Το κοινόβιο χώρος δοκιμασίας και τελειώσεως. Περί αγάπης προς τους πειράζοντες. Διάκριση λογισμών.

Το κοινόβιο χώρος δοκιμασίας και τελειώσεως. 

Περί αγάπης προς τους πειράζοντες. 

Διάκριση λογισμών. 

21

Απόκριση του ίδιου, του μεγάλου Γέροντα, προς τον ίδιο τον αββά Ιωάννη της Μηρωσάβης, επειδή σκέφτηκε να μη δίνει διαταγές σε κανένα για τίποτε, αλλά να ορίσει μόνο για τον εαυτό του, κάποιες συγκεκριμένες και αποδεκτές από όλους υποχρεώσεις, για τις οποίες θα έχει την αποκλειστική ευθύνη, (ώστε να μη συμμερίζεται ευθύνες για υποθέσεις τις οποίες ούτε ελέγχει, ούτε είναι ο μόνος υπεύθυνος γι’ αυτές).

Αδελφέ, όσο αυξάνω τα γραφόμενά μου προς εσένα, τόσο φρόντιζε να τα κατανοείς και μην τα ακυρώνεις. Διότι σου τα λέω με σύνεση και είναι βγαλμένα από την ψυχή μου, που έχει θέσεις δοκιμασμένες, σταθερές και επικυρωμένες χαρισματικά. Γνωρίζεις, αδελφέ, ότι όποιος δεν βαστάζει τις ύβρεις, δεν βλέπει τη δόξα. Και όποιος δεν απομακρύνει την πίκρα, δεν γεύεται τη γλυκύτητα. Παραδόθηκες στους αδελφούς και στα πράγματα για να πυρωθείς και να δοκιμαστείς. Μήπως αγνοείς ότι ο χρυσός δοκιμάζεται με τη φωτιά; 

Τίποτε να μην ορίσεις ως διακόνημα προσωπικής και αποκλειστικής ευθύνης σου, διότι τότε θα εμπλακείς σε μέριμνες περιττές και σε διαμάχες. Αλλά να ελέγχεις κάθε περίσταση που σου φέρνει ο χρόνος κάτω από κράτος του φόβου του Θεού και ποτέ κάτω από το κράτος του πάθους της φίλαρχης και εριστικής ανταγωνιστικότητας. 

Να βάζεις δε, όλη τη δύναμη σου ώστε να είσαι τελείως ανεπηρέαστος από το πάθος της οργής, για να γίνεσαι ωφέλιμο παράδειγμα σε όλους, χωρίς να κρίνεις κανένα ούτε να κατακρίνεις. Και νουθετώντας όλους, σαν γνήσιους αδελφούς σου, αγάπησε περισσότερο εκείνους που σε πειράζουν. Διότι και εγώ πολλές φορές αγάπησα όσους με πείραζαν. Γιατί, αν είμαστε συνετοί, αυτοί οι άνθρωποι μας φέρνουν σε προκοπή. 

Λοιπόν, ποτέ μη θελήσεις να έχεις το πρόσταγμα του εαυτού σου, μόνο γίνε υπάκουος και ταπεινός. Και κάθε μέρα να καλλιεργείς το δικαίωμα της απαίτησης μόνο προς και από τον εαυτό σου. Διότι και ο προφήτης αυτό το «κάθε μέρα» ήθελε να δείξει και έλεγε: «τώρα έχω αρχίσει» (Ψαλμ. 76, 1). Και ο Μωυσής: «και τώρα Ισραήλ» (Δευτ. 4, 1). Αυτό το «τώρα» λοιπόν και συ κράτα. 

Αν πάλι υπάρξει ανάγκη να δώσεις μια διαταγή σε κάποιον, εξέτασε τον εαυτό σου μήπως πρόκειται να βγει η διαταγή από μέσα σου αναμεμιγμένη με εμπάθεια. Και αν σου φανεί ότι δεν θα ωφελήσει, κρύψε το λογισμό σου κάτω από τη γλώσσα σου, ενθυμούμενος αμέσως Εκείνον που είπε: «Τι έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει όλο τον κόσμο και βλάψει την ψυχή του;» (Ματθ. 16, 26). 

Μάθε δε τούτο, αδελφέ μου· ότι κάθε λογισμός, ο οποίος, πριν να φανερωθεί, δεν έχει τη γαλήνη της ταπεινώσεως, δεν είναι κατά Θεόν, αλλά φανερά προέρχεται από τα αριστερά. Διότι ο Κύριος μας έρχεται πάντα με γαληνότητα, ενώ όλα όσα κάνει ο αντίδικος γίνονται με ταραχή και ακαταστασία. Έστω κι αν φαίνονται ότι φορούν ένδυμα προβάτων, όμως από την ταραχή που υπάρχει, φανερώνονται ότι είναι μέσα τους λύκοι αρπακτικοί. Διότι λέει: «από τους καρπούς τους, θα τους γνωρίσετε» (Ματθ. 7, 16). Είθε να δώσει ο Θεός σε όλους σύνεση, για να μην πλανηθούν από τις αρετές τους, «αφού όλα είναι γυμνά και ξεσκεπασμένα μπροστά στα μάτια του» (Εβρ. 4, 13). 

Εσύ λοιπόν, αγαπητέ, κάνε απ’ όσα περνούν από το χέρι σου μόνο αυτό που ασφαλώς ευλογείται από το Θεό, θέτοντας μπροστά στα μάτια σου το φόβο του Θεού και ευχαριστώντας τον. Διότι σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η τιμή στους αιώνες. Αμήν.

 

Βαρσανούφιου και Ιωάννου. 

Κείμενα διακριτικά και ησυχαστικά. (Ερωταποκρίσεις). 

Τόμος Α΄. 

Εκδόσεις Ετοιμασία, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Καρέας 1996.