 |
1η Φεβρουαρίου |
Η Φηλικιτάτη, έγκυος στον όγδοο μήνα, ένιωθε μεγάλη θλίψη στην σκέψη ότι θα ανέβαλλαν την θανάτωση της εξαιτίας της κατάστασης της. Δια των προσευχών των μαρτύρων, ο Θεός μερίμνησε ώστε να την πιάσουν οι οδύνες του τοκετού τρείς ημέρες πριν τις εορταστικές εκδηλώσεις. Ένας δεσμοφύλακας που την έβλεπε να βογγά από τους πόνους την ενέπαιξε, διαβεβαιώνοντας την πως την περίμεναν ασύγκριτα μεγαλύτερες οδύνες.
Η αγία του απάντησε: « Τώρα είμαι εγώ που υποφέρω ότι υποφέρω. Τότε όμως κάποιος άλλος εντός μου θα υποφέρει για χάρη μου και γι΄ Αυτόν θα μαρτυρήσω!»Έφερε στον κόσμο μια κόρη την οποία εμπιστεύτηκαν στην φροντίδα μιας χριστιανής και ευθύς προετοιμάστηκε για τον τελικό αγώνα.Ἀπολυτίκιον.Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.Τῶν Μαρτύρων χορείαν τὴν ἑξαστέλεχον, Περπετούαν Ῥευκᾶτον καὶ θεῖον Σάτυρον, Σατορνῖνον τὸν κλεινὸν Σεκοῦνδον ἔνδοξον, Φιλικητάτην τὴν σεμνήν, ὡς ἀστέρας φαεινούς, τῆς πίστεως τῆς ἁγίας, καὶ πρέσβεις πρὸς τὴν Τριάδα, ἡμῶν συμφώνως εὐφημήσωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου