Μ. Βασίλειος : Ἐπιστολή 2.
(P. G. 32, 228 Α καί Ε.Π.Ε. τ. 1ος σελ. 64).Η ησυχία λοιπόν είναι αρχή κάθαρσης για την ψυχή… Διότι όταν ο νους δεν διασκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται από τις αισθήσεις προς τον κόσμο, επιστρέφει στον εαυτό του, και διά μέσω του εαυτού του, ανεβαίνει προς την έννοια του Θεού. Και καθώς περιλάμπεται και φωτίζεται από εκείνο το κάλλος, λησμονεί και την ίδια τη φύση, και ούτε με φροντίδα για τροφή, ούτε με μέριμνα για ρούχα, πληγώνει την ψυχή, αλλά σταματώντας κάθε γήινη φροντίδα, μεταθέτει ὅλη τή μέριμνά του στην απόκτηση των αιωνίων αγαθών.
Ησυχία ουν αρχή καθάρσεως τη ψυχή… Νοῦς μέν γάρ μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει· κἀκείνῳ τῷ κάλλει περιλαμπόμενός τε καί ἐλλαμπόμενος καί αὐτῆς τῆς φύσεως λήθην λαμβάνει, μήτε πρός τροφῆς φροντίδα, μήτε πρός περιβολαίων μέριμναν τήν ψυχήν καθελκόμενος, ἀλλά, σχολήν ἀπό τῶν γηΐνων φροντίδων ἄγων, τήν πᾶσαν ἑαυτοῦ σπουδήν ἐπί τήν κτῆσιν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν μετατίθησι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου