«Οφείλουμε να πάμε κι εμείς να αγωνιστούμε μαζί τους, αν μας καλέσει ο Κύριος, ή έστω να δούμε όσους αγωνίζονται και να τους συμπαρασταθούμε».

 

Στο διωγμό του Μαξιμίνου. 

Λίγο καιρό αργότερα ο αυτοκράτορας Μαξιμίνος κήρυξε διωγμό κατά της Εκκλησίας-311. Όταν ο Αντώνιος έμαθε ότι οι άγιοι μάρτυρες οδηγούνται στα δικαστήρια, καταδικάζονται και ρίχνονται στις φυλακές ή σε άλλα μαρτύρια, άφησε την ασκητική καλύβα του, σύναξε τους μοναχούς και τους κάλεσε σε αγώνα με τα ακόλουθα λόγια: «Οφείλουμε να πάμε κι εμείς να αγωνιστούμε μαζί τους, αν μας καλέσει ο Κύριος, ή έστω να δούμε όσους αγωνίζονται και να τους συμπαρασταθούμε». Και κατέβηκε στην πόλη της Αλεξάνδρειας συνοδευόμενος από πολλούς μοναχούς. Και βέβαια είχε μεγάλο πόθο να υποστεί και μαρτύριο, αλλά επειδή δεν ήθελε από μόνος του να παραδοθεί, πήγε και υπηρετούσε τους ομολογητές της πίστης στις φυλακές, και στα μεταλλεία, και όπου τους είχαν εξορίσει. Πήγαινε και στα δικαστήρια, και προσπαθούσε να ενισχύσει ψυχικά όσους καταδικάζονταν σε μαρτυρικό θάνατο, ή να περισυλλέγει, να κηδεύει και να ενταφιάζει τα σώματα όσων μαρτυρούσαν.

Κι ο δικαστής που διέκρινε και είδε το μεγάλο του θάρρος, όπως κι αυτό της μοναχικής του συνοδείας, καθώς επίσης και την προθυμία του για το μαρτύριο, απαγόρεψε την είσοδό τους στο δικαστήριο και την παραμονή τους στην πόλη σ’ αυτόν και τη συνοδεία του. Και, πολλοί μοναχοί είχαν τη γνώμη, ότι οφείλουν να συμμορφωθούν με την εντολή, και να μην εμφανιστούν στο δικαστήριο την άλλη μέρα. Ο Αντώνιος όμως δε συμφωνούσε καθόλου με αυτή την πρόταση, και αποφάσισε να συνεχίσει. Φρόντισε, μάλιστα, και έπλυνε το πανωφόρι του, το φόρεσε, και την άλλη μέρα πήγε και στάθηκε σε μέρος ψηλό, κατάντικρυ από τον ηγεμόνα-δικαστή για να τον βλέπει. Και όπως ήταν φυσικό και επόμενο θαύμαζαν το θάρρος του όλοι!

Αλλά, όπως ήταν επίσης φυσικό και επόμενο, δεν άργησε να τον ιδεί κι ο ηγεμόνας-δικαστής. Μα εκείνος σαν να μη συνέβαινε τίποτα, συνέχισε να στέκεται άφοβα εκεί με τη μοναχική του συνοδεία. Ήθελε με τον τρόπο αυτό να στείλει ένα μήνυμα, ότι οι χριστιανοί διαθέτουν ζήλο αγωνιστικό για την πίστη τους, και ότι καμιά απειλή και κανένα μαρτύριο δεν τους τρομάζει. Γιατί όπως σας είπα πριν, ευχόταν πολύ να αξιωθεί κι ίδιος να μαρτυρήσει. Και φαινόταν ευδιάκριτα ότι τον λυπούσε, που δεν του γινόταν αυτή η τιμή και χάρη. Ο Κύριος, βλέπετε, είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν, τον φύλαγε για τη δική μας πνευματική ωφέλεια, καθώς και των άλλων, για να γίνει σε πιο πολλούς διδάσκαλος στην άσκηση, που είχε διδαχτεί από τις Γραφές. Όπως και έγινε, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που και μόνον που έβλεπαν τον εκπληκτικό τρόπο της ζωής του, έσπευδαν να την ακολουθήσουν με μεγάλο ζήλο.

Και συνέχισε να συμπαραστέκεται στους ομολογητές, να τους υπηρετεί, και να κοπιάζει κι αυτός ως αιχμάλωτος μαζί τους όσο καιρό κράτησε ο διωγμός εκείνος.

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ