Ὀκτώηχοι Κανόνες - ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ, ΗΧΟΣ Α΄,

Ὀκτώηχοι Κανόνες 

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ, 

Ἱερομ. Εὐφροσύνου Σαββαΐτου

ΗΧΟΣ Α΄

Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς· Σέ τήν Μητέρα τοῦ Φωτός ἐν Σιών γεραίρω. 

ᾨδή α΄. 

Ἦχος α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά.

Σέ τήν ἀνατείλασαν τό Φῶς, τό ἐκ Φωτός ἀπαστράψαν, Θεόνυμφε, ἅγνισον τά χείλη μου ἐκδυσωπῶ, καί πλήρωσον αἰνέσεως, τῆς ἀδιαλείπτου, καί ἀκορέστου Σου, Δέσποινα. 

Ἔστησας τήν ῥεῦσιν τῆς φθορᾶς, τῇ Σῇ ἀφθόρῳ λοχείᾳ Πανάμωμε· ὅθεν ἱκετεύω Σε διαρροήν, τήν τῶν παθῶν μου ξήρανον, Ἱεροσολύμων τό ἀκραιφνές ἀγαλλίαμα. 

Τάγματα Ἀγγέλων ἐν Σιών, περικυκλοῦντα τό Μνῆμα Σου Ἄχραντε, ὕμνοις ἀσιγήτοις Σου τήν ἱεράν, μορφήν καταγεραίρουσι, τήν ἠγλαϊσμένην, ταῖς καλλοναῖς τῆς Θεότητος. 

Ἤνοιξας Παράδεισον ἡμῖν, παρακοῇ κεκλεισμένον τό πρότερον, καί ἐν τῷ χωρίῳ Σου Γεθσημανῇ, σημαίνεις τά ἀπόρρητα, τῆς ἀθανασίας, τῇ πανενδόξῳ Εἰκόνι Σου.  

ᾨδή γ΄. Ὁ μόνος εἰδώς.

Νενίκηνται φύσεως ἐν Σοί, οἱ ὅροι Μητροπάρθενε· παρθένος ἔτεκες Ἀπειρόγαμε, καί μετά τόκον ἔμεινας ἄφθορος· διό νῦν τήν ἄνευθεν χειρῶν γενομένην Σου, θεοτύπωτον ὄψιν δοξάζομεν. 

Μυστήριον μέγα καθορῶ, ἐν Σοί Θεοχαρίτωτε· πῶς τόν Ἀχώρητον ἐν τῇ μήτρᾳ Σου, ἀσπόρως Κόρη ἐκυοφόρησας, καί ὡς βρέφος νήπιον, χερσί Σου ἐβάστασας, τῆς Σιών πολυφίλητε Ἄνασσα. 

Ἡλίου σελήνη νοητοῦ, ὡς οὖσα Κόρη Δέσποινα, τό σκότος λῦσον τῆς ἀθυμίας μου, καί πρός ἀνέσπερον φῶς ὁδήγησον, τόν δεινῶς τυφλώττοντα ἀχρεῖον ἱκέτην Σου, τῆς Σιών φωτοφόρον παλλάδιον. 

Τά πάθη τῆς ψυχῆς μου τά στυγνά, θεράπευσον ὡς εὔσπλαγχνος, καί τάς ὀδύνας πᾶσας μετέστρεψον, εἰς εὐφροσύνην καί ἀγαλλίασιν· μητρικάς ὠδίνας γάρ ὡς φυγοῦσα Πάναγνε, τῆς Σιών χαριέστατον θέαμα.  

ᾨδή δ΄. Ὄρος Σε τῇ χάριτι.

Ἔργοις καί ἐννοίαις πονηραῖς κατηχρείωσα, τό κατ’ εἰκόνα τῆς ψυχῆς μου αὐτοθελήτως ὁ αἰσχρός· διό ἱκετεύω Σε, τήν ὑπέρ χοίρων βορβορώδη καρδίαν μου, ὡς Σιωνίτις πηγή ἀποκάθαρον. 

Ῥήματί Σου θείῳ δι’ ἐμέ ἐξιλέωσαι, τόν ἐλεήμονα Θεόν, Μῆτερ Σιών ἐκδυσωπῶ· ταχύ μοι βοήθησον, τό δυσαπόσβεστον χρέος διαγράψαι, ταῖς σωστικαῖς τῷ Υἱῷ Σου ἐντεύξεσιν. 

Ἄνωθεν καί σκέποις καί φυλάττοις τήν ποίμνην Σου, τήν ἐξ ἀπίστων ἐμμανῶς κατεχομένην, Ἀγαθή· καί τήν ἀδελφότητα, τόν Σόν Πανάγιον Τάφον φυλάττουσαν, ἐν ὁμονοίᾳ Ἁγνή διατήρησον. 

Τήν περικαλλῆ προσκυνοῦμεν Εἰκόνα Σου, Γεθσημανῆ ἐν τῷ ναῶ Θεοκυῆτορ εὐλαβῶς, τήν τοῦ θείου ἔρωτος φωτοειδῆ ὡς παστάδα αὐγάζουσαν, τάς διανοίας τῶν πίστει ὑμνούντων Σε.  

ᾨδή ε΄. Ὁ φωτίσας τῆ ἑλλάμψει.

Οἱ Προφῆται καί ὁ Νόμος διά Σοῦ ἐδοξάσθησαν, καί αἰνίγμασι πλείστοις Σέ τρανῶς διεχάραξαν· Σύ καί νῦν Πανάχραντε, πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, καταλαμπρύνεις Εἰκόνι Σου. 

Ὑπέρ φύσιν ἡ βλαστήσασα ῥάβδος ἐτύπου Σε, καί λυχνία Παρθένε χρυσῆ ἡ ἑπτάφωτος, τήν ἐν ὡραιότητι τῆς χάριτος ἐλλαμπομένην, Μῆτερ Σιών Παναμώμητε. 

Φωτοφόρον Σε Κυρίαν ἀληθῶς καθορῶμεν Σε, καθημένην πλησίον τοῦ Τάφου τῆς δόξης Σου. Πάντας οὖν καταύγασον ἐσκοτισμένους διανοίᾳ, Νύμφη Σιών ἀγλαόμορφε. 

Ὤ ἀρρήτου φωταυγείας τῆς μορφῆς τοῦ προσώπου Σου, καί πολλῆς εὐλογίας, ἥν παρέχεις τοῖς δούλοις Σου, τοῖς πιστῶς προστρέχουσι Γεθσημανῆ ἐν τῷ χωρίῳ, Σοῦ τήν μορφήν κατασπάσασθαι.  

ᾨδή στ΄. Ἐκύκλωσεν ἡμᾶς.

Τῶν θλίψεων τοῦ βίου με ἀπάλλαξον, καί τῆς ἐχθρῶν κακώσεως, ἐν ἐξόδῳ τῆς ψυχῆς μου δυσωπῶ, Ἱεροσολύμων ἐγκαλλώπισμα, Μῆτερ Θεοῦ, τό καταθύμιον τῶν ὑμνούντων Σε. 

Οἰήσεως ἰῷ φαρμακευθέντα με, ἰάτρευσόν με Δέσποινα, ἀποπλύνουσα τῷ αἵματι Χριστοῦ, ῥύπον ὑπερήφανον καρδίας μου, μόνη Ἁγνή, Σιών Πριγκίπισσα ἡ ἀμόλυντος. 

Σοῦ μόνη ἡ επίκλησις χαρίζεται, εἰρήνην τοῖς γεραίρουσιν, ὀρθοδόξως τήν Μετάστασιν τήν Σήν, καί τοῖς σωτηρίας ἱκετεύουσιν ἐπιτυχεῖν, Σιών νεᾶνις ἡ πανυπέρλαμπρος. 

Ἐκ Σοῦ ἡμῖν ἀπάτωρ ἐπεδήμησεν, ὁ Λόγος Μητροπάρθενε, ὁ ἀμήτωρ πρό αἰώνων γεννηθείς, ἐκ τῆς τοῦ Πατρός ἀρρεύστως φύσεως, πύλη φωτός, Σιών ἁγίας βολίς ἡ ἄδυτος.   

Κάθισμα. Τον τάφον Σου, Σωτήρ.

Θεοῦ Μῆτερ Ἁγνή, ὡς Σιών Βασιλίδα, χειμάρρουν τῆς τρυφῆς, σωτηρίας ἐλπίδα, ἀκτῖνα τε τῆς κτίσεως, τῆς καινῆς ἐπουράνιον, τήν Εἰκόνα Σου, ἐπεγνωκότες τήν θείαν, φωτιζόμεθα, κατά ψυχήν καί καρδίαν, βοῶντες τό χαῖρε Σοι.  

ᾨδή ζ΄. Σέ νοητήν.

Νέου Ἀδάμ Μήτηρ ἀναδέδειξαι, τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, δοξαστή καί ἐπεραστή· νέον γάρ κειμήλιον, Ἄχραντε ἐγνώρισας, τοῖς ἐν Σιών τήν Εἰκόνα Σου, ὡς ἁγιάσματος σκῆνος, καί σκεῦος θείας χάριτος. 

Σέ ἀνυμνῶ ὡς παστάδα ἄφθορον, καί πόλιν ἔμψυχον Θεοῦ, ἥν εὐφραίνουσι ποταμοῦ, πάντα τά ὁρμήματα, Ἁγνή ἀσπαζόμενος, τήν ὡραιόθετον ὄψιν Σου, τήν ἐν Σιών καθηλοῦσαν, ἀνθρώπων τά συστήματα. 

Ἵνα τήν Σήν εἰς αἰῶνας δόξαν Σου, καί θεωρῶ καί ἀνυμνῶ, Σοί προσῆλθον ἐκδυσωπῶν, νῦν τε προγευόμενος τῆς ἀγαθωσύνης Σου, Φωτογεννῆτορ Παντάνασσα, ἡ ἐκ Σιών ὡς σαγήνη, καθέλκουσα τά πέρατα. 

Ὡς ἐκ μαζοῦ θηλάζει τό νήπιον, Παρθενομῆτορ ἐν χαρᾷ, Σοί προσπίπτω τῇ καθαρᾷ, ἔκδιψος γενόμενος, τῆς Σῆς οἰκειώσεως, πανυπερπόθητε Δέσποινα, ἡ ἐν Σιών ἀμβροσίᾳ, μεθύσκουσα τούς ψάλλοντας.  

ᾨδή η΄. Αὕτη ἡ κλητή.

Νόμοι φυσικοί καί δεσμοί καταργοῦνται, ἐπάν προσατενίζω, τόν χαρακτῆρα τόν θεῖον, τοῦ προώπου τοῦ Σοῦ, ἐν Σιών Θεοκυῆτορ Πανάμωμε, τῆς κτίσεως πάσης, τό ἀπαράμιλλον κάλλος. 

Γέρας καί τιμήν τῆς Σιών Ἐκκλησίας, τήν ἄχραντον μορφήν Σου, κατανοοῦμεν Παρθένε, εὐωδίας Χριστοῦ, ἐμπιπλῶσαν τήν γῆν, τόν ἀέρα τε, καί θείας ἀγάπης, τούς ταπεινούς τῇ καρδίᾳ. 

Ἔγειρον Ἁγνή τήν πεσοῦσαν ψυχήν μου, διόρθωσιν μοι δοῦσα, καί τήν καλήν προθυμίαν, ἡ τό γένος ἡμῶν, ἀνυψώσασα μόνη τῷ Τόκῳ Σου, Σιών ἡ Κυρία, εὐλογημένη Μαρία. 

Ῥύπον ἐμπαθῆ τῆς καρδίας μου πάντα, ἀμόλυντε Παρθένε, ἐναποκάθαρον τάχει, ἡ τεκοῦσα σαρκί, τόν Χριστόν ἀδιαφθόρως ἀπείρανδρε, Σιών θεῖον χάρμα, καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα.  

ᾨδή θ΄. Τύπον τῆς ἁγνῆς.

ᾌσμα τί Σοί προσενέγκωμεν, τῆ κιβωτῷ τοῦ θεϊκοῦ ἀπαυγάσματος, εἰ μή τήν φωνήν τοῦ Γαβριήλ τήν χαρμόσυνον, ἀνακράζοντες· χαῖρε Πανάμωμε, τῶν Ἱεροσολύμων, τό ἀποστίλβον Χριστοπήγιον. 

Ἵνα εἰς αἰῶνας ἅπαντας, ἐκ τοῦ πλησίον μεγαλύνω Σε Δέσποινα, δέξαι μου τό πνεῦμα ἀκηράταις παλάμαις Σου, τῷ γλυκεῖ με Νυμφίῳ προσάγουσα, Σιών τῆς ἄνω μόνη, μετανοούντων προαπόλαυσις. 

Ῥόδον ἀληθῶς ἀμάραντον, εὐωδιάζον Παλαιστίνης τήν ἄρουραν, καί μοσχοβολοῦν τοῦ Παραδείσου τό ἄρωμα, ἡ Εἰκών Σου τοῖς πᾶσιν ἐπέφανεν, ὦ Σιωνίτης Νύμφη, ἡ πανωραία καί θελκτήριος. 

Ὤ τῆς ὑπέρ νοῦν ἐλλάμψεως, τοῦ Σοῦ προσώπου Κόρη καί καθαρότητος, τόν νοῦν συγκινεῖ, καί τήν καρδίαν εἰς αἴνεσιν, ἀλαλήτοις ᾠδαῖς τῆς Σῆς χάριτος· χαῖρε Σιών Αὐγούστα, καί οἰκουμένης Αὐτοκράτειρα.  

Προσόμοια. 

Ἦχος ὁ αὐτός. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Πανάμωμε, Μήτηρ τοῦ Χριστοῦ, Νύμφη μυροβλύζουσα, τῆς παναγνείας τό ἄρωμα, τό ὑπερκόσμιον, χαῖρε δι’ Ἧς ὤφθη, ὁμωνύμῳ χάριτι, Χριστός, ὥσπερ φησίν ἐν τῷ Ἄσματι· Σοῦ γάρ τό ὄνομα, μύρον θεῖον ἐκκενούμενον, ὑπέρ πάντα, ὄντως τά ἀρώματα. 

Παρθένε ἀκήρατε Σιών, πάνσεπτον κειμήλιον, τήν Σήν Εἰκόνα τήν ἄχραντον, ἡμῖν ἐγνώρισας, ὡς σκηνήν ἁγίαν, καί πηγήν ἰάσεων, ὡς πέλαγος θαυμάτων καί χάριτος, ὡς καταφύγιον, τῶν ἐν πίστει ἐκβοώντων Σοι· χαῖρε Μήτηρ, Θεοῦ Ἀπειρόγαμε. 

Ὡς πάνυ ὡραία ἡ μορφή, Σοῦ Θεογεννήτρια, ὡς ἱλαρόν Σου τό πρόσωπον, καί ἀγλαόφωτον, τήν παρθενικήν Σου, ἐκφαῖνον λαμπρότητα, δι’ ἧς καταφαιδρύνεις τά σύμπαντα, καί τόν Χριστόν ἡμῖν, ἐνδεικνύεις χαριέστατα, ὡς τοῦ κόσμου, Σωτῆρα καί Κύριον. 

Πανένδοξε Κόρη τῆς Σιών, Κυρία καί Δέσποινα, ἁμαρτωλῶν ἡ ἀντίληψις, καί ἡ παράκλησις, τῶν ἀπηλπισμένων, δέξαι τῆς καρδίας μου, τήν πόθῳ προσαχθεῖσάν Σοι αἴνεσιν, καί μή ἀπώσῃ με, τοῦ προσώπου Σου τόν δείλαιον, ἐν τῇ ὥρᾳ, τῆς Κρίσεως δέομαι.  

Δίστιχον·

Τούς ψάλλοντας Σοι πρῶτον ἐν Σιών Μῆτερ,

πρώτην στολήν ἔνδυσον ἐν δεξιοῖς Σου.