Όσιος Λαυρέντιος ο εν Φρατζανώ της Σικελίας.

Όσιος Λαυρέντιος ο εν Φρατζανώ της Σικελίας.  

30 Δεκεμβρίου. 

Ένας από τους σημαντικότερους ελληνορθοδόξους μοναχούς του Ιταλιώτικου μοναχισμού. Γεννήθηκε στo Φρατζανώ της Σικελίας (κοντά στη Μεσσήνη) το πρώτο μισό του 12ου αιώνος. Ορφάνεψε πολύ μικρός και έγινε μοναχός στην ελληνική μονή του Αγίου Μιχαήλ στην Τροϊνα, ενώ έπειτα μόνασε στην μονή του Αγίου Φιλίππου στην Αγύρα, ακρόπολης του ιταλο-εληνικού ορθοδόξου μοναχισμού. Έζησε σαν ερημίτης για ένα διάστημα στην Αίτνα και μετά μόνασε στη μονή του Αγίου Φιλίππου στο Φραγκαλά (fragala, κοντά στο Frazzano), όπου έκτισε ναΐσκο του Αγίου Φιλαδέλφου. Πέρασε στην Καλαβρία και ανακαίνισε μία εκκλησία της Αγίας Τριάδος, κοντά στο Ρήγιο. Μετά από μια περιοδεία στους ερημίτες της Αγίας Κυριακής στο Aspromonte επέστρεψε στο Frazzano, όπου και έκτισε ναό της Αγίας Τριάδος – γνωστός και ως των Αγίων Πάντων (Tuttisanti). Εκοιμήθη στις 30 Δεκεμβρίου του 1162. Τα λείψανά του σώζονται στον ενοριακό ναό του Frazzano, όπου τιμάται με ιδιαίτερη ευλάβεια από τους κατοίκους. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι το Ευαγγέλιο που τοποθέτησαν στο άγαλμα του Αγίου (βλ. φωτογραφία) είναι Ελληνικό. 

Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε στη Μονή του Αγίου Φιλίππου εν Φαργάλα γύρω στο 1620 και το βιβλίο που τοποθέτησαν μάλλον οι ίδιοι οι μοναχοί στο αριστερό χέρι δεν είναι το Ευαγγέλιο αλλά κάποιο βιβλίο Ακολουθιών (Παρακλητική ή Πεντηκοστάριον) αφού σε μεγένθυση διακρίνονται το Αναστάσιμο Απολυτίκιο σε Ήχο Δ' (Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα) καθώς και ένα Εωθινό Ευαγγέλιο. Επίσης (αυτό φαίνεται καλύτερα από άλλες λήψεις) το δεξί χέρι ευλογεί ορθόδοξα. Τέλος στο χωριό Φρατζανό υπήρχε ο παλιός Ναός του Αγίου Νικολάου που λειτουργούσε σύμφωνα με το "ελληνικό τυπικό" και κατέρρευσε μαζί με μέρος του χωριού γύρω στα 1670 λόγω κατολισθήσεων και μάλλον οι κάτοικοι επιθυμούσαν την ανοικοδόμησή του γιαυτό μέχρι και σήμερα ο χώρος είναι κενός, (μικρή πλατεία). Ο Ναισκος των Αγίων Πάντων στην είσοδο του χωριού ήταν μετόχι της Μονής και λειτουργούνταν και αυτός κατά το "ελληνικό τυπικό" μέχρι το αναγκαστικό κλείσιμο/κατάσχεση της Μονής το 1866 από το ιταλικό κράτος (Leggi Eversive). Τέλος, στο χωριό υπάρχουν (σε αντίθεση με τα γύρω χωριά) οικογένειες με τα επίθετα Pappa και Protopappa που υποθέτει την ύπαρξη έγγαμου κλήρου μέχρι κάποιες γενιές πίσω.