Παρακλητικός Κανών εις την Αγίαν Νόννα Μητέρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου
†Εορτάζεται στις 5 Αυγούστου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν
ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
καὶ τὰ τροπάρια
Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ἁγιασμὸν ὁλοτελῆ κατιδοῦσα, οἰκογενείας σου, φιλόθεε Νόννα, καὶ Παραδείσου θέλγητρα ὁρῶσα ἐσαεί, τὸν Χριστὸν ἱκέτευε, σὺν σεπτοῖς συγγενέσιν, ὅπως τοὺς ὑμνοῦντάς σε, ἐκ ψυχῆς ἁγιάζῃ, καὶ φωτισμὸν παρέχῃ ταῖς ψυχαῖς, ἀσθενειῶν δέ, ταχεῖαν τὴν ἴασιν.
Δόξα. Καὶ νῦν Θεοτοκίον, ὅμοιον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῥῤύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους, οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Εἶτα ὁ κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Νοῦν ἡμῶν φώτισον, θεοχαρίτωτε Νόννα. Ἀ(θανάσιος).
ᾨδὴ α΄.
Ἦχος πλ.δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Νοός μου τὸ σκότος, Νόννα σεμνή, διάλυσον ὅπως, ἴδω Φῶς τὸ ἀληθινόν, Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Ζωοδότην, Ὃς παμφαῶς τὸν σὸν οἶκον ἡγίασεν.
Οὐ πλοῦτος ἐπίγειος καὶ φθαρτός, ψυχήν σου, ὦ Νόννα, κατεδούλωσαν καὶ τιμαί, ἀνθρώπων ὑπέταξαν σὸν βίον, διὸ κἀμὲ τούτων τήρει ἀπείραστον
Υἱῶν σου δυάδα τὴν θαυμαστήν, σὺν κόρῃ ἁγίᾳ, καὶ συζύγῳ τῷ ἱερῷ, συνήρμοσας, Νόννα, τῷ Κυρίῳ, ὅθεν κἀμὲ Τούτῳ σύνδησον δέομαι.
Θεοτοκίον
Νεκρόν με ὑπάρχοντα ἐκ παθῶν, σοῦ δέομαι, Μῆτερ, ζωογόνησον σαῖς εὐχαῖς, ἡ κόσμου ζωὴν ἀποτεκοῦσα, τὸν Ἰησοῦν τὸν φιλάνθρωπον, Δέσποινα.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἤκουσέ σου Δεσπότης, καὶ τὸν καλὸν σύζυγον, πρὸς τῆς ἀληθείας τὸ φέγγος, Νόννα, ἡλίευσεν, ὅθεν σοῦ δέομαι, Ὀρθοδοξίας τῷ φέγγει, τήρησόν με πάντοτε, μένειν ἀκλόνητον.
Μήτηρ γέγονας, Νόννα, καὶ τὰ δεσμὰ ἔλυσας, τῆς σῆς ἀτεκνίας Κυρίῳ, κλαυθμῷ προσπίπτουσα, καὶ τὸν Γρηγόριον, καρπὸν ἐξήνθησας θεῖον, διὸ δεῖξον κάρπιμον, στεῖραν καρδίαν μου
Ὡς θεόσδοτον δῶρον, τῷ Βασιλεῖ δέδωκας, τὴν κλεινὴν τριάδα σῶν τέκνων, Νόννα πανεύφημε, καὶ νῦν ἀξίωσον, κἀμὲ διδόναι Κυρίῳ, τὴν ζωήν μου ἅπασαν, καὶ τὰ νοήματα.
Θεοτοκίον
Νέαν ἔδειξας κτίσιν, τὴν ἐξ ἐχθροῦ, Δέσποινα, πεπαλαιωμένην ἀθλίως, Χριστὸν κυήσασα· διὸ ἱκέτευε, Αὐτὸν καινίσαι ψυχήν μου, τὴν ἀπείροις πάθεσιν, καταγηράσασαν.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, ὦ Νόννα, τοὺς σοὺς ἱκέτας τοὺς γεραίροντας πόθῳ τὴν θείαν μνήμην σου, διώκουσα, τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων ἄλγη.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε, Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τοῦ βίου πολλά, ἐκύκλωσαν κύματα, ψυχήν μου πτωχήν, ὦ Νόννα τρισμακάριε, ὅθεν τάχος πρόφθασον καὶ εὐχαῖς σου διάσωσον, ταύτην ἐκ ζάλης καὶ πνιγμοῦ, ὡς Πέτρον διέσωσεν ὁ Κύριος.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Φιλοθέως ἀξίωσον, βίον μου τελέσαι, Νόννα χριστόψυχε, καὶ ἐν νῷ κρατεῖν ἀείποτε, μνήμην Ἰησοῦ τὴν ζωοδότειραν.
Ὥσπερ κῆπον χριστόφυτον, δεῖξον τὴν καρδίαν μου, Νόννα πάνσεμνε, ἐν ᾦ ἄνθη ὡς πανεύοσμα, ἀρεταὶ βλαστήσουσι σωτήριοι.
Τὰ ἀγχώδη ὁρμήματα, θραῦσον ὥσπερ κύματα, Νόννα, δέομαι, τὰ βυθίσαι ἀπειλοῦντα με, ἐν καταβαράθρῳ τῆς κολάσεως.
Θεοτοκίον
Ἱερώτατον σφάγιον, δεῖξόν με ἀγάπης Υἱοῦ σου, Πάναγνε, καθ’ ἑκάστην ἀποθνήσκοντα, καὶ σταυροῦντα πάθη τὰ πολύτροπα.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Σῶμα καὶ ψυχήν, κατεμόλυνα ὁ ἄθλιος, καὶ πῶς κατίδω τὸν καλόν μου Ἰησοῦν ὅθεν σύ, Νόννα, θεία πρέσβις μοι γενήθητι.
Οὔτε ἡδοναί, οὐδὲ πλοῦτος καὶ ἀπόλαυσις, τῆς τοῦ Κυρίου σε ἐχώρισαν σεμνή, Νόννα, διό με, μιμητήν σου δεῖξον, δέομαι.
Νίκην πολλαπλῆν, Νόννα, εἴληφας τοῖς ἄθλοις σου, ἐν τῇ δυνάμει ἀθλοθέτου Ἰησοῦ, Οὗ τῇ ἰσχύϊ, ταῖς εὐχαῖς σου με δυνάμωσον.
Θεοτοκίον
Θραῦσον τὰ δεσμά, ἁμαρτίας, Παναμώμητε, τὰ καταθλίβοντα ψυχήν μου τὴν πτωχήν, καὶ ἐν ἀέρι, τοῦ Χριστοῦ πετᾶν ἀξίωσον.
ᾨδὴ Ϛ΄. Τὴν δέησιν.
Ἐνίσχυσον κλονουμένων βήματα, καὶ στερέωσον καρδίας, ὦ Νόννα, ὁ γὰρ ἐχθρός, καθ’ ἑκάστην τὰ βέλη, τῆς ἁμαρτίας τοξεύει τὰ πύρινα, ζητῶν ὡς λέων βρυχηθμῷ, ἀπολέσαι ἡμᾶς ὁ μισόψυχος.
Οὐράνιον, πολιτείαν ζήσασα, τῶν φρονούντων τὰ φθαρτὰ καὶ γεώδη, Νόννα σεμνή, βίον θείας εὐχαῖς σου, πρὸς σωτηρίας ὁδοὺς καθοδήγησον, καὶ ἅπαντα τοῦ πονηροῦ, τὰ προσκόμματα τάχει διάλυε.
Χαρίτωσον, τὴν Χριστοῦ νεότητα, τὴν παλαίουσαν ποικίλαις σειρήναις, καὶ τοῦ ἐχθροῦ, φιληδόνους παγίδας, ἁγία Νόννα, ταχέως διάλυσον, ἵνα δοξάζῃ σου ἀεί, τὸ σεπτὸν καὶ χαρίεν μνημόσυνον.
Θεοτοκίον
Ἀξίωσον, Παραδείσου, Ἄχραντε, τοὺς πιστῶς σοι προσφωνοῦντας τό, «Χαῖρε», καὶ οἰκιστάς, ποθητοῦ Παραδείσου, σὺν τῶν Ἁγίων ἁπάντων τοῖς πλήθεσι, ἀξίωσον ὡς ἐν Χριστῷ, μητρικὴν παῤῥησίαν κατέχουσα.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, ὦ Νόννα, τοὺς σοὺς ἱκέτας τοὺς γεραίροντας πόθῳ τὴν θείαν μνήμην σου, διώκουσα, τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων ἄλγη.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Τῶν πιστῶν τύπος, Νόννα, γεγένησαι, ἐντολὰς τοῦ Κυρίου τηρήσασα· ὅθεν εὔχου, τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ὑπέρ ἡμῶν, ῥυσθῆναι ἐκ πληθύος πειρασμῶν, καὶ πολλῶν ἀσθενειῶν, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Ἵνα ὁμολογῶμεν, χάριν σοι εὐγνωμόνως, ἀξιωθείσῃ παγγενῶς, τῆς τρυφῆς Χριστοῦ τῆς ὄψεως.
Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῆς Ὁσίας αὐτοῦ.
Στίχ. Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.
Ευαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (Κεφ. ε΄. 14-19).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς. Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱὸν εἰ μὴ ὁ Πατήρ· οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει, εἰ μὴ ὁ Υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με, πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς· ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι.
Δόξα.
Ταῖς Ἁγίας Νόννης, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον , ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον , ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Εἶτα ψάλλομεν τὸ προσόμοιον.
Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Ἦχος πλ.β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Νόννα ἀξιόθεε, μῆτερ ἡμῶν πανοσία, τὰς ἁγίας χεῖράς σου, ἔκτεινον πρὸς Κύριον τὸν Φιλάνθρωπον, καὶ ψυχῶν αἴτησαι, ἄφεσιν σφαλμάτων, τὴν ὑγιείαν δὲ τοῖς σώμασι, καὶ ἐν ταῖς θλίψεσι, τὴν ὑπομονὴν τὴν εὐχάριστον· συζύγους ἐξαγίασον, τέκνα ἐν εἰρήνῃ εὐλόγησον, ἵνα τοῦ Δεσπότου, τηροῦντες ἐντολὰς ζωοποιούς, τῆς Βασιλείας γενώμεθα, οὐρανῶν συμμέτοχοι.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ῥῶσιν δίδου νοσοῦσιν, τὴν ὑγιείαν ὡς δῶρον αὐτοῖς παρέχουσα, τοῖς δὲ συζύγοις, Νόννα, ἀγάπην καὶ εἰρήνην, ἀναφαίρετον χάρισαι, ὅπως ὑμνῶμεν Χριστόν, τὸν ἁγιάσαντά σε.
Ἱλαρότητι τρόπων, ποθητὴ τοῖς ἀνθρώποις, Νόννα, γεγένησαι, καὶ τῇ φιλοπτωχείᾳ, σὺν ἐλεημοσύνῃ, ἐμιμήσω τὸν Κύριον, Ὃν ἐκδυσώπει ἀεί, ψυχήν μου ἐλεῆσαι.
Τῇ γλυκύτητι, Νόννα, τὸν ὁμόζυγον πλάνης ὁδοῦ διέσωσας, καὶ θεῖον ποιμενάρχην, ἶδες λαοῦ Κυρίου, μεθ’ οὗ πρέσβευε πάντοτε, διαφυλάττειν ἡμᾶς, ἐκ πλάνης ψυχωλέθρου.
Θεοτοκίον
Ὥσπερ ἄκαρπον δένδρον, ἐκκοπὴν αἰφνιδίαν τρέμω, Θεόνυμφε, ὅθεν ἐν τέλει βίου, ζῆσαι ἐν μετανοίᾳ, καθαρᾷ με ἀξίωσον, καὶ ἐν δακρύων ῥοαῖς, τὰ σφάλματα ἐκπλῦναι.
ᾨδὴ η΄. Τὸν βασιλέα.
Τοὺς ἀσθενείαις, κατακειμένους ποικίλαις, τὴν ὑγιείαν παράσχου, θεία Νόννα, καὶ τῶν θλιβομένων, διάλυε τὰ νέφη.
Εἰρήνην δίδου, τοῖς ἐν δεσμῷ συζυγίας, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, Νόννα, εὐλόγει, ἵνα Βασιλείας, ὀφθῶσι κληρονόμοι.
Νέους συγκράτει, ἐκ τῆς ὁδοῦ ἀπωλείας, συνετίζουσα τούτους, μῆτερ Νόννα, ὅπως ἐκ παγίδων, τοῦ πονηροῦ σωθῶσιν.
Θεοτοκίον
Οὐδεὶς ἀρκέσει, λόγος ὑμνῆσαι, Παρθένε, μεγαλεῖα οἷς ὕψωσέ σε Λόγος, καὶ ἰσχὺν μετρῆσαι, σῆς μητρικῆς πρεσβείας.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Νῦν ὥρα μετανοίας, καὶ καιρὸς δακρύων, Νόνναν ψυχή μου συνήγορον, λάβε καὶ λέγε Κυρίῳ, Σῶτερ ἐλέησον.
Νικήσασα τὸν κόσμον, καὶ ἐχθρὸν ἀρχαῖον, νῦν τῷ Δεσπότῃ δικαίως παρίστασαι, Ὃν καθικέτευε, Νόννα, ὑπὲρ τῶν δούλων σου.
Ἅμα τοῖς Γρηγορίοις, Καισαρίῳ, Νόννα, καὶ Γοργονίᾳ Χριστὸν ἐκδυσώπησον, τοῦ ἐλεῆσαι τοὺς ὅσοι, ὑμᾶς γεραίρουσιν.
Θεοτοκίον
Ἀξίωσόν με, Μῆτερ, ἐν εὐχῇ ἑστῶτι, παραλαβεῖν τὴν ψυχήν μου ὁ ἄγγελος, ὥσπερ ψυχὴν θείας Νόννης, εὐχῇ παρέλαβεν.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξωτέραν, ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως, Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα μεγαλυνάρια,
Νόννα, καὶ ὡς σύζυγος συνετή, καὶ ὡς μήτηρ ὤφθης, ἀριστεύσασα θαυμαστῶς, ὅτι σὺν Αγίων, χοροῖς βλέπεις οἰκείους, μεθ’ ὧν συντάξαις πάντας, τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε.
Θύσασα Κυρίῳ, Νόννα, σαὐτήν, πρὸ σεπτῆς τραπέζης, παραδέδωκας τὴν ψυχήν· ὅθεν τοὺς τιμῶντας, τὴν πάνσεπτόν σου μνήμην, θύματα πανευώδη, Κυρίου ποίησον.
Νόννα καὶ Γρηγόριε ἱερέ, θεῖε Θεολόγε, Γοργονία χριστοφιλής, ἅμα Καισαρίῳ, πεντὰς ἡγιασμένη, μνήσθητε τῶν τιμώντων, ὑμᾶς ἐκ πίστεως.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα.
Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β.΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.
Νόννα, ἀγαπήσαντες Θεόν, ἅμα τῷ συζύγῳ καὶ τέκνοις καθηγιάσθητε, ὅθεν ἱκετεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς,
θεραπεύοντες ἅπαντα, ψυχῶν καὶ σωμάτων, πάθη τὰ δυσίατα ταῖς πρὸς Αὐτὸν προσευχαῖς, ὅπως τὸν Παράδεισον κλῆρον, εὕρωμεν καὶ ἅμα ἀγγέλοις Τοῦτον ἀνυμνῶμεν ἀγαλλόμενοι.
Δέσποινα, πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.
Στίχοι
Νόννα μακαρία, τῶν σὲ γεραιρόντων,
γενοῦ πρέσβις ἀκοίμητος πρὸς Δεσπότην.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου