Κυριακή της Πεντηκοστής

Την όγδοη Κυριακή από το Πάσχα εορτάζουμε την αγία Πεντηκοστή.

Και αυτή την εορτή την έχουμε παραλάβει από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Γιατί όπως ακριβώς οι Εβραίοι εορτάζουν την Πεντηκοστή, τιμώντας τον αριθμό επτά και διότι πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα (τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας) έλαβαν τον Νόμο, έτσι κι εμείς, μετά το Πάσχα, αφού εορτάσουμε πενήντα ημέρες, λαμβάνουμε το πανάγιο Πνεύμα, το οποίο νομοθετεί και οδηγεί σε όλη την αλήθεια και διατάσσει τα αρεστά στον Θεό. 

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Εβραίοι είχαν τρεις εορτές, το Πάσχα, την Πεντηκοστή και τη Σκηνοπηγία. 

Το Πάσχα το έκαναν σε ανάμνηση της διάβασης της Ερυθράς θάλασσας -η λέξη Πάσχα σημαίνει διάβαση- και αυτή η εορτή προτύπωνε τη δική μας διάβαση από τη σκοτεινή αμαρτία και την επάνοδό μας στον Παράδεισο. 

Την Πεντηκοστή την εόρταζαν σε ανάμνηση της κακοπάθειάς τους στην έρημο και του ότι μέσα από πολλές θλίψεις μπήκαν στη γη της επαγγελίας, οπότε και απόλαυσαν τους καρπούς, το σιτάρι και το κρασί. Και η εορτή αυτή προτύπωνε τη δική μας ταλαιπωρία από την απιστία και την είσοδό μας στην Εκκλησία, γιατί τότε κι εμείς μεταλαμβάνουμε του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου. 

Άλλοι λοιπόν λένε ότι την Πεντηκοστή οι Εβραίοι την εορτάζουν γι’ αυτή την αιτία. Άλλοι ότι για να τιμήσουν τις πενήντα μέρες, κατά τις οποίες αφού νήστεψε ο Μωϋσής, δέχθηκε τον θεόγραφο Νόμο, και συγχρόνως για να θυμούνται και τη θυσία στον χρυσό μόσχο και τα άλλα όσα έκανε ο Μωυσής όταν ανέβηκε στο όρος και μετά κατέβηκε. Άλλοι πάλι νομίζουν ότι η Πεντηκοστή επινοήθηκε στους Εβραίους για την τιμή του αριθμού επτά, όπως είπαμε· γιατί επτά επί επτά κάνει πενήντα μέρες παρά μία. 

Και η τιμή της Πεντηκοστής δεν ήταν μόνο για τις ημέρες αλλά και για τα έτη· γιατί μετά από επτά επί επτά έτη ερχόταν το Ιωβηλαίο (το πεντηκοστό), κατά τη διάρκεια του οποίου άφηναν τη γη χωρίς σπορά, παρείχαν άνεση στα ζώα και άφηναν ελεύθερους τους αγορασμένους δούλους τους. 

Τρίτη εορτή των Εβραίων ήταν η Σκηνοπηγία, η οποία εορταζόταν μετά τη συγκομιδή των καρπών, δηλαδή πέντε μήνες μετά την εορτή του Πάσχα. 

Αυτή η εορτή γινόταν σε ανάμνηση της ημέρας κατά την οποία ο Μωυσής έστησε για πρώτη φορά τη Σκηνή, την οποία είδε μέσα σε νεφέλη στο όρος Σινά και στη συνέχεια την κατασκεύασε ο αρχιτέκτονας Βεσελεήλ. Έτσι και οι Εβραίοι έκαναν σκηνές και εόρταζαν μένοντας στους αγρούς και έκαναν τη συγκομιδή των κόπων τους ευχαριστώντας τον Θεό. 

Αυτή η εορτή ήταν προτύπωση της δικής μας ανάστασης από τους νεκρούς, τότε που τά σώματά μας, που σαν σκηνές διαλύθηκαν (με τον θάνατο), θα ξαναστηθούν και θα απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων μας, πανηγυρίζοντας στις αιώνιες σκηνές. 

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι την ημέρα αυτή της Πεντηκοστής ήρθε το Πνεύμα το άγιο στους Μαθητές. Επειδή όμως οι άγιοι πατέρες θεώρησαν σωστό να χωρίσουν τις δυο εορτές, για το μεγαλείο του παναγίου και ζωοποιού Πνεύματος, διότι είναι ένα από τα πρόσωπα της αγίας και ζωαρχικής Τριάδος, έτσι και εμείς αύριο θα πούμε πώς ήρθε το Πνεύμα το άγιο.

Με τις πρεσβείες των αγίων Αποστόλων, Χριστέ ο Θεός μας, ελέησέ μας. Αμήν.