Άγιος Στούρμιος ή Στούρμι, ιδρυτής και πρώτος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φούλντα.

 

Άγιος Στούρμιος ή Στούρμι, ιδρυτής και πρώτος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φούλντα. 

 17 Δεκεμβρίου. 

Ο Άγιος Στούρμιος (Sturmius), που ονομάζεται επίσης Sturm ή Sturmi, ήταν υποτακτικός του Aγίου Βονιφάτιου [5 Ιουνίου] και ιδρυτής και πρώτος ηγούμενος του μοναστηριού της Φούλντα (Fulda) το 742 ή το 744. Ο Άγιος Στούρμιος ήταν ηγούμενος από το 747 έως το 779. 

Ο Άγιος Στούρμιος γεννήθηκε το 705 στο Λορχ (Lorch), στην Αυστρία, και είχε συγγένεια με τους δούκες Agilolfing της Βαυαρίας. Συνάντησε τον Άγιο Βινιφάτιο το 735 όταν εκείνος είχε αναλάβει την αναδιοργάνωση των εκκλησιών στην Βαυαρία και την Αυστρία ιδρύοντας τις επισκοπές του Ζάλτσμπουργκ (Salzburg), Ρέγκενσμπουργκ ή και Ρατισβόνη (Regensburg) και Βύρτσμπουργκ (Würzburg). Συντρόφευσε τον Άγιο Βονιφάτιο και εκπαιδεύτηκε στο μοναστήρι της Φρίτσλαρ (Fritzlar) από τον ηγούμενο και Άγιο Γουϊγβέρτο/Wigbert [13 Αυγούστου]. Έπειτα έγινε ένας ενεργός ιεραπόστολος στο βορειότερο τμήμα της Έσση (Hesse), όπου το 736 ίδρυσε ένα μοναστικό συγκρότημα στο Έρσφελντ (Haerulfisfeld/Hersfeld). Αφού χειροτονήθηκε το 740 ιερέας στην Φρίτσλαρ, ο Άγιος Στούρμιος έλαβε την οδηγία από τον Άγιο Βονιφάτιο το 744 να ιδρύσει ένα μοναστήρι στην επικράτεια της Eichloha, η οποία είχε δωρηθεί στον Άγιο Βονιφάτιο. Στα ερείπια της βασιλικής Μεροβίγγειας αυλής του 6ου αιώνα, η οποία είχε καταστραφεί πριν από 50 χρόνια από τους Σάξονες, κοντά στο πέρασμα του ποταμού Φούλντα, ο Άγιος Στούρμιος εγκατέστησε το μοναστήρι. 

Αφού έκανε επιπλέον σπουδές στο μοναστήρι του Αγίου Βενέδικτου στο Μόντε Κασίνο (Monte Cassino) από το 747 έως το 748, ο Άγιος Στούρμιος ονομάστηκε πρώτος ηγούμενος του μοναστηριού της Φούλντα από τον Άγιο Βονιφάτιο. Το 751, ο Άγιος Βονιφάτιος και ο υποτακτικός του και διάδοχος του Άγιος Λούλλος/Lullus [ημέρα κοίμησης 16 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης 1η Ιουνίου] έδωσαν μια ξεχωριστή θέση στη Φούλντα, τοποθετώντας την υπό την Επισκοπή της Ρώμης και κάνοντας την ανεξάρτητη από επιρροές επισκόπων και κοσμικών πριγκίπων. Μετά την δολοφονία από παγανιστές του Αγίου Βινιφάτιου, αυτό οδήγησε σε σοβαρούς διαπληκτισμούς μεταξύ του Αγίου Λούλλου, τότε αρχιεπίσκοπο του Μάιντς (Mainz), και του Αγίου Στουρμίου. Ο Άγιος Στούρμιος επικράτησε έναντι των επισκόπων του Μάιντς και της Ουλτρέχτης (Utrecht) στο να θάψει τον Άγιο Βονιφάτιο, τον αποκαλούμενο ως Απόστολο των Γερμανών, στην Φούλντα μετά την δολοφονία του το 754 δίπλα στην περιοχή Ντόκουμ (Dokkum) στην Φρισία ή Φριζία (Frisia). Αυτό έκανε την Φούλντα έναν ιδιαίτερο τόπο προσκυνήματος για πολλούς ανθρώπους, μεταξύ αυτών και Αγγλοσάξονες, και πολλά δώρα δόθηκαν στην Φούλντα. 

Αφού πέτυχε σε αυτό, ο Άγιος Στούρμιος ήταν ικανός να απομακρυνθεί από τις ωφέλειες των επισκόπων του Μάιντς και του Βύρτσμπουργκ και να ακυρώσει την ξεχωριστή θέση του μοναστηριού. Τον εξόρισαν από το 763 έως το 765 στην περιοχή Ζουμιέζ (Jumièges) στην Νορμανδία όμως τον επανέφερε το 765 ο βασιλιάς Πιπινος (Pippin) ο Νεότερος ο Μεροβίγγειος. Το 774, το μοναστήρι της Φούλντα έλαβε μια βασιλική προστασία από τον Καρλομάγνο. Το ίδιο έτος η Φούλντα ανέλαβε ιεραποστολές στις περιοχές των παγανιστών Σαξόνων. Έγινε έτσι γέφυρα για την Φράγκικη πολιτική και για τα συμφέροντα της η οποία χρησιμοποίησε την ιεραποστολή σαν δικαιολογία προκειμένου να εισβάλει στις περιοχές των Σαξόνων προκειμένου να τις υποτάξει και τους επέβαλε τον Χριστιανισμό με την βία. Ο Άγιος Στούρμιος ίδρυσε το μοναστήρι του Αγίου Βονιφάτιου στο Χάμελιν (Hameln/Hamelin). Το 779, συνόδευσε τον Καρλομάγνο στην Σαξονία, όμως αρρώστησε και πέθανε λίγο μετά την επιστροφή του στην Φούλντα στις 17 Δεκεμβρίου του 779, όπου θάφτηκε στον καθεδρικό. 

Ο Άγιος Στούρμιος αναγνωρίστηκε σαν Άγιος πριν από το μεγάλο σχίσμα το 1054 και η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει να τον τιμάει. Ο βίος του είναι γραμμένος στο βιβλίο Vita Sturmi (Ο βίος του Αγίου Στούρμι) από τον τέταρτο ηγούμενο της Φούλντα, έναν συγγενή του ο οποίος ήταν μοναχός στην Φούλντα για πάνω από 20 χρόνια υπό τον ηγούμενο Άγιο Στούρμιο.