Ήθελαν να άρχουν τυφλώνοντας.

ΕΠΙΛΟΓΟΥ ΜΕΡΑ

Επιστολή γραμμένη από χέρι παιδικό και νου γεροντικό:

Αγαπητέ κύριε συγγραφέα,

Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, γιατί στο βιβλίο πού γράψατε με θυμηθήκατε και μάλιστα στην πρώτη σελίδα. Θα καταλάβατε ήδη πως είμαι εκείνο το μικρό παιδάκι, ο Κωνσταντίνος ο γιός του στρατηγού Αλέξιου Στρατηγόπουλου που είχε πάρει την Πόλη από τους Λατίνους το 1260 μ.Χ. Άπ’ ό,τι γνωρίζετε λόγοι πολιτικής σκοπιμότητας οδήγησαν τους εχθρούς του πατέρα μου στο φρικτό ανοσιούργημα της τυφλώσεως μου. Ήθελαν ο πατέρας μου να μην έχει διάδοχο. Έτσι τους βόλευε. Ήθελαν να άρχουν τυφλώνοντας. Εγώ όμως δεν ήθελα να είμαι διάδοχος, μιας και δεν γνώριζα, ούτε και σήμερα γνωρίζω, τι σημαίνει διάδοχος. Εγώ ήθελα να ζώ ως παιδάκι και να λούζομαι στο φως και στην ομορφιά της πλάσης. Καμιά αρχή και εξουσία δεν είναι πιο δυνατή από το φως. Μόνο το φως είναι πιο δυνατό από το φως. Εκείνοι πού με τύφλωσαν πίστευαν πώς σκοτεινιάζοντας τα μάτια θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Για λίγο φάνηκε πώς τα κατάφεραν. Για πολύ λίγο, όμως. Και σε μένα φάνηκε στην αρχή τόσο δύσκολο να μη βλέπω το φως. Για πολύ λίγο όμως. Μετά άρχισα να ζώ μέσα στο φως. Σ’ ένα φως που ήταν πιο δυνατό απο το φως. Έτσι ζώ μέχρι τώρα.

Ευχαριστώ, και πάλι που με θυμηθήκατε. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να με ανασύρετε από την αφάνεια και να με παρουσιάσετε. Ούτε τη χρειαζόμουν την προβολή ούτε με πείραζε η αφάνεια. Στον τόπο που ζω, το φως μας προστατεύει από τέτοια παραπτώματα. Είμαστε τόσο φωτεινοί που τίποτε δεν μπορεί να μας προβάλλει περισσότερο και τίποτε δεν μπορεί να μας κάνει αφανείς.

Ήθελα μ’ αυτή μου την επιστολή να ανταποδώσω την αγάπη σας, λέγοντάς σας πώς και σεις τώρα θα περάσετε δύσκολα για λίγο, για πολύ λίγο, μιας και θα προσπαθήσουν, πολύ, να σας τυφλώσουν, αλλά να ξέρετε πως το φως που υπάρχει είναι πιο δυνατό από το φως και η ζωή που ζώ είναι πιο δυνατή απ’ τη ζωή. 

 

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος 

ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΦΩΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ