ΠΟΙΗΜΑ ΞΘ΄
[Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν]
Δάσκαλε, μὲ περιζώνει τρικυμία φοβερή.
Πνίγεται -τρέξε!- ὁ μαθητής σου.
Μὲ μιά σου λέξη, θὰ πάψει ὁ χαλασμός.
Ποῦ εἶσαι; Ναί, θὰ σ᾽ τὸ πῶ: Μὴν μὲ πιέζεις,
θὰ συντριβῶ κάτω ἀπ᾽ τὸ βάρος τῆς πίκρας.
Ἐλέησες πολλούς, πολὺ χειρότερους
ἀπὸ μένα. Μὴν εἶσαι ἀκριβοδίκαιος μαζί μου.
Βγάλε μου κάτι στὴν ζυγαριά· βγάλε μου
κάτι - ἔστω λίγο. Ποιός ν᾽ ἀντέξει τὸ βάρος
ἔστω μιᾶς μέρας; Σὲ ποιὸν ν᾽ ἀποταθῶ,
μὲ τόσα δεινὰ φορτωμένος;
***
ΞΘ΄.
Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν.
Ἐπιστάτα, κλύδων με δεινὸς ἀμφέπει,
Τὸν σὸν μαθητήν. Ἐξέγειραι, πρὶν θάνω.
Μόνον κέλευσον, καὶ ζάλη τεθνήξεται.
Τολμῶ φράσαι τι· Χριστὲ, μὴ πίεζέ με,
Μηδὲ σβέσῃς με τῷ βάρει τῶν θλίψεων.
Πολλοὺς ἔχεις γὰρ καὶ κακωτέρους ἐμοῦ,
Οὓς ἠλέησας. Μή με κρίνῃς ἀξίως.
Κένου, κένου δὲ τοῦ ταλάντου τὸ πλέον.
Μιᾶς τίς οἴσοι φόρτον ἡμέρας μόνης;
Τίνι προσέλθω τοῖς κακοῖς βαρούμενος;
Αποδόσεις στα Νέα Ελληνικά του Γιώργου Μπλάνα
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου