Ὀκτώηχοι Κανόνες
ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ,
Ἱερομ. Εὐφροσύνου Σαββαΐτου
ΗΧΟΣ Β΄
Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Τήν Μητέρα τῆς ζωῆς ἐν τῇ Σιών μεγαλύνω.
ᾨδή α΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε.
Τήν Μητέρα πάντες τῆς ζωῆς, δεῦτε προσκυνήσωμεν, Γεθσημανῆ ἐν χωρίῳ γηθόμενοι, οἷάπερ Βασίλισσαν, τήν δεσπόζουσαν αἰσθητῆς, νοουμένης τε, κτίσεως Παρθένον, καί πεποικιλμένην θείαις χάρισιν.
Ἡ ψυχή μου Πάναγνε σκιρτᾷ, πάλλεται τό πνεῦμά μου, εὐγνωμοσύνης πληρούμενον Δέσποινα, Σέ τήν εὐεργέτιδα, καθορῶν ἐν Εἰκόνι τοῦ βίου μου· ὅθεν ταύτην πόθῳ, πάλιν καί πολλάκις κατασπάζομαι.
Νυμφικάς κροτήσωμεν ᾠδάς, τό ἄχραντον πρόσωπον, τῆς Θεοτόκου πιστῶς λιτανεύοντες, σώματος ἁγνότητι, καί ψυχῆς λογισμῶν καθαρότητι, Ἱεροσολύμων, τό δεδοξασμένον σεμνολόγημα.
Μελιρρύτοις ὕμνοις τῷ σεπτῷ, Τάφῳ συγκατέλθωμεν, τῆς πανυμνήτου Μητρός τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ὑποκλίσει σώματος, καί αὐχένος καρδίας κραυγάζοντες· Ἱεροσολύμων, χαῖρε τό θεόβρυτον ἁγίασμα.
ᾨδή γ΄. Τῆς πίστεως.
Ἡγίασας, τόν κόσμον τῷ τοκετῷ Σου, καί ηὔφρανας, Πανάμωμε τόν λαόν Σου, ἁγίᾳ ἐμφανείᾳ τῆς Σῆς Εἰκόνος, Σιών ἁγίας Ἁγνή βασιλεύουσα, καί παραμυθίαν ἡμῖν βραβεύουσα.
Τιμῶμεν Σου, τήν Κοίμησιν Παναγία, κυκλοῦμεν Σου, Εἰκόνα τήν σεβασμίαν, τήν ὄπισθεν τοῦ Τάφου Σου ἱσταμένην, καί ἀπαστράπτουσαν πᾶσιν τήν ἄκτιστον, Θεοτόκε αἴγλην τῆς Σῆς λαμπρότητος.
Ἐκπλήττομαι, ὁρῶν Σε Παρθενομῆτορ, ἐξίσταμαι τήν δόξαν Σου ἀτενίζων, θαμβοῦμαι τῇ ἐλλάμψει τοῦ Σοῦ προσώπου, καί καταφλέγομαι τῇ ἀγαπήσει Σου, Σιωνῖτις Δέσποινα ὁ ἀνάξιος.
Ῥοήν μου τῶν δακρύων μή ἀπορρίψης, φωνήν τοῦ στεναγμοῦ μου μή ὑπερίδῃς, φιλάγαθε Παρθένε ἡ τετοκυῖα, τῆς εὐσπλαγχνίας τήν ἄβυσσον δέομαι, Σιωνῖτις Κόρη, ἡ προστασία μου.
ᾨδή δ΄. Ἐλήλυθας.
Ἀνόρυκτον, ὡς πηγήν τῆς ἀφέσεως ὕδατος, ὡς ὑπερκαλλίκαρπον, καί εὐθαλῆ πάντες ἄμπελον, Σέ Κόρη γικώσκομεν, καταφιλοῦντες Σου, ἐν Σιών Εἰκόνα τήν ἄχραντον.
Τά ὄμματα, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος ἄρωμεν, καί τάς ἐμπαθεῖς ἡμῶν διανοήσεις καθάρωμεν, ἁγνῶς κατασπάσασθαι, τῆς Θεομήτορος, ἐν Σιών μορφήν ἀχειρότευκτον.
Ἠνέωκται, διά Σοῦ ὁ Παράδεισος Δέσποινα, καί καταπεπάτηται τοῦ διαβόλου ἡ δύναμις· μόνον τῆς Εἰκόνος Σου, τῇ προσκυνήσει γάρ, πονηρά διώκονται πνεύματα.
Συνδράμωμεν, Ἐλαιῶν ἐν τῷ ὄρει θεάσασθαι, ἐκ ψυχῆς τό ἔλεος τοῖς ἀδελφοῖς χαριζόμενοι, τήν τό μέγα ἔλεος, ἀποκηύσασαν, τοῖς ἀνθρώποις Κόρην τήν ἄσπιλον.
ᾨδή ε΄. Ὁ φωτισμός.
Ζωογονεῖς, τούς αἰσχρῶς συλληφθέντας τῇ ἁμαρτίᾳ, καί χειραγωγεῖς εἰς ὁδόν εὐθείαν, τούς συληθέντας τῷ νοΐ Θεοτόκε, ἡ τροφός τοῦ Τροφέως τῆς Κτίσεως, καί ἐκ τῆς Σιών χελιδών τῆς ἀνοίξεως.
Ὡς ἐφετόν, Παναγία Παρθένε τό πρόσωπόν Σου, τό ἀχειροποίητον· ἐν χωρίῳ Γεθσημανῆ γάρ, τῷ σεπτῷ Σου τεμένει, ἐπί θρόνου δόξης τρανότατα, την παρθενικήν Σου δηλοῖ ὡραιότητα.
Ἡ τῆς ζωῆς, καί χαρᾶς πληρουμένη Χριστοῦ Παρθένε, τόν νενεκρωμένον ἀνάστησόν με, καί τήν θλιβεῖσαν εὔφρανόν μου καρδίαν, τῆς Σιών ζωήρρυτε θάλασσα, καί χαριστική δωρημάτων Παντάνασσα.
Σύ ἡ τρυφή, ἡδονή καί ἀπόλαυσις τῆς ψυχῆς μου· Σύ Θεοκυῆτορ ἀναπνοή μου, καί εὐωδία, καί ἐλπίς σωτηρίας, τῆς Σιών τό θεῖον ἐνθύμιον, καί εὐλογημένον ἡμῶν καταφύγιον.
ᾨδή στ΄. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων.
Ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις σκοπούμενος, Σέ τόν ἀναμάρτητον Κύριον τέξασαν, καθικετεύω Δέσποινα, φωτισμόν καί συγγνώμην παράσχου μοι.
Νοεραί στρατιαί καταπλήττονται, κύκλῳ κεκυφυῖαι τῆς θείας Εἰκόνος Σου, ἐν τῇ Σιών καί μέλπουσι, Μαριάμ τήν ὁλόφωτον χάριν Σου.
Τί ὡραία, ἡδεῖα καί πάγκαλος, λευκανθισμένη, φαιδρά καί ἀκήρατος, ἐν τῇ Σιών Πανάμωμε, ἡ ἁγία μορφή Σου ἐπέλαμψεν!
Ἡ ὡς ἄμπελος βότρυν γλυκύτατον, ἐκ τῆς Σῆς Εἰκόνος ἀνθοῦσα ἑκάστοτε, τόν τῆς πικρίας θλίψεων, σκοτασμόν μου διάλυσον Ἄχραντε.
Κάθισμα.
Πρεσβεία θερμή.
Ὦ θῆλυ σεπτόν, Θεοῦ Μήτηρ γέγονας, καί πύλη φωτός, καί θηλειῶν διέλυσας, τό ἀρχαῖον ἔγκλημα, διά τοῦτο πιστῶς λιτανεύοντες, τό πρόσωπόν Σου Κυρία Σιών, ἐν ὕμνοις τιμῶντές Σε γεραίρομεν.
ᾨδή ζ΄. Ἀντίθεον πρόσταγμα.
Σοῦ ἔνδοθεν πέφυκε ἡ δόξα· καρπόν γάρ κοιλίας Σου, τῷ κόσμῳ προσενήνοχας, Παρθένε ἀνύμφευτε, τόν σαρκωθέντα Θεόν, δι’ Ὅν καί ἐλήλυθας, τῶν Ἱεροσολύμων τό καταθύμιον.
Ἰσόβαθμος Δέσποινα οὐδείς εὑρέθη, τῆς Σῆς καθαρότητος, δι’ ἧς Θεός ἐδείματο, τό ἴδιον σκήνωμα· ἀλλά καί νῦν ἐν Σιών, τῆς θείας Σου χάριτος, τό πάνσεπτόν Σου σκῆνος, κατασπαζόμεθα.
Ὡς πάσης ὑπέρτιμος τιμῆς Παρθένε, Εἰκών Σου ἡ ἄχραντος τοῖς πᾶσι πεφανέρωται, ὡραίων ὡράϊσμα τό ὡραιότατον νῦν, ᾧ πίστει καί δάκρυσον, ἐν τῇ Σιών ὡραίοις, ὕμνοις προστρέχομεν.
Νικῆσαι μή γένοιτο τῶν πράξεών μου, τά ἄτοπα Δέσποινα, τό πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου· τήν πρόθεσιν δέξαι μου καί μή τά ἔργα τά αἰσχρά· φιλάγαθος πέφυνας, τῶν Ἱεροσολύμων τό ἱλαστήριον.
ᾨδή η΄. Τόν ἐν καμίνῳ.
Μόνη ἀσπόρως τόν Θεόν, ἀπεκύησας σαρκί Παρθενομῆτορ, καί κατήλλαξας κόσμον, μόνη Αὐτῷ μυστικῶς, καί μόνην κυρίαν προστάτιδα, κέκτηταί Σε πόλις, τῶν Ἱεροσολύμων.
Ἔθρεψας Κόρη τόν Χριστόν, τῇ τροφῇ μητροπρεπῶς τῇ ἀνθρωπίνῃ, δι’ Αὐτοῦ δέ ἐκτρέφεις, πάντας ἡμᾶς ἀληθῶς, οὐράνιον βρῶσιν καί πόσιν τε, Ἱεροσολύμων, ἡ ἑστιάτωρ μήτηρ.
Γέρας καί καύχημα λαμπρόν, Σιωνίτιδος μητρός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μορφή Σου ὁρᾶται, Γεθσημανῇ τῷ σεπτῷ, χωρίῳ ἥν ὕμνοις γεραίροντες, Σέ δοξολογοῦμεν, Παρθένε Θεοτόκε.
Ἀγγελικήν διαγωγήν, ἀπό βρέφους τῷ Ναῶ ἔδειξας ὄντως, τοῦ νοός τῇ καθάρσει, καί τῇ μεθέξει σαφῶς, Ἁγνή ταῖς ἀΰλοις ἐντεύξεσι, χάριτος τῆς θείας, Σιώνυμφε Μαρία.
ᾨδή θ΄. Ἀνάρχου Γεννήτορος.
Λειμών ὡς μυρίπνοος, καί θάλαμος ἀκήρατος, τῆς ἀστέκτου Σου δόξης ἡμῖν γνωρίζεται, ἡ ἀχειροποίητος ὄψις τῆς Σῆς μορφῆς, Σιών ἐν ἁγίᾳ, Παρθένε ἀμόλυντε, ἥν ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν.
Ὑπέραγνε Δέσποινα, Ἱεροσολυμίτισσα, ἡ τῆς Εὔας τήν λύπην ἐξαφανίσασα, τούς τῆς κατωδύνου καρδίας μου σταλαγμούς, Ἁγνή τῶν δακρύων, ὡς βάπτισμα πρόσδεξαι, μετανοίας με καθαίρουσα.
Νυμφών ἀχειρόπλοκος, καί κρήνη ἐλεόβρυτος, ἡ ἁγία Εἰκών Σου πάλαι ἐνδέδεικται, Ἱεροσολύμων ἐκλάμπουσα ἀστραπή, καί ὡς κολυμβήθρα, γεννῶσα Πανάμωμε, σῳζομένους ταῖς πρεσβείαις Σου.
Ὡς θρόνον πανένδοξον, καί κλίνην Σολομώντειον, ἥν ἑξήκοντα ἄνδρες κυκλοῦσι Δέσποινα, τήν πολυεράσμιον ὄψιν τῆς Σῆς μορφῆς, Σιών ἐν τῇ πόλει, κυκλοῦντες σεβόμεθα, καί θερμῶς περιπτυσσόμεθα.
Προσόμοια.
Ἦχος ὁ αὐτός. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῦρο, πᾶς ὁ νέος Ἰσραήλ, Ἱερουσαλήμ ἐν ἁγίᾳ, ὁμοῦ συνδράμωμεν, ὅρασιν θεσπέσιον καί πανευφρόσυνον, τήν Εἰκόνα θεάσασθαι, Μητρός τοῦ Κυρίου, σκεῦος τό ἀπόλεκτον τῆς Ἐκκλησίας Σιών, ὕμνοις λιτανεύοντες ταύτην, καί ἀνεξικάκῳ καρδία, ἀρεταῖς οἱ πλούσιοι ὑπάρχοντες.
Ἄγε, μοναζόντων ἡ πληθύς, προοδοποιήσατε πόθῳ, τόν ἐρχομόν τῆς Ἁγνῆς, καί προευτρεπίσατε τῆς Θεομήτορος, τό σεπτόν ἐνδιαίτημα, Σιών ἐν ἁγίᾳ, κάλλος προαρμόζοντες δοξολογίων ᾠδῶν, Ταύτῃ πλατυτέρᾳ ὀφθείσῃ, κτίσεως ἁπάσης τό χαῖρε, τῇ Παμβασιλίδι ἀναμέλποντες.
Χαῖρε, ἀκατάλυτος ναός, μᾶλλον δέ ὁ ἅγιος Κόρη, καθώς βοᾷ ὁ Δαυΐδ· χαῖρε τό κειμήλιον τῆς Ἐκκλησίας Σιών· χαῖρε ἄδυτον τέμενος, ἀναμαρτησίας· χαῖρε τό πολύτιμον νάρδου ἀλάβαστρον· χαῖρε κιβωτός πανταχόθεν, ἡ κεχρυσωμένη Παρθένε, ψυχῇ τε καί σώματι ἀμόλυντος.
Δέχου, τοῦ ποθοῦντος Σε θερμῶς, Δέσποινα ἀχρείου Σου δούλου, τό νῦν ἐφύμνιον, μόνην κεκτημένου Σε βίου προστάτιδα, ἀρραβῶνα τε ἄλυτον, Ἁγνή σωτηρίας, εἰρήνην βραβεύουσα καί εὐφροσύνην ἐμοί, Μῆτερ, θεοδέκτοις πρεσβείαις, τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης, τῶν σωφρόνως Ἄχραντε τεκόντων Σε.
Δίστιχον·
Δεύτερος αἶνός Σοι πρέπει Κόρη,
Τά δευτερείᾳ τῆς Τριάδος ἐχούσῃ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου