ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ FACE BOOK

 

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ FACE BOOK 

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ 

Κοιτάζοντας την υπέροχη αυτή εικόνα του εκπροσώπου του Μοναχισμού αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (1350-1400, Μ. Βατοπεδίου) σκέφτομαι, ότι παλαιότερα ο πολιτισμός που δημιουργούσε ο μοναχισμός ήταν θεοκεντρικός. Ό,τι κι αν έκαναν οι μοναχοί, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ψαλτική μπόλιαζαν τα έργα αυτά με το λειτουργικό αίσθημα των εσχάτων που βίωναν έντονα στην θεία Λειτουργία. Οι μοναχοί δημιουργούσαν πολιτιστικές φόρμες σε όλες τις τέχνες σφραγίζοντας όλα αυτά με το δικό τους λειτουργικό-εσχατολογικό βίωμα. Αντίθετα σήμερα, ο εκδυτικισμένος πολιτισμός που σφραγίζεται από την ατομοκρατία εισβάλει, επιβάλλεται ολοκληρωτικά και δημιουργεί το αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί να σφραγιστεί από το εσχατολογικό μήνυμα της Εκκλησίας, πράγμα αδύνατο λόγω της εξατομικευμένης φύσης του, παρασύρει τον πιστό άνθρωπο σε μία ατομοκεντρική διάσταση, άσαρκη, όπου το πρόσωπο κρύβεται σχεδόν πάντα πίσω από την ανωνυμία ή μία ιδεατή-ψεύτικη εικόνα. Το διαδίκτυο από την φύση του υπηρετεί την απόλυτη ατομοκρατία. Χωρίς σωματική επαφή, χωρίς κοινωνία με τον άλλο άνθρωπο, χωρίς την ανταλλαγή εκείνη της συνομιλίας, της συν-ενεργείας των ψυχών και των σωμάτων μεταξύ δύο ανθρώπων που αποτελεί και υποστατική έκφραση του ανθρώπινου Προσώπου, η διαδικτυακή επικοινωνία αποτελεί την πιο κραυγαλέα έκφραση της απομόνωσης, του ατομισμού και της εγωκεντρικότητας. 

Πόση θλίψη και απογοήτευση μου προκαλούν: α) μοναχοί και μοναχές που αυτοφωτογραφίζονται σε ποικίλες στάσεις για να προκαλέσουν τα θρησκευτικά συναισθήματα απλοϊκών ανθρώπων και να δεχθούν όσα περισσότερα «μ’ αρέσει» μπορούν, β) ιερείς που ανεβάζουν στο διαδίκτυο, μέσα από το ιερό, φωτογραφίες-στιγμιότυπα της Θείας Λειτουργίας, κάνοντας έτσι δημόσιο θέαμα προς κάθε είδους ανθρώπους τα ιερά και τα όσια της πίστης μας. Αναρωτιέται κανείς: από την στιγμή που ένας ιερέας ανήκει σε μία ενορία κι επομένως έχει την δυνατότητα και οφείλει εξ ορισμού να κάνει ποιμαντικό και κατηχητικό έργο κατά τρόπο εκκλησιαστικό-προσωπικό, τι είναι εκείνο που τον ωθεί να ασχοληθεί με το διαδίκτυο και τις ηλεκτρονικές σχέσεις; Μήπως φοβάται την προσωπική σχέση κι έχει έλλειμμα στην αγάπη; Ή μήπως δίνει τροφή στο σαράκι της αυτοπροβολής και στο δέλεαρ του εγωκεντρισμού; Με ποιο εκκλησιαστικό κριτήριο ποιμαίνει, διδάσκει ή ελέγχει διαδικτυακά πιστούς άλλης Μητρόπολης; Αν ένας ιερέας απαγορεύεται να κηρύξει και να ιερουργήσει άνευ αδείας του Μητροπολίτη του, πώς μπορεί να ποιμάνει δίνοντας συμβουλές σε πιστούς άλλων Μητροπόλεων μόνο και μόνο γιατί είναι φίλοι διαδικτυακοί; Κανένας Ορθόδοξος ούτε και ο οικουμενικός Πατριάρχης δεν έχει αυτή την οικουμενική δικαιοδοσία να το κάνει άνευ αδείας του εκάστοτε Μητροπολίτου, πλην του πάπα. Μήπως λοιπόν, κάθε ορθόδοξος ιερέας του διαδικτύου συμπεριφέρεται σαν ένας πάπας; 

Τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κουλτούρας έχουν δημιουργήσει προϋποθέσεις που αλλοιώνουν σιγά-σιγά το φρόνημα του πιστού και την ορθή αντίληψη αυτού που είναι η Εκκλησία. Ιδιαίτερα το «face book» αναδεικνύεται μέσα από την λαϊκότητά του ο κατεξοχήν χώρος της εκκλησιαστικής ασυδοσίας, ή για να μιλήσουμε με όρους αισθητικής, ο χώρος αποθέωσης του θρησκευτικού Κιτς. Εκείνος που το βλέπει και προσπαθεί ν’ αντισταθεί μήπως σκιαμαχεί; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως πολύ καλά, είναι, ότι από την στιγμή που αλλοιωθούν και χάσουν την εσχατολογική τους ταυτότητα στις συνειδήσεις των πιστών τόσο ο μοναχισμός ως φωνή διαμαρτυρίας κατά της λογικής του κόσμου τούτου, όσο και η ιεροσύνη που ταυτίζεται στα μάτια του πιστού με την Θεία Λειτουργία, την εικόνα της Βασιλείας του Θεού δηλαδή ένα καθαρά εσχατολογικό γεγονός, θα επέλθει (αν δεν έχει ήδη επέλθει) η πλήρης εκκοσμίκευση της Εκκλησίας.