Νυκτερινὸ θαῦμα
Συνήθιζε ὁ Κάθμπερτ νὰ ἀπομακρύνεται τὸ σούρουπο μόνος γιὰ νὰ προσευχηθεῖ, καὶ πρὸς τὸ τελείωμα τῆς νύχτας ἐπέστρεφε στὴ μονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἄρχιζε ἡ λατρευτικὴ σύναξη.
Κάποιο βράδυ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς βλέποντάς τον νὰ βγαίνει ἀθόρυβα ἔξω, ἀκολούθησε λάθρα τὰ βήματά του, γιὰ νὰ δεῖ ποῦ ἤθελε νὰ πάει καὶ τὶ σκοπὸ εἶχε. Ὁ Κάθμπερτ ἔφθασε στὴ θάλασσα στὶς ἀκτὲς τῆς ὁποίας ἦταν κτισμένο τὸ μοναστήρι.
Μπῆκε μέσα στὸ νερό, μέχρι ποὺ τὰ βουβὰ κύμα τα μόλις κάλυπταν τὸν λαιμὸ καὶ τοὺς ὤμους, καὶ ἔμεινε ἐκεῖ τὶς ὧρες τῆς σκοτεινῆς νύχτας, νήφων καὶ ψάλλων μὲ τὸν ἦχο τῶν κυμάτων. Καθὼς πλησίαζε τὸ χάραμα, βγῆκε πάλι στὴν ἀκτὴ καὶ συνέχισε τὴν προσευχὴ γονατιστός. Τότε ἦταν ποὺ βγῆκαν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς θάλασσας δύο ἐνυδρίδες καὶ ἔπεσαν μπροστά του στὴν ἄμμο καὶ ἄρχισαν νὰ θερμαίνουν τὰ πόδια του μὲ τὴν ἀνάσα τους καὶ ἔκαναν νὰ τὰ σκουπίσουν μὲ τὴ γούνα τους. Καὶ ὅταν τελείωσαν τὶς ὑπηρεσίες τους, ἔλαβαν τὴν εὐλογία του καὶ γλύστρησαν πίσω στὰ οἰκεῖα νερά. Ὁ Κάθμπερτ τότε ἐπέστρεψε καὶ ἔψαλε μὲ τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ὀρθρινοὺς ὕμνους τὴν κανονισμένη ὥρα.
Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ μοναχὸς ποὺ τὸν παρακολουθοῦσε ἀπὸ τὰ βράχια εἶχε καταληφθεῖ ἀπὸ τέτοιο φόβο καὶ δυσφορία, ὥστε μὲ δυσκολία ἔφθασε στὴ μονὴ παραπαίοντας. Νωρὶς τὸ πρωὶ πλησίασε τὸν Κάθμπερτ καὶ πέφτοντας μὲ τὸ πρόσωπο κάτω παρακαλοῦσε ἔνδακρυς νὰ τοῦ δώσει ἄφεση γιὰ τὴν ἀνόητη τόλμη του, διότι δὲν εἶχε ἀμφιβολία ὅτι ὁ Κάθμπερτ γνώριζε τί εἶχε κάνει καὶ γιατί ὑπέφερε.
«Τί συμβαίνει ἀδελφέ;» τοῦ εἶπε, «τί ἔχεις κάνει; Προσπάθησες νὰ κατασκοπεύσεις τὴ νυχτερινή μου πορεία; Σὲ συγχωρῶ ὑπὸ ἕναν ὅρο, νὰ ὑποσχεθεῖς ὅτι δὲν θὰ πεῖς σὲ κανέναν αὐτὸ ποὺ εἶδες μέχρι τὸν θάνατό μου».
Μὲ τὸ παράγγελμα αὐτὸ μιμήθηκε ἐκεῖνον πού, ὅταν ἔδειξε τὴ δόξα τῆς μεγαλειότητάς Του στοὺς μαθητές Του ἐπὶ τοῦ ὄρους, εἶπε «μὴ πεῖτε τὸ ὅραμα σε κανένα, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρών».
ΚΕΛΤΙΚΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ
Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου
Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης Νάξου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου