Καὶ ἡ ἔγγαμη καὶ ἡ ἄγαμη ζωὴ εἶναι εὐλογημένες

 

Οἱ νέοι μπροστὰ στοὺς δύο δρόμους τῆς ζωῆς 

Καὶ ἡ ἔγγαμη καὶ ἡ ἄγαμη ζωὴ εἶναι εὐλογημένες

– Γέροντα, τί πρέπει νὰ ἀπαντήση κανεὶς σὲ νέα παιδιὰ ποὺ ρωτοῦν ἂν ἡ μοναχικὴ ζωὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἔγγαμη;

– Κατ᾿ ἀρχὰς πρέπει νὰ τοὺς δώση νὰ καταλάβουν ποιός εἶναι ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ ποιό εἶναι τὸ νόημα τῆς ζωῆς. Ὕστερα νὰ τοὺς ἐξηγήση ὅτι καὶ οἱ δύο δρόμοι ποὺ ἔχει χαράξει ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εὐλογημένοι, γιατὶ καὶ οἱ δύο μποροῦν νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο, ἂν ζήσουν κατὰ Θεόν. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι δύο ἄνθρωποι ξεκινοῦν νὰ πᾶνε σὲ ἕνα προσκύνημα. Ὁ ἕνας πηγαίνει μὲ τὸ λεωφορεῖο ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο καὶ ὁ ἄλλος πηγαίνει μὲ τὰ πόδια ἀπὸ κάποιο μονοπάτι. Καὶ οἱ δύο ὅμως ἔχουν τὸν ἴδιο σκοπό. Ὁ Θεὸς καὶ τὸ ἕνα τὸ χαίρεται καὶ τὸ ἄλλο τὸ θαυμάζει. Κακὸ εἶναι ὅταν αὐτὸς ποὺ πάει ἀπὸ τὸ μονοπάτι κατακρίνη μέσα του τὸν ἄλλον ποὺ πάει ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο ἢ καὶ τὸ ἀντίστροφο. Καλὰ εἶναι οἱ νέοι ποὺ σκέφτονται τὸν Μοναχισμὸ νὰ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀποστολὴ τοῦ μοναχοῦ εἶναι πολὺ μεγάλη· εἶναι νὰ γίνη Ἄγγελος. Στὴν ἄλλη ζωή, στὸν Οὐρανό, θὰ ζοῦμε σὰν Ἄγγελοι, εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς Σαδδουκαίους[1]. Γι᾿ αὐτὸ μερικοὶ πολὺ φιλότιμοι νέοι γίνονται μοναχοὶ καὶ ἀρχίζουν τὴν ἀγγελικὴ ζωὴ ἀπὸ τούτη τὴν ζωή. Ἂς μὴ νομίση ὅμως κανεὶς ὅτι ὅσοι πᾶνε στὸ μοναστήρι θὰ σωθοῦν, ἐπειδὴ ἁπλῶς ἔγιναν μοναχοί. Ὁ κάθε ἄνθρωπος θὰ δώση λόγο στὸν Θεὸ ἂν τὴν ζωὴ ποὺ διάλεξε τὴν ἁγίασε. Παντοῦ χρειάζεται φιλότιμο. Ὁ Θεὸς δὲν κάνει προκομμένους καὶ ἀνεπρόκοπους ἀνθρώπους, ἀλλά, ὅποιος δὲν ἔχει φιλότιμο, ὅποια ζωὴ κι ἂν ἀκολουθήση, ἀνεπρόκοπος θὰ εἶναι. Ἐνῶ ὁ φιλότιμος προκόβει, ὅπου κι ἂν βρεθῆ, ἐπειδὴ ἡ θεία Χάρις βρίσκεται μαζί του. Ὑπάρχουν ἔγγαμοι ποὺ ζοῦν πολὺ ἐνάρετα καὶ ἁγιάζονται. Ἕνας οἰκογενειάρχης, ἂν ἀγαπάη τὸν Θεὸ καὶ ἕλκεται ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, μπορεῖ νὰ κάνη μεγάλη πνευματικὴ προκοπή. Ἐν τῷ μεταξὺ προικίζει τὰ παιδιά του μὲ ἀρετές, δημιουργεῖ μιὰ καλὴ οἰκογένεια, ὁπότε θὰ πάρη διπλὸ μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Γι᾿ αὐτὸ ὁ κάθε νέος πρέπει νὰ ἔχη στόχο νὰ ἀγωνισθῆ μὲ φιλότιμο καὶ χωρὶς ἄγχος, ὥστε τὴν ζωὴ ποὺ θὰ διαλέξη νὰ τὴν ἁγιάση. Θέλει τὸν γάμο; Νὰ παντρευτῆ, ἀλλὰ νὰ ἀγωνισθῆ νὰ γίνη καλὸς οἰκογενειάρχης καὶ νὰ ζήση ἅγια. Θέλει τὸν Μοναχισμό; Νὰ γίνη μοναχός, ἀλλὰ νὰ ἀγωνισθῆ νὰ γίνη καλὸς μοναχός. Ἂς μετρήση τὶς δυνάμεις του, ἂς δῆ τί μπορεῖ νὰ κάνη, καὶ ἀνάλογα νὰ προχωρήση σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς δύο δρόμους. Ἂν μιὰ κοπέλα λ.χ. βλέπη ὅτι δὲν ἔχει δυνάμεις νὰ γίνη μοναχή, τότε νὰ πῆ ταπεινὰ στὸν Θεό: «Θεέ μου, εἶμαι ἀδύναμη· δὲν μπορῶ νὰ ζήσω ὡς μοναχή· στεῖλε μου ἕναν ἄνθρωπο ποὺ θὰ μὲ βοηθάη, ὥστε νὰ κάνω μιὰ καλὴ οἰκογένεια καὶ νὰ ζῶ πνευματικά», καὶ ὁ Θεὸς τότε δὲν θὰ τὴν ἀφήση. Ἂν παντρευτῆ καὶ κάνη μιὰ καλὴ οἰκογένεια, ζῆ σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν θὰ ζητήση ὁ Θεὸς περισσότερα ἀπὸ αὐτήν. Βέβαια ὑπάρχουν νέοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ζητάει λίγα, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ἀπὸ φιλότιμο ἀγωνίζονται πολὺ καὶ Τοῦ προσφέρουν περισσότερα διαλέγοντας τὴν μοναχικὴ ζωή. Αὐτοὶ θὰ λάβουν διπλὰ στεφάνια. Ἐὰν δηλαδὴ μιὰ ψυχὴ ἔχη κλίση πρὸς τὴν ἔγγαμη ζωὴ καὶ θελήση ἀπὸ πολὺ φιλότιμο νὰ θυσιάση τὰ πάντα καὶ νὰ ἀκολουθήση τὴν μοναχικὴ ζωή, αὐτὸ πολὺ συγκινεῖ τὸν Θεό. Μόνο νὰ προσέξη τὰ ἐλατήριά της νὰ εἶναι πολὺ ἁγνά· νὰ μὴν κινηθῆ ἀπὸ ὑπερηφάνεια. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ὁ Θεὸς θὰ σκορπίση ὅλες τὶς δυσκολίες.

 

[1] Ματθ. 22, 30.

 Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

 ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή»