Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων

Θεοεικέλους Σιναΐτας Ὁσίους,

Καὶ Ἀθλητὰς ἄσμασι κοινοῖς δει μέλπειν.

Το Σιναϊτικό Αγιολόγιο περιλαμβάνει σπουδαίες επώνυμες και ανώνυμες μορφές που έδρασαν τόσο κατά την περίοδο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Στο Αγιολόγιο αυτό περιλαμβάνονται εκείνοι για τους οποίους διατηρήθηκαν μαρτυρίες και βάσει αυτών αναγνωρίσθηκαν Άγιοι. Πρόκειται για εκατόν ογδόντα μία άγιες μορφές, των οποίων η μνήμη εορτάζεται συνολικά κατ΄ έτος την Τετάρτη της Διακαινησίμου, ημέρα αφιερωμένη στην «Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων». Το Ησυχαστήριο μάλιστα της Τάρφας τιμάται στην εορτή της Συνάξεως των Σιναϊτών Αγίων. 

Από τις μορφές αυτές έξι συνδέονται με την Παλαιά Διαθήκη και είναι κυρίως γνωστές από το βιβλίο της Εξόδου όπου περιγράφεται η φυγή των Εβραίων από την Αίγυπτο προς τη γη της Επαγγελίας. Οι υπόλοιπες μορφές συνδέονται με την περίοδο της Καινής Διαθήκης και έζησαν από τον 3ο αιώνα έως τις ημέρες μας.

Στο όρος Σινά και γενικώς στις ερήμους και περιοχές της χερσονήσου Σινά ασκήτευσαν πάμπολλες πολύ μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας. Σαν εισαγωγή υπάρχουν λίγα λόγια για κάποιους Αγίους από αυτούς, ορισμένοι αναφέρονται στον Παρακλητικό Κανόνα. ΕΔΩ

Άγιος Λογγίνος 

Έζησε τον 6ο αιώνα, διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Σινά κατά τα έτη 562-566μΧ. 

Ήταν κάποιος παράλυτος και παρακαλούσε να ιαθεί, τότε εμφανίστηκε η Θεοτόκος λέγοντας του "πήγαινε στον ηγούμενο και θα γίνεις καλά". Ο παράλυτος σέρνοντας πήγε χτύπησε την πόρτα και του άνοιξε ο ηγούμενος, τότε αυτός τον κράτησε σφιχτά από τα πόδια και του είπε "δεν σε αφήνω, η Θεοτόκος με έστειλε για να με θεραπεύσεις". Ο γέροντας τότε έβγαλε την ζώνη του και του είπε "πάρε και ζώσου". Ο παράλυτος μόλις ζώστηκε με την ζώνη του αγιασμένου Λογγίνου αμέσως θεραπεύτηκε.

Άγιος Ιωσήφ ο Ραϊθηνός

Έζησε τον 4ο αιώνα, ήταν και αόρατος ασκητής. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε για 6 ολόκληρα χρόνια, ο μαθητής του Γελάσιος αναρωτιόταν που να είχε πάει. 

Μια Κυριακή ο άγιος ξαφνικά εμφανίστηκε στον μαθητή του ο οποίος φυσικά τον ρώτησε που βρισκόταν όλα αυτά τα έξι χρόνια. Τότε ο άγιος Ιωσήφ του είπε ότι δεν είχε πάει πουθενά και βρισκόταν εκεί όλο αυτό το διάστημα και ούτε μια Κυριακή δεν πέρασε που να μην είχε μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων. Και θαύμασε ο μαθητής του ότι ενώ ήταν στην μονή και ενώ έμπαινε και έβγαινε στην Εκκλησία δεν τον έβλεπε κανείς. 

Έπειτα τον ρώτησε γιατί αποφάσισε να εμφανιστεί και ο άγιος Ιωσήφ του απάντησε ότι εκείνη την ημέρα θα πέθαινε και για αυτό ήρθε σε αυτόν ώστε να θάψει το σώμα του.

Άγιος Μωυσής ο Φαρανίτης 

Έζησε τον 4ο αιώνα και ήταν μοναχός από μικρή ηλικία. Καταγόταν από την περιοχή, έζησε 83 χρόνια ως μοναχός. Πραγματικά ήταν σαν ένας δεύτερος Ηλίας, κάθε τι που ζητούσε ο Θεός του το παρείχε. Ο Κύριος διαμέσω του Μωυσή επιτέλεσε πολλές θεραπείες και εξεδίωξε δαιμόνια. Από τα θαύματά του πίστεψαν πάρα πολλοί Ισμαηλίτες που έμεναν στην περιοχή της Φαράν. Από τότε που έγινε μοναχός δεν δοκίμασε ποτέ ψωμί αλλά έτρωγε χουρμάδες ενώ αγαπούσε την ησυχία όπως κανείς άλλος. Την Σαρακοστή δεν άνοιγε την πόρτα του κελιού του παρά μόνο την Μεγάλη Τετάρτη ενώ για τροφή κατά την διάρκεια της νηστείας έπαιρνε είκοσι χουρμάδες και ένα ποτήρι νερό. Συχνά όταν άνοιγε την πόρτα την Μεγάλη Τετάρτη αυτά ήταν εκεί χωρίς να τα έχει πειράξει.

Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη 

Έζησαν τον 3ο αιώνα και μαρτύρησαν για την πίστη στον διωγμό του Δέκιου το 250. Καταγόνταν από την πόλη Έμεσα σημερινή Χόμς της Συρίας και ήταν ζεύγος, μετά τον γάμο τους συμφώνησαν να μονάσουν στην έρημο του Σινά.

Άγιος Ιουλιανός ο Σύρος 

Έζησε τον 4ο αιώνα, περίπου 300-380μΧ, δεν γνώριζε γράμματα και ήταν πολύ ευσεβής. Ασκήτευσε στην Αγία Κορυφή. Την περίοδο που αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης έκτισε εκεί ναό, 363. Τον ναό ανοικοδόμησε ξανά ο Ιουστινιανός το 560μΧ. Εορτάζει 18 Οκτωβρίου και 17 Ιανουαρίου.

Αγία Μαρίνα 

Ασκήτεψε στην Ραϊθώ και διακρίθηκε για τις πολλές αρετές της και τον ασκητικό της βίο. Εορτάζει 21 Οκτωβρίου.

Αγία Μαριάμ 

Ήταν αδελφή του προφήτη Μωυσή. Εορτάζει την Κυριακή προ της Γεννήσεως.

Άγιος Ιωάννης Σαββαΐτης 

Έζησε τον 6ο αιώνα. Αρχικά μόνασε στην Λαύρα των Κελλιβάρων στο όρος Λάτρος μετά στην Λαύρα του αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα και έπειτα στο Σινά στην έρημο του Γουδδά, στον τόπο του Μαλωχά και στα μέρη του Αρσελάου. Είχε γέροντα τον άγιο Μαρτύριο που έκειρε μοναχό τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Ο άγιος είχε το προορατικό χάρισμα και προφήτευσε για τον άγιο Ιωάννη ότι θα γίνει ηγούμενος του Σινά πλένοντας του τα πόδια και φιλώντας του το χέρι. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας λέει πολλά για τον Άγιο Ιωάννη Σαββαΐτη απευθυνόμενος σε έναν άλλον Ιωάννη, τον Ηγούμενο της Ραϊθού.

Άγιος Στρατήγιος 

Έζησε τον 6ο αιώνα. Ήταν έγκλειστος και σύγχρονος του Αγίου Ιωάννη Σαββαΐτη. Είχε και αυτός το προορατικό χάρισμα. Την ημέρα που έκαναν την μοναχική κουρά του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος προείπε ότι θα γίνει ηγούμενος στην Μονή.

Άγιος Ματθίας 

Ασκήτευσε στον Ανδρουλά τον 6ο αιώνα. Από αυτόν έρχονταν και κοινωνούσαν αοράτως τρεις άγνωστοι άγιοι αναχωρητές. Λέει ο άγιος, καθώς κατοικούσα στην Γκαραντέλ για να κοινωνώ κάθε Κυριακή τους αιχμαλώτους, είχα την Θεία Κοινωνία στο αρτοφόριο κλειδωμένη. Πολλές φορές όμως την Κυριακή που ερχόμουν στην Εκκλησία έβρισκα το αρτοφόριο ανοιχτό και λυπόμουν για αυτό. Έτσι άρχισα να μετράω τις μερίδες και σφράγισα με κερί το αρτοφόριο. Την επόμενη Κυριακή πήγα και το κερί ήταν άθικτο. Ανοίγοντας όμως και μετρώντας τις μερίδες τις βρήκα τρεις λιγότερες. Άρχισα να έχω πολλούς λογισμούς και με απασχολούσε γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό. Την επόμενη Κυριακή καθώς κοιμόμουν παρουσιάστηκαν τρεις μοναχοί και ξυπνώντας με μου είπαν, σήκω, έφτασε η ώρα που κάνεις την βραδινή προσευχή. Τους ρώτησα, ποιοι είσαστε πατέρες και από που έρχεστε; Και αυτοί μου απάντησαν, εμείς είμαστε οι αμαρτωλοί που πολλές φορές ερχόμαστε και κοινωνούμε από το αρτοφόριο. Μην σε απασχολεί εις το εξής το θέμα. Τότε κατανοώντας ότι ήταν αόρατοι ασκητές ευχαρίστησα τον Θεό διότι στην γενιά μας αξιωθήκαμε τέτοιους αγίους.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος 

Ο πασίγνωστος Ιωάννης της Κλίμακος έζησε τον 6ο αιώνα, γεννήθηκε περίπου το 525 και πέθανε 75 ετών. Πήγε στο Σινά το 541 σε ηλικία 16 ετών. Αφού εκάρη μοναχός από τον άγιο Μαρτύριο σε ηλικία 20 ετών, έφυγε για την έρημο του Θολά όπου μόνασε για 40 χρόνια μέχρι το 585 όταν και έγινε ηγούμενος. Την Κλίμακα έγραψε το 600μΧ λίγο πριν πεθάνει.

Άγιος Μαρτύριος 

Έζησε τον 6ο αιώνα, ήταν ο γέροντας του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, τον έκειρε μοναχό σε ηλικία 20 ετών.

Άγιος Αναστάσιος 

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και διετέλεσε ηγούμενος της μονής Σινά, κοιμήθηκε το 599μΧ. Ήταν σύγχρονος του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Έγινε Πατριάρχης Αντιοχείας, είχε το προορατικό χάρισμα, προφήτευσε και αυτός ότι ο άγιος Ιωάννης θα γίνει ηγούμενος. Μια μέρα βλέποντας ο άγιος Αναστάσιος τον αββά Μαρτύριο και τον άγιο Ιωάννη σε ηλικία 20 ετών του είπε "πες μου αββά Μαρτύριε ποιο είναι αυτό το παιδί και ποιος τον έκηρε μοναχό;". Τότε του λέει ο αββάς "δούλος σου είναι πάτερ και μαθητής μου, εγώ τον έκειρα μοναχό". Ο άγιος Αναστάσιος του απάντησε, "Τι λες γέροντα, ηγούμενο Σινά έκηρες μοναχό!". Εορτάζει την 21η Απριλίου.

Άγιος Αναστάσιος 

Ήταν διάδοχος του Αναστασίου που είδαμε προηγουμένως. Διετέλεσε ηγούμενος της μονής αλλά και Αρχιεπίσκοπος Σινά. Έγινε και Πατριάρχης Αντιοχείας, 599-509μΧ. 

Είναι ιερομάρτυρας, οι Εβραίοι τον έβγαλαν έξω από την Αντιόχεια και τον έσφαξαν το 609. Πολέμησε με μεγάλο ζήλο τους Μονοφυσίτες και έχει συγγράψει ένα δογματικό σύγγραμμα, τον Οδηγό. Εορτάζει την 20η Απριλίου.

Άγιος Νίκων 

Έζησε κατά τον 4ο με 5ο αιώνα, ασκήτευσε στο όρος Σινά. Κατηγορήθηκε από τον πατέρα μιας κοπέλας ότι την διέφθειρε. Όμως ήταν ο ίδιος ο πατέρας της που έκανε αυτήν την πράξη ο οποίος παριστάνοντας τον θιγμένο έπιασε ένα ξίφος πήγε στο κελί του αγίου και προσπάθησε να τον σκοτώσει. Την στιγμή όμως που πήγε να τον χτυπήσει το χέρι του έμεινε ακίνητο, τότε ο άγιος έφυγε και πήγε στην εκκλησία να προσευχηθεί. 

Εκεί ήταν ορισμένοι μοναχοί οι οποίοι είχαν δείξει το κελί που ήταν ο άγιος στον τάχα αδικημένο πατέρα. Οι μοναχοί μόλις τον είδαν ήθελαν να τον διώξουν από την μονή αλλά αυτός τους είπε να του δώσουν ευκαιρία για μετάνοια. Αυτοί του έδωσαν τρία χρόνια και εκείνος όλα αυτά τα τρία χρόνια ερχόταν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία λέγοντας "σας παρακαλώ προσευχηθείτε για εμένα στον Θεό". Όταν τελείωσαν τα τρία χρόνια ο άστοργος και συκοφάντης πατέρας δαιμονίστηκε και άρχισε να ομολογεί "εγώ είμαι ο ένοχος και συκοφάντησα τον δούλο του Θεού". Τότε όλοι έβαλαν μετάνοια στον άγιο λέγοντας συγχώρεσέ μας αββά.

Άγιος Νιστερώος 

Έζησε τον 4ο αιώνα, μόνασε στην Ραϊθώ, αποκαλείται μέγας και φίλος του αββά Αντωνίου.

Άγιος Ξώης 

Έζησε τον 4ο αιώνα. Κάποια εποχή καθώς έβγαινε από το όρος του Σινά συνάντησε έναν αδελφό ο οποίος του είπε, "έχουμε μεγάλη θλίψη αββά διότι έχει να βρέξει πολύ καιρό". 

Ο άγιος απάντησε "και γιατί δεν προσευχόσαστε στον Θεό;". Τότε του λέει ο αδελφός "και προσευχόμαστε και λιτανεία κάνουμε όμως δεν βρέχει". Του απάντησε ο άγιος "δεν προσευχόσαστε εκτενώς, αυτός είναι ο λόγος που δεν βρέχει, θέλεις να το διαπιστώσεις;". Και λέγοντας αυτά σήκωσε στον ουρανό τα χέρια προσευχήθηκε και αμέσως άρχισε βροχή. Ο αδελφός βλέποντας αυτό το γεγονός έπεσε και τον προσκύνησε.

Άγιος Ζήνων 

Έζησε τον 4ο-5ο αιώνα, πέθανε περίπου το 450μΧ. Ανήκε στην συνοδεία του αββά Σιλουανού που εγκαταστάθηκε στο Σινά γύρω στο 380μΧ. Έγινε γνωστός για τα πολλά του χαρίσματα. Εκτός από το Σινά ασκήτευσε και στην περιοχή της Συρίας και της Γάζας στην Παλαιστίνη. Κοιμήθηκε στην Γάζα. Λόγω της μεγάλης του υπακοής της άκρας ασκήσεως και της ακτημοσύνης έλαβε από τον Θεό το θαυματουργικό χάρισμα και το χάρισμα να εκδιώκει δαίμονες.

Άγιος Νείλος ο Σοφός 

Έζησε τον 7ο αιώνα, ήταν έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως έγγαμος και πατέρας δυο παιδιών. Από πόθο για την ερημιτική ζωή άφησε την σύζυγο του με ένα από τα παιδιά τους και αυτός μόνασε με τον γιό του Θεόδουλο στο Σινά.

Έγραψε το γνωστό έργο "Περί προσευχής λόγος" βρίσκεται στον τόμο 79 της MPG.

Άγιος Θεόδουλος 

Είναι ο γιος του οσίου Νείλου του Σιναΐτου. Κατά την επιδρομή των Σαρακηνών αιχμαλωτίστηκε αλλά με θαύμα του αγίου μάρτυρα Πλάτωνα απελευθερώθηκε.

Άγιος Ιουστινιανός 

Έζησε τον 7ο αιώνα και μετέστη. Ασκήτευσε μόνο δυο χρόνια στην μονή της Αγίας Αικατερίνης και μετά πέθανε. Οι συνασκητές του τον έθαψαν στο μνήμα των πατέρων στην μονή, την επόμενη ημέρα όμως πέθανε και άλλος ασκητής. Ανοίγοντας το μνήμα για να τον θάψουν δεν βρήκαν μέσα το σώμα του αγίου.

Άγιος Στέφανος ο ερημίτης 

Ο άγιος Στέφανος έζησε τον 6ο αιώνα, ασκήτευσε κοντά στην αγία κορυφή και αργότερα πήγε στον τόπο των αναχωρητών που λέγεται Σίδδη 40 χιλιόμετρα μακριά από το όρος Σινά. Για αυτόν αναφέρει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Το ιερό του λείψανο διατηρείται ακέραιο στο οστεοφυλάκιο της μονής.

Άγιος Μιχαήλ 

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και ασκήτευσε στον τόπου του Αρσελάου. Ο άγιος είχε έναν μαθητή που τον έλεγαν Ευστάθιο. Κάποτε ο άγιος αρρώστησε βαριά και προείδε ότι θα έφευγε για τον Κύριο, τότε λέει στον μαθητή του, φέρε παιδί μου να πλυθώ και να κοινωνήσω. Μόλις κοινώνησε ο άγιος είπε, παιδί μου το κοιμητήριο είναι κάτω και η κατάβαση είναι δύσκολη γιατί οι πέτρες είναι απότομες και λείες. Πως θα με σηκώσεις μόνος σου; Μπορεί να πέσεις, ας πάμε λοιπόν σιγά σιγά μαζί. Όταν κατέβηκαν και έφτασαν στο κοιμητήριο προσευχήθηκε ο γέροντας ασπάσθηκε τον μαθητή του και του είπε, η ειρήνη του Κυρίου σε εσένα παιδί μου, να προσεύχεσαι για εμένα. Τότε ξάπλωσε και γεμάτος χαρά και αγαλλίαση έφυγε για τον Κύριο.

Άγιος Γεώργιος Αρσελαΐτης 

Έζησε το 6ο αιώνα, κοιμήθηκε περίπου το 552μΧ και διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Σινά, ασκήτεψε και στην λαύρα του Αρσελάου. Είχε να βγει από το Σινά περίπου 70 χρόνια. 

Με θαυματουργικό τρόπο μεταφέρθηκε στα Ιεροσόλυμα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και κοινώνησε στον ναό της Αναστάσεως. Βρέθηκε ο γέροντας πλησίον του επισκόπου Παύλου ο οποίος τον κοινώνησε. Το θαύμα αυτό πρέπει να έγινε περίπου το 551. Ο άγιος Γεώργιος σε περίοδο ελλείψεως λαδιού θαυματουργικώς γέμισε με λάδι τα άδεια πιθάρια της μονής. Η μνήμη του εορτάζεται 11 Μαρτίου.

Άγιος Ανδρέας 

Έζησε τον 6ο αιώνα και ασκήτευσε στην λαύρα της Ραϊθού. Ασκήτευσε όταν ήταν νεαρός και στην Παλαιστίνη. Πήγαν κάποιον δαιμονισμένο στον Αββά Συμεών που ήταν ακουστός για τα θαύματά του ώστε να του διαβάσει την ευχή και να εκδιώξει το δαιμόνιο. Ο αββάς Συμεών ρώτησε που μένουν και η απάντηση ήταν στην Ραϊθώ. Τότε ο αββάς Στέφανος απάντησε, θαυμάζω αδελφέ τον κόπο σου να έρθεις εδώ και να διανύσεις τόσο δρόμο ερχόμενος προς εμένα, έναν άνθρωπο αμαρτωλό, ενώ έχεις τέτοιους μεγάλους αγίους δίπλα σου. Πήγαινε στον αββά Ανδρέα βάλε του μετάνοια και πες του να ευχηθεί και αμέσως θα θεραπευθεί. Πήγαν τότε τον δαιμονισμένο στον αββά Ανδρέα και αμέσως μόλις του διάβασε την ευχή έφυγε το δαιμόνιο.

Άγιος Φιλόθεος 

Έζησε τον 9ο αιώνα. Ήταν ηγούμενος της μονής Σινά και ένας εκ των νηπτικών πατέρων. Έχει γράψει τα 40 κεφάλαια στην Φιλοκαλία.

Άγιοι δυο ανώνυμοι αόρατοι γυμνοί ασκητές. 

Ο αββάς Στέφανος διηγείται, την Μεγάλη Πέμπτη καθώς ήμουν στην Εκκλησία και γινόταν η Αγία Αναφορά ξαφνικά βλέπω δυο αόρατους γυμνούς ασκητές τους οποίους κανείς από τους υπόλοιπους στην Εκκλησία δεν φαινόταν να βλέπει. Ήρθαν στο ιερό μετάλαβαν και όταν τελείωσε η λειτουργία καθώς εξέρχονταν τους ακολούθησα. Όταν βγήκαν έξω έβαλα μετάνοια και τους λέω, πατέρες σας παρακαλώ πάρτε και εμένα μαζί σας. Μου απάντησαν, είσαι καλά εδώ, εδώ μόνασε που είναι ο τόπος σου. Δεύτερη φορά έβαλα μετάνοια και τους παρακάλεσα να με πάρουν μαζί τους και μου απάντησαν δεν μπορείς να έρθεις μαζί μας, καλώς είσαι εδώ, εδώ είναι ο τόπος σου. Και αφού προσευχήθηκαν προχώρησαν άρχισαν να περπατούν επάνω στην θάλασσα και απομακρύνθηκαν.

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης 

Έζησε τον 13-14ο αιώνα. Γεννήθηκε γύρω στο 1255 στο Κούκουλο της Μικράς Ασίας. Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου του 1337 στα Παρόρια της Θράκης όπου ίδρυσε τρεις μέγιστες Λαύρες. Στο Σινά είχε μονάσει γύρω στο 1270 και εκεί ασκήτευσε με πολύ αυστηρότητα τρώγοντας μόνο ψωμί και νερό.

Άγιος Συμεών ο Πεντάγλωσσος 

Έζησε κατά τον 10-11ο αιώνα. Ήταν ιερομόναχος και γνώριζε πέντε γλώσσες. 

Έζησε στο Σινά αλλά και στην Γαλλία στο Σιναϊτικό μετόχι στην πόλη Ρουέν το οποίο ιδρύθηκε το 1030 ή το 1035 και ασκήτευσε στην Πόρτα Νίγκρα των Τρεβήρων, Τρίρ. 

Το 1026 μετέφερε λείψανα της Αγίας Αικατερίνης στην Δύση, κοιμήθηκε εν Κυρίω την 1η Ιουνίου του 1035 στην πόλη των Τρεβήρων.

Άγιος Σάββας 

Έζησε κατά τον 13-14ο αιώνα. Γεννήθηκε το 1283μΧ στην Θεσσαλονίκη και πέθανε το 1349. Το 1301 εκάρη μοναχός στον Άγιο Όρος. Έζησε ασκητικά σε διάφορα μέρη μεταξύ αυτών οι Άγιοι Τόποι και το Σινά. Έφυγε από τα Ιεροσόλυμα και πήγε στο Σινά πεζός όπου εκεί ασκήτεψε δυο έτη. Στην διαδρομή η τροφή του ήταν μόνο άγρια χόρτα που έβρισκε στον δρόμο. Αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία εναντιωνόμενος στις αιρετικές διδαχές του Βαρλαάμ Καλαβρού και Γρηγορίου Ακινδύνου. Εορτάζει 4 Οκτωβρίου.

Άγιος Ιγνάτιος 

Έζησε κατά τον 16-17ο αιώνα, καταγόταν από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Πέθανε το 1632. Ήταν ιερομόναχος και πνευματικός και ο γέροντας του αγίου Νίκανδρου. Ήταν πολύ ενάρετος, είχε άκρα ακτημοσύνη και εγκράτεια ενώ προσευχόταν ακατάπαυστα.

Άγιος Νίκανδρος 

Γεννήθηκε το 1581 και καταγόταν από το Καστελόριζο. Έγινε μοναχός το 1611 και πέθανε το 1631 επί αρχιεπισκόπου Σινά Ιωσήφ. Ήταν υποτακτικός του αγίου Ιγνατίου. 

Έκανε τέλεια υπακοή στον γέροντα του και συνεχώς στο στόμα του ήταν το "ευλόγησον πάτερ". Ο Νίκανδρος κοιμήθηκε πριν τον γέροντα του και ένα χρόνο αφότου είχε κοιμηθεί καθώς άνοιγαν το κοιμητήριο ώστε να βάλουν άλλον αδελφό ο γέροντας του αγίου Νίκανδρου πήγε να δει το λείψανο του υποτακτικού του και το βρήκε άφθορο και να αναβλύζει μύρο. Τότε ο άγιος Ιγνάτιος αγκάλιασε το λείψανο και βγήκε έξω με χαμόγελο στα χείλη και με δάκρυα στα μάτια λέγοντας σε ευχαριστώ Κύριε ότι με πληροφόρησες για την αγιότητα του υποτακτικού μου ενώ ήμουν ακόμη ζωντανός. Έζησε δε ο γέροντας 40 ημέρες αφότου είδε το λείψανο και μετά κοιμήθηκε και ο ίδιος.

Άγιος Ματθαίος 

Έζησε τον 17ο αιώνα και καταγόταν από την Κόρινθο. Ήταν γέροντας της συνάξεως μεγάλος νηστευτής και τελείως ακτήμονας. Η τροφή του ήταν μόνο ξερό ψωμί και νερό ενώ στο κελί του μέσα δεν είχε τίποτα, όλη του η περιουσία ήταν μόνο τα ρούχα που φορούσε.

Άγιος Ψώης 

Ήταν μαθητής του Μωυσή του Φαρανίτη και έζησε τον 4ο αιώνα. Μαρτύρησε στην Ραϊθώ το 373 ή 378μΧ. Για 46 χρόνια κράτησε τον ίδιο κανόνα με τον γέροντά του.

Άγιος Ησύχιος ο Χωρηβίτης 

Έζησε κατά τον 6ο-7ο αιώνα, ήταν έγκλειστος για 12 χρόνια τρώγοντας μόνο ψωμί και νερό. Ανήκει στους μεταστάντες. Ο Άγιος Ιωάννης στην Κλίμακα, λόγος 6ος, αναφέρει ότι ο άγιος ήταν αμελής αλλά έπειτα μετανόησε και μας πληροφορεί ότι αφού τον έθαψαν στο κοιμητήριο μετά από μερικές ημέρες αναζήτησαν το λείψανο αλλά δεν το βρήκαν πουθενά,"με αυτό το θαυμαστό σημείο ο Κύριος πληροφόρησε πόσο ευάρεστα δέχθηκε την αξιέπαινη μετάνοιά του, δηλώνοντας ότι δέχεται όλους όσους διορθώνονται, ακόμη και από την πιο μεγάλη αμέλεια". 

Οὐ σιωπήσω σοι και το τοῦ Ησυχίου τοῦ Χωρηβίτου σημᾶναι διήγημα ......Ἡμεῖς δὲ ἐθαμβούμεθα τον οὕτως πρώην ἀμελῆ ὁρῶντες, οὕτως ἀθρόον μεταμορφωθέντα την μακαρίαν ἀλλοίωσιν και μεταμόρφωσιν· θάψαντες δε αὐτόν ὁσίως ἐν τῷ κοιμητηρίῳ τῷ πλησίον τοῦ κάστρου· μεθ᾿ ἡμέραν ἐπιζητήσαντες το ἅγιον αὐτοῦ λείψανον, οὐχ εὕρομεν· τοῦ Κυρίου και ἐν τούτῳ την μεμεριμνημένην αὐτοῦ και μετάνοιαν πληροφορήσαντος, πάντας τους βουλομένους, και μετά πολλήν ἀμέλειαν διορθώσασθαι·.

Άγιος Σέργιος 

Έζησε τον 4ο αιώνα και το μαρτύριο του ομοιάζει με αυτό της αγίας Ειρήνης στην Λέσβο, μαρτύρησε κατά το 373 ή 378 σε ηλικία 15 ετών, οι αντίθεοι έκοψαν τα μέλη του ένα ένα.

Άγιος Σέργιος 

Έζησε τον 6ο αιώνα. Ο ηγούμενος του είχε αναθέσει την φύλαξη των ημιόνων της μονής. Μια μέρα καθώς πήγαινε σε μια διακονία είδε ένα λιοντάρι μπροστά ξαπλωμένο οπότε τα ζώα δεν μπορούσαν να περάσουν από φόβο διότι κινδύνευαν. Τότε ο άγιος πήρε ένα ψωμί και πηγαίνοντας προς το λιοντάρι το έδωσε σε αυτό λέγοντας "πάρε την ευλογία των Πατέρων και πήγαινε να περάσουμε". Το λιοντάρι πήρε το ψωμί και έφυγε.

Άγιος Χριστόφορος

Έζησε τον 5-6ο αιώνα. Ασκήτευσε 10 χρόνια στην λαύρα του αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου που βρίσκεται κοντά στην Βηθλεέμ και έπειτα έφυγε πηγαίνοντας στο Σινά. Ασκήτευσε στην έρημο με μεγάλο ζήλο για 50 έτη και έπειτα ξαναγύρισε στην λαύρα του αββά Θεοδοσίου από όπου και αναχώρησε προς τον Κύριο.

Άγιος Ορέντιος 

Έζησε τον 6ο αιώνα, κοιμήθηκε το 593μΧ περίπου και ήταν θαυματουργός. Κάποια αρχόντισσα είχε μια κόρη η οποία δαιμονίστηκε. Η αρχόντισσα μαθαίνοντας για τον αγιασμένο γέροντα ήθελε να τον βρει ώστε να βοηθήσει την κόρη της. 

Ο γέροντας από ταπείνωση δεν δέχθηκε αλλά έστειλε ένα σταφύλι στην αρχόντισσα το οποίο μόλις το αντίκρισε ο δαίμονας φώναξε δυνατά, Ορέντιε γιατί ήρθες εδώ; 

Και έπειτα αφού τάραξε την κόρη αναχώρησε από αυτήν. Όταν πέθαινε παρευρέθηκαν δίπλα του δυο αββάδες, ο πρώτος πρεσβύτερος της μονής Σινά και ο επίσκοπος Εϊλάτ. 

Ο άγιος είδε τους αγγέλους που ήλθαν να πάρουν την ψυχή του και λέει στον επίσκοπο, προσευχήσου για εμένα άγιε πάτερ. Μόλις τελείωσε ο επίσκοπος την προσευχή του λέγει, βλέπεις άγιε πάτερ πως οι κόρακες (δηλαδή οι δαίμονες) εισήλθαν εδώ αλλά με την χάρη του Θεού δεν μπορούν να με πλησιάσουν; Και λέγοντας αυτά αναχώρησε με χαρά προς τον Κύριο.