Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κενώσουμε τον εαυτό μας;

-5- 

- Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κενώσουμε τον εαυτό μας. Ο τρόπος να προσπαθήσουμε για την κένωση;

- Κοιτάχτε, έχει ο καθένας μας τα προβλήματά του, τα προσωπικά, τα οικογενειακά, μη βιαστούμε να δώσουμε δικές μας λύσεις, μην αιτιώμεθα άλλους, ότι φταίει αυτός ή εκείνος ή ο άλλος, αλλά κάμνω υπομονή και θα έρθει η απάντησις. Τώρα, επ’ ευκαιρία σας λέω, υπάρχει ένας λόγος Περί Μετανοίας (εδώ)του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, είναι ο 67ος στη μετάφραση του Ζαγοραίου. Σ’ αυτό το λόγο, ο οποίος στη μετάφραση είναι τέσσερεις σελίδες, υπάρχει όλη η θεολογία και η πνευματική ζωή. Μιλάει για κάποιον ο οποίος έχει φαρμακωθεί εσωτερικά, πονάει και δεν μπορεί να νιώσει κανέναν άλλο πόνο, όλοι οι άλλοι πειρασμοί έχουν σβήσει μπροστά σε αυτόν τον ακράτητο πόνο. Στη συνέχεια μακαρίζει όλους τους ανθρώπους και όλα τα ζώα γιατί δεν πλήγωσαν την αγάπη του Θεού όπως αυτός. Και έρχεται ο Θεός και του δίδει μια παρηγοριά, τον γεμίζει με Φως και τον κάνει παντοδύναμο, ώστε λέει, ο διάβολος ο οποίος σαν κοσμοκράτωρ κρατάει τον κόσμο όλο σαν ένα λαβωμένο σπουργίτι, δεν μπορεί να τον πλησιάσει από την λάμψη του φωτός που εκπέμπει. Οπότε, εάν τυχόν μπορέσωμε να διαβάσωμε αυτόν τον λόγο, σ’ αυτό τον λόγο υπάρχει όλο το δράμα της ζωής κι όλη η θεολογία. Αυτό το λόγο μπορεί να τον διαβάσωμε εξίσου τη Μεγάλη Παρασκευή και τη Κυριακή του Πάσχα, γιατί υπάρχει όλος ο πόνος στον οποίο μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και όλη η χαρά την οποία δεν μπορεί κανείς να περιγράψει, οπότε λες, εδώ πέρα είναι δια μιας η φανέρωση της αγάπης του Θεού. Και λέει ο άγιος Συμεών, τα έγραψα αυτά αφού τα έζησα για να μακαρίσετε το χέρι που τα ‘γραψε. Και το νιώθει κανείς αυτό, ότι αυτός δεν κάνει κήρυγμα, αλλά πως είναι ένας σεισμογράφος που καταγράφει τους παλμούς που του μεταδίδει ο σεισμός που γίνεται. Ο σεισμός που διαλύομαι από τον πόνο, οι άλλοι οι δικοί μου, με συνοδεύουν για λίγο και μετά φεύγουν, και είναι σαν κηδεία, κι όταν μείνει μόνος αυτός λέει, «Παντοκράτωρ εσύ βλέπεις, ότι θέλεις», κι έρχεται αόρατα ο Θεός, γιατί λέει δεν μπορεί να βλέπει το πλάσμα Του να υποφέρει τόσο πολύ, και του δίνει σιγά-σιγά μια παρηγοριά, μια τέτοια γλυκύτητα, ένα τέτοιο Φως που τον πάει στον παράδεισο. Και όπως προηγουμένως δεν κοιτούσε αυστηρά αυτόν που τον καταριότανε, ούτε αντιδρούσε σ’ αυτόν που του ‘κλεβε τα πράγματα, τώρα έχει τέτοια χαρά, τέτοια υγεία πνευματική που δεν ζητάει τα πράγματα που του κλέψανε. Οπότε βλέπετε ότι και αυτό, αυτό το κείμενο, αυτό το γεγονός είναι μια αστραπή που φωτίζει τα πάντα, κι αν μπορούσαμε αυτό να το διαβάζαμε και να το σχολιάζαμε, θα σχολιάζαμε την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Στους προεκλογικούς λόγους που ακούμε, στα κόμματα που ψηφίζουμε και δημοκρατικώς αυτοκτονούμε. Αλλά υπάρχουν αυτοί οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό και θα σωθούμε δι’ αυτών.

π.Βασίλειος Γοντικάκης,