μικρό ωρολόγιο: ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ.Β ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2023

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ.Β ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

ΗΧΟΣ πλ.β’

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.
ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.
ΠΟΙΗΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ.
ᾨδή ἆ’ .

Ἦχος Βοηθός καί σκεπαστής.
Χάριτος σου ἀγαθῇ, τήν ταπεινήν μου πλῆσον καρδιᾶν· ὅπως σοι χᾶρας ἐκβοήσω φωνήν, ἀνύμφευτε Κόρη, χαῖρε Μήτηρ τῆς ζωῆς· χαῖρε ἀγγέλων καύχημα.
Χαῖρε πύλη νοητῇ• χαῖρε ἤ στήλη τῆς Παρθενίας· χαῖρε ἤ τό φῶς ἀπορρήτως ἡμῖν, πηγάσασα Κόρη, τοῖς εἰδόσι σε Θεοῦ παναληθῆ λοχεύτριαν.
Χαῖρε γέφυρα θνητούς, ζωήν πρός θείαν μεταγαγούσα· χαῖρε ἤ ἐλπίς καί χαρά τῶν πιστῶν, Πανύμνητε Κόρη· χαῖρε θρόνε τοῦ Θεοῦ· χαῖρε Μαρτύρων στέφανε.
Μή παρίδῃς ἀγαθῇ, διεφθαρμένον ἔν ἀνομίαις, ὅλον ἐναγῆ ταῖς πίκραις ἡδοναῖς, γενομενον Κόρη• άλλά ῥύπου με παντός, ἀπόπλυνον καί σῶσον με.
ᾨδή γ’. Στερέωσον Κύριε.
Χαῖρε ζωῆς ἄσυλον, ταμεῖον μόνη εὐλογημένῃ· χαῖρε τίμιον διάδημα, βασιλέων, χαίροις οἰκουμένης τό καύχημα.
Χαῖρε χαρᾶς ἄχραντον, δοχεῖον μόνη Θεοκυήτορ· χαῖρε καύχημα σεβάσμιον, Ἱερέων, χαῖρε Ἀποστόλων τό κήρυγμα.
Χαῖρε χρυσοῦ οἴκημα, Θεοῦ τοῦ Λόγου δεδοξασμένῃ· χαῖρε καύχημα παγκόσμιον· πιστῶν χαῖρε, ἄκουσμα καί λάλημα τίμιον.
Ἐκύησας Ἄχραντε, τόν Κτίστην πάντων καί εὐεργέτην• ὄν ἰλίωσαι Πανάμωμε, τοῦ τυχεῖν με, δόξης τῆς ἐκεῖ καί λαμπρότητος.
ᾨδή δ’. Ἀκήκοεν ὅ Προφήτης.
Χαῖρε πιότατον Ὄρος, ἔν ὧ περ κατεσκήνωσεν ὅ πάντων κτίστης· χαῖρε φῶς τό ἐκ φωτός κυήσασα, τό φωτίσαν οἰκουμένην ἅπασαν· ἀκήρατε χαῖρε Παρθένε, τῆς βασιλείας, τό τεῖχος τό ἀπόρθητον.
Χαρᾶς ἀφράστου δοχεῖον, χαῖρε Ἁγνή ὁλόφωτε εὐλογημένῃ• τό τοῦ κόσμου χαῖρε καταφύγιον• τῶν πταισμάτων χαῖρε ἱλαστήριον· Παντάνασσα χαῖρε Μαρίᾳ, τῆς Ἐκκλησίας ὅ πύργος ὅ ἀσάλευτος.
Ἑπτάφωτον σε λυχνίαν, τό πῦρ τῆς Θεογνωσίας φέρουσαν Κόρη, ὁ προφήτης πάλαι προεώρακε, φαῖνον τοῖς ἔν σκότει κινδυνεύουσι, Πανάμωμε τῆς ἀγνωσίας• διό βοῷ σοι• φώτισόν με τόν δοῦλον σου.
Τήν ποίμνην σου Θεοτόκε, νῦν κινδυνεύουσαν Παρθένε σῶσον ἔχεις γάρ τό θέλειν καί τό δύνασθαι, ὡς τόν πάντων Ἄνακτα κυήσασα· καί ῥῦσαι φθορέων ἀνθρώπων, καί κακότρόπων, ὥς ἀγαθῇ τούς δούλους σου.
ᾨδὴ ἕ’. Ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντα.
Χαῖρε πάσης Ἄνασσα τῆς κτίσεως· χαῖρε Πανάμωμε· χαῖρε πάντων ἤ ἐλπίς, τῶν εἰς σέ προστρεχόντων· χαῖρε πηγή καθαρᾷ τοῦ ἀκενώτου ῥείθρου.
Χαῖρε φωτεινότατον Παλάτιον, Ἄχραντε Δέσποινα, τοῦ τά πάντα τῇ χειρί, κατέχοντας ἀῤῥήτως· χαῖρε Ὁσίων στολῇ, καί τῶν Μαρτύρων κλέος.
Χαῖρε στῦλε πύρινε μετάγουσα, Κόρη Πανύμνητε, Ἰσραήλ τόν νοητόν, εἰς θείας καταπαύσεις• χαῖρε ἀδύτου φωτός νεφέλη Θεομῆτορ.
Σῶσον με τόν δείλαιον Πανάμωμε, χαλεπαῖς μάστιξι καί ποικίλαις συμφοραῖς, κρατούμενον διόλου· καί μή ἐάσῃς Ἁγνῇ εἰς τέλος κινδυνεύειν.
ᾨδή ς’. Ἐβόησα ἔν ὄλῃ.
Χαῖρε πηγή ἀειζώου νάματος· χαῖρε νεφέλῃ φωτεινῇ· χαῖρε θεία σκέπη τῶν πίστει σε τιμώντων· χαῖρε τίμιον ἄσμα τῶν Ἀσωμάτων.
Χαῖρε λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα• χαῖρε Παράδεισε τρυφῇς· χαῖρε ἤ τεκούσα Θεόν σεσαρκωμένον· χαῖρε πρόξενε τῆς ἡμῶν σωτηρίας.
Χαῖρε παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα• χαῖρε βροτῶν πρός Θεόν, παρρησίᾳ μόνη, Παρθένε Θεοτόκε• χαῖρε πάγχρυσον, δοχεῖον τοῦ Ὑψίστου.
Ἐν πειρασμοῖς γινώσκω προστάτιν σε· καί ἔν ταῖς νόσοις ἰατρόν ἔν ταῖς τρικυμίαις γᾶλήνιον λιμένα• καί ἔν θλίψεσι χαράν καί εὐφροσύνην.
Κάθισμα. Αὐτόμελον.
Ἀρχή σωτηρίας, ἤ τοῦ Γαβριήλ προσηγορίᾳ, πρός τήν Παρθένον γέγονεν· ἤκουσε γάρ τό χαῖρε, καί οὐκ ἀπέφυγε τόν ἀσπασμόν· οὐκ ἐδίστασεν ὥς ἤ Σάῤῥα ἔν τῇ σκηνή· ἀλλ’ οὕτως ἔλεγεν· ἰδού ἡ δούλη Κυρίου• γένοιτο μοι κατά τό ῥῆμα σου.
ᾨδή ζ’. Ἡμάρτομεν ἡνομίσαμεν.
Χαῖρε Ναέ Θεοκόσμητε· χαῖρε ἔμψυχον τοῦ βασιλέως τέμενος, Θεοδόξαστε Κόρη• χαῖρε ἄγκυρα τῆς πίστεως Ἄχραντε· χαῖρε κάλλος πολύευκτον Πανύμνητε• χαῖρε ἤ πάντων ἐλπίς.
Χαῖρε πιστῶν ἐγκαλλώπισμα, παντευλόγητε Θεοκυήτορ· χαῖρε τό περιβόητον θαῦμα, καί περίδοξον Ἀγγέλων καί στήριγμα, τῶν βροτῶν κραταιότατον Ἀνύμφευτε· χαῖρε ἤ πάντων χαρᾷ.
Χαῖρε αὐγή ἡ τόν ἥλιον, ἀνατείλασα παντί τῷ κόσμῳ· χαῖρε τῆς ἀχωρήτου οὐσίας, καταγώγιον φαιδρόν καί παράδοξον· χαῖρε ἔμψυχε τράπεζα βαστάζουσα Πάναγνε ἄρτον ζωῆς.
Θαυμάστωσον τά ἐλέη σου, τῷ οἰκέτῃ σου Θεογεννήτορ• τῇ σκέπη με σκέπασον τῆς θείας πρεσβείας σου, καί φύλαξον ὥς κόρην ὀφθαλμοῦ· καί διάσωσον ἐκ τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ, τόν πεποιθότα εἰς σε.
ᾨδή ἡ’. Ὄν στρατιαί.
Ἱερωτάταις φωναῖς σε Ἄχραντε, γεραίρομεν οἵ πιστοί σύν τῷ Γαβριήλ, κράζοντες ἀσιγήτως• χαῖρε Κυρίου Μήτηρ· χαῖρε προστασίᾳ τῶν καταπονουμένων.
Ὡς ἀληθῶς Ὑπερτέρᾳ πέφυκας, πάντων κτισμάτων σεμνή, ὡς τόν Ποιητήν, τούτων ἀποτεκοῦσα• διό γεγηθότες, κράζομεν ἀπαύστως, τό χαῖρε σοι εὐλογημένῃ.
Ἀπό πασῶν συμφορῶν καί θλίψεων, ἀπό παντός πειρασμοῦ, νόσου καί ὀργῆς, λύτρωσαι τόν τήν θείαν, θερμῶς ἐπιζητοῦντα, σκέπην σου Παρθένε• ὅπως ὑμνῶ σε εὐχαρίστως.
Νέφος πολλῶν ἐκύκλωσεν Ἄσπιλε, σφαλμάτων μου τήν ψυχήν· ἀλλ’ ὡς ἀγαθῇ, σῶσον με ἤ τεκοῦσα, Θεόν τε καί Σωτῆρα, καί τῆς αἰωνίου, κολάσεως με ῥῦσαι.
Ὀ Εἱρμός.
Ὄν στρατιαί οὐρανῶν δοξάζουσι, καί φρίττει τά Χερουβείμ καί τά Σεφαφείμ, πᾶσα πνοῇ καί κτίσις, ὑμνεῖτε εὐλογεῖτε, καί ὑπερυψοῦτε.
ᾨδή θ’. Ἀσπόρου συλλήψεως.
Νέον με ἀπέργασαι, τοῖς πταίσμασι γηράσαντα Θεοκυῆτορ• φωνήν ὅπως λέξω σοι, χαρμόσυνον Δέσποινα, μετά τοῦ Ἀρχαγγέλου· χαῖρε ἡ λύσις τῆς ἀρᾶς· χαῖρε πάντων προστασίᾳ, τῶν τιμώντων σε Πανύμνητε.
Ἡ θείως πατήσασα· τήν τῆς ἀπάτης κάμινον χαῖρε Παρθένε· δί ᾖς τά οὐράνια, τῇ γῆ σὐναγάλλονται· χαῖρε ἡ κεκλεισμένην, ἡμῖν ἀνοίξασα τήν Ἐδέμ· χαῖρε πάσης οἰκουμένης, ἀγαλλίαμα καί καύχημα.
Σύ μου καταστόρεσον, τῶν πειρασμῶν τόν κλύδωνα· σύ τῶν πταισμάτων, τήν ἄβυσσον ξήρανον, τῶν νῦν συνεχόντων με, καί πρός βυθόν ἑλκόντων, τῆς ἀπωλείας ἀγαθή· πλήν σου ἄλλην γάρ οὐκ ἔχω, προστασίαν ὅ Πανάθλιος.
Θεόνυμφε Δέσποινα· Ἀγγέλων ἀγαλλίαμα· Ἁγίων δόξα· σύν τούτοις ἱκέτευε, εὑρεῖν ἡμᾶς ἔλεος, καί λύσιν θελημάτων, καί ἐνισχύσαι πάντας καλῶς, τῆς ζωῆς ἡμῶν τόν δρόμον, ἐκτελέσαι θεῖα πράττοντας.
Προσόμοια.

Ὀλήν ἀποθέμενοι.
Χαῖρε Παντοκράτορος, Θεοῦ δοχεῖον Παρθένε· Χαῖρε ἄστρον ἄδυτον· Χαῖρε πολυώνυμε• Χαῖρε πάνσεμνε, ἤ τό φῶς τέξασα, τῆς ἐν γῆ ἄμωμε, καί τά πάντα καταυγάσασα• Χαῖρε παλάτιον, ἔμψυχον τοῦ πάντων δεσπόζοντος• Χαῖρε τῆς Εὐάς λύτρωσις• καί τοῦ πρωτοπλάστου ἀνόρθωσις· Χαῖρε Θεοτόκε, κραταίωμα καί σκέπη τῶν πιστῶν· Χαῖρε βροτῶν ἡ ἀνάκλησις· Χαῖρε Ἀπειρόγαμε.
Χαῖρε Ἀειπάρθενε, Παμφαέστατη σελήνῃ· ἡ τό φῶς λαμβάνουσα, ἐξ’ἡλίου Πάναγνε τοῦ φωτίζοντος, νοητῶς ἅπασαν, διά σοῦ τήν κτίσην, καί τό σκότος ἐκδιώκοντος·Χαῖρε ἡ καύσωνος, καί δικαιοσύνης ἀκρότητα, ζυγοῦτε καί τοῦ λέοντος, ὥσπερ τῆς Παρθένου τό ζῴδιον, τῇ σή μεσιτείᾳ, κεράσασα Πανύμνητε ἡμῖν, καί τήν ὀργήν ἐκμειλίσσουσα, Θεοῦ Παντοκράτορος.
Χαῖρε ἐγκαλλώπισμα, παντός ὑπέρτερον κάλλους• Χαῖρε σεμνόν δώρημα, τιμῆς πάσης Ἄχραντε ὑψηλότερον· ἀστέκτου Θεότητος, ὅλης τό δοχεῖον Σωτηρίᾳ μου Πανύμνητε, παρηγορίᾳ μου, ζωή φῶς ἐλπίς θυμηδίᾳ μου· πνοῇ μου προστασίᾳ μου, μεσῖτις γαλήνη καί καύχημα· ὕμνος καί χαρά μου, τροφή μου βοηθός καί φωτισμός, ἁγιασμός καί λαμπρότης μου, δόξα καί ἐπίσκεψις.
Στῆσον μου Πανάχραντε, τάς τῶν παθῶν διεκχύσεις· καί ῥοάς ἀνάστειλον, τάς τῆς ἁμαρτίας μου καί χειμάρρους μου, τῶν παθῶν ξήρανον· ἱκετεύω γάρ σε, καί προσπίπτω καί κραυγάζω σοι· σύντριψον Δέσποινα, τήν πεπωρωμένην καρδίαν μου, πηγάς μοι κατανύξεως, καί δακρύων ὄμβρους παρέχουσα· ἴνᾷ τάς τε χεῖρας, καί ὅλον μου τό σῶμα ῤυπωθέν, τούτοις ἐκπλύνας τό ἔλεος, Θεοῦ ἐπισπάσωμαι.