Ένας πραγματικός ηθοποιός

 Ένας πραγματικός ηθοποιός...

Σε μια πόλη ήταν ένας ζυγιστής. Έρχεται κάποιος κάτοικος της πόλης φέρνοντάς του πεντακόσια νομίσματα σφραγισμένα. Του λέει: «Πάρε τα σφραγισμένα πεντακό­σια νομίσματα και, όταν θα έχω ανάγκη, μού τα δίνεις λίγα-λίγα».   

Όταν του τα έδωσε, κανείς άλλος δεν ήταν παρών εκεί. Άλλα ένας από τα υψηλά πρόσωπα της πόλης, πού περπατούσε έξω από το ζυγοστάσιο, άκουσε και είδε ότι του έδωσε τα σφραγισμένα νομίσματα. Όμως ό ζυγιστής δεν ήξερε ότι άκουσε.

Ύστερα από μέρες έρχεται αυτός που είχε δώσει τα χρήματα και λέει στον ζυγιστή: «Δώσ’ μου ένα μέρος από τα σφραγισμένα, γιατί έχω ανάγκη». Εκείνος νομίζοντας ότι κανείς δεν ήταν μπροστά, όταν του τα είχε δώσει, αρνήθηκε και είπε: «Τίποτε δεν μου έδωσες». Μόλις βγήκε ο άνθρωπος από κει ταραγμένος, τον συναντά εκείνο το επίσημο πρόσωπο και τού λέει: «Τί έχεις;» Αυτός του παρουσί­ασε το πρόβλημα. Τον ρωτάει: «Πράγματι του έχεις δώσει;» «Ναι», άπαντά. Του λέει τότε: «Πες του: έλα και πείσε με ορκιζόμενος στον άγιο Ανδρέα, και αυτό μού αρκεί». Εκεί κοντά υπήρχε ναός του άγιου μάρτυρα Ανδρέα.

Όταν επρόκειτο να ορκιστεί ο ζυγιστής, παίρνει εκείνο το επίσημο πρόσωπο τον υπηρέτη του και τού λέει: «Σήμε­ρα, μην ταραχθείς ότι κι αν κάνω· να το υπομείνεις». Μπαί­νει στον ναό, ξεντύνεται, και αρχίζει να προσποιείται τον δαιμονισμένο, βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Όταν μπήκε ο ζυγιστής στον ναό, ό άλλος έλεγε: «Ό άγιος Ανδρέας λέει: Να, και αυτός ό άθλιος πήρε τα πεντακόσια νομίσματα του ανθρώπου και θέλει να δώσει ψεύτικο όρκο στο όνομά μου». Και τον έπνιγε λέγοντας: «Δώσε τα πεντακόσια νομί­σματα του ανθρώπου». Εκείνος ταράχτηκε και φοβισμένος ομολόγησε: «Εγώ θα τα φέρω αυτά». «Τώρα -τού λέει- να τα φέρεις».

Πήγε αμέσως και τα έφερε. Λέει ο δήθεν δαιμονισμέ­νος στον κάτοχο των νομισμάτων: «Ό άγιος Ανδρέας λέει: Βάλε στο τραπέζι έξι νομίσματα ως δωρεά στην εκκλησία». Κι αυτός τα έβαλε με χαρά. 

Όταν έφυγαν, πήρε τα ρούχα του, ντύθηκε με ευπρέ­πεια και πήγε πάλι και περπατούσε στο μέρος πού ζύγιζαν, όπως συνήθως. Ό ζυγιστής τον πρόσεχε από πάνω ως κάτω. Τον ρωτά: «Φίλε, γιατί με προσέχεις; Πίστεψέ με, με τη χάρη του Θεού δεν έχω δαιμόνιο. Όταν ο άνθρωπος αυτός σού έδωσε τα χρήματα, περπατούσα έξω, και με ακρίβεια άκουσα και είδα ο,τι έγινε. Αν σού το φανέρωνα, θα έλεγες εσύ μόνος σου τα λες αυτά, δεν μπορούμε να σε πιστέψουμε. Γι΄ αυτό λοιπόν σκέφτηκα να σκηνοθετήσω αυτό το τέχνασμα, ώστε και εσύ να μη χάσεις την ψυχή σου και ο άνθρωπος να μη χάσει άδικα τα χρήματα του». 

Ζυγιστής: α) ελεγκτής, β) δημόσιος υπάλληλος ως αγορανομικός ελεγ­κτής. 

Ηθοποιός: διαμορφώνων ήθοςή χαρακτήρα # εκφράζων ήθη και συναισθήματα της ψυχής

ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, 

Κεφ ΙΖ΄ 35, Τόμος Δ΄

Εκδόσεις Ι.Ησυχ “Το Γενέσιον της Θεοτόκου” Πανόραμα Θεσσαλονίκης