Ἡ Ὁσία Σάρρα, ἡ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Αἰγύπτου ἀσκήσασα.

 

Ἡ Ὁσία Σάρρα, ἡ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Αἰγύπτου ἀσκήσασα.

 Παρακλητικός Κανών εις την Οσία Σάρρα εδώ

† 13η Ἰουλίου 

1.Ἀφηγοῦνται, ὅτι δεκατρία ὁλόκληρα χρόνια τὴν Ἀμμᾶ Σάρρα τὴν πολεμοῦσε ὁ δαίμονας τῆς πορνείας καὶ ἐκείνη οὔτε μία φορὰ δὲν ἐζήτησε απὸ τὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀπαλλάξη ἀπὸ αὐτὸν τὸν πόλεμο, ἀλλὰ μόνον ἔλεγε· «Θεέ μου, δός μου δύναμι». 

2.Κάποτε τῆς εἶχε ἐπιτεθῆ μὲ πολλὴ σφοδρότητα αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας, δείχνοντάς της τὴν γοητεία τῆς κοσμικῆς ματαιότητας· καὶ αὐτή, ἀφοῦ στάθηκε ἀνένδοτη, ἐπειδὴ σεβόταν τὸν Θεὸ καὶ ἦταν ἀνυποχώρητη στὴν ἄσκησί της, ἀμέσως ἀνέβηκε στὸ δωμάτιό της γιὰ νὰ προσευχηθῆ. Τότε φανερώθηκε σωματικὰ τὸ κακὸ αὐτὸ πνεῦμα ἐνώπιόν της καὶ τῆς εἶπε· «Μὲ νίκησες, Σάρρα». Ἡ δὲ εἶπεν· «Δὲν σὲ νίκησα ἐγώ, ἀλλ᾿ ὁ Δεσπότης μου Χριστός». 

3.Ἔλεγαν γι᾿ αὐτήν, ὅτι παρέμεινε ἑξήντα χρόνια ἐπάνω ἀπὸ τὸν ποταμὸ καὶ οὐδέποτε ἔσκυψε νὰ τὸν ἰδῆ.   

4.Κάποτε ἄλλοτε ἦλθαν νὰ τὴν ἐπισκεφθοῦν δύο μεγάλοι Γέροντες Ἀναχωρητές, ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ Πηλουσίου. Καὶ καθὼς ἐπήγαιναν, συζητοῦσαν μεταξύ τους καὶ ἔλεγαν· «Νὰ τὴν ταπεινώσουμε τούτη τὴν γερόντισσα». Καὶ τῆς λένε· «Πρόσεξε μήπως ὑπερηφανευθῆς καὶ πῆς· “Νά, ἀκόμη καὶ Ἀναχωρητὲς ἔρχονται νὰ μὲ ἐπισκεφθοῦν, ἐνῶ εἶμαι γυναίκα”». Ἡ Ἀμμᾶς Σάρρα ὅμως τοὺς ἀπαντᾶ· «Ὡς πρὸς τὴν φύσι εἶμαι πράγματι γυναίκα, ἀλλ᾿ ὄχι ὅμως καὶ στὸ φρόνημα».  

5.Εἶπε ἡ Ἀμμᾶς Σάρρα· « Ἂν ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἒχουν καλὴ μαρτυρία γιὰ μένα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, θὰ εὑρεθῶ ἔξω ἀπὸ τοῦ καθενὸς τὴν θύρα ζητώντας συγχώρησι. Καλύτερα θἆναι νὰ προσευχηθῶ νὰ ἔχω ἁγνὴ καὶ καθαρὴ καρδιὰ ἀπέναντι ὅλων».  

6.Ἔλεγε ἐπίσης· «Κάνω νὰ ἀνέβω τὰ σκαλοπάτια καὶ φέρνω ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μου τὸν θάνατο πρὶν ἀνέβω».  

7.Ἔλεγε ἐπίσης· «Εἶναι καλὸ νὰ κάνη κανεὶς ἐλεημοσύνη ἔστω καὶ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, διότι ἂν καὶ ξεκινᾶ μὲ ἀνθρωπάρεσκη διάθεσι, ὅμως θὰ ἔλθη πάλι στὴν ἐλεημοσύνη, ἡ ὁποία εἶναι εὐάρεστη στὸν Θεό».   

8.Ἐπισκέφθηκαν κάποτε τὴν Ἀμμᾶ Σάρρα Μοναχοὶ ἀπὸ τὴν Σκήτη καὶ αὐτὴ τοὺς πρόσφερε ἕνα πανέρι μὲ φαγώσιμα. Ἐκεῖνοι ἀφήνοντας τὰ καλά, ἔτρωγαν τὰ σάπια. Καὶ ἡ Ἀμμᾶς τοὺς εἶπε· «Πράγματι, εἶσθε Σκητιῶτες».  

9. Εἶπε πάλι στοὺς Ἀδελφούς· «Ἐγὼ ἔχω ἀνδρικὸ φρόνημα, ἐνῶ ἐσεῖς γυναικεῖο». 

 

1.Διηγήσαντο περὶ τῆς ἀμμᾶς Σάρρας, ὅτι ἔμεινε δεκατρία ἔτη πολεμουμένη ὑπὸ τοῦ δαίμονος τῆς πορνείας καὶ οὐδέποτε ηὔξατο ἀποστῆναι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ μᾶλλον ἔλεγε· «Ὁ Θεός, δός μοι ἰσχύν».

2.Ἐπέθετο αὐτῇ ποτε σφοδρότερον τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πορνείας, ὑποβάλλον αὐτῇ τὰ τοῦ κόσμου μάταια. Ἡ δὲ ἐνδοῦσα τῷ τοῦ Θεοῦ φόβῳ καὶ τῇ ἀσκήσει, ἀνῆλθεν ἐν μιᾷ εἰς τὸ δωμάτιον αὐτῆς προσεύξασθαι. Καὶ ὤφθη αὐτῇ σωματικῶς τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας καὶ εἶπεν αὐτῇ· «Σὺ μὲ ἐνίκησας, Σάρρα». Ἡ δὲ εἶπεν· «Οὐκ ἐνίκησά σε ἐγώ, ἀλλ᾿ ὁ Δεσπότης μου Χριστός».  

3.Ἔλεγον περὶ αὐτῆς, ὅτι ἐπάνω τοῦ ποταμοῦ ἔμεινεν ἑξήκοντα ἔτη οἰκοῦσα καὶ οὐ παρέκυψεν ἰδεῖν αὐτόν. 

4.Ἄλλοτε ἦλθον δύο γέροντες ἀναχωρηταὶ μεγάλοι ἀπὸ τῶν μερῶν τοῦ Πηλουσίου πρὸς αὐτὴν καὶ ἀπερχόμενοι ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· «Ταπεινώσωμεν τὴν γραΐδα ταύτην». Καὶ λέγουσι αὐτῇ· «Βλέπε μὴ ἐπαρθῆ ὁ λογισμός σου καὶ εἴπῃς ὅτι· “ Ἰδοὺ οἱ ἀναχωρηταὶ πρός με ἔρχονται γυναῖκα οὖσαν”». Λέγει αὐτοῖς ἡ Ἀμμᾶς Σάρρα· «Τῇ μὲν φύσει γυνή εἰμι, ἀλλὰ οὐ τῷ λογισμῷ». 

5.Εἶπεν ἡ ἀμμᾶς Σάρρα· « Ἐὰν εὔξωμαι τῷ Θεῷ, ἵνα πάντες οἱ ἄνθρωποι πληροφορῶνται εἰς ἐμέ, εὑρεθήσομαι εἰς τὴν θύραν ἑκάστου μετανοοῦσα· ἀλλὰ μᾶλλον εὔξομαι τὴν καρδίαν μου ἁγνὴν εἶναι μετὰ πάντων». 

6.Εἶπε πάλιν ὅτι· «Βάλλω τὸν πόδα μου ἐπὶ τὴν κλίμακα ἀναβῆναι καὶ τιθῶ τὸν θάνατον πρὸ ὀφθαλμῶν μου πρὸ τοῦ ἀναβῆναί με εἰς αὐτήν». 

7.Εἶπε πάλιν ὅτι· «Καλόν ἐστι καὶ δι᾿ ἀνθρώπους ποιεῖν ἐλεημοσύνην. Εἰ γὰρ καὶ δι’ ἀνθρωπαρέσκειαν, ἀλλ’ ἔρχεται πάλιν εἰς Θεοῦ ἀρέσκειαν».  

8.Παρέλαβόν ποτε Σκητιῶται τῇ Ἀμμᾷ Σάρρᾳ, ἡ δὲ παρέθηκεν αὐτοῖς κανίσκιν. Οἱ δὲ ἀφέντες τὰ καλά, ἔφαγον τὰ σαπρά. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· « Ὄντως Σκητιῶταί ἐστε». 

9.Εἶπε πάλιν τοῖς Ἀδελφοῖς· « Ἐγώ εἰμι ἀνήρ, ὑμεῖς δέ ἐστε γυναῖκες». 

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Σάρρας 

Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. 

Ἐρήμου τὸ καύχημα, καὶ τῆς Αἰγύπτου βλαστόν, τὴν Σάρραν τιμήσωμεν τῶν Μοναχῶν ἡ πληθύς, ὁσίοις ἐν ᾄσμασι· Χαῖρε ἡ τῶν Πατέρων, ἰσοστάσιος Μῆτερ, ἔλαμψας γὰρ ἐν πίστει, καὶ συντόνῳ ἀσκήσει, ἀνδρείᾳ καὶ ἐγρηγόρσει Χάριτι ἄνωθεν.