Άγιος Άβιτος επίσκοπος Βιέννης

Άγιος Άβιτος επίσκοπος Βιέννης

5 Φεβρουαρίου  

Ο άγιος Άβιτος γεννήθηκε στην Βιέννη στα μέσα του 5ου αιώνα. Προερχόταν από οικογένεια συγκλητικών που έδωσε πολλούς αγίους στην Εκκλησία. Αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι κοντά στην πόλη για να αφιερωθεί αποκλειστικά στον Θεό, όταν όμως το 490 πέθανε ο πατέρας του που ήταν επίσκοπος Βιέννης, τον κάλεσαν να τον διαδεχθεί. 

Ευσεβής, ταπεινόφρων και ειρηνόφιλος έδωσε όλες τις δυνάμεις του καθ’ όλη την διάρκεια της επισκοπείας του για να θριαμβεύσει η αγάπη και η ενότητα στην Εκκλησία, συμφιλιώνοντας με τον Θεό τους αμαρτωλούς και αιρετικούς, αποκαθιστώντας την ομόνοια μεταξύ αδελφών που βρίσκονταν σε διχόνοια, νουθετώντας με γλυκύτητα όσους παραμελούσαν τα καθήκοντά τους. Η φήμη του νουνεχούς διδασκάλου της αληθινής πίστεως και φωτισμένου ποιμενάρχου απλώθηκε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. 

Έτσι κέρδισε την εκτίμηση του βασιλιά των Βουργουνδών Γκοντεμπώ καθώς και του βασιλιά των Φράγκων, Χλωδοβίκου, τον οποίο και συνεχάρη θερμά για την Βάπτισή του. Δεν στάθηκε δυνατό να κάνει τον Γκοντεμπώ να ασπασθεί την χριστιανική πίστη, πέτυχε ωστόσο να μεταστρέψει τον πρωτότοκο γιο του Σιγισμούνδο και χάρις στην υποστήριξή του εργάστηκε αποτελεσματικά για την εκρίζωση του αρειανισμού, με την σύγκληση τοπικών συνόδων που ρύθμισαν τις σχέσεις των ορθοδόξων με τους αρειανούς, καθώς και άλλα ζητήματα εκκλησιαστικής πειθαρχίας. 

Αγωνίσθηκε επίσης εναντίον και άλλων αιρέσεων που λυμαίνονταν τότε την Εκκλησία, υποστήριξε σθεναρά τον νόμιμο πάπα Σύμμαχο εναντίον του αντίπαπα Λαυρεντίου, έγραψε στον αυτοκράτορα Κωνσταντινουπόλεως Αναστάσιο για να ανασκευάσει τα σφάλματα του Ευτυχούς που διέδιδε τον μονοφυσιτισμό και ένωσε κατόπιν τις προσπάθειές του με εκείνες του πάπα Ορμίσδα για να αρθεί το σχίσμα του Ακακίου στην Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε στην εποχή του ο μέγιστος φωστήρ της Εκκλησίας των Γαλατιών. 

Προς το τέλος της ζωής του, εκτός του συγγραφικού του έργου που συνίσταται σε ομιλίες και ποιήματα, αφιερώθηκε αποκλειστικά στην διακυβέρνηση της επισκοπής του, απαλύνοντας υπομονετικά τα γερμανικά ήθη που επικρατούσαν στον πληθυσμό για να καλλιεργήσει εκεί το άγιο ευαγγελικό ήθος. Παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό, το 525, σε ηλικία εβδομηντατεσσάρων ετών.

“Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, Τόμος 6ος Φεβρουάριος, Εκδόσεις Ορμύλια