καθ΄ εκάστην εσπέραν ευλογήσω σε

Καθ΄ εκάστην εσπέραν ευλογήσω σε

Κάθε μέρα, την ίδια ώρα, επί χρόνια, επί χίλια χρόνια, επί δύο χιλιάδες χρόνια, τα ίδια λόγια, όπως ο ήλιος κάθε μέρα, και δεν λές να μή βγει μια μέρα, και κάθε μέρα είναι καινούργιος και θερμαίνει και φωτίζει και χαροποιεί, καθώς έλεγε ένας Γέροντας, παλιός Αγιορείτης. 

Δόξα στον δοξασμένο, ευλογία στον ευλογημένο, τιμή στον πολυτιμημένο, αγάπη στην πηγή της αγάπης, χαρά από τον Δοτήρα της, ειρήνη από τον ουράνιο ειρηνοδότη, ευδοκία, αγαλλίαση, χάρη, αμεριμνία, μακαριότητα, λήθη και παραμυθία, καθημερινά. 

Ο ύμνος των αγγέλων, στους βηθλεεμίτες ποιμένες, τους αγραυλούντες, τη νύχτα της Θεοφάνειας, της Σαρκώσεως του Λόγου, της κενώσεως της αφάτου και μεγαλειώδους της Παναχράντου Θεότητος, για την ανύψωση της ανθρωπότητος, για την γαλούχησή της στη θέρμη της οσιότητος, της αρετής, της αγαθότητος, της εισόδου της στην ατελεύτητη αιωνιότητα, καθημερινά. 

Στο στασίδι το λειασμένο, ορθός, αναμένων, επαναλαμβάνων, γυρτός, μόνος, μοναχός, θεωρών αθορύβως την πλεύση του βίου του θορυβώδους, που κινδύνευσε πολλάκις, που διεσώθη θαυματουργικώς, που επείσθη βεβαίως, αλλά δεν παρεδόθη εισέτι ολοκληρωτικώς τώ Παντάνακτι Αλλ΄όμως "καθ΄ εκάστην εσπέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω το όνομά Σου εις τον αιώνα του αιώνος". 

Γιατί Σύ Κύριε μού γεννήθηκες καταφυγή, μ΄ ελέησες, μ΄ έγιανες, με δίδαξες, με φώτισες, με φύλαξες, μ΄ έμαθες να ελπίζω, να μαθητεύω, να Σε ζητώ και να Σε υμνώ. Ιδιαίτερα τις ευλογημένες ώρες του εσπερινού.

Ευλόγησον.

"Αθωνικό Απόδειπνο", μ. Μωϋσέως Αγιορείτου, σ. 39-40.