Έπειτα έρχεται αυτό που πονάει περισσότερο απ’ όλα, το πιο ευαίσθητο, το πιο αγαπημένο και οικείο: ο Ορθόδοξος άνθρωπος του σήμερα. Οι ιεράρχες της ανατολής επιδεικνύουν μία μάλλον έντονη δραστηριότητα. Ο καθημερινός τύπος αναφέρει αυτή τη δραστηριότητα μόλις στην τρίτη σελίδα. Κι ίσως έχουνε δίκιο γι’ αυτό: μαθαίνουμε από τις εφημερίδες ότι πρόσκεινται στους συμμάχους και καταδικάζουν τη Θεομίσητη Γερμανική δύναμη. Είναι μάλιστα πολύ πιο σαφής από τους οικουμενιστές, που τώρα σιωπούν ή την άκρως προσεκτική και μετρημένη παπική εγκύκλιο. Αλλά σε όλη αυτή τη σαφήνεια κάποιος νιώθει μονάχα ότι, για χίλιους δυο διαφορετικούς λόγους έχουν αποφασίσει πολύ σταθερά ποιον θ’ ακολουθήσουν κι όχι ότι αποφάσισαν να καλέσουν τους ανθρώπους να τους ακολουθήσουν∙ σαν να μην ξέρουν ποιον να καλέσουν και να μην έχουν πού να τους πάνε. Στη σημερινή τρομερή ώρα δεν φωτίζουν τα βήματα που οδηγούν στην αιωνιότητα για μας. Αλλά αυτή είναι η Ανατολή, θα μου πούνε, η οποία έχει εγκαταλείψει από καιρό το κέντρο του ιστορικού γίγνεσθαι.
ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΣΚΟΜΠΤΣΟΒΑ
(1891-1945)
Η θυσία του αδελφού
Εκδόσεις Δορκάς
10.ΔΙΟΡΑΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ σελ.169
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου