Άγιοι Ιερομάρτυρες Παΐσιος και Αββακούμ ο Διάκονος εκ Σερβίας.

Άγιοι Ιερομάρτυρες Παΐσιος και Αββακούμ ο Διάκονος εκ Σερβίας. 

17 Δεκεμβρίου. 

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Αββακούμ ο Διάκονος, γεννήθηκε στη Βοσνία το 1794, και ονομάστηκε Lepoje από τους γονείς του. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν ακόμα μικρός κι έτσι η μητέρα του τον πήγε στο μοναστήρι Mostanica, όπου ο θείος του ήταν ο πνευματικός πατέρας του μοναστηριού. Μεγάλωσε στο μοναστήρι, και αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Αββακούμ. Όταν έγινε δεκαοχτώ ετών, χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Ιωσήφ (Sakabenta). 

Το 1809, οι μοναχοί πήραν μέρος σε μια αποτυχημένη εξέγερση εναντίον των Τούρκων, και προκειμένου να σωθούν εγκαταστάθηκαν στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού στην Trnava κοντά στο Cacak, όπου ηγούμενος ήταν ο Άγιος Παΐσιος. 

Μετά την κατάρρευση της εξέγερσης του Καραγεώργη το 1813, οι Τούρκοι εγκαινίασαν ένα βασίλειο τρόμου εναντίον των Σέρβων και επειδή πολλοί που σφάζονταν από τους Τούρκους έμεναν άταφοι ξέσπασε επιδημία στην περιοχή. Οι άνθρωποι επιχείρησαν άλλη εξέγερση υπό τον Hadj-ProdanGligorijevic, και σύντομα συντάχθηκαν μαζί τους οι μοναχοί της Trnava. Η εξέγερση έλαβε χώρα κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού [14 Σεπτεμβρίου], αλλά καταπνίγηκε από τους Τούρκους. Πολλοί Σέρβοι συνελήφθησαν και κάποιοι εκτελέστηκαν επί τόπου ως προειδοποίηση για τους άλλους.

Μερικοί από τους κρατούμενους στάλθηκαν στον Σουλεϊμάν Πασά στο Βελιγράδι, μεταξύ των οποίων ήταν ο Άγιος Παΐσιος και ο Άγιος Διάκονος Αββακούμ, ο οποίος έψελνε συνεχώς στο κελί της φυλακής του. Οι Τούρκοι προσφέρθηκαν να ελευθερώσουν οποιονδήποτε θα ασπαζόταν το Ισλάμ. Αν και μερικοί φυλακισμένοι συμφώνησαν, η πλειοψηφία δεν δέχθηκε να αρνηθεί τον Χριστό, και έτσι οδηγήθηκαν στον θάνατο. 

Αν και ο πνευματικός του πατέρας, Γεννάδιος, αποδέχθηκε την προσφορά των Τούρκων και προέτρεπε τον Αββακούμ να μιμηθεί το παράδειγμά του εκείνος αρνήθηκε να το κάνει παρά τις πιέσεις των Τούρκων. Ο θαρραλέος διάκονος δήλωσε ότι ήταν ένας πολεμιστής του Χριστού, και ότι προτιμά να πεθάνει παρά να αρνηθεί τον Χριστό. 

Ο Άγιος καταδικάστηκε σε ανασκολοπισμό σε πάσσαλο, τον οποίον αναγκάστηκε να μεταφέρει ο ίδιος στον τόπο της εκτέλεσης. Ακόμη και η ίδια του η μητέρα τον προέτρεψε να ασπαστεί το Ισλάμ και μετά να ζητήσει συγγνώμη, αλλά εκείνος, αφού την ευχαρίστησε που τον έφερε στη ζωή, δεν δέχθηκε τις συμβουλές της.  

Στον τόπο της εκτέλεσης, οι Τούρκοι του ζήτησαν για μια ακόμη φορά να σκεφτεί τα νιάτα του και να μην πεθάνει πριν την ώρα του. Ο Άγιος Αββακούμ γέλασε και ρώτησε, «Μήπως και οι Τούρκοι τελικά δεν πεθαίνουν;». 

Εκείνοι απάντησαν: «Φυσικά». 

«Λοιπόν», είπε, «όσο πιο σύντομα πεθάνω, τόσο λιγότερες αμαρτίες θα έχω». 

Λόγω του θάρρους και της σταθερότητας της πίστης του, οι Τούρκοι αποφάσισαν να μην τον ανασκολοπίσουν αλλά να τον φονεύσουν γρήγορα μαχαιρώνοντας τον στην καρδιά με ένα σπαθί. Αυτό έγινε στις 27 Ιανουαρίου του 1815. 

Η μνήμη του Αγίου Αββακούμ του Διακόνου εορτάζεται την 17η του Δεκεμβρίου μαζί με αυτήν του Αγίου Παισίου.