Κανείς δεν μπορεί να πει στον πλησίον: «Γιατί δεν με αγαπάς;» Αλλά αυτός πρέπει με πράξεις αγάπης να ελκύει τον πλησίον και να τον προκαλεί να τον αγαπήσει.

Επιστολή ΙΣΤ´ 

ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΑΣΑΝΙΖΑΝ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ

Στο Όνομα του Ιησού Χριστού. Αδελφέ μου, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα πάνω στον αδελφό μας. Γιατί το κακό που έγινε πρέπει να το ξεπεράσουμε και να το καταπιούμε με αγάπη.  

Κανείς δεν μπορεί να πει στον πλησίον: «Γιατί δεν με αγαπάς;» Αλλά αυτός πρέπει με πράξεις αγάπης να ελκύει τον πλησίον και να τον προκαλεί να τον αγαπήσει. 

Σχετικά δε με τις σωματικές και υλικές ανάγκες, αν κάποιος είναι άξιος ν’ αναπαυτεί, ακόμα και σε καρδιά Σαρακηνών δίνει πληροφορία ο Θεός να τον ελεήσουν ανάλογα με τις ανάγκες του. Αν όμως δεν είναι άξιος ή δεν είναι για το συμφέρον της ψυχής του να παρηγορηθεί στον καιρό της δοκιμασίας του, τότε και αν ακόμα δημιουργήσει καινούριο ουρανό και καινούρια γη, δεν θα βρει ανάπαυση [1] .  

Πάνω σ’ αυτό που λες, ότι δηλαδή δίνεις βάρος στους αδελφούς, είναι σαν να ομολογείς το δικαίωμά σου. Γιατί κανένας δεν μπορεί να πει ότι βαραίνει τον πλησίον του, που θέλει να σωθεί, όταν του δίνει την ευκαιρία να εκτελέσει την εντολή του Θεού. Όποιος μισεί όσους τον προσβάλλουν, μισεί την πραότητα. Όποιος αποφεύγει αυτούς που τον στενοχωρούν, αποφεύγει την ανάπαυσή του «εν Χριστώ». Ο φιλάνθρωπος Θεός να μας σκεπάσει με τη Χαρη Του, παιδί μου, με τις ευχές των αγίων. Αμήν.

__________________________ 

[1]  Αβ. Ποιμ. P.G. 65, 333.

 «Αββά Δωροθέου Έργα Ασκητικά.», 

Εκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ»,

 Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, 

Καρέας, 2000