ΤΟ ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ ΘΑΥΜΑ

πηγή: ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ 

ΤΟ ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ ΘΑΥΜΑ

Μια από τις θαυματουργικές επεμβάσεις του αρχαγγέλου Μιχαήλ, με την οποία, όπως αναφέρεται και στο απολυτίκιο της παρούσης ημέρας, «διεφύλαξε τὸν ἑαυτοῦ ναὸν ὡς ἄλλην κιβωτὸν καὶ ἠκόντισε πόρρω τὸν ῥοῦν τῶν ποταμίων ῥείθρων», είναι το εν Χώναις θαύμα, που η ανάμνησή του γιορτάζεται στις 6 Σεπτεμβρίου.

Όταν οι άγιοι Απόστολοι ξεκίνησαν για να κηρύξουν το λόγο του Ευαγγελίου σ’ όλη την οικουμένη, ο ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος κατευθύνθηκε αρχικά στην Έφεσο. Δεύτερος σταθμός του ήταν η Ιεράπολη, στα σύνορα Φρυγίας και Λυδίας. 

Κατά την Ιεράπολη υπήρχε η τοποθεσία «Χαιρέτοπος». Εκεί ο άγιος Ιωάννης, αφού δίδαξε και θαυματούργησε, προφήτευσε ότι κάποτε θ’ αναβλύσει πλούσιο αγίασμα, που θα τιμάται στ’ όνομα του αρχαγγέλου Μιχαήλ και θα κάνει πολλά θαύματα.

Έτσι κι έγινε. Το αγίασμα που ανέβλυσε, θεράπευε καθημερινά, με τη δύναμη του αρχαγγέλου, όχι μόνο χριστιανούς αλλά και απίστους. 

Κάποιος ειδωλολάτρης από την Λαοδίκεια είχε μια κόρη βουβή. Ο αρχάγγελος την έκανε καλά με το αγίασμα, κι ο πατέρας της από ευγνωμοσύνη έχτισε εκεί περικαλλή ναό προς τιμήν του Αρχιστρατήγου.

Είχαν περάσει ενενήντα χρόνια από το χτίσιμο του ναού, όταν μια μέρα ήρθε ένα δεκάχρονο παιδί από την Ιεράπολη, με σκοπό ν’ αφιερωθεί στον Ταξιάρχη. Ονομαζόταν Άρχιππος. Παρέμεινε εκεί, διακονούσε στο ναό ως νεωκόρος κι έκανε αυστηρή άσκηση, παρά τη νεαρή του ηλικία. 

Η αγία του ζωή, καθώς και τα καθημερινά θαύματα του αρχαγγέλου, ερέθιζαν τους απίστους. Επιχείρησαν λοιπόν κάποτε να σκοτώσουν τον Άρχιππο και να εξαφανίσουν το αγίασμα. Όταν όμως πλησίασαν, είδαν από μέσα να βγαίνει φωτιά, κι έφυγαν τρομαγμένοι.

Στ’ αριστερά της εκκλησίας έτρεχε ένας ποταμός, ο Χρύσος. Αυτόν σκέφτηκαν οι ειδωλολάτρες να κατευθύνουν πάνω από το αγίασμα, ώστε να αναμειχθεί με το νερό του ποταμού, κι έτσι οι χριστιανοί να μη μπορούν να το χρησιμοποιήσουν.

Πραγματικά, έστρεψαν την κοίτη του Χρύσου πάνω στο αγίασμα, αλλά ξαφνικά το ποτάμι, σαν να σεβάστηκε τη χάρη του αρχαγγέλου, στράφηκε προς τα δεξιά του ναού σε τόση απόσταση, όση είχε πριν προς τ’ αριστερά. Από τότε τα νερά του ακολουθούν την ίδια ροή.

Ύστερα κι απ’ αυτή την αποτυχία τους οι ειδωλολάτρες σοφίστηκαν άλλο τέχνασμα. Στ’ ανατολικά του αγιάσματος πήγαζαν δύο μεγάλα ποτάμια, ο Λυκόστρατος και ο Κούφος. Κατεβαίνοντας, περνούσαν σε μεγάλη απόσταση από τις δύο πλευρές του ναού. Ύστερα ενώνονταν, διέσχιζαν τη Λυκία και χάνονταν στη θάλασσα, απέναντι από τη Ρόδο. 

Αυτά τα δύο ποτάμια σκέφτηκαν να στρέψουν πάνω στο ναό και το αγίασμα, ώστε να μην απομείνει ούτε ίχνος. Ο τόπος προσφερόταν. Ήταν πολύ κατηφορικός και το νερό θα κατέβαινε με μεγάλη ορμή. Έσκαψαν, πελέκησαν ένα βράχο, άνοιξαν τάφρους και χαντάκια και σχημάτισαν φράγμα για να συγκεντρωθεί το νερό. 

Πέρασαν δέκα μέρες. Τότε οι ασεβείς ελευθέρωσαν το φράγμα, και τα νερά των ποταμών όρμησαν με παφλασμό προς το αγίασμα.

Ο Άρχιππος, ανύποπτος, προσευχόταν στο ναό. Καθώς τα νερά πλησίαζαν με ορμή, ακούει μια βροντή και βλέπει τον αρχάγγελο Μιχαήλ να κατεβαίνει μέσα στην εκκλησία και να του λέει με δυνατή φωνή: 

-Άρχιππε, βγες από το ναό πριν σε καταποντίσουν τα νερά!

Ο Άρχιππος βγήκε και, μην αντέχοντας να βλέπει την αστραφτερή όψη του αρχαγγέλου, έπεσε στο έδαφος. Πραγματικά, έμοιαζε με πύρινο στύλο που έφτανε μέχρι τον ουρανό.

-Σήκω! φωνάζει στον Άρχιππο, στάσου στ’ αριστερά μου και μη φοβάσαι!

Αμέσως σηκώνει το χέρι του, σταυρώνει την πέτρα που ήταν ριζωμένη πίσω στην εκκλησία και προστάζει: 

-Μέχρι εδώ θα είναι η κίνησή σου!

Και με το ακόντιο που κρατούσε, χτύπησε δυνατά το βράχο, που άνοιξε μέχρι κάτω βαθιά. Τα νερά τον είδαν και φοβήθηκαν. Στάθηκαν εκεί. 

Πάλι ο αρχάγγελος κάνει το σημείο του σταυρού και διατάζει: 

-Να χωνευτούν τα νερά εδώ! 

Αμέσως έγινε δυνατός σεισμός, και τα νερά των ποταμών χωνεύτηκαν μέσα σ’ εκείνο το φαράγγι. Γι’ αυτό και η τοποθεσία εκείνη ονομάστηκε από τότε «Χώνες». Ο ναός του αρχαγγέλου Μιχαήλ έμεινε ακέραιος, και ο νεωκόρος Άρχιππος δόξασε το Θεό και τον αρχάγγελό Του γι’ αυτή τη φοβερή του θαυματουργία.

 

 ⁜

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὡς νεφέλη ὡράθης ἐπισκιάζουσα,

Μιχαὴλ Ταξιάρχα, τῷ σῷ ἁγίῳ ναῷ,

ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον·

ὅθεν ὡς ἄλλην κιβωτόν,

διεφύλαξας αὐτόν,

καὶ ῥείθρων τῶν ποταμίων,

τὸν ῥοῦν ἠκόντισας πόρρω,

πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

⁜