ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ 

Ὁ ἀββὰς Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοψ προεφήτευσεν εἰπὼν ὅτι εἰς τὰς ὑστερινὰς ἡμέρας τοῦ ἑβδόμου καὶ ἡμίσεος αἰῶνος, ἡ Μοναδικὴ πολιτεία θέλει ἀμεληθῇ τελείως καὶ μέλλει νὰ καταφρονηθῇ τόσον ἡ ψυχικὴ σωτηρία ἀπὸ τοὺς Μοναχούς, ὥστε οἱ ἀδελφοὶ νὰ περιέρχωνται ἀνάμεσον τῶν θορύβων καὶ ταραχῶν ἐσκοτισμένοι, ἀνωφελεῖς καὶ ῥᾴθυμοι, τὴν δὲ ἀρετὴν παντελῶς μὴ ἐπιμελούμενοι, ἀλλ᾿ ὑποδεδουλωμένοι εἰς τὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας. 

Διότι ἐκεῖθεν ὅπου ἐκαύθη ὁ Σατανᾶς παρὰ τῶν ἀρχαίων ἀγωνιστῶν, ἐκεῖθεν ἔχει καὶ αὐτὸς νὰ νικήσῃ τοὺς ἀμελεῖς καταφρονητὰς Μοναχούς. Ὅπου δὲ ἐπλεόνασεν ἡ δικαιοσύνη, ἐκεῖ θέλει ὑπερπερισσεύσει ἡ ἁμαρτία καὶ ἀνομία, διότι θέλει ψυχρανθῇ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν καὶ θέλει συναναστρέφωνται Μοναχοὶ ἀναμέσον τῶν πόλεων χωρὶς φόβον, περιερχόμενοι τὰς κώμας μὲ γαστριμαργίας καὶ οἰνοποσίας, καὶ ἀναμέσον τῆς ματαιότητος του κόσμου, συναναστρεφόμενοι ἐν ἀσελγείαις, καὶ ἐν ἀκαθαρσίαις σαρκὸς συμφυρόμενοι. 

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θέλει εἷσθαι μῖσος, φθόνος, φιλονικεῖαι καὶ μάχαι εἰς τὰ Κοινόβια μέχρι φόνων. Ὡσαύτως καὶ ἐν ταῖς Λαύραις ἰδιορρυθμίαι ἐκ τῆς κακίας του ἑνὸς πρὸς τὸν ἕτερον πλησίον αὐτοῦ, καὶ προχειρίζεσθαι Ἡγούμενοι καὶ ποιμένες αὐτῶν ἄνδρες ἀδόκιμοι ἀρετῆς, ἄπιστοι, ἀπρόκοποι καὶ ἀγροῖκοι, μὴ διακρίνοντες τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἐκ τῆς ἀριστερᾶς, ἀμελεῖς καὶ ἀσυντελεῖς φιλομέριμνοι, καὶ τὰς διακονίας ἀναιδῶς προχειριζόμενοι, τὰ πρωτεῖα μὲ δῶρα ἁρπάζοντες καὶ ἐπιβαίνοντες εἰς τὴν Ἡγουμενίαν, μὴ γνωρίζοντες κατηχεῖν καὶ νουθετεῖν τὸ ποίμνιον τῆς ἀδελφότητος. Καὶ μὴ γνωρίζοντες ὅτι αὐτοὶ πρέπει νὰ εἶναι τύπος καὶ παράδειγμα δι᾿ ὠφέλειαν του ποιμνίου. Ἐκ τῆς τοιαύτης τῆς δὲ ἀμελείας καὶ καταφρονήσεως τῶν ποιμένων ἀπολοῦνται τὰ πρόβατα. Μέλλουσι δὲ κολάζεσθαι οὗ μόνον οἱ ἀμελεῖς καὶ ῥᾴθυμοι, ἀλλὰ καὶ οἱ δόκιμοι καὶ οἱ ἐγκρατεῖς καὶ ἐνάρετοι ἀδελφοί. 

Μετὰ ταῦτα εἶδε ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς, ὅτι νέα λαῖλαψ ὁμίχλη σκοτεινὴ πειρασμῶν φοβερωτάτων, ἔπεσεν εἰς τοὺς Μοναχοὺς ἀπὸ τὸ μέρος τῆς Ἄρκτου, καὶ ὅτι ἐδιώκοντο οἱ Μοναχοὶ καὶ τὸ Μοναχικὸν σχῆμα, ἀπὸ ὄλεθρον αἱρέσεων, ἠναγκάζοντο οἱ πολλοὶ ῥίπτοντες τὸ σχῆμα νὰ ὑπανδρεύωνται. 

Τότε οἱ ὀλίγοι ἀγωνισταὶ οἱ εὐδοκιμήσαντες ὡς ἀργύριον καὶ χρυσίον ἐν χωνευτηρίῳ, ἐν θλίψει πολλῇ καὶ διωγμοῖς καὶ στενοχωρίᾳ θέλουσιν εὐδοκιμήσει. Ὅσοι δὲ φανῶσι δόκιμοι καὶ νικηταὶ τοσούτων δεινῶν καὶ πειρασμῶν μεγαλυνθήσονται καὶ δοξασθήσονται καὶ τιμηθήσονται παρὰ Θεοῦ περισσότερον ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς βαστάσαντας τὸ βάρος καὶ τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας καὶ τὸν παγετὸν τῆς νυκτός. Μετὰ ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος του Θεοῦ Μωϋσῆς, ὅτι παρῆλθεν ὁ χειμὼν ἐκεῖνος τῶν θλίψεων καὶ πειρασμῶν καὶ ἡ στενοχωρία τῶν δεινῶν αἱρέσεων, καὶ ἐγένετο γαλήνη καὶ ἄνεσις. 

Πάλιν ὅμως μετὰ παρέλευσιν χρόνων τινῶν ἀμεληθήσεται τὸ Ἀγγελικὸν Τάγμα τῶν Μοναχῶν καὶ περισσότεροι τῶν πρώτων πειρασμοὶ ἐπαναστατήσονται μὲ Μοναχάς, καὶ ὅτι ὁμοῦ μὲ τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν συνεμίχθη καὶ ἡ τυραννία, ὥστε καὶ οἱ μὴ θέλοντες διεφθείροντο. Οἱ δὲ ἱερεῖς μὲ πορνείας καταμολυνόμενοι, καὶ αἱ πρεσβύτεραι αὐτῶν μοιχευόμεναι, ὁμοίως καὶ αὐτοὶ ἑτέραις μοιχεύοντες. Τότε δὲ γενήσεται ὀργὴ θεήλατος, καὶ καταναλωθήσεται πᾶσα ἡ πονηρὰ γενεὰ ἐκείνη, καὶ ἀπελεύσεται εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 

Μακάριοι λοιπὸν τότε ὅσοι οὐχ ὑποκύψουσιν εἰς τὴν ἀνομωτάτην πρᾶξιν, τῆς ἀσελγείας, ἥτις εἶναι βιαιοτέρα καὶ βαρυτέρα τοῦ φόνου· ἀλλ᾿ ἀντιστήσονται καὶ ἐλέγξουσιν τὴν ἀνομίαν, ὡς ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης, καὶ θριαμβεύσουσιν ἐλέγχοντες τὴν αἱμομειξίαν. Καὶ ἀποκτανθῶσι ὑπὸ τῶν μιαρῶν καὶ ἀκαθάρτων ἀσελγῶν ἀνθρώπων τοῦ τότε καιροῦ. Ἀναπαυθήσονται οὗτοι εἰς τοὺς κόλπους του Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακὼβ τῶν ἐνδοξοτάτων Πατριαρχῶν καὶ κατασκηνώσουσιν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων ὡραϊζόμενοι καὶ συνευφραινόμενοι. Ὧν καὶ ἡμεῖς τῆς μερίδος ταύτης ἐπιτύχωμεν χάριτι του Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Τὴν τωρινὴν κατάστασιν, βλέποντες ἂς θρηνοῦμεν,

Ἵνα σὺν Θεῶ, πάντες μετανοοῦμεν.

Ἀγωνιζόμενοι καλῶς, πάντοτε βιασθῶμεν,

Μὴ πλανηθῶμεν τάλανες, κ᾿ ἔπειτα κολασθῶμεν.

Καὶ τότ᾿ οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον! Εἰς Μοναχοὺς ἀθλίους,

Τοὺς ἀρνηθέντας κόσμον μέν, μετὰ δὲ τρισαθλίους.

Οὐαὶ δι᾿ ὧν παράδειγμα, ἵνα καταστραφῶμεν,

Χριστέ μου, Παναγία μου, προφθάσατε σωθῶμεν,

Ἐκ τῶν τριῶν δεινῶν ἐχθρῶν, νὰ μὴ τραυματισθῶμεν.