Ἡ ἡσυχία τοῦ νοός

 Ἡ ἡσυχία τοῦ νοός

Οὐδὲν ἄλλο ἀναπαύει τὴν καρδίαν μου, Κύριε, παρα μόνο ἡ διαρκὴς μνήμη τῆς μεγαλοπρεποῦς παρουσίας σου, ἡ ὁποία εὐφραίνει καὶ διαποτίζει τὰς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς μου.  

Μεγαλύνω καὶ δοξολογῶ τὸ Πανάγιον σοῦ Ὄνομα καὶ διατηρῶ αὐτὸ ὡς τὸ μοναδικὸν καὶ αναφαίρετον θησαυρὸ τῆς καρδιᾶς μοῦ·Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον με. Ὦ ἱερωτάτη ἡσυχία τοῦ νοός μου! Ὦ ἡδύτατον εντρύφημα τῆς ψυχῆς μου ! Καὶ ποῖον εἶναι τοῦτο; Νὰ γαληνεύει ἡ ψυχὴ καὶ νὰ μὴν ὑπάρχει εἰς αὐτὴν οὐδεὶς λογισμός.Αυτή εἶναι ἡ ὡραιοτάτη ἡσυχία ἡ ὁποία ὑπὲρ πᾶν ἄλλο εὐαρεστεῖ τὸν Κύριον. Απαλλασσομένη ἡ καρδία ἀπὸ κάθε μέριμνα καὶ λογισμὸ κρατᾶ μόνον τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με» .Δὲν δέχεται κανένα ἄλλο λογισμό. Ἡσυχασμὸς εἶναι ὁ τρόπος, δια τοῦ ὁποίου καθαρίζεται ἡ καρδιὰ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.  

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος αὐτὴν τὴν ἡσυχία καὶ μακαριότητα ἀπέκτησε, ὡς μία διαρκῆ κατάσταση· νὰ διαμένει τελείως απόκεκομμένη ἀπὸ τὰ αἰσθητὰ καὶ νὰ ζεῖ συνεχῶς μὲ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Μποροῦμε νὰ ἐννοήσουμε ὀλίγον τὴν ἁγιότητα τῆς Παναγίας μας , ὅταν καὶ ἐμεῖς εὑρεθοῦμε κάπως εἰς παρόμοιαν κατάστασιν.  

Ἡ ἡσυχία αὐτὴ τοῦ νοός χαρίζει εἰς αὐτὸν τὴν ἁπλότητα καὶ φωτεινότητα καὶ ἐπαναφέρει αὐτὸν εἰς τὸ πρωτόκτιστον κάλλος ποὺ εἶχε ὁ Ἀδὰμ πρὸ τῆς πτώσεως.  

Τὸ ὀλίσθημα τοῦ προπάτορος εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἀποκοπὴ τοῦ ἀπὸ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐνασχόληση μὲ τὰ αἰσθητὰ πράγματα. Τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Θεό. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια ὁ νοῦς νὰ χάσει τὸ φωτισμό του, νὰ γίνει σκοτεινός, ἐμπαθὴς καὶ ἀκάθαρτος καὶ μετὰ νὰ ἀκολουθήσει ἡ φθορὰ καὶ ὁ θάνατος.  

Ὦ ἱερωτάτη ἡσυχία τοῦ νοός! Πόσον ἀναπαύεται ψυχὴ μοῦ ὅταν ὁ νοῦς εὑρίσκεται ἐντὸς αὐτῆς καὶ δὲν μετεωρίζεται εἰς ματαιότητα.  

Ὁ νοῦς ἡσυχάζει ὄχι μόνο ὅταν ευρίσκομεθα εἰς τὴν ἔρημον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν πόλη καὶ «ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας τοῦ Κυρίου» διότι τὴν νήψιν καὶ τὴ φυλακὴ τῆς καρδιᾶς τὴν κρατοῦν ἡ προσοχὴ καὶ ἡ προσευχή.  

Ὑπεραγία Θεοτόκε,δώρησαι μοι τὴ μακάρια αὐτὴ κατάστασιν τῆς ἡσυχίας τοῦ νοός μοῦ καὶ νὰ διατηρῶ ἀδιάλειπτον τὴν εὐχὴν εἰς τὴν καρδίαν μου, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχω τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μου.  

Βοήθησέ μας Ὑπεραγία Θεοτόκε, νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἀτελεύτητον καὶ μακάριον ζῶντα αἰῶνα καὶ ὄχι τὸν έπιπλαστον καὶ πρόσκαιρον τῆς παρούσης ζωῆς.

Μοναχοῦ Μαρκέλλου Καρακαλληνού 

Αἴσθησις ζωῆς αἰωνίου