Κατά την περίοδο της βασιλείας του (527–565) μεγάλη επιδημία πανώλης έπληξε την αυτοκρατορία, γνωστή και ως «λοιμός του Ιουστινιανού»(541–542).
Η πανώλη εμφανίστηκε αρχικά στο Πηλούσιο της Αιγύπτου
«…Ἤρξατο µὲν ἐξ Αἰγυπτίων οἳ ᾤκηνται ἐν Πηλουσίῳ…» (μια πόλη ανατολικά του σημερινού Πόρτ Σάιντ) και από εκεί, πολύ σύντομα, προσέβαλε όλον το γνωστό τότε κόσμο «…πᾶσαν γῆν ἐπινεµηθήσης…», «…ἀλλὰ περιεβάλλετο µὲν τὴν γῆν ξύµπασαν…», «…πάσαν δέ τήν οικουµένην διέδραµε…». Η αρρώστια έπληξε αδιακρίτως τους πάντες «…βίους δὲ ἀνθρώπων ἅπαντας ἔβλαψε…», αφανίζοντας ολόκληρες πόλεις «…πόλεις ἐπί τοσούτον κατεσχέθησαν ἄχρι καί τοῦ παντάπασι κενάς οἰκητόρων γενέσθαι…», «…κεναί τῶν οἰκητόρων ἐγένοντο…» χωρίς να μπορέσει κανένας να δώσει κάποια εξήγηση για τη μεγάλη γεωγραφική της εξάπλωση «…τούτῳ µέντοι τῷ κακῷ πρόφασίν τινα ἢ λόγῳ εἰπεῖν ἢ διανοίᾳ λογίσασθαι µηχανή τις οὐδεµία ἐστὶ…». Ένα χρόνο μετά, στα μέσα της άνοιξης του 542, η επιδημία φθάνει στην Κωνσταντινούπολη «…δευτέρῳ δὲ ἔτει ἐς Βυζάντιον µεσοῦντος τοῦ ἦρος ἀφίκετο…». Ο ίδιος ο αυτοκράτορας προσβλήθηκε από πανώλη «…καὶ αὐτῷ γὰρ ξυνέπεσε βουβῶνα ἐπῆρθαι…», με αποτέλεσμα να νοσήσει πολύ σοβαρά «…βασιλεί δέ Ιουστινιανώ χαλεπώτατα νοσήσαι ξυνέβη…». Η κατάσταση της υγείας του αυτοκράτορα επιδεινώθηκε τόσο ώστε σε όλους δινόταν ηεντύπωση ότι θα πεθάνει γρήγορα. Η ασθένεια ήταν τόσο σοβαρή που τον έφερε στα πρόθυρα του θανάτου, «…ώστε ἐλέγετο ότι ἀπολώλει…», γεγονός που είχε πολιτικές επιπτώσεις, θέτοντας θέμα διαδοχής, προκαλώντας την οργή και την αντίδραση της αυτοκράτειρας Θεοδώρας. Οι ιατροί στο Μέγα Παλάτιον τον είχαν εγκαταλείψει, θεωρώντας τον νεκρό «…ὅτι δή ἀποθάνοι, πρός τέ τῶν ἰατρῶν ἀπολελειµµένον ἀτέ δέ ἐν νεκροῖς κείµενον…». Τότε παρουσιάστηκαν σε όραμα οι Άγιοι Ανάργυροι και έδωσαν την πολυπόθητη θεραπεία «…ἔς ὄψιν ἐλθόντες ἐσώσαντο οἱ ἅγιοι οὗτοι, ἐκ τοῦ παραδόξου καί τοῦ παραλόγου, καί ὀρθόν ἔστησαν…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου