μνήμη του, και η Παναγία. Στο κείμενο ακούστηκε τρεις φορές ότι, χωρίς καλά-καλά ο ίδιος να ξέρει το ουσιαστικό σχέδιο ολόκληρο της Σωτηρίας, ακολουθεί πιστά ό,τι του λέει ο Θεός και έχει μια πολύ βαθιά εμπιστοσύνη. Φεύγει στην Αίγυπτο, γυρνάει από την Αίγυπτο, πηγαίνει στη Ναζαρέτ, μπαίνει στο σχέδιο του Θεού. Και αυτή η ακλόνητη εμπιστοσύνη, η ακλόνητη σταθερότητά του, έρχεται να ολοκληρώσει το μοτίβο της γιορτής και να δώσει το κάλλος της: πως γιορτή πια δεν σημαίνει ένα περιστασιακό χαρμόσυνο γεγονός, σημαίνει είσοδος – με πολύ βαθιά σταθερότητα ακλόνητη και εμπιστοσύνη στον Θεό – στην ταραχή του κόσμου και απάντηση που δίνεται μέσα από αυτό το ήθος.

Και εδώ ακριβώς αυτή η γιορτή έρχεται πέρα από το χαρμόσυνο γεγονός της γεννήσεως του Χριστού μας να ανοίξει δρόμους πια για εμάς. Δρόμους ουσιαστικούς, εορταστικούς, για να μπορούμε να εισέλθουμε πραγματικά, με το πρόσωπό μας ολόκληρο, στη γιορτή αυτή. Ώστε ερχόμαστε κι εμείς, ζώντας την κάθε γιορτή του Χριστού μας μέσα σε έναν κόσμο ατέλειωτα ταραγμένο σε γενικά ή σε προσωπικά επίπεδα, να δώσουμε τη δική μας προσωπική απάντηση για την ολοκλήρωση αυτής της ατέλειωτης γιορτής. Και αυτό λειτουργιέται, μέσα από αυτή την ακλόνητη εμπιστοσύνη – που δεν μπορεί να έρθει καμιά δυσκολία του κόσμου να την ταράξει – να δώσει πρόσωπο, όχι μόνο πια στη γιορτή, αλλά στον κόσμο ολόκληρο.

Και εκεί οι χριστιανοί έχουμε μια ευθύνη: να δώσουμε εμείς τη δική μας απάντηση, που αυτή είναι η μοναδική απάντηση, το να μην κλονιστούμε από όλα τα κλονισμένα του κόσμου. Γι’ αυτό ακριβώς εμείς δεν μπορούμε να συσχηματιστούμε, δεν μπορούμε να ακολουθούμε τους ρυθμούς της ταραχής του κόσμου. Ακολουθούμε τους ρυθμούς της Βασιλείας του Θεού. Και ζούμε σε αυτόν τον κόσμο. Και αν θέλετε η γιορτή αυτή που γιορτάσαμε πανηγυρικά πριν από λίγες μέρες να δώσει νόημα στην καρδιά σας και να βρει ερείσματα και να ριζώσει μέσα σας, αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσετε. Αν λυπηθείτε επειδή τέλειωσαν οι γιορτές ως ημέρες ευωχίας, ήδη χάσετε το νόημα. Αν χαρείτε επειδή ο Χριστός άνοιξε δρόμο και μέσα από την ταπείνωση και την υπακοή του Ιωσήφ του Μνήστορος, τότε η γιορτή θα γίνει κατά-δική σας. Και τότε αυτή η γιορτή μπορεί να συνεχιστεί, αν θέλετε, ατέλειωτα ολοκληρωνόμενη μέσα στην ταραχή του κόσμου, τα σταυρικά μεγέθη, και εσείς θα παραμένετε ακλόνητοι στην ταραχή του κόσμου, γιατί η γιορτή ακριβώς είναι γιορτή ουράνια.

«Αναχωρησάντων των Μάγων», είπα αρχίζοντας, θαρρείς και σταματάει όλη η ψευτο-μαγία της γιορτής. Η γιορτή μέσα της δεν έχει καμιά μαγεία ούτε ψευτομαγεία· είναι η Σωτηρία του κόσμου (και εμείς όλα τα κάνουμε ψεύτικα και κάλπικα…) Ευχόμαστε αυτή η γιορτή, όπως ολοκληρώνεται αύριο με την απόδοσή της, να αφήσει βαθύτατα ίχνη για την καθημερινότητα της ζωής μας. Το κλειδί το είπαμε επανειλημμένα στη μικρή αυτή ομιλία: το ακλόνητο της εμπιστοσύνης μας στον Χριστό μας.