ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΗ,
ιδρυτή της μονής Στουδίου στην Πόλη (9ος αι.)
Σένα, τον μάγειρα, παιδί μου, ποιος δε στεφανώνει
με τόσο κόπο που υποφέρεις κάθε μέρα·
βαριά η δουλειά σου, μα ο μισθός μεγάλος
παλεύεις με μουτζούρες και τα κρίματά σου καθαρίζεις,
σε κατακαίει η φωτιά, μα όχι η φωτιά της Κρίσης·
λοιπόν προχώρα, βήμα σταθερό, στο μαγειρείο σου
κι από τη μαύρη νύχτα κόβε ξύλα
και πλένε κατσαρόλες, χύτρες και τηγάνια·
έργο Θεού είναι να μαγειρεύεις για τους αδελφούς σου
κι αλάτι και πιπέρι να ῾ναι οι προσευχές σου·
σαν τον Ιακώβ ευλογημένος να᾿ σαι,
χαρούμενος που έτσι περνά η ζωή σου.
Εἰς τὸν ὀψοποιόν
Τὸν ὀψοποιὸν τίς σε, τέκνον, οὐ στέφει;
πολὺν φέροντα τὸν κόπον καθημέραν;
δουλευτικόν σοι χρῆμα, μισθὸς δ᾿ οὖν μέγας.
χρῆσις ῥυπώδης, ἀλλὰ πλυτρὶς πταισμάτων.
φλέγει σε νῦν πῦρ, οὐ τὸ μέλλον δὲ κρίνει·
προσβὰς σταθηρὸς λοιπὸν εἰς τὴν ἑψίαν,
ἕωθεν εὐθὺς κλῶν δαλούς, χύτρας κλύε,
βρώσεις προεσψῶν, ὡς Θεοῦ, τὰ τῶν τέκνων.
εὐχαῖς ἁλίζοις ταῦτα ὥσπερ ἀρτύσεις,
ἳν᾿ εὐλογηθῇς ὡς Ἰακὼβ τῷ πάλαι,
καὶ χαῖρε τούτοις ἐκτελῶν σου τὸν δρόμον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου