Καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον…

Άκουσαν, οι ποιμένες των προβάτων , τους Αγγέλους, να υμνούν την παρουσία την ένσαρκη του Χριστού. Και τρέχοντας ως πρόβατα προς τον ποιμένα τους, τον βλέπουν σαν αγνό αρνί, που ανατράφηκε μέσα στην κοιλία της Μαρίας, στην οποία υμνώντας είπαν: 

Χαίρε, αμνού και ποιμένος μητέρα, χαίρε αυλή λογικών προβάτων.

Ἤκουσαν οἱ ποιμένες τωνἈγγέλων ὑμνούντων τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν, καὶ δραμόντες[i] ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον, ἐν τῇ γατρὶ Μαρίας Βοσκηθέντα, ἦν ὑμνοῦντες εἶπον, 

Χαῖρε, ἀμνοῦ καὶ ποιμένος μήτηρ, χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

Πόσο παράξενη στα αλήθεια η γλώσσα του Ουρανού! Την ακούς να σου μιλάει για ποιμένα και τρέχεις να Τον συναντήσεις, και φτάνοντας στον τόπο της παρουσίας Του. Στην συνάντηση μαζί Του!   Σου αποκαλύπτεται ένα μυστήριο, το μυστήριο του Αμνού του Θεού. 

Η συνάντηση με Εκέινον, προϋποθέτει ετοιμασία. Ετοιμασία μέσα μας εσωτερική για να τον δεχθούμε  έτσι όπως Αυτός μας προσφέρεται  και όχι όπως εμείς θέλουμε να τον κατέχουμε! 

Μπορεί στα αλήθεια κάποιος να κατέχει τον Θεό;  

Μπορεί κάποιος  να κατέχει την Αλήθεια;  

Θαρρώ πως όχι! 

Μόνο κατεχόμενος από τον Θεό, μπορεί κάποιος να εκ-φέρει  Αλήθεια.  Αλήθεια που χωράει με τρόπο μυστήριο και μυστικό  μέσα στον κόσμο και που ακόμα ποιο μυστήρια και μυστικά αποκαλύπτεται στα αυτιά και τα μάτια μας…

 

---

[i] ΔΡΑΜΩ Υποτακτική του τρέχω