Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός
Ο όσιος Ρωμανός ο Μελωδός καταγόταν από την Έμεσα της Συρίας (σημ. Χομς). Αφού υπηρέτησε ως διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυτού, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους του Αναστασίου Α΄ (γύρω στο 496). Εκεί διακονούσε στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έκτισε ο έπαρχος των πραιτωρίων Κύρος, με πολλή σεμνότητα και ευλάβεια, προσευχόμενος νυχθημερόν.
Ενώ όμως έλαμπε από τις αρετές του σε όλες τις ακολουθίες, η φωνή του δεν ήταν καθόλου μελωδική και δεν μπορούσε να υμνήσει την δόξα του Θεού όπως εκείνος επιθυμούσε. Αλλά κάποια νύκτα, ευρισκόμενος στον ναό αυτό κατά την αγρυπνία των Χριστουγέννων, παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η Θεοτόκος κρατώντας στο χέρι της ένα κοντάκιον, δηλαδή μια περγαμηνή τυλιγμένη σε κύλινδρο, και του το έδωσε να το φάει. Μόλις το γεύθηκε ο Ρωμανός, μια άφραστη γλυκύτητα γέμισε το στόμα του. Ανέβηκε τότε στον άμβωνα και άρχισε να ψάλλει με φωνή αγγελική: «Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει…», το υπέροχο Κοντάκιον της Γεννήσεως του Χριστού που ψάλλεται μέχρι τις ημέρες μας. Μόνο η πρώτη στροφή παρέμεινε και αναγράφεται στα λειτουργικά μας βιβλία μετά στην στ΄ ωδή του όρθρου της 25ης Δεκεμβρίου.
Με την δωρεά αυτή της ποιητικής συνθέσεως και μελωδίας και με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ο όσιος Ρωμανός πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, λαμπρύνοντας με θεσπέσιους ύμνους τις περισσότερες εορτές του λειτουργικού έτους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Του αποδίδονται περισσότερο από χίλια κοντάκια. Για την ακρίβεια, σώζονται ογδόντα πέντε κοντάκια, εκ των οποίων τα πενήντα εννέα είναι αναμφισβήτητα δικά του. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και ο, μεγαλειώδης σε σύνθεση και υποβλητικός σε θεολογικά νοήματα, «Ακάθιστος Ύμνος» («Χαιρετιστήριοι Οίκοι» ή οι «Χαιρετισμοί») προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Εκοιμήθη εν ειρήνη (μετά το 555) και εισήλθε στον χορό των αγίων αγγέλων, τους οποίους με τόσο ζήλο μιμήθηκε επί της γης.
Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Τόμος 2ος, Οκτώβριος. Ίνδικτος,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου