Ὀκτώηχοι Κανόνες
ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ,
Ἱερομ. Εὐφροσύνου Σαββαΐτου
ΗΧΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Τῆ Ἱεροσολυμιτίσσῃ Νύμφῃ τρισσῶς ἄδω.
ᾨδή α΄. Ὁ τά ὕδατα πάλαι.
Τῆς Σιών Σε τήν μόνην Δέσποινα δόξαν, ὑμνοῦμεν Θεοχαρίτωτε Κόρη, ἐν ᾠδαῖς μέλποντες τήν Σήν ἁγίαν μορφήν, πίστει τε σύν δάκρυσι, Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ, ἄφεσιν αἰτούμενοι τῶν παραπτώσεων.
Ἡ ἀνθρώπους δείξασα αὖθις Ἀγγέλους, Ἀγγέλων τιμιωτέρα Παρθένε, τόν αἰσχρόν δοῦλον Σου, ὁμοιωθέντα οἰκτρῶς, τοῖς κακίστοις δαίμοσι, τῆς μετανοίας τοῖς τρόποις δεῖξον πάλιν Ἄγγελον, Σιών ἐν πόλει Σου.
Ἱεράν Εἰκόνα Σου ἱεροτάταις, γεραίρομεν μελωδίαις συμφώνως, ἱερῶς ἅπαντες ἐν ἱερῷ Σου Ναῶ, εἰς Ἱεροσόλυμα, ἱερωτάτη Μαρία, ἡ ἱεραρχήσασα τῆς σωτηρίας ἡμῶν.
Ἐν φωτός μετουσίᾳ Μῆτερ ἀκτίστου, ἀξίωσον τοῦ φωτός τήν πηγήν Σε, καθαροῖς χείλεσι καί ἀρρυπώτοις ψυχαῖς, σύν τῶν Ἀσωμάτων τε καί τῶν Ἁγίων χορείαις, μεγαλύνειν ᾄσμασι, Σιών τήν Ἄνασσαν.
ᾨδή γ΄. Ὁ ἐκ μή ὄντων.
Ῥεόντων πάντων τήν σχέσιν καταφρονῶ, ὁρῶν τήν λαμπρότητα τῆς μορφῆς τοῦ προσώπου Σου, καί τῆς παρθενίας Σου, τό ὑπερβάλλον, Σιών Ἁγία Κόρη.
Ὁ Γαβριήλ Σοι ὁ Ἄγγελος προσλαλῶν, τῷ κόσμῳ ἐδίδαξεν, ἀνυμνεῖν Σε Θεόνυμφε· χαῖρε Παντευλόγητε, ἡγιασμένη, Σιώμυμφε Παρθένε.
Σκηνή χρυσέα καί κάλλος μεγαλουργόν, γινώσκεται Ἄχραντε, ἡ Εἰκών Σου ἡ πάνσεπτος, εἰς Ἱεροσόλυμα, καί παγκοσμίου σεμνεῖον εὐφροσύνης.
Ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν Ἄρτος ὁ προτεθείς, ἐν Σοί τούς μετέχοντας ἀμβροσίαν εἱστίασε, ζωηφόρε Τράπεζα, Σιών ἁγίας, Ἁγία Θεοτόκε.
ᾨδή δ΄. Ἔθου πρός ἡμᾶς.
Λάμψον μου τόν νοῦν, τῷ φωτί τῆς Σῆς ὡραιότητος, ἆρον τόν κλοιόν μου τόν βαρύν, τῆς συνεχοῦς δεινῆς ἀπογνώσεως, χαράν χορηγοῦσά μοι, καί τήν ἐλπίδα, Σιωνῖτις Δέσποινα.
Ὕλην τήν σαπράν, τῆς κακίας κάθαρον Ἄχραντε, ἐκ τῆς παναθλίας μου ψυχῆς, ὡς συμπαθής καί μόνη ἀμόλυντος, θεορρύτῳ Αἵματι, ἁγνίζουσά με, καί ἀνακαινίζουσα.
Μή ἐν τῇ φρικτῇ, διαζεύξει μόνον ἐάσῃς με, ἀλλά φάνηθί μοι ἰσχυρά, τούς νοητούς ἐχθρούς ἐκδιώκουσα, καί τάχιον ῥύουσα, τῆς καταδίκης, τόν ὑμνολογοῦντά Σε.
Ἵλεων ἡμῖν, τόν Κριτήν ἀπέργασαι Δέσποινα, τοῖς ἐν τῇ ἐσχάτῃ γενεᾷ, ἀνεπαισχύντως νῦν ἁμαρτάνουσιν, ἡ ἐκ τῆς Εἰκόνος Σου, θαυματουργοῦσα εἰς Ἱεροσόλυμα.
ᾨδή ε΄. Πρός Σέ ὀρθρίζω.
Τίνα ᾠδήν Σοι προσφθέξωμαι ὁ ἀναιδής, τῇ ὑπερβάσῃ τάς νοεράς Δυνάμεις, εἰ μή τό χαῖρε τοῦ Ἀρχαγγέλου, Ἱεροσολυμίτισσα;
Ἱλέωσαί μοι τόν ἐλεήμονα Θεόν, τό ἱλαστήριον τό θερμόν τοῦ κόσμου, καί ἱλαρόν με δεῖξον Παρθένε, Σιών Ἁγία Δέσποινα.
Σκηνή ἁγία τοῦ ἀπροσίτου Σου φωτός, ἡ θεοτύπωτος Ἄχραντε μορφή Σου, καί ζωηφόρος κρήνη ὑπάρχει, Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ Σου.
Σέ ἱκετεύω τήν τόν Δοτῆρα τῆς ζωῆς, ἀποτεκοῦσα εἰς πάντων σωτηρίαν, ἀνάστησόν με παραπεσόντα, τοῖς πάθεσι Πανάμωμε.
ᾨδή στ΄. Ἄβυσσος ἐσχάτη.
Ἡ εὐλογημένη ἐν γυναιξί Θεοκυῆτορ, ἀπειρόγαμε Δέσποινα, τῆς Ἁγίας Πόλεως ἔγνωσαι καταφύγιον, καί ἐπίλεκτον σωτηρίας προπύργιον.
Νεῦσον συμπαθείᾳ τῇ μητρικῇ Σου Θεοτόκε, Σιωνῖτις Παντάνασσα, καί τόν πολυτάραχον τῶν λογισμῶν μου κόπασον, τῇ γαλήνῃ Σου, σκοτομήνιον κλύδωνα.
Ὕμνοις ἀσιγήτοις ὁ οὐρανός καί πᾶσα κτίσις, Σέ Παρθένε γεραίρουσιν· ὡς ὡραία πέφηνας Ἄχραντε ἐν Εἰκόνι Σου· διά τοῦτό Σε, ἐκπληττόμενοι μέλπομεν.
Μή τετυπωμένη, διά χειρῶν Ἁγνή ἀνθρώπων, ἐκ Σιών πεφανέρωσαι· μή καί νῦν παρόψει με, Δέσποινα τόν ἱκέτην Σου, προσκυνοῦντά Σε, ἀλλ’ ἐν τάχει βοήθει μοι.
Κάθισμα.
Τήν ὡραιότητα.
Πρό τῆς Εἰκόνος Σου, Τάφος ζωήρρυτος, ἐπί τῆ μνήμῃ Σου, πόθος ἀσίγαστος, θᾶμβος ἐν θαύμασι πολλούς, συνέχει Θεογεννῆτορ· πῶς γάρ προσκυνήσωμεν, ἀναξίοις ἐν χείλεσι, τί δέ Σοι προσάξωμεν, εὐτελεῖς οἱ ἐν ᾄσμασι· διό ἐν ἀπορίᾳ κραυγάζομεν· χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη.
ᾨδή ζ΄. Σέ τόν ἐν πυρί.
Φέρεις ἐν χερσί τόν Κτίσαντα, κόσμον θείῳ βουλήματι, καί δεικνύεις ὡς Θεόν αὐτόν θελήσαντα, σαρκωθῆναι ἀσπόρως, ἐξ ἁγίας γαστρός Σου· εὐλογητή ἐν Σιών, ὑπάρχεις Κόρη Ἁγνή.
Ηὔγασται νῦν ἀγαλλίαμα, Δέσποινα ἐν τῆ μνήμῃ Σου, καταθέλγον τούς πιστῶς τήν θείαν ὄψιν Σου, ἐν σεπτῷ Σου τεμένει, προσκυνοῦντας Παρθένε, Γεθσημανῆ, Μαριάμ, ἐν γυναιξίν ἡ καλή.
Τεῖχος οἱ πιστοί κεκτήμεθα, Ἄχραντε ὀχυρώτατον, τήν Εἰκόνα Σου Ἁγνή τήν ἀχειρότευκτον, δι’ ἧς θράση δαιμόνων, καθαιροῦνται ταχέως, ἡ Στρατηγός ἐκ Σιών, ὑπερμαχοῦσα ἡμῖν.
Ῥήσεις Προφητῶν πεπλήρωνται, πᾶσαι ἐν Σοί Πανάμωμε, καί ῥομφαία ἡ φλογίνη νῶτα δίδωσι, τοῖς πιστῶς Θεοτόκον, μελωδοῦσί Σε Κόρη· χαῖρε ἡ κλείς ἐν Σιών, τῆς κεκλεισμένης Ἐδέμ.
ᾨδή η΄. Ἀστέκτῳ πυρί.
Ἱστίῳ Ἁγνή πρεσβειῶν Σου, ἴθυνον πρός ὅρμον σωτηρίας τόν λαόν Σου· Σοῦ γάρ μόνης θελούσης ῥαδίως, τά πάθη ἡμῶν λύεται. Ἀνυμνοῦμεν πάντες Παρθένε τήν δόξαν Σου, Ἱεροσολύμων, Μήτηρ εὐλογημένη.
Σιών κατευτρέπιζε τόπον, καί ὑποδεχέσθω καθαρσίῳ σου τῷ τρόπῳ, τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, καί Παρθενομήτορος· εὐλογείτω πᾶσα ἡ κτίσις τήν χάριν Σου, Κεχαριτωμένη, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
Σιγάτω ὁ πάλαι Προφήτης, ὁ μηδέν καινόν ὑπό τόν ἥλιον προλέξας, ὅτι θαῦμα πάντων θαυμάτων, μεῖζον πεφανέρωται, μία Κόρη τιμιωτέρα τῆς κτίσεως, καί ἐνδοξοτέρα, τῶν ἄνω στρατευμάτων.
Ὤ πόσων χαρίτων ἐπλήσθης, τῇ ὑπακοῇ καί ταπεινώσει Σου Παρθένε! Οὐ κοσμῇ γάρ λίθοις χρυσέοις, ἀλλά Θείῳ Πνεύματι. Ψαλμικῶς ἐν ᾠδαῖς καί ᾄσμασι μέλπομεν, Σέ τήν Βασιλίδα, τῶν Ἱεροσολύμων.
ᾨδή θ΄. Ἐν νόμου σκιᾷ.
Σύ μόνη Θεοῦ γεγένησαι, Μήτηρ καί πεφανέρωσαι, Εἰκόνι Σου Ἁγνή θεοτυπώτω, πάλαι ἐν Σιών· διό προστρέχοντες πίστει, Γεθσημανῇ τῷ σεπτῷ, καί παναγίῳ χωρίῳ, Σέ Παρθένε μεγαλύνομεν.
ᾈσμάτων ἡγείσθω ἐν Πνεύματι, κρούων καί τό ψαλτήριον, ὁ μέγας ἐν Προφήταις Πατριάρχης, ἄναξ τε Δαυΐδ· ἐκ σῆς ὀσφύος γάρ ῥάβδος, ἀδρυνομένη ἡμῖν, λιτανευέσθω ἐν Σιών, ἡ Θεόπαις τε καί Δέσποινα.
Δεσπότου Σωτῆρος γέγονας, θρόνος βασιλικώτατος· Ἐδέμ δέ νοητή χρηματίζεις, Κόρη Μαριάμ· διό Σε πάντα τά ἔθνη, ὥσπερ προεῖπας Ἁγνή, ἐν πόλει Ἱερουσαλήμ, προσκυνοῦντα μακαρίζουσι.
Ὦ Μῆτερ Θεοῦ πανάμωμε, Παρθένε ἀπειρόγαμε, ἀκένωτε πηγή ἀθανασίας, πύλη τοῦ φωτός, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας, βρύσις θαυμάτων πολλῶν, ἡ Σή ἀκήρατος μορφή, ἐν Σιών ἡμῖν γνωρίζεται.
Προσόμοια.
Ἦχος ὁ αὐτός. Ὁ τῷ Πάθει Σου Χριστέ.
Τίς λαλήσει ἀληθῶς, τάς αἰνέσεις Σου Ἄχραντε, καί ἀκουστήν ποιήσει τήν ἔλλαμψιν, τῆς Σῆς ὡραιότητος; Ἱερουσαλήμ, τό χαριτωθέν δόξῃ θησαύρισμα.
Μή γνωρίσασα φθοράν, ἐν τῷ τάφῳ Πανάμωμε, καί μεταστᾶσα σύσσωμος ἔμπροσθεν, τοῦ θρόνου τῆς Χάριτος, λύτρωσαι ἡμᾶς, τῆς φθοροποιῶν παθῶν καταστάσεως.
Χαῖρε Κόρη ἡ ὁδός, πρός Χριστόν καί ἀντίληψις, τῶν προστρεχόντων πίστει σύν δάκρυσιν, Εἰκόνι ἁγίᾳ Σου, ἐν Γεθσημανῇ, ἡ μετά Θεόν θεός δευτερεύουσα.
Τίς Σοι χάρις παρ’ ἡμῶν, Παναγία προσγένοιτο, ἧς ἐν ἀνθρώποις οὐκ ἔστιν ἄξιον, εἰ μή ἡ προσφώνησις, χαῖρε Μαριάμ, Κεχαριτωμένη, Μήτηρ ἀπείρανδρε.
Δίστιχον.
Τρισσήν τήν χάριν δώρησαι τοῖς τόν τρίτον
ὕμνον Σοί δόντας, Σιωνίτισσα Κόρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου