Αγίες Παρθενομάρτυρες Ευλαλία και Ιουλία εν Μερίδη Ισπανίας.

Αγίες Παρθενομάρτυρες Ευλαλία και Ιουλία εν Μερίδη Ισπανίας. 

10 Δεκεμβρίου. 

Η Αγία Ευλαλία της Μέριδα ήταν μία νεαρά Ρωμαία Χριστιανή και μαρτύρησε στην Αυγούστα Εμερίτα (Augusta Emerita), πρωτεύουσα της Λουσιτανίας (στην σημερινή Μέριδα της Ισπανίας), κατά τη διάρκεια των διωγμών των χριστιανών κατά τη βασιλεία του Διοκλητιανού. Άλλες πηγές τοποθετούν το μαρτύριο και το θάνατό της την εποχή του Δέκιου (249-51 μ.Χ.). 

Υπάρχει διάλογος μεταξύ μελετητών και ιστορικών αν η Άγία Ευλαλία της Βαρκελώνης [22 Αυγούστου], της οποίας ο βίος είναι παρόμοιος, είναι το ίδιο πρόσωπο. 

Μέχρι την προκήρυξη του Αγίου Ιάκωβου, του Ζεβεδαίου, η Αγία Ευλαλία ήταν προστάτιδα των χριστιανικών στρατευμάτων την περίοδο της Ρεκονκίστα (Reconquista - Ανακατάκτηση: ονομάζεται η διαδικασία κατάκτησης των μουσουλμανικών εδαφών της ιβηρικής χερσονήσου από τα χριστιανικά βασίλεια του βορρά. Η έναρξή της ορίζεται παραδοσιακά στην επιτυχημένη εξέγερση του γότθου ευγενή Πελάγιου το 718 εναντίον της μουσουλμανικής φρουράς των Αστουριών και το τέλος της το 1492 με την κατάλυση του ναζαρινού εμιράτου της Γρανάδας από τα στρατεύματα της Καστίλης), και των εδαφών της Ισπανίας. 

Η Αγία Παιδομάρτυς Ευλαλία ήταν 12 -14 ετών και ήταν πιστή και αφοσιωμένη χριστιανή. Η μητέρα της το έτος 304 μ.Χ. την απομόνωσε στην εξοχή, αφού όλοι οι πολίτες κλήθηκαν να ομολογήσουν την πίστης τους στους Ρωμαίους θεούς και τον αυτοκράτορα. Η Αγία όμως δραπέτευσε, παρουσιάστηκε στην αυλή του κυβερνήτη Δακιανού και ομολόγησε ότι ήταν χριστιανή, ήλεγξε τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό και έβρισε τους ψεύτικους θεούς. Αυτό προκάλεσε την οργή και την αντίδραση των αρχών και την άμεση σύλληψή της. 

Ο κυβερνήτς βλέποντας το νεαρό της ηλικίας της, προσπάθησε με κολακείες και δωροδοκίες να την μεταπείσει, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Αμέσως έδωσε εντολή να βασανίσουν την Αγία. 

Οι στρατιώτες έγδυσαν την Αγία, την έδεσαν και άρχισαν να βασανίζουν το σώμα της με γάντζους, σιδερένια νύχια, έκαιγαν το σώμα της με λαμπάδες και τέλος την έδεσαν σε ένα στύλο και άναψαν φωτιά. Πέθανε από ασφυξία εξαιτίας του καπνού και της φωτιάς κερδίζοντας έτσι το στεφάνι του μαρτυρίου. Η παράδοση αναφέρει ότι την ώρα που η Αγία άφηνε την τελευταία της πνοή, η ψυχή της βγήκε με τη μορφή ενός ολόλευκου περιστεριού από το στόμα της. Αυτό το θαύμα το είδαν και οι στρατιώτες οι οποίοι τρόμαξαν και αμέσως τράπηκαν σε φυγή, την ίδια στιγμή χιόνια άρχισε να πέφτει και κάλυψε την γύμνια της Αγίας. 

Σύντομα ένας ναός χτίστηκε πάνω από τον τάφο της Αγίας και ιερά της λείψανα να διανέμονται σε όλη την Ιβηρία. Ο Άγιος Φιντέλιος, Επίσκοπος Μέριδα [7 Φεβρουαρίου] ανήγειρε μία Βασιλική προς τιμήν της το 560 μ.Χ. Γύρω στο 780 μ.Χ το ιερό της λείψανο μετεκομίσθη στο Οβιέδο από τον βασιλιά Σίλο της Αστούριας. Το ιερό της λείψανο είναι τοποθετημένο σε ασημένια λάρνακα, δώρο του βασιλιά Αλφόνσου ΣΤ' του Λεόν και Καστίλης. Το 1639 έγινε πολιούχος του Οβιέδο. 

Η Αγία Ιουλία ήταν και αυτή νέα και μαρτύρησε το 304 μΧ. στη Μέριδα της Ισπανίας μαζί με την Αγία Ευλαλία.